Πρόστιμα και ποινές

Ο σκοπός των Αράβων

Κύριε διευθυντά

Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ καταφέρονται κατά του Ισραήλ για τον πόλεμο στη Γάζα, που προκάλεσε η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, με τις χιλιάδες ρουκέτες που ρίχνει κατά των πόλεων του Ισραήλ, εδώ και χρόνια. Δεν θα αναφέρω τις δολοφονίες, τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις των Παλαιστινίων κατά των πολιτών του Ισραήλ, που ο μοναδικός σκοπός και στόχος είναι η καταστροφή του Ισραήλ. Oλες οι φωνές στρέφονται σήμερα κατά του Ισραήλ. Oμως, η υποκρισία δεν έχει όρια για την τραγωδία του ισραηλινού λαού, όταν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης οργιάζουν με ανακρίβειες. Φως ειρήνης δεν φαίνεται από πουθενά. Μόνο μίσος και αδιαλλαξία κατά των Ισραηλινών.

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τις ατέλειωτες εγκληματικές πράξεις των Αράβων κατά του Ισραήλ. Και όταν το Ισραήλ αμύνεται, όλοι το κατηγορούν. Επιτέλους τι θέλουν οι εχθροί του Ισραήλ, την καταστροφή του; Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα; Κι όμως, η είδηση, η μόνη αληθινή είδηση, ήλθε από το στόμα του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν, του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, που ζητά τη «διάλυση του σιωνιστικού κράτους», αλλά συγχρόνως να υπάρχει η ένοπλη αντίσταση κατά του Ισραήλ. Και ξεκαθαρίζει ο μεγάλος θρησκευτικός ηγέτης των των Ιρανών: «Μέχρι να περιμένουμε το τέλος αυτού του δολοφονικού καθεστώτος, η πανίσχυρη ένοπλη αντίσταση (της Χαμάς) είναι ο μόνος τρόπος». Και ο «ειρηνικός» θρησκευτικός ηγέτης τελειώνει τις σκέψεις του, που είναι οι σκέψεις όλων των Αράβων και των Ιρανών και φυσικά και όλων των αντισημιτών του κόσμου, ως εξής: «Η εκμηδένιση του Ισραήλ είναι η μόνη πραγματική θεραπεία».

Αλήθεια, μήπως αναρωτιέστε ποιος είναι πίσω από τη Χαμάς; Μπορεί οι Aραβες και μία μεγάλη μερίδα του παγκόσμιου αντισημιτισμού να θέλουν την καταστροφή του Ισραήλ, αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ισραηλινό λαό, χωρίς τον εβραϊκό λαό ανά τον κόσμο. Ο λαός του Ισραήλ ζει και θα ζει αιώνια στα προγονικά του εδάφη, παρά την επιθυμία των εχθρών του για καταστροφή του. Η εξαφάνιση, η καταστροφή, ο αφανισμός, ο θάνατος του Ισραήλ δεν θα έλθει ποτέ. Καλό θα είναι οι εχθροί του Ισραήλ να το καταλάβουν αυτό, πριν είναι αργά για την ειρήνη, τη μόνιμη ειρήνη.

Ας καταλάβει ο κόσμος πως οι Παλαιστίνιοι και οι Αραβες δεν έχουν ούτε μέτρο ούτε αξιοπιστία. Δεν αρκούνται ποτέ στο εφικτό. Αξιώνουν το ανέφικτο και ποτέ δεν συμφωνούν σε τίποτε.

