Ακτινογραφία στην Υγεία
Κύριε διευθυντά
Υπηρετώντας επί 38 χρόνια την Υγεία, μπορώ να σας εκφράσω την ταπεινή μου γνώμη για τα τεκταινόμενα στον χώρο, τους λόγους της υποβάθμισής της και τέλος, απλούς αλλά θαρραλέους τρόπους διεξόδου.
Oλα ξεκίνησαν το 1985 με το ΕΣΥ (μετά 15ετή ασύδοτη παραγωγή ιατρών με σπουδές στο εξωτερικό). Στα πλαίσια της εποχής εφαρμόστηκε τότε η αποκλειστική εργασία, δηλαδή ιατρείο ή δημόσιο νοσοκομείο. Μέχρι τότε μπορούσε ο γιατρός να κάνει το απόγευμα ιατρείο ελεύθερο και να συμπληρώνει τον επιούσιο, καθόσον οι αμοιβές των ιατρών όλων των βαθμίδων στα δημόσια νοσοκομεία ήταν πενιχρότατες.
Ποια ήταν τα πλεονεκτήματα με αυτήν τη σχέση.
1) Το κράτος, δηλαδή η ψωροκώσταινα (και όχι ο Καναδάς ή η Αγγλία) πλήρωνε όσα μπορούσε να πληρώσει στους γιατρούς, άρα οικονομία. Τη χρονιά που εφαρμόστηκε το ΕΣΥ 5πλασιάστηκαν οι μισθοί των ιατρών του(!!!), άσχετα αν τώρα εκμηδενίστηκαν.
2) Υπήρχε επιλογή ελεύθερη γιατρού (σε όποιον το επιθυμούσε).
3) Ο ιατρός ήταν πιο ανεξάρτητος από κόμματα και πάσης φύσεως ίντριγκες, χωρίς η θέση του και η εξέλιξή του να εξαρτώνται από τους παραπάνω μεσάζοντες, τουλάχιστον στον σημερινό βαθμό.
4) Οι θέσεις ανανεώνονταν ανά 3ετία και όσοι είχαν καλό ιατρείο έφευγαν οικειοθελώς μετά συνήθως 10-15 χρόνια και έτσι δεν εφημέρευαν γερασμένοι συνάδελφοι, αλλά νέοι με όρεξη και αντοχές και συγχρόνως άνοιγαν νέες θέσεις εργασίας.
5) Οι γειτονιές των Αθηνών και των μεγάλων πόλεων είχαν ικανούς νοσοκομειακούς γιατρούς με εμπειρία και όχι γιατρούς απομακρυσμένους επί 10ετίες από τα νοσοκομεία (δεν επιτρέπεται), δηλαδή τους χώρους ανανέωσης της γνώσης. Τέτοιοι γιατροί τώρα με ιατρείο και νοσοκομείο είναι μόνο οι πανεπιστημιακοί, οι στρατιωτικοί και των ιδιωτικών νοσοκομείων και μέχρι πρόσφατα των νοσοκομείων του ΙΚΑ, που είναι λίγοι στον αριθμό.
Υγεία χωρίς απελευθέρωση της εξάσκησής της μην περιμένετε.
Προτείνω λοιπόν απλά και οικονομικά πράγματα.
1) Ελεύθερη εξάσκηση Ιατρικής όπως ζητείται τελευταία απ’ όλα τα επαγγέλματα. Οποιος γιατρός θέλει αποκλειστικά Δημόσιο, ας παραμείνει αποκλειστικός, όποιος θέλει και ελεύθερο επάγγελμα να κάνει ώστε να μπορεί να επιβιώσει αξιοπρεπώς. Ανοιχτά δημόσια νοσοκομεία σε ελευθεροεπαγγελματίες γιατρούς επί αποδείξει όπως στη Γερμανία, σε συνεργασία με τις κλινικές της ειδικότητάς του. Ελεύθερα ιατρεία και ιδιωτικά νοσοκομεία για τους δημόσιους γιατρούς, στους οποίους καταργείται η μονιμότητα, αλλά μπορούν να εργάζονται στο Δημόσιο με θητεία ορισμένου χρόνου, με ανανέωση κατόπιν κρίσεως, γνώσεων και έργου. Αμοιβές, ανάλογα με την προσπάθεια του καθενός,.
