Κύριε διευθυντά
Κατά το πρόσφατο παρελθόν, κάποιες δηλώσεις του κ. Ανδρέα Λοβέρδου (από άλλο υπουργείο τότε) προκαλούσαν θετικά σχόλια και ικανοποίηση στους πολίτες για το θάρρος και την αλήθεια του περιεχομένου τους.
Το «Δεν υπάρχει σάλιο» αποκάλυπτε μια τραγική για τη χώρα πραγματικότητα, τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της οποίας γνώριζε καλύτερα παντός άλλου ο ίδιος.
Η δήλωσή του επίσης, ότι «ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων ταλαιπωρεί δέκα εκατομμύρια πολιτών και μας έφερε εδώ που μας έφερε», αποτελούσε αναμφισβήτητα επιβεβαίωση δυσάρεστης και επισφαλούς κατάστασης και πορείας της χώρας.
Η απαξίωση θεσμών, η υποβάθμιση της Παιδείας, η αναξιοκρατία και η διαφθορά του υπερτροφικού και σπάταλου κράτους, υπήρξαν, ως γνωστόν, τα αίτια πτώχευσης και ταπείνωσης της χώρας και του λαού.Κατά τον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό (όπου ικανοί είδαν την έξοδο, «πορφυρογέννητοι» παρέμειναν και ανεπαρκείς επανήλθαν), ο κ. Λοβέρδος βρέθηκε επικεφαλής του ιδιαίτερα σημαντικού υπουργείου Παιδείας, στις σχολές του οποίου, με ανοχή της κομματοκρατίας, επικρατεί ανομία και αθλιότητα. Η διαφωνία του κ. υπουργού σχετικά με τη διαθεσιμότητα περιττών και χωρίς αξιολόγηση προσληφθέντων (γνωστός ο τρόπος) προκάλεσε απορία έως οργή, ιδιαίτερα σε πτυχιούχους άνεργους νέους.
Επιστροφή δηλαδή σε πρακτικές του παρελθόντος, όπου η δημαγωγία χάριν ψηφοθηρίας προκάλεσε τη θλιβερή έως επικίνδυνη κατάσταση που ζούμε. Με παρόμοιες όμως πολιτικές μεταμορφώσεις, δεν μπορεί να υπάρξει αισιοδοξία για κάτι νέο, θετικό και δημιουργικό, για έξοδο από την πολύμορφη κρίση. Οι εκάστοτε κυβερνώντες πριν από την ανάληψη καθηκόντων, δίδουν τον καθιερωμένο, ως γνωστόν, προς την πατρίδα και τον λαό όρκο, για την τήρηση του οποίου υπόλογοι ν’ απαντήσουν είναι κατά πρώτον, οι εκάστοτε κυβερνώντες. Καθ’ όσον αφορά τη γνώμη του λαού, πέραν των όσων υφίσταται, αυτή διατυπώνεται εμπεριστατωμένα από άξιες λόγου προσωπικότητες μέσω εφημερίδων καθημερινά.
Συμεων Σαμλιδης – Αριδαία Πέλλας
Η κατάσταση στην Παιδεία
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Αγγελου Στάγκου στην «Καθημερινή» της 26/6/2014, πολλούς θα εντυπωσίασε και μερικούς θα προβλημάτισε. Είναι η πικρή αλήθεια για τα συμβαίνοντα στα ΑΕΙ της χώρας μας. Οσοι τα έχουν ζήσει και τα ζουν, μόνο πικρία και θλίψη πολλή τους δημιουργούν. Οι καταστροφές, οι προπηλακισμοί καθηγητών, οι λεηλασίες γραφείων καθηγητών, οι καταλήψεις αιθουσών από τις λεγόμενες μειονότητες αριστερών «φοιτητών» της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, δεν έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Απόδειξη, το τελευταίο επεισόδιο με τον ξυλοδαρμό του προέδρου του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών από «φοιτητές», οι οποίοι δεν δίστασαν να τον απειλήσουν ότι θα τον κάψουν ζωντανό, αυτόν και την οικογένειά του! Σε ποιο άλλο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο μπορούν να συμβούν αυτά; Το γιατί συμβαίνουν μόνο στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι θέμα με πολλές παραμέτρους. Κυριότερη από αυτές είναι «η ασυδοσία που επικρατεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου ανθίζουν τα “λουλούδια” της βίας, των βανδαλισμών, της μετριότητας, της αδιαφορίας, των καταλήψεων και των απεργιών από μαθητές και ΟΛΜΕ», όπως πολύ ορθώς τονίζει στο άρθρο του ο κ. Α. Στάγκος.
Ο εκχυδαϊσμός που επικρατεί μέσα στα γυμνάσια και λύκεια, είναι κάτι που επισύρει την προσοχή και τον προβληματισμό και ατόμων που δεν διακρίνονται για «πουριτανισμό». Ιδίως η απρεπής και προκλητική αμφίεση των μαθητριών κατά την ανοιξιάτικη και θερινή περίοδο, δείχνει μία ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας, εφόσον γονείς και καθηγητές ανέχονται μία τέτοια εμφάνιση μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Οσο για το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες, σε κάνει να φρίττεις και να λυπάσαι. Η προστυχιά σε όλο της το μεγαλείο! Τι περιμένουν, λοιπόν, οι καθηγητές των πανεπιστημίων, να έχουν καλύτερο ανθρώπινο υλικό προς εκπαίδευση σε ανώτερα πεδία παροχής γνώσης; Εισάγονται στα πανεπιστήμια πολλοί νέοι, όχι όλοι βέβαια, φορτωμένοι με όλες τις κακές συνήθειες που έχουν αποκτήσει στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ενισχύεται η όλη αυτή κακή κατάσταση από τις επεμβάσεις των κομμάτων και από «ελευθέρα διακίνηση ιδεών», η οποία κάθε άλλο παρά ελευθέρα είναι. Ισως είναι καιρός να προβληματισθούν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Ελληνες, όχι μόνο οι ιθύνοντες πολιτικοί, αλλά και οι γονείς, οι οποίοι έχουν μεγάλη ευθύνη στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μας. Ας αναρωτηθούμε όλοι μας, με τους νέους αυτούς θα στελεχωθεί η αυριανή κοινωνία μας;
Χρηστος Γαμβριας – Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Οι φόροι υπέρ τρίτων
Κύριε διευθυντά
Στην «Κ» (25/6/2014), σε άρθρο της κ. Δημ. Μανιφάβα, δημοσιεύεται η είδηση ότι το υπουργείο Ανάπτυξης, αδυνατώντας να καταγράψει τους υπέρ τρίτων φόρους, που κατά καιρούς έχουν καθιερώσει τα διάφορα υπουργεία, και καρπούνται συνήθως διάφορα ασφαλιστικά Ταμεία, ζητεί τη συνδρομή των πολιτών για την αποκάλυψή των.
