Γενναία απόφαση των φοιτητών

Γενναία απόφαση των φοιτητών

Περί βίας

Κύριε διευθυντά

Στο προχθεσινό άρθρο του Στάθη Καλύβα («Ανατομία μιας επίθεσης», «Κ» 6.7.2014), μια φράση με άφησε άναυδο: «[…] η παρέμβασή μας έδωσε αφορμή σε μια κλίκα γερασμένων πανεπιστημιακών με περιορισμένο έργο και μηδενική διεθνή αναγνώριση να βρουν στο πρόσωπό μας το εύκολο άλλοθι που αναζητούσαν για την επαγγελματική τους ανεπάρκεια».

Oσο και αν ο απρόκλητος ξυλοδαρμός του Νίκου Μαραντζίδη τον αναστάτωσε, η φράση αυτή του Στάθη Καλύβα επιβεβαιώνει κάτι που συμβαίνει σχεδόν πάντοτε στις ιδεολογικές διαμάχες: για τη μοιραία σύγκρουση σπανίως φταίει μόνο το ένα μέρος. Η αλαζονεία, η υπεροψία και η έκδηλη περιφρόνηση του αντιπάλου μπορεί να συμβάλουν εξίσου πολύ με τη βία σε κάτι που υποτίθεται ότι ο αρθρογράφος σας προσπαθεί εδώ και χρόνια να αποτρέψει: την ανέλεγκτη όξυνση, που προκαλεί τυφλές αντιδράσεις. Πέρα από αυτό, όμως, από το τελευταίο άρθρο του Στάθη Καλύβα μάθαμε και κάτι άλλο: πως το επιστημονικό ήθος –που αντανακλάται τόσο άμεσα στο ύφος κάθε πανεπιστημιακού– δεν διδάσκεται επαρκώς στο Γέιλ.

Νικος Κ. Αλιβιζατος – Αθήνα

Το δικαίωμα της απεργίας

Κύριε διευθυντά

Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό και σεβαστό, πρέπει δε να ασκείται, σε κάθε περίπτωση, σε συνάρτηση προς το γενικότερο εθνικό και κοινωνικό (δημόσιο) συμφέρον, εις τρόπον ώστε να μην υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλονται από την καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή από τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, διότι σε αντίθετη περίπτωση, η απεργία είναι παράνομη και καταχρηστική. Eτσι, μεταξύ των άλλων, καταχρηστικές ή παράνομες θεωρούνται οι απεργίες που υποκρύπτουν πολιτικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις, οι «λευκές» απεργίες μαζί με καταλήψεις των χώρων εργασίας και οι απεργίες που συνεπάγονται δυσανάλογη ζημία του εργοδότη και του κοινωνικού συνόλου.

Η απεργία, η οποία αποτελεί συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα, που συνιστά προέκταση της συνδικαλιστικής ελευθερίας, υπόκειται, όπως κάθε δικαίωμα, στον κανόνα που απαγορεύει την καταχρηστική άσκησή του.

Η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας δεν είναι ανέλεγκτη, αλλά υπόκειται στους περιορισμούς τόσο του άρθρου 25 παρ. 3 του Συντάγματος, όσο και του άρθρου 281 του Αστικού Κώδικος.

Η Νομολογία των Δικαστηρίων έχει δεχθεί ότι υφίσταται πάντοτε καταχρηστική άσκηση του απεργιακού δικαιώματος όταν τα αιτήματα των απεργών τελούν σε πρόδηλη δυσαναλογία με την εκ της απεργίας απειλούμενη ή επερχόμενη ζημία του εργοδότου και του κοινωνικού συνόλου. Η απεργία μπορεί να χαρακτηρισθεί καταχρηστική και όταν τα αιτήματα των απεργών είναι προδήλως παράλογα, όχι, όμως, διότι είναι αδικαιολόγητα ή απλώς υπερβολικά.

Πότε η απεργία είναι καταχρηστική και συνεπώς παράνομη, είναι ζήτημα πραγματικά που διαπιστώνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση απεργίας που φέρεται στη δικαστική κρίση, από τη στάθμιση των αντιτιθεμένων συμφερόντων των απεργών και του εργοδότη, αλλά και από τη μεθόδευση των απεργιακών κινητοποιήσεων στη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση.

Τέλος, το δικαίωμα της απεργίας περιορίζεται και με τον θεσμό της επιτάξεων προσωπικών υπηρεσιών, όπως προβλέπει το άρθρο 22 παρ. 4 β΄ του Συντάγματος και ειδικότερα με τον θεσμό της «Πολιτικής Επιστρατεύσεως» και σε καιρό ειρήνης, λόγω εκτάκτων φυσικών ή κοινωνικών αναγκών (Π.Δ. 17/1974, ΦΕΚ Α΄ 236), η οποία έχει κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας συνταγματική (ΣτΕ 686, 687/1987).

Ο Νόμος 3536/2007 (ΦΕΚ Α΄42) στο άρθρο 41 αυτού προβλέπει την «επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη ακινήτων και κινητών πραγμάτων ως μέτρα πολιτικής κινητοποίησης για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε περίοδο ειρήνης», υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Ειδικότερα, ως «έκτακτη ανάγκη» ορίζεται κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκη που μπορεί να θέση σε κίνδυνο την δημόσια υγεία. Εκτακτη ανάγκη, επίσης, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη η οποία μπορεί να θέση σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη.

