Κύριε διευθυντά
Με ελλοχεύουσα την παράφρονα μεταβλητή του πολιτικού συστήματος και την ευτελή άγρα πελατείας, ορθώς προειδοποίησε η «Κ» (29/1) ότι κάθε απόπειρα αλλαγής του «Καλλικράτη» τώρα θα απειλήσει θανάσιμα τη χώρα. Ωστόσο, η εφαρμογή του αποδεικνύει ότι ο «Καλλικράτης» παραμένει υπόδειγμα καταστροφής. Παρέλυσε τους δήμους πλην ελαχίστων μεγάλων και τους κατέστησε αρένα τοπικιστικών συγκρούσεων. Διέλυσε την ελληνική παράδοση του κοινοτισμού και της ευεργεσίας που συσπείρωσε και ζωογόνησε τον Ελληνισμό επί μακρούς αιώνες ξένης εξουσίας. Κατέστρεψε κοινότητες που υπήρξαν πρότυπο ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, διέσωσαν και ανέδειξαν την εθνική πολιτιστική κληρονομιά, προστάτευσαν και αξιοποίησαν το φυσικό περιβάλλον, ανέπτυξαν τον ήπιο τουρισμό, πραγμάτωσαν την εθνική ενότητα σε καιρούς αγρίων κομματικών αντιθέσεων, προσείλκυσαν χιλιάδες επισκέπτες προσκυνητές και τιμήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Eνωση. Ληστεύει τους τοπικούς πόρους χωριών. Υπό τη φενάκη της αποκέντρωσης, επέβαλε τον συγκεντρωτισμό στην πρωτεύουσα του κάθε δήμου, όπου συρρέουν από τα εγκαταλελειμμένα χωριά οι τελευταίοι νέοι μήπως βρουν μια ευκαιρία – και δεν βρίσκουν. Η ακριτική Ελλάδα ερημώνεται. Σύμφωνα με την τελευταία Γενική Απογραφή, ο πληθυσμός της Ανατολικής Αττικής αυξήθηκε κατά 37% και της Δυτικής Αττικής κατά 20,7%. Αντιθέτως, ο πληθυσμός στα σύνορα της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης μειώθηκε επικίνδυνα: Πωγώνι -20,9%, Καλπάκι -19,2%, Δελβινάκι -10,5% και Κόνιτσα -5,4% στην Ηπειρο, Νεστόριο -8,32%, Κορέστεια -6,7%, Κάτω Κλεινές -9,9%, Αχινός -15,2%, Πετρίτσι -10% και Προμαχώνας -6,7% στη Μακεδονία, Τρίγωνο -23,6%, Βύσσα -9,1%, Σουφλί -7,9%, Τυχερό -4,3% και Διδυμότειχο -3,7% στη Θράκη. Ο «Καλλικράτης» επιταχύνει τους ρυθμούς.
Θα προσέφερε μεγάλη υπηρεσία η «Καθημερινή» αν διεξήγε επί τόπου μια μεγάλη έρευνα. Ας ρωτήσει τους δημάρχους και τους προέδρους των Δημοτικών Συμβουλίων. Ας παρακολουθήσει κατά τόπους ανά μία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με την πανσπερμία των Διαμερισμάτων. Ας επιχειρήσει να φυλλομετρήσει τον «Καλλικράτη» σε συνδυασμό με τις εκτελεστικές του υπουργικές αποφάσεις, εγκυκλίους κ.α.π. Απεικονίζουν το χάος σε έναν τόμο δέκα κιλών! Ας συγκρίνει πώς κατάντησε ο «Καλλικράτης» τις έξι επιφανέστερες κοινότητες που η «Κ» παρουσίασε παλαιότερα στο λαμπρό ένθετό της «Επτά Ημέρες». Οι παραπάνω επισημάνσεις δεν είναι απλές απόψεις – συζητήσιμες και οι αντίθετες. Είναι εμπειρίες επί του πεδίου. Με το συμπάθιο, ο υποφαινόμενος διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητος Νυμφαίου επί δώδεκα έτη, υπηρετεί την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών τα επόμενα οκτώ έτη και περπατάει βήμα βήμα την ακριτική Ελλάδα επί 60 έτη. Είναι χρέος προς την πατρίδα. Μήπως χρέος των πολιτικών είναι να περιέλθουν, επιτέλους, σε εθνική αυτογνωσία και να δώσουν ένα χέρι στην πατρίδα; Κρίμα που οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι ακόμη τους χρωστάει πανωσάμαρα η Ελλάδα.
