Η βασίλισσα Ελισάβετ και η Ελλάδα
Kύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Κ» 05-02-2014, δημοσιεύεται ότι η βασίλισσα Ελισάβετ και ο δούκας του Εδιμβούργου, Φίλιππος, θα επισκεφθούν, τον Απρίλιο, επίσημα τη Ρώμη, κατόπιν προσκλήσεως του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Η είδηση από μόνη της δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πέραν εκείνου της αυτονόητης σύσφιγξης των σχέσεων μεταξύ δύο εταίρων και συμμάχων χωρών.
Oμως θα μου επιτραπεί να παρατηρήσω, προς του φίλους και εταίρους Βρετανούς, τα ακόλουθα:
Πώς είναι δυνατόν η βασίλισσα Ελισάβετ να μην έχει επισκεφθεί ουδέποτε, από της αναρρήσεώς της στον βρετανικό θρόνο, την Ελλάδα; Στο μακρότατο διάστημα των 64 ετών της βασιλείας της, δεν βρέθηκε ο κατάλληλος χρόνος μιας τέτοιας επίσκεψης, με ό,τι αυτή συμβολίζει;
Αποτελεί, εν πολλοίς, εξοργιστικό γεγονός ότι η Βρετανή άνασσα έχει επισκεφθεί όλες, σχεδόν, τις χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Σλοβακίας, προ ολίγων μόλις ετών (χώρα που τον Ιούνιο του 1941 συμπαρατάχθηκε με τη ναζιστική Γερμανία, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Eνωσης), πλην της μοναδικής, εν όπλοις, συμμάχου της πατρίδας της, στην «πιο μεγάλη ώρα της Ιστορίας της».
Oσο κι αν ο Χένρι Τζον Τεμπλ, 3ος υποκόμης του Πάλμερστον (1784-1865), ο μέγας φιλελεύθερος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας στον 19ο αιώνα, υποστήριζε ότι «η Βρετανία δεν έχει μόνιμους συμμάχους, αλλά μόνιμα συμφέροντα», εν τούτοις, αδυνατώ να κατανοήσω ποια «μόνιμα συμφέροντα» υπαγορεύουν μία τέτοια διάκριση εις βάρος της Ελλάδος.Aλλωστε και καλόν είναι να υπομνησθεί ότι και από διπλωματικής ακόμη απόψεως, η επίσκεψη αυτή παραμένει σε εκκρεμότητα από το 1963, όταν, παρά την αντίθετη εισήγηση του υπεύθυνου πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο βασιλεύς Παύλος επισκέφθηκε επίσημα το Λονδίνο. Τις συνέπειες της εμμονής στην πραγματοποίηση του μοιραίου αυτού ταξιδιού τις πλήρωσε ακριβά η χώρα.
Iωαννης K. Θεοδωροπουλος – Δικηγόρος
Οι ξένοι σωτήρες δεν θα έρθουν ποτέ
Κύριε διευθυντά
Ηανικανότητα των πολιτικών και η επιρρέπεια του λαού στην εύκολη ζωή τού σήμερα, χωρίς καμία εκτίμηση τού αύριο, μας έφεραν στη σημερινή κρίση, η οποία είναι βαθιά και επικίνδυνη, ακόμα και γι’ αυτήν την ύπαρξη της χώρας με τη μορφή που έχουν τα ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη. Η κρίση είναι οικονομική, με σοβαρές κοινωνικές και πολιτισμικές προεκτάσεις. Υπάρχει αμφιβολία για το αν το ποσοστό των Ελλήνων που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο είναι όσο μεγάλο θα έπρεπε. Η κρίση μας οφείλεται στο περιορισμένο εθνικό προϊόν, στην άδικη διανομή του και στον υπερδανεισμό, ο οποίος πήγε στους λογαριασμούς λίγων. Οι τρόποι για να βγούμε από την κρίση είναι περιορισμένοι: αύξηση της παραγωγής, δίκαιη διανομή του προϊόντος, εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού. Από τις κυβερνήσεις της κρίσης λείπει ο ρεαλισμός, αφού ωθούν σε διακοπή λειτουργίας δεκάδες χιλιάδες παραγωγικές επιχειρήσεις περιορίζοντας το εθνικό προϊόν και αυξάνοντας την ανεργία, αυξάνουν επικίνδυνα τον δανεισμό, απειλούν και τρομοκρατούν τους εργαζομένους, περιμένουν τους μεσσίες-επενδυτές να μας σώσουν και στέλνουν μετανάστες τους χρήσιμους και «ακριβούς» Eλληνες. Oποιο χαλί πολιτικού και μεγαλο-υπευθύνου σηκώθηκε μέχρι τώρα, από κάτω βρέθηκε ένας αδίστακτος κλέφτης. Δυστυχώς, όμως, τον λογαριασμό πληρώνουμε οι λιγότερο υπεύθυνοι και κατά τρόπο καταστροφικό. Οι μιζαδόροι ξένοι δεν έχουν κανένα λόγο να μας σώσουν, μόνοι μας μπορούμε να σωθούμε και δεν το κάνουμε. Η κυβέρνηση οφείλει να σκύψει πάνω στην ελληνική παραγωγή και στον Eλληνα εργαζόμενο, αφήνοντας στην άκρη τις ανοησίες περί εξωστρέφειας και έλευσης ξένων σωτήρων, τέτοιοι δεν θα έρθουν ούτε και τώρα!
Αποστολος Γεωργοπουλος – Οικονομολόγος – Επιχειρηματίας