Ιακωβος Μ. Φριζης

Γιατροί και… φακελάκι

Κύριε διευθυντά

Eχουν περάσει 27 χρόνια από τότε που δημοσιεύθηκε στις 27.5.1987 το εκτενές άρθρο μου στην «Ελευθεροτυπία» «Γιατροί και… φακελάκι. Η άλλη άποψη», όπου πέρα από την υποστήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας καυτηριαζόταν και ο χρηματισμός των γιατρών, το περίφημο «φακελάκι». Δυστυχώς μέχρι σήμερα εξακολουθεί η ίδια κατάσταση.  Το φαινόμενο, βέβαια, δεν οφείλεται στους χαμηλούς μισθούς του ΕΣΥ –που είναι γνωστοί πριν από την ανάληψη της θέσης– αλλά στην έλλειψη δεοντολογίας, στην ατιμωρησία, στην ανεξέλεγκτη συμπεριφορά και στην πληθώρα των γιατρών. Για τη βελτίωση της μισθοδοσίας τους, η πολιτεία θα μπορούσε να προσαρμοστεί στα ισχύοντα στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι ασφαλιστικές εταιρείες καταβάλλουν στα νοσοκομεία τα έξοδα της νοσηλείας και των εγχειρήσεων των ιδιωτικά ασφαλισμένων αρρώστων τους, όπως γίνεται στον τόπο μας στα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Γιατί όχι και στα του ΕΣΥ;

Στην Ελλάδα, μια κρατική κλινική με 30-35 κρεβάτια στελεχώνεται με εννέα βοηθούς-εκπαιδευόμενους, έξι επιμελητές και ένα διευθυντή. Aρα ένας γιατρός αναλογεί σε δύο αρρώστους!

Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα όχι της οικονομικής μας κρίσης –που θα την είχαμε αποτρέψει αν μέσα στα άλλα δεν προσλαμβάναμε τόσους γιατρούς– αλλά της πολιτισμικής μας κρίσης. Αυτήν πρέπει να καταπολεμήσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε όλοι μας εκπαίδευση από μικρή ηλικία στους κανόνες της δεοντολογίας και της σωστής συμπεριφοράς και… παιδεία. Πρέπει να ομολογήσω ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως διευθυντής, σε δύο Αγγειοχειρουργικά Τμήματα του ΕΣΥ (Ελπίς και Κωνσταντοπούλειο – Αγία Oλγα), παρ’ όλο που προσπάθησα με το προσωπικό μου παράδειγμα, απέτυχα στον τομέα αυτό.

Δρ Δημητρης – Σολων Γ. Γεωργοπουλος – Αγγειοχειρουργός, πρ. Διευθυντής Αγγειοχειρουργικών Τμημάτων ΕΣΥ (1985-2006)

Στο χειρουργείο

Κύριε διευθυντά

Αφορμή για την επιστολή μου ήταν το ρεπορτάζ της κ. Μ. Μαργωμένου για το περίφημο «φακελάκι», στην «Κ» της 20.7.2014, με τίτλο «Πεθαίνει κυρία μου… θα τον σώσουμε ή όχι;».

Πρόκειται για παρεμφερές γεγονός, που νομίζω ότι αποκτά γενικότερο ενδιαφέρον. Προπάντων, λόγω του περιορισμού των κοινωνικών παροχών μελλοντικά, οπότε είναι αναγκαία η προσφυγή των πολιτών στις ιδιωτικές εταιρείες για συμπληρωματική ασφαλιστική προστασία.

Φίλη μου, κυρία είχε φροντίσει για τέτοια, πλούσια ασφαλιστική κάλυψη, με αποτέλεσμα να χάσει παράκαιρα τη ζωή της.

Μετά τρεις χειρουργικές επεμβάσεις, ο γιατρός της την έπεισε για νέα, λόγω μετάστασης της επάρατης: «Χειρουργείο 8 ώρες και θα γίνεις καλά. Κόστος 20.000 ευρώ, το πληρώνει η ασφάλεια. Το συζητάς;». Τρεις άλλοι χειρουργοί, που τους συμβουλεύτηκαν τα παιδιά της, απέκλεισαν παντελώς την επέμβαση, τονίζοντας, και οι τρεις, «θα μείνει στο χειρουργείο»!

Οπως και έγινε.

Η ασθενής, λόγω και της ηλικίας της, πίστεψε τον χειρουργό της, που όμως μετά την εγχείρηση δεν τον έβρισκαν ούτε στο τηλέφωνο! Τώρα ο γαμπρός της, δικηγόρος, τρέχει στα δικαστήρια.