Νικολαος Ι. Μερτζος – Θεσσαλονίκη
Τα γεγονότα και το qui bono
Κύριε διευθυντά
Με το άρθρο σας με τίτλο «Ο Αγιορείτης και το Διαδίκτυο» στην «Κ» της Κυριακής 26/01, αντί να εξηγήσετε τη διαφωνία σας, καταφεύγετε στην εύκολη λύση να διαβάλετε ως γραφικές τις απόψεις με τις οποίες διαφωνείτε («Κλασικό είναι το σύνδρομο καταδίωξης, που βασίζεται στην αρχή πως όλοι μας κυνηγάνε γιατί είμαστε μοναδικοί και διαφορετικοί»). Αν οι απόψεις αυτές, κ. Παπαχελά, ήταν πράγματι γραφικές, η σοβαρότητα και η ευπρέπεια θα επέβαλλαν την κριτική με επιχειρήματα και όχι με απαξιωτικούς και αστήρικτους ισχυρισμούς. Ας πάρετε παράδειγμα από τον τρόπο με τον οποίο ο διαπρεπής Αμερικανός δημοσιογράφος Bob Simon παρουσίασε τις απόψεις Αγιορειτών πατέρων (κι ας μην τις καταλάβαινε, και ας μη συμφωνούσε) στο 60 Minutes (CBS News) της 24ης Απριλίου 2011. Αλλά οι απόψεις αυτές δεν είναι γραφικές. Η ιστορία δέχεται ότι ως φορείς του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας είμαστε μοναδικοί και διαφορετικοί. Το Ευαγγέλιο προλέγει τις διώξεις («Ουκ έστιν δούλος μείζων του κυρίου αυτού· ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν», Ιωάννη, 15, 20). Οι Αγιορείτες πατέρες είχαν προβλέψει προ πολλών ετών ότι η Ελλάς θα πεινάσει, όπως και ότι τα δεινά της θα διαρκέσουν. Τα γεγονότα στη Σερβία, στο Ιράκ και στη Συρία (όπου Ελληνορθόδοξοι διώκονται ανηλεώς), αλλά και στην Ελλάδα, την πρωτεύουσα της Ορθοδοξίας, κατά την προσφυή διατύπωση Αγιορείτη γέροντα, επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
Η προσπάθειά σας προσκρούει και στην κοινή λογική και στο κοινό αίσθημα. Χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, απορρίπτει ως συνωμοσιολογία την άποψη «ότι η κρίση ήταν ο Δούρειος Iππος για να μας πάρουν τα πετρέλαιά μας, τη φυσική ομορφιά του τόπου μας, τη μοναδικότητά μας, όλα». Αγνοεί ή παρασιωπά ότι δεν χρειάζονται συνωμοσιολογίες για να καταλήξει κανείς αβίαστα σε αυτό το συμπέρασμα, αφού υπάρχει η ακαταμάχητη, κοινή λογική του qui bono (για την ωφέλεια τίνος). Ποιος ωφελήθηκε από την κρίση (και τα Μνημόνια, τα οποία ούτε διαπραγματευθήκαμε ούτε καν διαβάσαμε πριν τα υπογράψουμε); Ποιοι έβγαλαν λεφτά από αυτήν; Σε ποιων τα χέρια κατέληξαν τα ελληνικά πετρέλαια; Σε ποια συμμαχία οδηγήθηκε αναγκαστικά η χώρα χωρίς καμία συζήτηση; Αυτοί που ωφελήθηκαν κατά τεκμήριο την προκάλεσαν κιόλας και ο ενδεχόμενος δόλος τους είναι δεδομένος, αφού την ωφέλεια αυτή την προέβλεψαν και την αποδέχθηκαν (δεν χρειάζεται και να την επεδίωξαν, πράγμα αναπόδεικτο που παραπέμπει σε συνωμοσιολογία). Oμως το τεκμήριο είναι μαχητό. Oσοι ωφελήθηκαν μπορούν να το προσβάλουν. Ας επιστρέψουν τα οφέλη που κέρδισαν με λεόντειες συμφωνίες! Oλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και δεν πείθουν κανένα.
