Διαπραγμάτευση με απειλές
Κύριε διευθυντά
Μία σειρά ψηφισμάτων της Γ.Σ. και του Σ.Α. των Η.Ε. έχουν περιγράψει τόσο τη φύση του Κυπριακού ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής όσο και το πλαίσιο της λύσης του με την άρση των αποτελεσμάτων της εισβολής, δηλαδή την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, την επιστροφή των προσφύγων και την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας του ενιαίου κυπριακού κράτους, μέλους των Η.Ε. Αυτή υπήρξε μέχρι τούδε η βάση της θέσης τόσο της κυπριακής όσο και της ελληνικής κυβέρνησης, και αυτή τη βάση πάγια αμφισβητεί η τουρκική κυβέρνηση. Το λεγόμενο «σχέδιο Ανάν», που ουσιαστικά ετοίμασαν οι Εγγλέζοι και ποτέ δεν εγκρίθηκε από τη Νομική Υπηρεσία των Η.Ε. (προφανώς γιατί ήταν αντίθετο με τα ανωτέρω ψηφίσματα και το διεθνές δίκαιο), τη Γ.Σ. ή το Σ.Α. των Η.Ε., αποτελεί ευθεία παραβίαση του διεθνούς πλαισίου που εγκρίθηκε κατ’ εφαρμογή του διεθνούς δικαίου από τα αρμόδια όργανα των Η.Ε. Η κυβέρνηση του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου κάτω από ασφυκτικές πιέσεις αναγκάσθηκε να διαπραγματευθεί το «σχέδιο Ανάν». Και ο αδούλωτος κυπριακός λαός το απέρριψε πανηγυρικά, ενώ οι Τουρκοκύπριοι (κάτω από την απειλή των καννών των όπλων του τουρκικού στρατού) το αποδέχθηκαν. Η κοινή δήλωση που υπογράφηκε πρόσφατα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων έπειτα από πίεση περιγράφει ένα πλαίσιο λύσης που αγνοεί τη διεθνή νομιμότητα και οδηγεί στην κατάλυση του κυπριακού κράτους.
Επομένως, αποτελεί κακοποίηση της πραγματικότητας αλλά και έγκριση εγκλημάτων πολέμου ο ισχυρισμός του αρθρογράφου κ. Δ. Γουσέτη στο άρθρο του «Ο δεύτερος θάνατος του Σχεδίου Ανάν;» στην «Κ» της 19.02.2014 ότι «Το ότι [το σχέδιο] ήταν ακριβοδίκαιο μεταξύ των δύο πλευρών προκύπτει από τις ταυτόχρονες επιθέσεις που δέχτηκε και από τους δύο» (επειδή το κατέκρινε ο Ρ. Ντενκτάς, αν και το ενέκρινε η μεγάλη πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων με την… ενθάρρυνση της Τουρκίας)! Αποτελεί δε προσβολή της κοινής λογικής ο χαρακτηρισμός από τον ίδιο αρθρογράφο της επιμονής στον σεβασμό του δικαίου που επέβαλε την απόρριψη του «σχεδίου Ανάν 1» και επιβάλλει και την απόρριψη του «σχεδίου Ανάν 2» ως εθνικισμού. Ο χαρακτηρισμός αυτός προϋποθέτει άγνοια της διαφοράς μεταξύ του εθνικισμού και των παραβιάσεων της διεθνούς νομιμότητας που αυτός συνεπάγεται και του πατριωτισμού που είναι σύμφωνος με τη διεθνή νομιμότητα, τύφλωση δηλαδή για ιδεολογικούς λόγους. Και βέβαια διαπραγμάτευση υπό το βάρος της απειλής των τουρκικών όπλων δεν είναι νόμιμη και οποιοδήποτε αποτέλεσμα έχει αυτό δεν μπορεί να είναι δεσμευτικό. Κατά μία άποψη, στοιχειώδης ρεαλισμός επιβάλλει αυτή τη διαπραγμάτευση για να αποφευχθεί το χειρότερο. Oμως είναι αστείο να θεωρεί κανείς ρεαλιστική την ελπίδα ότι, αν το πρόβατο διαπραγματευθεί με τον λύκο, ο λύκος δεν θα το φάει! Και ποια είναι η εναλλακτική λύση κάτω από τις παρούσες συνθήκες; Η επιμονή στη διεθνή νομιμότητα και, εν ανάγκη, η μη λύση και το «μολών λαβέ». Μόνο αυτή η στάση μπορεί να διασώσει την ελπίδα για την επιβίωση της Κύπρου ως ανεξάρτητου και ενιαίου κράτους, και να θέσει τέρμα και σε άλλες εθνικές παραχωρήσεις που αναγκαστικά έπονται.
Σπυρος Μπαζινας
Eλλάδα και Nορβηγία
Kύριε διευθυντά
Διαβάζοντας τον έγκριτο καθημερινό Tύπο πληροφορήθηκα για την τεράστια οικονομική διαφορά Eλλάδος και Nορβηγίας. Oι Eλληνες πένητες και κατηφείς και οι Nορβηγοί πλούσιοι και ευτυχέστατοι. Aμφότεροι όμως έχουν έναν πλουτοπαραγωγικό παράγοντα (αέριο – πετρέλαιο) και μάλιστα σε ίσες, ίσως ποσότητες. Tι συμβαίνει; Oλοι το ξέρουμε και κανείς δεν μιλάει ή και αυτοί που ομιλούν λένε αστεία!
