Κύριε διευθυντά
Περνώ σχεδόν καθημερινά έξω από τον χώρο του παλαιού Ιπποδρόμου, όπου εδώ και καιρό συνεχίζονται πυρετωδώς οι εργασίες κατασκευής του νέου πολιτιστικού πάρκου με νέα στέγη για τη Λυρική Σκηνή, την Εθνική Βιβλιοθήκη και άλλων χώρων, δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, δηλαδή της οικογενείας Νιάρχου, κατ’ εντολήν και επιθυμία του μακαρίτη Σταύρου Νιάρχου. Κάθε φορά, λοιπόν, που περνώ απέξω ανελλιπώς θα καμαρώσω (εκ του μακρόθεν) την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής,την αρχιτεκτονική του έργου και την ταχύτατη πρόοδο των εργασιών και αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την ευχαριστία μου προς το Iδρυμα «Στ. Νιάρχος», πράγμα που με αυτήν μου την επιστολή αποφάσισα να κάνω και δημοσίως. Ταυτόχρονα αναλογίζομαι πόσο πολλά οφείλουμε στους εθνικούς ευεργέτες από την αρχή της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους, θεωρώντας περιττό να απαριθμήσω ονόματα και έργα. Oλοι τα γνωρίζουμε και όσοι από τους νεότερους δεν τα γνωρίζουν ας φροντίσουν να τα μάθουν.
Ισως θα πρέπει όλοι μας, παλαιότεροι και νεότεροι, να καταλάβουμε ότι εμείς οι Eλληνες πολίτες, ατομικά σαν μονάδες, πρέπει να βοηθάμε τον τόπο μας κατά τις δυνάμεις του ο καθένας και ότι δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από το κράτος.
Επιτρέψτε μου να δημοσιοποιήσω και άλλη μια ενδόμυχη σκέψη μου που σχεδόν ταυτόχρονα κάνω κάθε φορά που βλέπω το έργο και ζητώ να μου το επιτρέψετε επειδή είναι άσχετη με το κύριο θέμα της επιστολής, αλλά είναι επίκαιρη και σχετική με τη συνολική κατάντια μας.
Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας και της μακροχρόνιας πείρας μου, έχω τη δυνατότητα να φανταστώ τα παρακάτω: Πόσος χρόνος θα απαιτείτο για την περάτωση του έργου, ποια θα ήταν η ποιότητα κατασκευής του και πόσο μεγαλύτερο θα ήταν το κόστος κατασκευής, εάν αυτό ήταν δημόσιο έργο και όχι ιδιωτικό. Ιδρυμα Σταύρου Nιάρχου και άλλοι εθνικοί ευεργέτες και εσείς οι άλλοι που εύχομαι να ακολουθήσετε… Σας ευχαριστούμε πολύ.
Tασος Nταντος – Δρ Πολιτικός Μηχανικός, Νέα Σμύρνη
Φορολόγηση αγροτεμαχίων
Kύριε διευθυντά
Οαναγνώστης σας Γ.Γ. στο θέμα της φορολόγησης των αγροτεμαχίων (φύλλο της 28-1-2014), δεν απαντά σε καμία από τις θέσεις μου, ήτοι: α) στην επιστημονική αλήθεια που στηρίζει το σύνολο των αρμόδιων φορέων υψηλού κύρους (ΓΕΩΤΕΕ, ΕΤΑΓΡΟ, ΙΣΕΜ), ότι δηλαδή η φορολόγηση των συντελεστών παραγωγής, όπως στις βιομηχανίες και στα ξενοδοχεία έτσι και στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις αποτελεί αυτονόητο αντιπαραγωγικό θεσμικό μέτρο, αλλά αντίθετα ειρωνεύεται και τους τρεις αυτούς εγνωσμένης διαφάνειας επιστημονικούς φορείς, που (για τη πληροφόρηση του αναγνώστη σας) τουλάχιστον οι δύο εξ αυτών, από τριακονταετίας και πλέον, δεν λαμβάνουν καμία κρατική επιχορήγηση και β) στο ότι μόνη η Διαλελυμένη και Διαβρωμένη Δημόσια Διοίκηση (ΔΔΔΔ), την οποία στηρίζουν με νύχια και με δόντια όλα τα κόμματα, τόσο αναποτελεσματική που είναι ώστε π.χ. να μην μπορεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, μόνον αυτή η ΔΔΔΔ δικαιολογεί τέτοια και τόσο απόλυτα αντιπαραγωγικά μέτρα.
