Συνωμοσιολογία
Κύριε διευθυντά
Σχετικά με τα περί «συνωμοσιολογούντων Ελλήνων» πρόσφατα δημοσιεύματα της έγκριτης εφημερίδας σας με αφορμή μια επί του θέματος επιστημονική έρευνα, ο αναγνώστης σας κ. Κώστας Σπανός, που επιστολή του δημοσιεύεται στο φύλλο σας της 13ης τρ. μηνός, δίνει μια δική του εξήγηση στο νοσηρό αυτό φαινόμενο, προτείνοντας και μια δική του θεραπευτική αγωγή, σημειώνοντας: «Αντί να μαθαίνουν τα νέα παιδιά κάτι από την ανεπανάληπτη αρχαιοελληνική γραμματεία, μαθαίνουν δυστυχώς τις ανόητες, βλακώδεις και γελοίες ιστορίες κάποιων άλλων, υπανάπτυκτων αρχαίων λαών της Μέσης Ανατολής, που διδάσκουν μυστικισμό, πλεκτάνες, μηχανορραφίες, φανατισμό, σκοταδισμό και συνωμοσίες», με τα οποία φανερά υπονοεί ο κ. Σπανός τις μονοθεϊστικές θρησκείες, όπως το επιβεβαιώνει και το πάρθιον βέλος που ρίχνει στο τέλος κατά του πραγματικού του στόχου, της Εκκλησίας, σημειώνοντας ότι δεν τον εκπλήσσει το ότι αποτελεί αυτή «τον θεσμό που εμπιστεύονται περισσότερο οι ερωτηθέντες».
Ας μου επιτραπεί μόνο, επειδή επικαλείται την αρχαιοελληνική γραμματεία ως το ενδεδειγμένο φάρμακο κατά των νοσηρών επιπτώσεων επί της νεολαίας όχι γενικώς και αορίστως της «συνωμοσιολογίας» αλλά του ταυτιζόμενου με αυτήν Χριστιανισμού, να του επισημάνω ότι πρώτος, μέγας και αξεπέραστος μέχρι και σήμερα συνωμοσιολόγος είναι ο Oμηρος, που ο πολυθεϊστικός του Oλυμπος, όπου οι θεοί διαβουλεύονται και σχεδιάζουν με κάθε λεπτομέρεια τις επί της γης εξελίξεις, είτε αφορούν αυτές την έκβαση του Τρωικού πολέμου, είτε το ταξίδι επιστροφής του Οδυσσέα, δεν είναι δυνατόν να μη μας θυμίσει τις περί της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, κ.ά. σημερινές, ομοειδείς δοξασίες. Και όμως, παραδόξως, τα έργα του Ομήρου είναι που αποτέλεσαν καθ’ όλη την ελληνική αρχαιότητα τη βάση της παιδείας, και όχι εκείνα του Αριστοτέλη… Μήπως θα πρέπει λοιπόν, μαζί με «τις ανόητες, βλακώδεις και γελοίες», όπως τις χαρακτηρίζει, «ιστορίες κάποιων άλλων, υπανάπτυκτων αρχαίων λαών της Μέσης Ανατολής», να πετάξουμε στα σκουπίδια και τα ομηρικά έπη;
Iωαννης-Aνδρεας Γ. Bλαχος – Συγγραφέας
Για τον Μ. Αναγνωστάκη
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο σας της 20ής Αυγούστου και υπό τον τίτλο «Για τον Μ. Αναγνωστάκη» δημοσιεύθηκε εμπεριστατωμένη επιστολή του συγκαταδίκου του, Γ. Φ. Αποστολίδη, όπου εξηγείται η μη εκτέλεση της καταδίκης σε θάνατο του Αναγνωστάκη, αναγνωρισμένου ήδη τότε σπουδαίου ποιητή, ως οφειλόμενη στη μη παμψηφία της. Και είναι η εξήγηση αυτή ορθή. Ας μου επιτραπεί όμως να μαρτυρήσω πώς κατορθώθηκε η μη παμψηφία. Μέλος του Στρατοδικείου ήταν ο επιστρατευόμενος πρωτοδίκης Αντώνιος Πρόκος, ποιητής ήσσονος φήμης και μείζονος τέχνης. Αυτός λοιπόν είχε το ηθικό σθένος, υπό τις τότε συνθήκες, να προσπαθήσει για μη καταδίκη σε θάνατο, με αποτέλεσμα τη μη παμψηφία της καταδίκης σε θάνατο του Αναγνωστάκη, αλλά και όχι μόνο αυτής, ό,τι και δυνατοποίησε τη μη εκτέλεσή τους.