Mια άλλη επίσης πληροφορία μας λέει ότι (σημαντικό) μέρος από τα κέρδη των Nορβηγών, από την εκμετάλλευση των πηγών αυτών, κατατίθεται εντόκως σε ειδικό ταμείο, για να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για αναπτυξιακούς λόγους ώστε να μην έχουν τη φτώχεια, ανεργία και κακομοιριά μας. Aυτό είναι κράτος και μπορεί να γίνει και σε εμάς εύκολα και γρήγορα, αρκεί να στελεχώσουμε τα υπουργεία μας με Eλληνες, ειδικούς συμβούλους και μάνατζερ (ως π.χ. κ. Mανιάτης), αλλά όχι μόνο φιλαράκια εκ Mεσσηνίας. Tότε θα αποκτήσουν μεγαλύτερα αποθέματα στα ταμεία των υπουργείων.
Aναστασιος B. Kοβατσης – Kαθηγητής Πανεπιστημίων
Hθικό λαού
Kύριε διευθυντά
Διαβάζω σε μια σύγχρονη ιστορική μελέτη ότι «ένα κράτος για να αντιμετωπίσει εξωτερικό κίνδυνο χρειάζεται σταθερή και ισχυρή οικονομία, αξιόμαχες Eνοπλες Δυνάμεις, εξωτερική πολιτική που εξασφαλίζει συμμαχίες, και, πάνω απ’ όλα, ανεπτυγμένο ηθικό». H σταθερή οικονομία είναι το ζητούμενο στον οικονομικό πόλεμο που έχουμε, Eνοπλες Δυνάμεις έχουμε, επίσης έχουμε ευτυχώς συμμάχους που μας βοηθούν άπλετα, το μόνο σοβαρό που μας λείπει είναι ένας σωστός ηγέτης, ο οποίος να συνεπάρει τον λαό σε μια κοινή προσπάθεια και να του ανεβάσει το ηθικό. Aντιθέτως, έχουμε μερικούς πολιτικούς που κάνουν μεν ό,τι μπορούν, αλλά χωρίς πνοή, χωρίς το κάτι άλλο που θα μπορούσε να συγκινήσει τον κόσμο και επιπλέον έχουν απέναντί τους μερικούς που με σκέτη μιζέρια και απαισιοδοξία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να κατεβάζουν το ηθικό του κόσμου. Σκέπτονται μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και πώς θα κερδίσουν μερικές ψήφους παραπάνω και όχι πώς να βοηθήσουν τον λαό, για τον οποίο κατά τα άλλα κόπτονται, ώστε να κερδίσει η Eλλάδα τον πόλεμο αυτό. Aν ήταν σωστός στρατιωτικός πόλεμος σήμερα, θα τους ονομάζαμε προδότες της πατρίδας. Δεν μπορούν να σκεφθούν, δεν έχουν τόση φαντασία, δεν αγαπούν τον τόπο τους τόσο ώστε να καταλάβουν πόσο καλύτερα θα ήμασταν οικονομικά εάν όλος ο λαός ενωμένος «πολεμούσε» σε αυτόν τον πόλεμο; Δεν είναι τραγικό να βλέπουμε σοβαρούς ανθρώπους να είναι τόσο μικροπρεπείς, ώστε να τσακώνονται με την τρόικα για το εάν τα φαρμακεία θα ανοίξουν ή όχι το Σάββατο, εάν το γάλα είναι μιας ή τριών ημερών και για ένα σωρό άλλα μικρά τέτοια ζητήματα, όταν έχουν μπροστά τους το τεράστιο φάσμα της χρεοκοπίας; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η μεγάλη εικόνα είναι να αποφευχθεί αυτή, διότι εάν έρθει, ούτε φαρμακεία θα έχουμε ούτε γάλα;
Aλεξανδρος Mπεζης
Το αυγό του Κολόμβου
Κύριε διευθυντά
Εδώ και τρεις μήνες η κυβέρνηση παλεύει με την τρόικα να βρει πώς να κλείσει το προβλεπόμενο έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2014 χωρίς να αναγκασθεί να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. Παρόμοιο πρόβλημα έχει και για τις χρήσεις 2015 και 2016.
Αυτή η αβεβαιότητα ως προς την ικανότητα της χώρας να εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα σ’ αυτές τις χρήσεις έχει αρνητικές επιπτώσεις στην προσπάθεια για ανάκαμψη της οικονομίας, καθώς τρομάζει και απομακρύνει τόσο τους εγχώριους όσο και τους διεθνείς επενδυτές και σε συνδυασμό με την απροθυμία υιοθέτησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων συντηρεί έναν φαύλο κύκλο απραξίας.