Επίσης σε ό,τι αφορά τους πράγματι υπερφορολογημένους μισθωτούς, εκείνοι έχουν πρακτικά αφορολόγητα 9.548 ευρώ, ενώ τα αντίστοιχα τεκμαρτά ημερομίσθια του αγρότη (στις πιο πολλές περιπτώσεις αποτελούν το μοναδικό ουσιαστικό εισόδημά του), φορολογούνται με 1.234 ευρώ, ως κέρδη!
Τέλος, οι μειωμένες πλέον επιδοτήσεις της Ε.Ε. δεν αποτελούν πλέον ένα γενναίο φιλοδώρημα προς τους Ευρωπαίους αγρότες, ουδέ καν κίνητρο όπως κατά το παρελθόν, αλλά το απαραίτητο αντιστάθμισμα απέναντι στην παγκοσμιοποίηση για να αντιμετωπισθούν (ανταγωνιστικά) τα ημερομίσθια του τρίτου κόσμου που υπολείπονται ακόμα και των 4 ευρώ.
Oμως ο λαϊκισμός και ο ερασιτεχνισμός σε αυτό τον τόπο, από «εκκολάψεως» ΠΑΣΟΚ και εντεύθεν, έχουν λάβει διαστάσεις εθνικής συμφοράς και αυτή είναι η πλέον θλιβερή διαπίστωση που επιθυμώ να υπογραμμίσω.
Π. Παναγοπουλος – Γεωπόνος Οικονομολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπ. της Σορβόννης
Η μάταιη πολιτική «φόρου επί φόρου»
Κύριε διευθυντά
Ηστοχοποίηση της ακίνητης περιουσίας, πέραν κάθε βαθμού λογικής και εκβιαστικά τώρα πλέον, καθιστά τους ιδιοκτήτες αυτής υπόλογους να υποστούν τα δεινά σε κάθε αδυναμία να καταβάλουν τα άγνωστα και μη αναμενόμενα ποικίλα χαράτσια και φόρους και ουκ ολίγοι να μην έχουν να τα δώσουν. Μεγάλη μερίδα ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας φυσικό είναι να την κατέχει και ο Ελληνισμός του εξωτερικού και της ξενιτιάς. Oλοι αυτοί, κατά καιρούς, από τη δεκαετία του ’50 και του ’60 μέχρι της νυν κατάντιας, επένδυσαν σε κάποιο ακίνητο, διαμέρισμα, κατάστημα ή εξοχική κατοικία στην πόλη ή στο χωριό κ.λπ., άλλοι συνεπαρμένοι από την κάποια πιθανή μέρα του γυρισμού και άλλοι της παλιννόστησης και αυτής της νοσταλγίας, άλλοι επαγγελματικά και όλοι μαζί, πού αλλού(;) στην πατρίδα.
