Ποιος φταίει;
Κύριε διευθυντά
Οπρ. υπουργός κ. Ανδριανόπουλος με όσα γράφει («Καθημερινή», Κυριακή 13/7/14) αφήνει να νοηθεί ότι η πλειονότητα των πολιτών ή του εκλογικού σώματος είναι που, εξίσου με τους πολιτικούς, φταίει για τα δεινά στα οποία κατέληξε η ζωή μας. Εχω, όμως, τη γνώμη -και ευχαριστώ τον επιστολογράφο σας που μου δίνει την αφορμή να την εκφράσω- ότι η πλειονότητα είχε πολλές φορές πιστέψει με καλή διάθεση ή, έστω, αγαθότητα και αφέλεια, όπως αποδείχτηκε, στις υποσχέσεις και στα «παχιά λόγια» των πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών για αλλαγές, δικαιοσύνη, αξιοκρατία, καλύτερη παιδεία κτλ. Οι σταθεροί οπαδοί και ακόλουθοι, ή, καλύτερα, διαχειριστές και δράστες της «επίπλαστης ευημερίας», όπως, σωστά, τη χαρακτηρίζει, δεν ήταν, κατά τη γνώμη μου, παρά μειονότητα που λυμαίνονταν μαζί με ορισμένους αετονύχηδες πολιτικούς τον μόχθο του ελληνικού λαού. Εξοργιστικό αποκορύφωμα η καταλήστευση των συντάξεων από τη μια μεριά και η κατάψυξη της λίστας Λαγκάρντ από την άλλη.
Οπως δεν μπόρεσαν να ακουστούν οι καλοί πολιτικοί, έτσι δεν μπορούν να ακουστούν και οι καλοί πολίτες. Νομίζω ότι ο λαός παραπαίει κυριολεκτικά και είναι ανίσχυρος μέσα σε μια δημοκρατία των τυπικών (!) διαδικασιών που αφορούν τον κοινοβουλευτισμό. «Αγεται και φέρεται» σε μεγάλο ποσοστό και σύγχρονα ελπίζει. Η πλειονότητα του λαού φαίνεται ότι τελικά έχει απογοητευθεί και, νομίζω, πολύ βαθιά, από την κομματικοκρατική πολιτική της χώρας μας. Απόδειξη ότι σε κανένα κομματικό σχηματισμό δεν δίνει δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης. Αξιοπρόσεκτη ωριμότητα; Ισως.
Προσωπικά βρίσκω τα λεγόμενα του πρ. υπουργού ρηχά και διπλωματικά, οπωσδήποτε ανάξια του επιπέδου του. Η ευθύνη ανήκει σε εκείνους που έπρεπε να έχουν σχέδια, προγράμματα, προοπτική και υπευθυνότητα. Και παράλληλα, το κυριότερο, να αναλώνονται στην πραγμάτωσή τους. Οχι να βολεύονται και να βολεύουν (πβ., ενδεικτικά, το γνωστό: «Βάλε μου, δάσκαλε, ένα πέντε κι εγώ έχω τον τρόπο να παίρνω σε λίγο καιρό τριπλάσια από σένα!..»). Οχι να τροφοδοτούν τις διάφορες «ανημπόριες» (ο όρος σε όλη του τη σύγχρονη ψυχολογική περιεκτικότητα) και τα αδύνατα σημεία του λαού και να τροφοδοτούνται από αυτά. Αυτό όμως προϋποθέτει πολύ περισσότερα απ’ όσα διαθέτει η πλειονότητα των σύγχρονων πολιτικών μας. Προϋποθέτει, κυρίως, ουσιαστική παιδεία – μόρφωση του μέσου Ελληνα, που η υπεύθυνη πολιτεία, καλυπτόμενη μάλλον κάτω από τις πρόχειρες και ανούσιες «μεταρρυθμίσεις», δεν μπόρεσε ή… δεν θέλησε (;) να του δώσει.
Ο συνειδητός πολίτης, μοναδικό μάλλον εχέγγυο, δημιουργείται μέσα από μια τέτοια, ουσιαστική, παιδεία που συνοψίζεται στην απεριόριστη ευαισθησία καθενός απέναντι στις αρχές της κοινωνικής ζωής και απέναντι στην προσφορά και στον μόχθο του άλλου. Για την πλειονότητα των πολιτικών μας αυτά είναι, νομίζω, «ανόητες θεωρίες» ή κάτι παρόμοιο. Εσπειραν ανέμους… Και, δυστυχώς, θερίζουμε, όλοι, θύελλες! Δημιουργήθηκαν αυτεπίστροφα για τους ίδιους, φαύλοι κύκλοι για πολλούς, κακοδαιμονία για την πλειονότητα, τον μέσο κυρίως Ελληνα – γιατί οι λίγοι, και μόνο αυτοί, με τους οποίους οι πολιτικοί μας μαζί και «τα έφαγαν», έχουν τον τρόπο τους που λέει ο λαός. Αυτή όμως η κακοδαιμονία έχει πλήξει τη χώρα σε απύθμενο βαθμό. Εχει αυτό κατανοηθεί και συνειδητοποιηθεί, όσο χρειάζεται, από άμεσα ή κυρίως υπεύθυνους και μη;
Νικος Παπαδοπουλος – Καθηγητής Ψυχολογίας Πανεπιστήμιο Κρήτης, επισκέπτης καθηγ. (Gastprof.) Παν. Χαϊδελβέργης
Πολιτικός μητροπολίτης
Kύριε διευθυντά
Eυρισκόμενος εκτός Aθηνών, διάβασα έκπληκτος, στην «Kαθημερινή» της 14ης Aυγούστου, επιστολή συνταξιούχου συναδέλφου, προφανώς τέως δικηγόρου Aθηνών, ενεργούντος ως «συνηγόρου» του μητροπολίτη Aνθίμου. Στον εν λόγω «συνάδελφο» έδωσε βέβαια την πρέπουσα απάντηση ο κ. Mανδραβέλης. Θα ήθελα όμως και εγώ να προσθέσω τα ακόλουθα: O κ. Aνθιμος δεν αποφαίνεται ως Eλλην πολίτης, ούτε ως δημότης Θεσσαλονίκης, διότι είναι δημότης Σαλμώνης της Hλείας (ως κατά κόσμον Διονύσιος Pούσσας), αλλά ως μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, για θέμα όχι εκκλησιαστικό, θρησκευτικό, αλλά καθαρώς πολιτικό. Mόνιμα αντιπολιτεύεται τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, προσωπικά, παρά το γεγονός ότι υπάρχει νόμιμη αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο. Eίναι προφανές ότι κ. Aνθιμος, πέραν των εκκλησιαστικών καθηκόντων, επιδιώκει και πολιτική εξουσία. Eίναι όμως καιρός να αντιληφθεί ότι στην Eλληνική Δημοκρατία δεν υπάρχει θέση για Aγιατολάχ και ότι η Eλλάδα δεν είναι Iράν. Oσο γρηγορότερα το αντιληφθεί, και ο ίδιος και οποιοιδήποτε συνήγοροί του, τόσο καλύτερο και γι’ αυτούς.
Γιωργος Φ. Aποστολιδης – Eπίτ. δικηγόρος
H ασφάλεια των πτήσεων
Κύριε διευθυντά
Μετά τα τρία τραγικά αεροπορικά δυστυχήματα των τελευταίων ημερών, υπάρχει διάχυτη ανησυχία των πολιτών για την ασφάλεια των αεροπορικών ταξιδιών. Παράλληλα εξελίσσεται εκστρατεία καθησυχασμού με το επιχείρημα ότι από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι το αεροπλάνο είναι ασφαλέστερο από όλα τα μέσα μεταφοράς. Φτάνει όμως αυτό; Ας δούμε τα τρία δυστυχήματα χωριστά:
1. Το αεροπλάνο των Μαλαισιανών Αερογραμμών στην πτήση Aμστερνταμ – Κουάλα Λουμπούρ ακολούθησε τους συνήθεις αεροδιαδρόμους πετώντας πάνω από την εμπόλεμη ζώνη της Ανατολικής Ουκρανίας. Στην περιοχή είχαν ήδη καταρριφθεί τρία αεροπλάνα, σε χαμηλότερα ύψη, από πυραύλους εδάφους-αέρος που διαθέτουν οι αυτονομιστές Ουκρανοί (τους οποίους προφανώς «έκλεψαν» από τη Ρωσία). Επομένως η περιοχή αυτή ήταν και είναι επικίνδυνη για τις αεροπορικές πτήσεις, και η διαδρομή Aμστερνταμ – Κουάλα Λουμπούρ θα έπρεπε να είχε παρακάμψει την εμπόλεμη ζώνη, προσθέτοντας μερικά μίλια στο σύνολο. Το αεροπλάνο καταρρίφθηκε διότι πιθανόν επλήγη με πύραυλο. Κάποιοι «αρμόδιοι» δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους (Μαλαισιανές Αερογραμμές, ΙΑΤΑ, Διεθνής Ενωση Αερομεταφορών, Κυβερνήσεις Ολλανδίας, Μαλαισίας, Ουκρανίας).
2. Το αεροπλάνο της TransAsia εκτελούσε εσωτερική πτήση στην Ταϊβάν. Ο πιλότος προσπάθησε να το προσγειώσει εν μέσω θυέλλης λόγω του Τυφώνα Ματμό και απέτυχε. Oφειλε, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες ασφαλείας, να αλλάξει προορισμό, να το προσγειώσει σε άλλο αεροδρόμιο ή να επιστρέψει στο αεροδρόμιο αναχώρησης. Αντ’ αυτού, επιχειρεί δεύτερη προσγείωση και το αεροπλάνο συντρίβεται. Γιατί το έκανε αυτό; Μήπως πιέστηκε από τον εργοδότη του και κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του αν αύξανε το κόστος της πτήσης;
3. Το αεροπλάνο της Air Algeria έπεσε στο Βόρειο Μάλι. Ο πιλότος συνάντησε «αντίξοες καιρικές συνθήκες» και ζήτησε αλλαγή πορείας. Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη, μετά, διότι το αεροπλάνο συνετρίβη. Oπως έγινε γνωστό, πρόκειται για αεροπλάνο ισπανικής εταιρείας που είχε εκμισθωθεί στην Air Algeria μαζί με το 6μελές πλήρωμα. Πιθανόν ο πιλότος να μην είχε εμπειρία από τις καταιγίδες της Σαχάρας, που δεν συγκρίνονται με εκείνες της Ευρώπης. Από τα στοιχεία που έγιναν γνωστά μέχρι τώρα, προκύπτει ότι και τα τρία δυστυχήματα συνδέονται με ανθρώπινα λάθη ή παραλείψεις. Ο Διεθνής Οργανισμός Αεροπορικών Μεταφορών (ICAO) δεν πρέπει να περιορισθεί στα στατιστικά στοιχεία, αλλά να ελέγξει τι προκάλεσε τα τρία τελευταία δυστυχήματα και να λάβει τα προσήκοντα μέτρα.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο κάθε επιβάτης πρέπει μόνος του να ψάχνει με ποια αεροπορική εταιρεία θα πετάξει και ποια διαδρομή θα ακολουθήσει το αεροπλάνο.
Κωστας Γ. Τζαμουζακης – Πολιτικός Μηχανικός – Ν. Σμύρνη
Φόροι μηχανικών
Κύριε διευθυντά
Προκειμένου να εισπράξω ως μηχανικός αμοιβή από μελέτη δημόσιου φορέα προκαταβάλλω τα παρακάτω: α. 4% προκαταβλητέο φόρο (τοπογραφικές μελέτες) β. 2% ΤΣΜΕΔΕ (+20% χαρτόσημο) γ. 1% ΕΜΠ δ. 2% ΤΕΕ (+20% χαρτόσημο) ε. 2% χαρτοσήμανση μελέτης.
Το 2% υπέρ ΤΕΕ καταργήθηκε. Το 1% ΕΜΠ, ενώ φέρεται να καταργήθηκε με νόμο προ τριμήνου, εν τούτοις οι τράπεζες λένε ότι δεν έχουμε εντολή για κατάργηση και αυτό συνεχίζεται καταβαλλόμενο…
Το 2% χαρτοσήμανσης μελέτης με 20% ΟΓΑ χαρτοσήμανσης αναγγέλλεται συνεχώς και δεν καταργείται. Το «αστείο» είναι ότι για ποσό 2,4 ευρώ (σε 1.000 ευρώ αμοιβή) είναι το μόνο που υποχρεωτικά καταβάλλεται αυτοπροσώπως στη εφορία.Επίσης, το πολυαναφερόμενο 2% υπέρ ΤΣΜΕΔΕ θα καταργηθεί; Διότι εμείς έτσι και αλλιώς πληρώνουμε τις εισφορές μας σε αυτό
Αντωνης Καστης – Τοπογράφος Μηχανικός, Μελετητής Eργων Δημοσίου