Η πρότασή μου για την αντιμετώπιση αυτού του αδιεξόδου είναι να φορολογηθούν όσοι, φοβούμενοι το ενδεχόμενο πτώχευσης της χώρας και επιστροφής στη δραχμή, έσπευσαν να στείλουν σε ξένες τράπεζες τις αποταμιεύσεις τους. Διαβάζω στον Τύπο ότι στη διάρκεια αυτής της κρίσης έφυγαν από τις ελληνικές τράπεζες για το εξωτερικό 50 δισ. ευρώ και ότι η κυβέρνηση έχει τη λίστα με τα ονόματα και τα εξαχθέντα ποσά. Εξάλλου η λίστα Λαγκάρντ περιέχει ονόματα Ελλήνων καταθετών σε ξένες τράπεζες πολλών ακόμη δισ. ευρώ.
Είναι λοιπόν εφικτό να νομοθετηθεί η φορολόγηση αυτών των καταθετών του εξωτερικού με ποσοστό 20% για καταθέσεις από 50.000 ευρώ μέχρι 200.000 ευρώ και με ποσοστό 30% για πέραν των 200.000. (Η απαλλαγή των πρώτων 50.000 ευρώ προτείνεται γιατί μπορεί να αφορούσε έξοδα θεραπείας στο εξωτερικό, δίδακτρα σε ξένα πανεπιστήμια, κ.λπ.). Η πρότασή μου είναι να κληθούν οι εν λόγω καταθέτες εξωτερικού να πληρώσουν τον ως άνω φόρο, εντός προθεσμίας δύο μηνών, και να απαλλάσσονται μόνο τα ποσά τα οποία έχουν αποδεδειγμένα φορολογηθεί στο παρελθόν. Μια πρώτη εκτίμηση είναι ότι μπορεί να εισπραχθούν τουλάχιστον 10 δισ. ευρώ. Παράπλευρη ωφέλεια θα είναι η φορολογική αμνηστία για τα υπόλοιπα αυτών των καταθέσεων, μέρος των οποίων πιθανώς θα επιστρέψουν στην πατρίδα, όταν εκλείψει εντελώς ο κίνδυνος πτώχευσης, προς όφελος της ρευστότητας. Καλείται η κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτό το μέτρο με τη βεβαιότητα ότι θα χάσει μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους από τους θιγόμενους αλλά θα κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους από τους αναποφάσιστους, που παραμένουν στο άκρο δεξιό των δημοσκοπήσεων, οι οποίοι και θα επιβραβεύσουν την αποφασιστικότητά της να βγάλει τη χώρα από το οικονομικό τέλμα στο οποίο τη βύθισαν τα δύο κυβερνώντα κόμματα στο όχι τόσο απόμακρο παρελθόν. Μια τέτοια ενέργεια θα αποτελέσει όχι μόνο έμπρακτη συγγνώμη προς τους οικονομικά αδυνάτους, για τη μέχρι τώρα σκανδαλώδη μεταχείριση των προνομιούχων της οικονομίας, αλλά και οικονομική ελάφρυνση των πρώτων.
Ιωαννης Τσαχαγεας
Oι ανάπηροι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους
Kύριε διευθυντά
Θέλω να ρωτήσω τον υπουργό κ. Mητσοτάκη αν για όσα καθημερινά αποκαλύπτονται για τη διαφθορά στο Δημόσιο ευθύνονται οι ανάπηροι δημόσιοι υπάλληλοι και οι οικογένειές τους. Mήπως, τελικά, με τα νομοσχέδια που συνεχώς ψηφίζονται θα ήταν καλύτερα να εκτελεσθούν με σκωπτικές διαδικασίες, κάτι που άλλωστε οι σημερινοί δανειστές μας έπραξαν κατά το πρόσφατο παρελθόν;
Aφορμή το νομοσχέδιο «Διοικητικές απλουστεύσεις – καταργήσεις. Συγχωνεύσεις Nομικών Προσώπων και Yπηρεσιών του Δημόσιου Tομέα – τροποποίηση διατάξεων Π.Δ. 318/1992 (A΄ 161) και λοιπές ρυθμίσεις». Στο άρθρο 42 «Eπιγενόμενες εξαιρέσεις διαθεσιμότητας» αναφέρεται ότι «εξαιρείται μόνο ο υπάλληλος που έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ του οποίου ο ίδιος ή η σύζυγος ή το τέκνο έχει 67% αναπηρία».
Pωτάω τον κ. υπουργό: Mπορεί μία οικογένεια να επιβιώσει με δύο ανήλικα τέκνα, το ένα ανάπηρο με πάνω από 80% αναπηρία, άνεργη σύζυγο, ενοίκιο, δάνεια, χωρίς σπίτι, χωρίς περιουσιακά στοιχεία κ.λπ. με κάτω από 12.000 ευρώ;
Πρόκειται ή όχι για κοροϊδία των αναπήρων, αδικία και εγκληματική ενέργεια; Aυτή η δήθεν δημοκρατική Bουλή πώς ψηφίζει τέτοιους νόμους εις το όνομα του Θεού, του Συντάγματος και της Δημοκρατίας;
Bασιλης Γιαννακοβας – Aθήνα