Οι ίδιοι οι κληρονόμοι αυτών και διάδοχοι είναι μεταξύ των θυμάτων αυτής της εκβιαστικής εξόντωσης. Στην Ελλάδα τώρα πληρώνουν για τα διαπιστωμένα και εξόφθαλμα, κατά ποικίλους τρόπους, κακόβουλα διαχειρισθέντα από τους δικούς μας. Για ποια συναυτουργία ή σύμπραξη αυτής της τάξης του ξενιτεμένου Ελληνισμού, που δεν έχει σχέση με την όποια άτακτη συμπεριφορά του κάθε πολιτικάντη «-ακη» και δεκάδων παρόμοιών των, εθνοφελείς «μαϊμού» που έστειλαν ένα λαό στην πανωλεθρία. Τα κατά καιρούς και επετείους διαγγέλματα ατύχησαν. Στους συνεπείς παλαιούς και νέους επενδυτές αξίζει μία έμπρακτη ελάφρυνση της φορολόγησης στην ακίνητη ιδιοκτησία. Η χώρα έχει μέγιστη ανάγκη και πάλι από αυτού του είδους την επένδυση με κατάλληλα κίνητρα και ελαφρύνσεις και όχι αυτόν τον αγώνα της εξόντωσης και του εξαναγκασμού, φόρος επί φόρου. Πρέπει να σταματήσει η έμμονη αφαίμαξη των ελάχιστων δυνατοτήτων των εγκλωβισμένων με ακίνητη ιδιοκτησία στην ελληνική επικράτεια. Η χώρα έχει μεγάλο αριθμό από απούλητα ακίνητα, μεγάλο πλούτο ανεκμετάλλευτο που μετρά σε δισεκατομμύρια ευρώ ευρισκόμενο σε «χειμερία νάρκη» και ερείπωση ωσάν, πλην βίαια, παροπλισμένα στ’ αζήτητα. Eλεος! Η πολιτική «φόρου επί φόρου» στους ιδιοκτήτες θα καταλήξει, πολύ νωρίς ο λαός να στερέψει, ακίνητα να κατασχεθούν και να μετράτε επιπλέον ένα μάταιο συμπλήρωμα στα ήδη πολυπληθή και άγνωστο σε αριθμό ακίνητα δημόσιας ιδιοκτησίας, την επιμέλεια, τη διαχείριση και την εκμετάλλευση των οποίων μονίμως το Δημόσιο αδυνατεί να φέρει σε πλεονέκτημα.
Παναγιωτης Ν. Φλαγγινης – Πρώην Αντιπρόεδρος, Σχολικός Επίτροπος Εκπαιδευτηρίων Ελληνικής Κοινότητας Χαρτούμ, Σουδάν
Και το όνομα αυτού «Eλένιν»
Kύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 3/1/14 υπάρχει σχόλιο του συνεργάτη σου Bασίλη Nέδου με τίτλο: «O νονός του (E)λένιν». O B. Nέδος αναφέρει μια ιστορία που του μετέφερε κάποτε ένας παλαιός κομμουνιστής από την Kύπρο με θέμα τα βαφτίσια ενός αγοριού σ’ ένα παρεκκλήσι του Tροόδου όρους καθώς στο βρέφος εδόθη το όνομα Λένιν. Tελειώνοντας το σχόλιό του ο B. Nέδος γράφει: «Δεν γνωρίζω πώς πέρασε και περνά τη ζωή του ο «Eλένιν» ούτε εάν η επιλογή αναδόχου και ιερέα τον ανάγκασε να λέει ψέματα για να μην τον εμπαίζουν οι συμμαθητές του».
H πραγματική ιστορία του (E)λένιν είναι η εξής: O γνωστός συγγραφέας και διανοητής της Aριστεράς Δημ. Φωτιάδης αναφέρει στα Eνθυμήματά του (B΄ τόμος, σελ. 116) τα εξής: H βάφτιση έγινε στη Zαγορά Πηλίου. Πατέρας του νεοφώτιστου ήταν ο επίσης γνωστός διανοητής – ιδεολόγος της Aριστεράς Γιάνης Kορδάτος, ο οποίος επεβλήθη και έπεισε τον ιερέα να δώσει το όνομα Λένιν στο παιδί του.
Σαν το ’μαθε ο δεσπότης, φωνάζει τον παπά και του λέει:
-Πώς έδωσες το όνομα αυτού του άθεου στο παιδί;
-Ποιο όνομα; ρωτά, απορώντας τάχα για την ερώτηση.
-Tου Λένιν
-Λένιν; Tι Λένιν; Eγώ Eλένη το ’βγαλα.
-Πως τό ’βγαλες Eλένη αφού είναι αγόρι;
-Mήπως το κοίταξα, δέσποτά μου!
Eδώ τελειώνει το φαιδρό μέρος της ιστορίας που μοιάζει με ανέκδοτο, και μένει το κορυφαίο δράμα του πατέρα Γιάνη Kορδάτου: H δολοφονία από χίτες στο Πεδίον του Aρεως του γιου του Λένιν.
Tο Γιάνης το γράφω με ένα (ν) γιατί έτσι το ’θελε ο ίδιος ο Kορδάτος.
Eμμαν. K. Πρεβελιανακης – Hράκλειο Kρήτης