2) Ανά 5ετία εξετάσεις των γιατρών για ανανέωση της ειδικότητας όπως στην Αμερική. Οι γιατροί του τέως ΙΚΑ και νυν ΠΕΔΥ και των κέντρων Υγείας ανανεώνουν τη νοσοκομειακή εμπειρία ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο θεράπων ιατρός γηράσκει και δύναται να θεραπεύει αεί διδασκόμενος;
3) Μόνιμοι καριέρας γενικοί γραμματείς του υπουργείου, διοικητές νοσοκομείων και διοικητές οργανισμών παροχών Υγείας (με σπουδές Υγείας και οικονομίας). Αυτοί με τις γνώσεις τους θα αντιλαμβάνονται π.χ. πού είναι η οικονομία και πού η επικίνδυνη έλλειψη υλικού.
4) Αξιοκρατική επιλογή διευθυντών κλινικών αλλά και πανεπιστημιακών δασκάλων από επιτροπές στελεχωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή αντικειμενικότητα.
5) Μάθημα Ιατρικής Οικονομίας στις ιατρικές σχολές ώστε να διδάσκεται το cost effective, δηλαδή το λογικό κόστος μιας θεραπείας.
6) Καθορισμός του αριθμού των εισακτέων ιατρών ανάλογα με τις ανάγκες (στο έτος μου, ενώ μπήκαμε με εξετάσεις 250 στην Αθήνα, βρεθήκαμε τη 2η χρονιά 1.100!!! με 850 μεταγραφέντες).
Λίγο θάρρος χρειάζεται να ξεπεράσουμε τις εμμονές μας, αξιοπρέπεια και αξιοκρατία και προπάντων ελευθερία.
Σπυριδων Ζαβιτσανος – Καρδιολόγος
Τουρισμός και κερδοσκόποι
Κύριε διευθυντά
Ενώ αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε διά την αύξηση του τουριστικού ρεύματος στην Ελλάδα, οπότε έσκασαν και τα πρώτα χαμόγελα διά την αύξηση της απασχόλησης, τα μόνιμα επιχειρηματικά παράσιτα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους με κατακόρυφες αυξήσεις τιμών σε ξενοδοχεία και άλλους τουριστικούς κλάδους. Ακουσα ζευγάρι τουριστών να διαμαρτύρεται διότι τους εζητήθησαν οκτώ ευρώ διά τρία σουβλάκια.
Η κ. Κεφαλογιάννη η οποία προς τιμήν της πράγματι πασχίζει διά να ανεβάσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, θα πρέπει να δημοσιεύσει λίστες με ονόματα αυτών –ευτυχώς ολίγων μέχρι στιγμής– που ανερυθρίαστα κερδοσκοπούν εις βάρος των επισκεπτών μας.
Αυτοί που εγκληματούν εις βάρος του καλού ονόματος του ελληνικού τουρισμού δεν έχουν θέση στον κλάδο.
Σπυρος Τσακος – Πλοίαρχος Ε.Ν.
Οι Τούρκοι και η Αλωση
Κύριε διευθυντά
Είναι φυσικό κάποιο έθνος ή κράτος να γιορτάζει μια περήφανη νίκη του επί των εχθρών του. Είναι αυτονόητο να γιορτάζει την επέτειο κήρυξης ενός απελευθερωτικού αγώνα ή την ημέρα απελευθέρωσής του από τους κατακτητές του. Αναρωτιέμαι ωστόσο πώς είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να γιορτάζει την ημέρα διάπραξης μιας τεράστιας ατιμίας από τους προγόνους του. Τούτο το πρωτοφανές για τα διεθνή δεδομένα, καθόσον είμαι σε θέση να γνωρίζω, συμβαίνει με τη σημερινή Τουρκία. Με μεγαλειώδεις πανηγυρισμούς, πάνδημη η Τουρκία γιορτάζει κάθε χρόνο, την 29η Μαΐου, την επέτειο Αλωσης της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή και της εφιαλτικής δήωσής της από αιμοδιψή και ληστρικά στίφη. Γιορτάζει δηλαδή την καταστροφή μιας αλλοτινής κραταιάς και υπέρλαμπρης πόλης, η οποία μάλιστα δεν είχε επιθετικές βλέψεις εναντίον της, καθώς και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Βέβαια είχε προηγηθεί πάνω από δύο αιώνες η εξίσου βάρβαρη άλωση της Βασιλεύουσας από τους χριστιανούς Φράγκους, μόνο που τουλάχιστον η Δύση δεν επαίρεται γι’ αυτή τη βαρβαρότητά της.