Η πληροφορία μου είναι από τον ίδιο τον συμφοιτητή του, Αντώνιο Πρόκο. Και νόμισα ότι όφειλα να κοινολογήσω τη σωστική αυτή συμβολή του.
Ως προς την άλλη ορθή διευκρίνιση του κ. Αποστολίδη, ότι «αποφυλακίσθηκαν όλοι οι καταδικασθέντες του Εμφυλίου τμηματικά με “μέτρα επιεικείας”», ας μου επιτραπεί επίσης να γνωστοποιήσω ότι η ανθρωπιστική αυτή πολιτική υπήρξε υπεύθυνο έργο του φίλου μου υπουργού Δικαιοσύνης Κωνσταντίνου Στεφανάκη, με συναίνεση του αρχηγού της αντιπολιτεύσεως αοιδίμου Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Εκτενέστερα στο βιβλίο μου «Αναπολήσεις Γ΄» (2013, Παπαζήσης) σελ. 33-34.
Κωνσταντινος Ι. Δεσποτοπουλος – Ακαδημαϊκός, πρώην υπουργός
Η πρώτη αναμέτρηση Ελλάδας – Αγγλίας
Κύριε διευθυντά
Με το πέρας της διεξαγωγής του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου στη Βραζιλία, βρήκα σε αθηναϊκή εφημερίδα του 19ου αιώνα, που βρίσκεται στην Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, την πρώτη διεθνή ποδοσφαιρική συνάντηση Αγγλων και Ελλήνων με συμμετοχή Ισραηλιτών, στην Κέρκυρα του 1866, κατά την οποίαν ενίκησε η ελληνική ομάδα. Μόνο που οι ποδοσφαιριστές απεκαλούντο «σφαιροπαίκται».
Ετσι παραθέτω τη σχετική «είδηση» της αθηναϊκής εφημερίδας «Αλήθεια» της 4.2.1866 κατά την οποίαν «την απελθούσαν εβδομάδα οι αξιωματικοί της εν Κερκύρα σταθμευούσης αγγλικής φρεγάτας περίφημοι σφαιροπαίκται ηθέλησαν να μετρηθώσι με τους ημετέρους σφαιροπαίκτας και μολονότι οι πλείστοι των ημετέρων ήσαν νέοι ουχί τόσον εύρωστοι και τρυφεράς ηλικίας, μολοντούτο ενίκησαν τους μεγαλεπηβόλους σφαιροπαίκτας. Το παιγνίδιον ήτο πεισματώδες, οι ημέτεροι ορθόδοξοι και οι Ισραηλίται είχον υπέρ αυτών τας κινήσεις, τας χειρονομίας, τας επιδοκιμασίας και τον ενθουσιασμό τρισχιλίων περίπου φιλοθεαμόνων, οίτινες άπαντες πάσης τάξεως και δόγματος ησθάνοντο εγχώριον φιλότιμον, οι δε κ.κ. Αγγλοι είχον υπέρ αυτών την εξιδιασμένην ικανότητα, την κατοχήν του ιδίου παιγνιδίου και την φυσικήν υπεροχήν της ηλικίας· και μολοταύτα τα παιδάκια εκέρδισαν!».
Αντωνης Ν. Βενετης / Μοναστηράκι Δωρίδος
Τρομοκρατία στα πανεπιστήμια
Κύριε διευθυντά
Τώρα που η Δικαιοσύνη απέκτησε πλέον τον… «δίκαιο» μισθό της, μήπως είναι καιρός να ασχοληθεί και με την «εγκληματική οργάνωση» που δρα μέχρι τώρα ασύδοτη στα πανεπιστήμια της χώρας μας; Μέσα σε μία εβδομάδα, δύο καθηγητές πανεπιστημίου δέχθηκαν φραστική και σωματική βία, απειλήθηκε η ζωή των ιδίων και των οικογενειών τους. Και βέβαια δεν είναι τα πρώτα κρούσματα βίας που λαμβάνουν χώρα στα πανεπιστήμιά μας. Επανειλημμένως έχουν ξυλοκοπηθεί καθηγητές, ακόμη και πρυτάνεις, έχουν εγκλεισθεί ως όμηροι στα γραφεία τους, έχουν χτιστεί τα γραφεία τους, τους έχει απαγορευτεί «διά να ομιλούν», διότι κάποιοι άξεστοι διαφεντεύουν τους πανεπιστημιακούς χώρους και καθορίζουν ποιες ιδέες επιτρέπεται να διακινούνται ελεύθερα και ποιες όχι. Οι φοιτητές που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των καπεταναίων της ενδοπανεπιστημιακής τρομοκρατίας απειλούνται, προπηλακίζονται και υφίστανται σωματική βία.
Ο υπουργός της Παιδείας δήλωσε ότι αδυνατεί να ανοίξει το Πολυτεχνείο, που είχε «καταλάβει» –ποιοι και με ποιο δικαίωμα;– μια «παρέα» «αγανακτισμένων» υπαλλήλων. Κι εμάς τα… κορόιδα, τον ελληνικό λαό, που πληρώνουμε τους φόρους μας και τα χαράτσια μας, για να είναι ανοιχτά τα πανεπιστήμια, για να διδάσκουν απερίσπαστοι οι καθηγητές και να κάνουν ουσιαστικές σπουδές τα παιδιά μας, που εκλέγουμε και πληρώνουμε τον μισθό του υπουργού για να κρατάει ανοιχτά τα πανεπιστήμια, ποιος μας νοιάζεται;
– Κύριε Υπουργέ της κακόμοιρης Παιδείας μας, όποιος για λόγους υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς αδυνατεί να εκτελέσει το καθήκον του, φρονίμως ποιών, επιστρέφει εγκαίρως στη ραστώνη της σπιτικής του πολυθρόνας, αποφεύγοντας τον περαιτέρω ευτελισμό του υπουργήματός του.
– Και κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, μήπως ήλθε η ώρα να ανακοπεί ο εκφασισμός των πανεπιστημίων μας, να κινήσετε τη διαδικασία, όπως πράξατε με τη Χρυσή Αυγή και προτού θρηνήσουμε και εδώ ανθρώπινες ζωές, να διωχθούν ως αποτελούντες εγκληματική οργάνωση όσοι δρουν τρομοκρατικά στα πανεπιστήμιά μας;
Βασιλης Ψαριανος / Φιλόλογος, Συγγραφέας
Μέτρα για τα διατηρητέα
Κύριε διευθυντά
Tο άρθρο του συνεργάτη σας Γιάννη Ελαφρού στο φύλλο της 9ης-8-2014 αναφέρεται στην πρόταση Μανιάτη για τη μικρή έκπτωση στη φορολογία των διατηρητέων, αλλά παραβλέπει τελείως δύο βασικές παραμέτρους που εξηγούν τη σημερινή κατάντια των διατηρητέων.
Κατά πρώτον, οι ιδιοκτήτες διατηρητέων «αποζημιώθηκαν» δήθεν για την υποχρέωσή τους να μην ανοικοδομήσουν τα ακίνητά τους με τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης. Δεκαετίες έχουν περάσει και οι τίτλοι αυτοί δεν μπορούν να αξιοποιηθούν με κανένα τρόπο. Σε μια ευνομούμενη χώρα το καθεστώς αυτό θα θεωρούνταν έκδηλα αντισυνταγματικό. Οι ιδιοκτήτες όχι μόνο στερούνται του δικαιώματος να αξιοποιήσουν την περιουσία τους αλλά τους δίνεται ένας παντελώς άχρηστος τίτλος για τον οποίο όμως φορολογούνται κατ’ έτος βαρύτατα. Αντί, λοιπόν, για τις φοροελαφρύνσεις του κυρίου Μανιάτη, το δίκαιο θα ήταν να αποζημιωθούν άμεσα οι ιδιοκτήτες για την αξία της περιουσίας τους. Τότε ίσως θα μπορούσαν να διαθέσουν κάποια κεφάλαια και για τη συντήρηση των κτιρίων.
Επίσης πρέπει να αντιμετωπισθεί το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια σε ιδιοκτήτες διατηρητέων, θεωρώντας ότι λόγω της αδυναμίας αξιοποίησής τους δεν αποτελούν ικανή ασφάλεια έναντι δανείου.
Α. Σβορωνος