Με απόφαση του πρωθυπουργού, ύστερα από εισήγηση του υπουργού στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει η αντιμετώπιση της αιτίας που προκάλεσε την έκτακτη ανάγκη κηρύσσεται γενική ή μερική πολιτική κινητοποίηση, κατά την έννοια των αντιστοίχων διατάξεων του Ν.Δ. 17/1974, για την αντιμετώπισή της.

Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, πραγματοποιείται με «Φύλλα Επίταξης Προσωπικών Υπηρεσιών», που επιδίδονται νομίμως στους απεργούς, οι οποίοι αν αρνηθούν να συμμορφωθούν ή να εκτελέσουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την επίταξη, τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον 3 μηνών.

Kωνσταντινος Xιωλος

Για το Μνημείο του Ολοκαυτώματος

Κύριε διευθυντά

Θέλω να ευχαριστήσω δημοσίως τον κ. Νίκο Βατόπουλο για το συγκινητικό άρθρο του στην «Καθημερινή» στις 24/6/2014, που αναφέρεται στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος της Αθήνας, στον πεζόδρομο της οδού Ερμού. Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε το 2010 έπειτα από διαγωνισμό και επιλέχθηκε από 19 προτάσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών. Η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών είχε την ευθύνη της κατασκευής του με χρήματα που εξασφάλισε από δωρητή – μέλος της Κοινότητας, το δε μνημείο χορηγήθηκε με τη σειρά του στον Δήμο Αθηναίων ώστε να αποτελεί σημείο αναφοράς της μνήμης του Ολοκαυτώματος για την πόλη της Αθήνας. Η φιλοσοφία της καλλιτέχνιδος κ. Μαγγανιά ήταν ακριβώς να κατασκευαστεί ένα μνημείο ανοικτό στην πόλη, που οι επισκέπτες του να μπορούν να περπατήσουν μέσα σ’ αυτό, να σταθούν, να κάτσουν πάνω στους μαρμάρινους όγκους του.

Η συνειδητή αυτή επιλογή έγινε ώστε το Ολοκαύτωμα –μέσω του μνημείου του– να είναι βίωμα για κάθε περαστικό, δημότη, τουρίστα, επισκέπτη που θα αφιερώσει λίγα λεπτά από τον χρόνο του για να μπορέσει να αναλογιστεί πού έχουν ιστορικά οδηγήσει την ανθρωπότητα το μίσος, ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός. Ειδικά σήμερα, που τα μηνύματα σε όλη την Ευρώπη είναι ανησυχητικά και οι κοινωνίες χρειάζεται να εκπαιδευθούν με το παράδειγμα της Ιστορίας ώστε οι ίδιες να οργανωθούν απέναντι στους διαχωρισμούς των ανθρώπων με βάση το χρώμα τους, την καταγωγή τους, τη θρησκεία τους.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το Μνημείο του Ολοκαυτώματος στο κέντρο της πόλης μας μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο και επιμένουμε, παρά τους κινδύνους και τα σποραδικά περιστατικά ζημιών μέχρι σήμερα, στο να παραμένει προσβάσιμο και ανοικτό στον καθένα. Ζητούμε μόνο τον σεβασμό του από όλους, σεβασμό που δεν απαιτεί η μνήμη των θυμάτων της θηριωδίας μόνο, αλλά πολύ περισσότερο ο πολιτισμός μας και το ίδιο το πανανθρώπινο μήνυμα που το Μνημείο Ολοκαυτώματος συμβολίζει.

Μινος Μωυσης – Πρόεδρος -Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών

Ο πρόεδρος κ. Σίσι

Κύριε διευθυντά

Στην έγκριτο εφημερίδα σας της 25ης και 27ης-6-2014, διάβασα ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Αιγύπτου, Αμπντελφάχ ελ Σίσι, πρώην αρχηγός του αιγυπτιακού στρατού, θα δώσει τον μισό του μισθό και τη μισή του περιουσία στο κράτος.

Παράλληλα κάλεσε τους υπόλοιπους πλούσιους συμπολίτες του να τον ακολουθήσουν με ανάλογες ενέργειες και έργα. Κατά την ομιλία του για την αναθεώρηση του υπερμεγέθους προϋπολογισμού της χώρας, ξεκαθάρισε ότι λόγω των υπαρχουσών οικονομικών συνθηκών, καθίσταται αδύνατη η αύξηση των μισθών, προετοιμάζοντας τον αιγυπτιακό λαό για σκληρά οικονομικά μέτρα.

Αν αυτά τα δύο γίνονταν στην Ελλάδα προ 10 ετών, θα είχαμε σωθεί και τώρα θα ήμασταν στην ανάπτυξη.

Δεν ξέρω αν τον πρόεδρο κ. Σίσι ήθελε ή θέλει να ακολουθήσει ο σημερινός μας πρόεδρος με ανάλογη πρόταση, και βρίσκονταν πλούσιοι και υπουργοί να τον ακολουθήσουν. Ευτυχώς υπάρχουν μερικοί Ωνάσηδες, Νιάρχοι κ.λπ. που δείχνουν τον σωστό δρόμο του προέδρου Σίσι, αλλά δεν βλέπω τον Πρόεδρό μας να τιμά ανάλογα αυτούς με μια τιμητική εκδήλωση και να ενθαρρύνει έτσι και άλλους να προβαίνουν σε ανάλογες ενέργειες και παροχές προς το κράτος και τον λαό.

Αναστασιος Β. Κοβατσης – Καθηγητής πανεπιστημίων

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή