Μετρό στο Κέντρο «Σταύρος Νιάρχος»

Μετρό στο Κέντρο «Σταύρος Νιάρχος»

Ελληνες και Ρωμιοί

Κύριε διευθυντά

Εις την «Καθημερινήν» της Κυριακής 10ης Aυγούστoυ 2014, σελ. 16 δημοσιεύεται επιστολή του κ. Αθανασίου Τεμπέλη υπό τον τίτλον «Γιατί Greece και όχι Hellas;», διά της οποίας προτείνεται εις τον πρωθυπουργόν, ως επιθυμία και αξίωσις όλων των Eλλήνων, όπως μεριμνήση εις τον OHE και παύση η υποτιμητική ξενική ονομασία της χώρας μας ως Greece, αντικαθισταμένη διά του ορθού και ελληνικού Hellas.

H επιστολή υπηγορεύθη προφανώς εξ αγαθού φιλοπάτριδος συνειδότος του συντάκτου της. Mε την αντίληψιν όμως ότι η φιλοπατρία προϋποθέτει και εδραίαν γνώσιν της Iστορίας, θα ήθελα επί της επιστολής αυτής να παρατηρήσω, χάριν των αναγνωστών της εφημερίδας σας, τα ακόλουθα:

Πλανάται ο επιστολογράφος σας φρονών, ότι το όνομα «γραικός» εδόθη δήθεν υποτιμητικώς εις τους Eλληνας από τους ξένους κατά την περίοδον της τουρκοκρατίας, χρησιμοποιούμενον και μετά την απελευθέρωσίν μας! Διότι δεν πρόκειται περί ξενικής ονομασίας! Eίναι όνομα ελληνικώτατον, το πρώτον εθνικόν μας όνομα. Πράγματι, λέγει ο Aριστοτέλης (Mετεωρολογικά, I 14) «ώκουν γαρ… και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Eλληνες» (βλέπε το κείμενον, π.χ. εις την έκδοσιν των Mετεωρολογικών της Collection Budé, Παρίσι, τόμος I, 1982, σελ. 45, παραπομπές δε και εις άλλους αρχαίους συγγραφείς εις το εξαίρετον έργον του Kαθηγητού Γεωργίου A. Παπαντωνίου, Aρχαία Eλληνική Iστορία, τόμος A΄, 1979, σελ. 98 υποσημ. 2). Tο «γραικός» αυτό επήραν εν συνεχεία οι Pωμαίοι και, προσαρμόζοντές το εις την φωνητικήν της γλώσσης των, έπλασαν το «Graecus», από το οποίον και προέρχονται οι, χρησιμοποιούμενες ονομασίες εις τις σύγχρονες ξένες γλώσσες ημών των Eλλήνων και της χώρας μας. Oι οποίες, επομένως, με πανάρχαιες ελληνικές ρίζες και κατά καμμίαν λογικήν δεν θα πρέπει να θεωρούνται υποτιμητικές και αποβλητέες. Tουναντίον επιμηκύνουν χρονικώς, επί αιώνες κατά το παρελθόν την ύπαρξιν και παρουσίαν του Eλληνισμού. Mε την ευκαιρίαν, ας τονίσω, ότι αντιθέτως αποβλητέες είναι οι ονομασίες «ρωμιός» και «ρωμιοσύνη» από το «ρωμαίος», οι οποίες δυστυχώς χρησιμοποιούνται και από αξιολόγους, κατά τα λοιπά, διανοουμένους, οι οποίοι εναβρύνονται ομιλούντες συνεχώς π.χ. για την «ορθόδοξη ρωμαίικη παράδοση» (άλλοτε υπήρχε και ειδική ραδιοφωνική εκπομπή με την ονομασίαν αυτήν!), χωρίς να ενοχλούνται από την ιστορικήν αλήθειαν, ότι η προσωνυμία «ρωμαίος», δηλ. η ιδιότης του Pωμαίου πολίτου, η ρωμαϊκή ιθαγένεια θα ελέγαμε σήμερα, απενεμήθη (και αυτό, ας σημειωθή, έγινε διά φορολογικούς αποκλειστιώς σκοπούς!), με το γνωστό διάταγμα του Kαρακάλλα το 212 μ.X., εις όλους τους υποδούλους λαούς της Aνατολής υπό της τότε κοσμοκρατείρας Pώμης. Tι θέλουν λοιπόν οι διανοούμενοί μας αυτοί να διαιωνίσουν; Tην ανάμνησιν της δουλείας μας εκείνης; Aλλά οι αγωνισταί του 1821 με θαυμαστήν επίγνωσιν της ταυτότητός των διαλαλούσαν: «εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός θε να πεθάνω», χρησιμοποιούντες ακριβώς το πανάρχαιον εκείνο και αυτόχθον «γραικός» και όχι το ξενόφερτον και αποβλητέον «ρωμαίος» ή «ρωμηός» (ή «ρωμιός»). Aναμφισβητήτως ήσαν σοφώτεροι από τους αυτοαποκαλουμένους «ρωμηούς»!…

Xρηστος A. Σαρτζετακης

Δύο μέτρα και σταθμά

Κύριε διευθυντά

Είμαι συνταξιούχος του ΙΚΑ και του ΤΕΑΥΕΚ (Επικουρικό Εμπορικών Καταστημάτων). Η σύνταξη του ΕΤΕΑ, με παρέμβαση του διοικητή του ΕΤΕΑ, λόγω οικονομικών προβλημάτων μου, εγκρίθηκε τον Μάιο του 2014, ενώ η αίτηση συνταξιοδότησης κατατέθηκε στις 30/04/2011.

Εν συνεχεία, αφού πρώτα παρέλαβα την απόφαση, κατέθεσα στο ΤΑΠΙΤ αίτηση για το εφάπαξ. Πληροφορήθηκα ότι το αναλογούν ποσό θα μειωθεί κατά 41,52% λόγω του νόμου 4024.

Και ερωτώ τους αρμοδίους αν το ΕΤΕΑ θα έβγαζε την απόφαση συνταξιοδότησής μου σε λογικό χρονικό πλαίσιο –πριν από την 01/08/2013– θα είχα αυτή τη μείωση; Διότι φαίνεται να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους πολίτες με ημερομηνίες καταθέσεων συνταξιοδότησης πριν από την 01/08/2013. Μια μερίδα συνταξιοδοτηθέντων που παρέλαβαν τη σύνταξή τους πριν από την 01/08/2013, των οποίων το εφάπαξ έμεινε αλώβητο από μειώσεις και μια έτερη μερίδα «ατυχών» συνταξιοδοτηθέντων που θα λάβουν κουτσουρεμένο εφάπαξ  λόγω του ότι η σύνταξή τους εγκρίθηκε μετά τη μαγική ημερομηνία (01/08/2013). Aσχετα που η αίτηση κατατέθηκε περισσότερο από 2 χρόνια πριν από τον Αύγουστο του 2013.

Σε ποια χώρα της Ευρώπης κάνουν τόσο χρονικό διάστημα για να βγάλουν μια απόφαση; Μήπως ήταν εσκεμμένη η καθυστέρηση γιατί προέβλεπαν τα αποτελέσματα κέρδους με αριθμούς και όχι με δημοκρατικά και ανθρωπιστικά κριτήρια; Μέχρι πότε θα τιμωρείτε τους εργατικούς και ειλικρινείς πολίτες; Δεν φτάνει που με τον νόμο 4024 αυξάνεται το ποσοστό παρακράτησης στη σύνταξή μου; Μήπως είναι αμάρτημα ότι δούλεψα πολλά χρόνια και όχι μόνο 15 χρόνια για να καλύψω τη βασική σύνταξη;

Μήπως θέλετε να κρατάτε και όλη τη σύνταξή μας για να επιβραβεύετε τους κλέφτες και φοροφυγάδες; Πέραν αυτού η απόδοση του κουτσουρεμένου ποσού του εφάπαξ θα μου γίνει σε δύο δόσεις, λόγω ότι δεν προέβλεψαν οι αρμόδιοι να γίνει η ρύθμιση των εισφορών, το μερίδιο του ΤΑΠΙΤ μαζί με των εισφορών του ΤΕΑΥΕΚ και έτσι για το ΤΕΑΥΕΚ είναι χρονοβόρα διαδικασία να βεβαιώσει τις εισφορές του ΤΑΠΙΤ.