Φοιβος Ι. Πιομπινος – Αθήνα
Επικίνδυνη παιδική χαρά
Κύριε διευθυντά
Για λόγους δεοντολογίας απέφυγα να στείλω στην έγκριτη εφημερίδα σας την παρούσα επιστολή λόγω των δημοτικών εκλογών. Τώρα όμως μπορώ να κατηγορήσω τη δημοτική αρχή του Δήμου Παλλήνης – Γέρακα για το εξής γεγονός:Στις 21 Μαΐου 2014 επισκέφθηκα με μια φιλική οικογένεια και τα παιδιά τους μια παιδική χαρά που βρίσκεται στην οδό Εφέδρων Αξιωματικών στον Γέρακα. Στον χώρο όπου βρίσκεται η παιδική χαρά στεγάζεται και μια καφετέρια – πιτσαρία.
Εγινα έξαλλος όταν διαπίστωσα ότι σε απόσταση λίγων μέτρων από την παιδική χαρά υπήρχε, επί τους εδάφους, ένα ανοικτό μεταλλικό ντουλάπι παροχής ηλεκτρικού ρεύματος ύψους περίπου 70 εκατοστών. Ενα καλώδιο ήταν συνδεδεμένο σε μία από τις παροχές, ενώ η άλλη γυμνή άκρη ήταν στο έδαφος. Οταν έβαλα τις φωνές, ένας υπάλληλος της καφετέριας με επιθετικό ύφος μού δήλωσε ότι η καφετέρια παίρνει ρεύμα από το καλώδιο αυτό, αλλά λόγω φόρτου εργασίας ξέχασαν να συνδέσουν το γυμνό άκρο.
Οταν μαζεύτηκαν όμως γονείς με άγριες διαθέσεις, έκλεισε το ντουλάπι και αποσυνέδεσε το καλώδιο.
Την επόμενη ημέρα διαπίστωσα ότι ένα λεπτό καλώδιο επί του εδάφους και πάνω σε πέτρες συνέδεε το ντουλάπι της παροχής με την καφετέρια.
Από θαύμα δεν είχαμε καμιά θανατηφόρο ηλεκτροπληξία με θύμα μικρό παιδί. Αν δεν ληφθούν όμως τα μέτρα που επιβάλλουν οι κανονισμοί, οι κίνδυνοι για τα μικρά παιδιά θα είναι μόνιμοι και μεγάλοι.
Αντωνιος Βρηλος – Πολιτικός μηχανικός
Πώς αποφύγαμε ένα run on the Bank το 1967
Κύριε διευθυντά
Ηπρόσφατη αποκάλυψη του κ. Προβόπουλου σχετικά με τη μεταφορά χαρτονομισμάτων από το εξωτερικό, με τα οποία εφοδίαζαν τα ATM, θυμίζει μια αντίστοιχη ενέργεια του Στρατή Ανδρεάδη.
Οταν έγινε το πραξικόπημα το 1967, ο Μακαρέζος έκλεισε τις τράπεζες για τρεις ημέρες. Τι θα γινόταν την τέταρτη μέρα; Προφανώς a run on the Bank.
Η Εθνική δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα διότι θεωρείται κρατική τράπεζα. Οι υπόλοιπες τράπεζες ήσαν συγκριτικά πολύ μικρές για να δημιουργήσουν πρόβλημα. Συνεπώς, το βάρος έπεφτε κυρίως στην Εμπορική! Επί τρεις ημέρες (ώς τα βαθιά μεσάνυχτα) η στενή ομάδα γύρω από τον Στρατή Ανδρεάδη (Κ. Κυριακόπουλος, Γ. Ανδρεάδης, Κατσαρός, Τσιτσιλιάνου, Π. Χατζηπαύλου) προσπαθούσε να βρει μια λύση. Τελικά, ο Στρατής Ανδρεάδης έδωσε εντολή να σταλούν όσα φορτηγά βρήκαμε στην Τράπεζα της Ελλάδος, για να εφοδιαστεί η Εμπορική Τράπεζα με χαρτονομίσματα. Το πρωί της τετάρτης ημέρας που άνοιξαν οι τράπεζες, οι ταμίες κρυμμένοι πίσω από εκατοντάδες δέσμες τραπεζογραμματίων, σχεδόν δεν φαινόντουσαν.
Οι τρομαγμένοι πελάτες, μόλις έβλεπαν τις στοίβες με τα χαρτονομίσματα, ή έφευγαν ή απέσυραν ένα μικρό ποσό.
Ετσι, αποφύγαμε ένα run on the Bank, που θα είχε τραγικές συνέπειες για την οικονομία.
Dr. Παυλος Χατζηπαυλου – πρ. γενικός γραμματέας Εμπορικής Τράπεζας