Σπυρος Μπαζινας – Δικηγόρος – Βιέννη
Περί χάους
Kύριε διευθυντά
Για το χάος δεν μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι υπάρχει, αφού παρουσιάζεται ως κάτι το άμορφο, απροσδιόριστο και φυσικά μη ορατό φαινόμενο, ίσως ευρισκόμενο προφανώς σε εσαεί κατάσταση ανεκδήλωτης ακινησίας. Γι’ αυτό παραμένει ασύλληπτο και συνεπώς ανεξήγητο από τη νόησή μας για να υπάρχει θα ’λεγα μόνο στην εικασία της αυθαίρετης φαντασίας μας. H αιτία από την οποία προκύψαμε, που σημαίνει ότι πρόκειται για εκπληκτική δύναμη, η οποία μας έχει προγραμματισμένους για κάποιο σκοπό, να ζήσουμε, να δημιουργήσουμε και τέλος να πεθάνουμε, πώς, κι αν υπάρχει χάος, δεν μας βοηθάει να συλλάβουμε την εξήγησή του; Πώς, και αφού η δικαιολογημένη απορία μας είναι αποτέλεσμα της ανήσυχης πνευματικής μας αναζήτησης, η οποία απορία υποτίθεται ότι εντάσσεται και αυτή στις προδιαγραφές αυτού του προγραμματισμού; Γιατί αν δεν υπήρχε σε μας ως κίνητρο ενδιαφέροντος η μάθηση για άγνωστα πράγματα, δεν θα είχαμε κάνει τώρα απόκτημά μας τα επιτεύγματα της κβαντομηχανικής επιστήμης και της θεωρίας της σχετικότητας, όπου θα παραμέναμε κατώτεροι της σημερινής εξέλιξης που σημαίνει προσαρμογή της φύσης σε νέες συνθήκες, χωρίς τις οποίες δεν προχωράει τίποτα για να παραμένουν όλα στάσιμα. H εκδοχή μιας τέτοιας πιθανότητας να συμβεί θα ήταν περισσότερο καταστροφική, ιδιαίτερα σήμερα εξαιτίας της ραγδαίας πληθυσμιακής αύξησης της γης, η οποία νομοτελειακά οδηγεί σε πόλεμο, συντελώντας όπως άλλωστε θεωρούν ειδήμονες, στη διατήρηση της πληθυσμιακής ισορροπίας. Γι’ αυτό, λοιπόν, θεωρείται πως είναι αναγκαία χρήσιμο να μάθουμε για άγνωστα ώς τώρα για μας πράγματα, γιατί όχι και για το αν υφίσταται η ύπαρξη του χάους;
Θα έλεγα όμως πως εκείνο που έχει ακόμη σπουδαιότερη σημασία είναι αν μπορούμε να μάθουμε για το ποιοι είμαστε, από πού προήλθαμε και πού πάμε. H πρώτη κίνηση που θα μπορούσαμε να κάνουμε για τούτο είναι να θέσουμε τον εαυτό μας κάτω από τη νόησή μας ως αντικείμενο εξεταστικής έρευνας αφορώντας σχετικά την επεξηγηματική σημασία του, μετατοπίζοντας κάπως την άγνοια ή έστω, αν θέλετε, την πλάνη που έχουμε γι’ αυτόν μέχρι τώρα.
Kωνσταντινος Παπανδρεου – Φαραί Πατρών