Κύριε διευθυντά
Πολύ σωστά το ΣτΕ έκρινε ότι είναι αντισυνταγματικό το μέτρο της καθ’ υπέρβαση εισαγωγής τέκνων πολύτεκνων οικογενειών στα ΑΕΙ, καθόσον αυτό αποτελεί άνιση μεταχείριση έναντι των άλλων υποψηφίων. Oμως οι πολύτεκνοι ποτέ δεν ζήτησαν την εφαρμογή του μέτρου αυτού, γιατί είναι η τάξη που κατ’ εξοχήν υποστηρίζει την αρχή της αξιοκρατίας και της ίσης μεταχείρισης των πολιτών. Το αίτημα των πολυτέκνων υπήρξε ανέκαθεν η εφαρμογή του Συντάγματος, που προβλέπει ότι η συμμετοχή των πολιτών στις δαπάνες του κράτους θα γίνεται ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός και επιτάσσει να προστατεύεται η πολύτεκνη οικογένεια. Ερωτώ λοιπόν: Eνας πολύτεκνος με κάποιο εισόδημα, που έχει να φροντίζει μια οικογένεια τουλάχιστον έξι ατόμων, έχει την ίδια φοροδοτική ικανότητα με έναν ανύπαντρο που έχει το ίδιο εισόδημα και έχει να φροντίζει μόνο τον εαυτό του; Γιατί λοιπόν να πληρώνουν τον ίδιο φόρο;
Τα άλλα μέλη της οικογενείας του δεν χρειάζονται στέγη, τροφή, ένδυση, μόρφωση κ.λπ.; Οι δαπάνες αυτές γιατί δεν εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα του πολύτεκνου; Και τα αστεία επιδόματα που δίνονται σε αντικατάσταση, υποτίθεται, των φοροαπαλλαγών γιατί συνδέονται με το εισόδημα; Και γιατί δεν δίνεται κανένα επίδομα για την άνεργη σύζυγο; Αυτή δεν έχει ανάγκες, και ποιος τις καλύπτει; Ή μήπως είναι ποινή γιατί αντί να εργάζεται αφιέρωσε τη ζωή της στο να γεννήσει πολλά παιδιά και να τα μεγαλώσει;
Αυτή λοιπόν είναι η προστασία που επιβάλλει το Σύνταγμα; Δεν καταλαβαίνουμε ότι με την πολιτική αυτή εξαφανίζεται με βεβαιότητα το έθνος μας; Και με ποια λογική κατήργησαν ακόμα και αυτή τη συμβολική σύνταξη των 100 ευρώ τον μήνα που έδιναν στις πολύτεκνες μητέρες; Δεν είναι αυτό το αποκορύφωμα της αδικίας, αφού έχουν διατηρηθεί μεγαλύτερες συντάξεις σε πολίτες που δεν κατέβαλαν καμία εισφορά (π.χ. αγρότες, επαναπατρισθέντες, πρόσφυγες, ανάπηροι κ.ά.); Μήπως το μέτρο της κατ’ εξαίρεση εισαγωγής στις Ανώτατες Σχολές, το οποίο ελήφθη σε αντικατάσταση του δίκαιου και σύμφωνου με το Σύνταγμα μέτρου της δυνατότητας μεταγραφής των παιδιών των πολυτέκνων σε σχολές του τόπου κατοικίας τους, και περιέλαβε και άλλες ομάδες, ήταν μία καλά σχεδιασμένη προβοκάτσια, ώστε να προκαλέσει τη δίκαιη διαμαρτυρία των υπόλοιπων υποψηφίων και τελικά την κατάργηση όλων; Επιβάλλεται λοιπόν η άμεση επαναφορά του μέτρου των μεταγραφών. Επιβάλλεται επίσης, όπως στη διανομή του περίφημου περισσεύματος, να αποκατασταθεί κατά προτεραιότητα η κατάφωρη αδικία που έγινε στις πολύτεκνες μητέρες.
Ι. Κουλουρης – Δρ μηχ/γος ηλ/γος ΕΜΠ