Κατόπιν επιμονής της τρόικας, τέθηκε σε λειτουργία ηλεκτρονική πλατφόρμα όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να αναφέρει, επώνυμα ή ανώνυμα, για τους υπέρ τρίτων φόρους που περιήλθαν εις γνώση του, και τα υπουργεία αδυνατούν ή δεν θέλουν να αποκαλύψουν. Ο ιστότοπος θα παραμείνει ανοικτός μέχρι τον Σεπτέμβριο και μετά θα ληφθούν αποφάσεις για το τι θα γίνει.
Οι απορίες μου είναι πολλές:
1) Εφόσον τα υπουργεία κρίθηκαν αναξιόπιστα στη συνεργασία με το ΥΠΑΝ, ποιος εμπιστεύεται ότι κάθε καταγγελία δεν θα πεταχθεί στο καλάθι των αχρήστων από υπαλλήλους που θίγονται; Οι παντοδύναμες συντεχνίες καραδοκούν παντού για να τορπιλίσουν κάθε προσπάθεια.
2) Γιατί ο ιστότοπος θα λειτουργήσει μέχρι τον Σεπτέμβριο; Οι φόροι που δεν θα επισημανθούν, θα απομυζούν επ’ άπειρον τους φορολογούμενους;
3) Εφόσον δεν υπάρχει αξιοπιστία προς τους αρμοδίους φορείς, γιατί δεν ανοίγει έναν ιστότοπο και μία ταχυδρομική διεύθυνση το γραφείο της τρόικας στην Αθήνα;
4) Γιατί να μην καταγγέλλεται, εκτός των φόρων υπέρ τρίτων, κάθε παρέκκλιση της κυβέρνησης από τις αρχές της ίσης κατανομής των βαρών μέσα στα όρια της δικαιοσύνης;
Εάν υπήρχε ταχυδρομική διεύθυνση για καταγγελίες, θα μπορούσα να αναφέρω π.χ. α) την ελαχίστη και προκλητική μείωση των αποδοχών και συντάξεων των υπαλλήλων της Βουλής σε σχέση με τους άλλους υπαλλήλους. β) Τη μη υπαγωγή του ΣΔΟΕ στην ανεξάρτητη Γ.Γ. Εσόδων, αφού έχουν την ίδια αποστολή. γ) Την προκλητική ύπαρξη του μισθοδικείου των δικαστικών. δ) Τους συνεχείς διορισμούς υπαλλήλων, εκτός ΑΣΕΠ, σε Δημόσιο και ΟΤΑ, παρά τις εκατοντάδες χιλιάδες υπεραρίθμους που υπηρετούν κ.τλ.
Επειδή μερικοί «υπερπατριώτες» θα αγανακτήσουν για την πρόταση καταγγελιών και ελέγχων από την τρόικα, θα απαντούσα ότι: ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, οι παρεμβάσεις των εκπροσώπων των δανειστών είναι θεσμοθετημένες από τα μνημόνια. Προσωπικά θα προτιμούσα τις παρεμβάσεις της τρόικας, παρά τις πελατειακές μεθοδεύσεις και διορισμούς του πολιτικού μας συστήματος (μέχρι να βγούμε από την κρίση).
Γιωργος Αραμπατζης – Χολαργός
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής
Κύριε διευθυντά
Φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή αποτελούν «πεδία δόξης» για μεγάλο μέρος των Eλλήνων, όσων βεβαίως έχουν τη δυνατότητα με πλείστες μεθόδους να κερδίζουν χωρίς ίχνος ντροπής εις βάρος των συμπολιτών τους.
Για να περιορισθεί αυτό το «άθλημα» στο οποίο επιδίδονται κυρίως οι εργοδότες μη πληρώνοντας είτε φόρους στο κράτος είτε εισφορές στα διάφορα Ταμεία, υπάρχει ο ακόλουθος απλός τρόπος καταβολής: ο κάθε εργοδότης καταβάλλει σε Ειδική Κρατική Υπηρεσία (ΕΚΥ) τους μισθούς του προσωπικού της επιχείρησης και η (ΕΚΥ) πιστώνει τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου, αφού προηγουμένως έχουν κρατηθεί οι νόμιμες εισφορές Ταμείων και φορολογίας.Με την προαναφερθείσα μέθοδο το μεν κράτος γνωρίζει τις μηνιαίες εισπράξεις από μεγάλο αριθμό φορολογουμένων, τα δε Ταμεία δεν χάνουν εισφορές . Εξ όσων γνωρίζω, το σύστημα εφαρμόζεται στον Καναδά.
Γιωργος Αλιμαντιρης – Xαλάνδρι