Ερώτημα: Πώς προστατεύεται ο ανίδεος ασθενής σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις; Με κίνητρο τον άκοπο πλουτισμό και χωρίς κανένα κίνδυνο του γιατρού για καταγγελία; Oταν μάλιστα δεν συζητείται οικονομική επιβάρυνση του ασθενούς και η ζωή του εξαρτάται από την ευσυνειδησία και μόνο του γιατρού;

Γρηγορης Γ. Βαρελας – Οικονομολόγος, Πρώην διευθυντής ΕΤΕ

Ασκληπιείο Βούλας

Κύριε διευθυντά

Το Σάββατο 5-7-2014 έκανα έκτακτη εισαγωγή στο Καρδιολογικό τμήμα του Ασκληπιείου Νοσοκομείου Βούλας λόγω ξαφνικού καρδιολογικού προβλήματός μου, μεταφερθείς από Αίγινα. Μέσα από αυτή την άσχημη αλλά και κρίσιμη στιγμή, προέκυψε και κάτι εξαιρετικό, στην κυριολεξία συγκινητικό. Ολοι εκεί, γιατροί, βοηθοί, νοσοκόμες, βοηθητικό προσωπικό, μας σκλάβωσαν με την προθυμία, την ευγένεια, αλλά και το επαγγελματικό τους ήθος. Θέλουμε, τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου, να ευχαριστήσουμε θερμά και από καρδιάς, έναν προς έναν, όλους για τη συμπαράστασή τους. Στις δύσκολες εποχές που περνάει η χώρα μας, τουλάχιστον υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας για καλύτερες ημέρες. Η Τροία μπορεί ακόμα να καίγεται… η ελπίδα όμως για ένα καλύτερο αύριο θα υπάρχει πάντα. Το παράδειγμα του Ασκληπιείου μάς καθοδηγεί.

Ευχαριστούμε θερμά όλους.

Οικογένεια Βασ. Μουσουλεα

Οι ιατροφαρμακευτικές δαπάνες

Κύριε διευθυντά

Οισχύων φορολογικός νόμος σίγουρα προβλέπει καλύτερη μεταχείριση για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Ετσι, εκτός των άλλων, προβλέπει για τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες των μισθοσυντήρητων την αφαίρεση ενός ποσού φόρου ίσου προς το 10% των δαπανών αυτών.

Βέβαια το ποσόν αυτό είναι πολύ μικρό, ιδιαίτερα για τους συνταξιούχους, εάν μάλιστα ληφθεί υπόψη το πόσο έχουν μειωθεί οι συντάξεις και κυρίως το πόσο μεγάλη αλλά και απαραίτητη είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ηλικιωμένων. Αλλά αυτή την ενίσχυση μπορεί να δώσει η πολιτεία και αυτή δίνει. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι ο νόμος έχει κάνει ένα σημαντικό λάθος. Δηλαδή δεν αναγνωρίζει τις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες της συζύγου του συνταξιούχου (εάν και αυτή δεν είναι μισθοσυντήρητη) και οι οποίες είναι εξίσου μεγάλες αφού και αυτή, κατά τεκμήριο, είναι ηλικιωμένη.

Για να διορθωθεί το λάθος, νομίζω ότι σε μια προσεχή αναθεώρηση του νόμου, θα πρέπει να γίνει η διόρθωση και να διευκρινιστεί ότι το ποσόν που αναγράφεται στον κωδικό 052 θα πρέπει να αθροίζεται με το ποσόν του κωδικού 051 και το προκύπτον σύνολο να λαμβάνεται υπόψη για την έκπτωση του 10%, εφόσον φυσικά ο ένας εκ των δύο συζύγων είναι μισθοσυντήρητος ή συνταξιούχος.

Νικος Δυοβουνιωτης – Πολιτικός μηχανικός – Κηφισιά

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή