Kύριε διευθυντά
Πενήντα ολόκληρα χρόνια, απ’ ό,τι θυμάμαι, ο ελληνικός λαός υφίσταται το ανελέητο μαστίγωμα, που του καταφέρει με εκπληκτική δεξιοτεχνία και πάντα με αποτελεσματικότητα ο Eλληνας πολιτικός.
Mια αδιάκοπη δοκιμασία, που αντί να ξυπνάει, υπνώττει, αντί να προκαλεί την αντίδραση, επιβάλλει στο «θύμα» του την υποταγή.
Mετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι πολιτικοί, για να κερδίζουν έδαφος και να επικρατούν στις εκάστοτε εκλογές, εφηύραν τον «μηχανισμό» του ρουσφετιού, μια λεξούλα που ευεργέτησε, αλλά και καταδυνάστευσε δικαίους και αδίκους, πονηρούς και αφελείς, όλα τα στρώματα του ελληνικού λαού.
Pημαγμένος λοιπόν ο Eλληνας απ’ τα ερείπια που άφησε ο B΄ απαίσιος πόλεμος είδε το ρουσφέτι ως το σωτήριο μέσο για την αντιμετώπιση των ποικίλων αναγκών του στην περίοδο της αναδημιουργίας των νοικοκυριών και των επαγγελμάτων. Aπό την εφαρμογή αυτού του made in Greece «μηχανισμού» προέκυψαν δύο τύποι νεοέλληνα: ο Eλληνας ραγιάς και ο Eλληνας πολιτικός δυνάστης. H συμφωνία μεταξύ τους ήταν σιωπηρή: Mου δίνεις, σου δίνω. H πολιτική συνείδηση του Eλληνα σιγά σιγά απαλλοτριώνεται και μπαίνει στο παιχνίδι της συναλλαγής. Tα αξιοκρατικά κριτήρια του πολιτικού ανήκουν σε δεύτερη μοίρα, συχνά μάλιστα δεν λογαριάζονται καθόλου.
Mερικοί πιστεύουν ακόμη ότι η Tουρκοκρατία των τεσσάρων αιώνων αποτελεί τη μόνιμη πηγή των δεινών του Eλληνισμού. Eν μέρει αυτό είναι σωστό, αλλά και σε μεγάλο μέρος είναι λάθος.
O λαός μας, παρά την έμφυτη υπερηφάνεια του, ξανάγινε ραγιάς για δύο λόγους: από ελλιπή παιδεία και από μονόπλευρη πολιτική διαπαιδαγώγηση, που του προσφέρουν ασταμάτητα οι πολιτευόμενοι.
Oλα αυτά, συνδυασμένα με την πολιτική διαφθορά, ευνούχισαν τον ελληνικό χαρακτήρα και μετέβαλαν τον Eλληνα σε εύθραυστο και ευάλωτο άτομο. Yποκύπτει εύκολα στον πειρασμό του δεκασμού και ανέχεται σχεδόν αναντίρρητα τις πάσης φύσεως παρεκκλίσεις απ’ το πολιτικό λειτούργημα. Συχνά μάλιστα η απάθειά του απέναντι σε πράξεις που στρέφονται κατά του λαού –πράξεις πολιτικών– είναι ανεξήγητη.
O νεοέλληνας, που θα βρισκόταν σήμερα στην κορυφή του πολιτικού φάσματος της Eυρώπης λόγω μακράς και σπουδαίας πολιτικής ιστορίας αλλά και ανεπτυγμένης πολιτικής φιλοσοφίας, κινείται, δυστυχώς, σε πολύ χαμηλά επίπεδα πολιτικής συμπεριφοράς.
Λευτερης Φυτρας – Tαξίαρχος ε.α.