Μήπως τελικά οι επανειλημμένες δηλώσεις ότι βελτιώνουν ή μειώνουν το χρονικό περιθώριο απόδοσης απόφασης συνταξιοδότησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά προεκλογικές ατάκες;

Mιλκα Πατσια – Αγανακτισμένη πολίτης

Επαγγελματίες συνδικαλιστές

Κύριε διευθυντά

Στην Ελλάδα διαθέτουμε μια μοναδική και διαχρονική ιδιότητα. Να συντηρούμε και να σώζουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, όλα αυτά που μας ενοχλούν και μας πληγώνουν. Oλα αυτά που καταδικάζουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα τόσο κατηγορηματικά, μα όταν έλθει η ώρα της τελικής κρίσης, μετατρέπονται με έναν αινιγματικό τρόπο σε ανάχωμα υπεράσπισης όσων κατακρίναμε μέχρι χθες…

Ο συνδικαλισμός στις δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι κάτι καινούργιο… Υπάρχει εδώ και δεκαετίες… Η ίδια η Πολιτεία τον θέσπισε και τον κατοχύρωσε νομικά σε μια εποχή που ήταν αναγκαία η δημιουργία μιας προστατευτικής μεμβράνης προς όφελος των εργαζομένων, που έβλεπαν το σκληρό και άτεγκτο ελληνικό κράτος να μετατρέπεται ως διά μαγείας σε έναν πρόσχαρο και ελκυστικότατο εργοδότη. Μα τότε κανείς δεν σκέφτηκε την αυριανή μέρα… Κανένας σχεδόν δεν αναρωτήθηκε δημόσια ποια θα είναι η κατάληξη όλων αυτών των αρμοδιοτήτων και της άμετρης εξουσίας που δινόταν στα συνδικάτα, στον βωμό του λαϊκισμού, προκειμένου να παραμείνουν κάποιοι στις καρέκλες τους… Και η συντριπτική πλειοψηφία, παρασυρόμενη από το ικανοποιητικότατο βιοτικό επίπεδο, συμβιβάστηκε, είτε και συμβλήθηκε ακόμη χωρίς ιδιαίτερες ενστάσεις, με ένα κράτος που έδειχνε να επιζητεί την ησυχία του.

Τώρα, όμως, που τα οικονομικά περιθώρια στένεψαν και η συγκυρία πιέζει ασφυκτικά τον ελληνικό λαό, φαίνεται πως ήλθε η στιγμή να δούμε επιτέλους με μια προσεκτική και ουσιαστική ματιά κάποια πράγματα. Να μιλήσουμε ειλικρινά και χωρίς υπεκφυγές και αυτομαστιγώματα, να καταλήξουμε σε ένα λογικό συμπέρασμα, δίνοντας μια λύση. Τα κοινωνικά αγαθά φυσικά και πρέπει να διασφαλίζονται από ένα κράτος δικαίου, όχι μόνο μέσα από τη νομολογία, αλλά κυρίως μέσα στη νοοτροπία του μέσου πολίτη. Από τη στιγμή που ορισμένες υπηρεσίες ή επιχειρήσεις, καλώς ή κακώς, παραμένουν κρατικές, πρέπει να υπάρχει και μια ασφαλιστική δικλίδα, που θα ελέγχει και θα εγγυάται την ομαλότητα και τη διαύγεια της σχέσης του οργανισμού με το κράτος. Είναι αλήθεια πως η πλειοψηφία των συνδικαλιστών έχει προκαλέσει τεράστια οικονομική ζημία στον τόπο. Oχι μόνο τόσο λόγω της αποδεδειγμένης κατάχρησης του δημοσίου χρήματος, όσο της εγκαθίδρυσης αυτής της λογικής του τσιφλικιού, του κρατικίστικου ψευτοτσαμπουκά και της νομιμοποίησης της αεργίας που μετέδωσε στο DNA της ελληνικής κοινωνίας, πατώντας πάνω στις παθογένειές της, αφορμώμενη από κυβερνήσεις που συνέπραξαν μαζί της.

Υπάρχει όμως και μια άλλη μεγαλύτερη αλήθεια, που είναι και το ζητούμενο. Πως τώρα που η κυβέρνηση αποφασίζει να παίξει το χαρτί των συνδικαλιστών, οφείλει να το τραβήξει μέχρι τέλους, με κάθε πολιτικό κόστος. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για όσους τίμιους πολίτες δεν έχουν μάθει να παρασιτούν εις βάρος των υπολοίπων, ξυπνούν και κοιμούνται με μόνη έγνοια να ζήσουν την οικογένειά τους και το μοναδικό τους σφάλμα είναι πως ανέχθηκαν τόσα χρόνια καριερίστες εργατοπατέρες ή, αν προτιμάτε, επαγγελματίες συνδικαλιστές.

Ηλιας Δ. Γεωργουλακος – Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή