«Αμφίπολη»
Κύριε διευθυντά
Η αποκάλυψη του ταφικού μνημείου στην Αμφίπολη και ο πυρετός της αναμονής όλων για το περιεχόμενό του μας οδηγεί σε ένα διαχρονικό συμπέρασμα. Οτι ο πολιτισμός μας είναι και παραμένει ένα από τα ισχυρότερα όπλα μας, ίσως το ισχυρότερο!
Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά ονόματα για το ποιος ή ποιοι πιθανόν να βρεθούν μέσα στο τεράστιο αυτό ταφικό μνημείο. Κάσσανδρος, Ολυμπιάδα, Ρωξάνη, Αλέξανδρος ο Δ΄, Βρασίδας και άλλοι. Ακόμη και στο μαγικό όνομα Μέγας Αλέξανδρος έγιναν αναφορές. Πάντως, το ενδιαφέρον για την Αμφίπολη είναι παγκόσμιο και μεγάλο. Με αφορμή αυτό το σημαντικό γεγονός θα ήθελα να επαναλάβω μία πρόταση, η οποία είχε γίνει και στο παρελθόν, αλλά έπεσε δυστυχώς στο κενό. Δίπλα μας υπάρχει το αρχαίο Δημόσιο Σήμα (Νεκροταφείο). Εκεί είναι θαμμένοι όλοι οι μεγάλοι της Αρχαίας Αθήνας. Πιστεύω ότι η αποκάλυψή του θα αποτελέσει τεράστιο γεγονός, παγκοσμίου εμβέλειας, ισάξιο του τάφου του Φιλίππου Β΄, με τη χώρα μας να διαφημίζεται στα πέρατα του κόσμου. Το έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη σήμερα!
Ι. Κ. Γεωργιου – Καρδιολόγος
Για τον ΕΝΦΙΑ
I
Κύριε διευθυντά
Στο κύριο άρθρο της 15/08/2014, η «Κ» ισχυρίζεται ότι η κοινή γνώμη εξοργίζεται διότι το πολιτικό σύστημα «αδυνατεί να χειρισθεί το εκρηκτικό πρόβλημα του ΕΝΦΙΑ ενώ…». Πράγματι, η κοινή γνώμη εξοργίζεται, αλλά η οργή της εντοπίζεται εναντίον εκείνων που νομοθέτησαν το «έκτρωμα» και όχι συλλήβδην και αθρόως εναντίον όλου του πολιτικού συστήματος, όπως θέλει να παρουσιάσει η «Κ», διαχέοντας την ευθύνη και καλύπτοντας τον ένοχο. Το περίεργο είναι ότι σε προηγούμενο κύριο άρθρο, η «Κ» εστίαζε το πρόβλημα ανάμεσα στους «μανδαρίνους ή την πολιτική ηγεσία του υπουργείου». Στο δίλημμα αυτό απάντησε αμέσως ο Στέφανος Μάνος, με τη συνήθη ευστοχία του, εντοπίζοντας, κατηγορηματικά και χωρίς περιστροφές, την ευθύνη στον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών. Είναι γνωστό ότι ο κ. Στουρνάρας, ως υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, απλώς μετουσίωνε τις εντολές της τρόικας σε κυβερνητική πολιτική, η οποία, σημειωτέον, ουδέποτε απέδωσε στην εφαρμογή της τα αναμενόμενα. Η ευθύνη, συνεπώς, για τον ΕΝΦΙΑ και για την οικονομική πολιτική γενικότερα ανήκει στη συγκυβέρνηση, η οποία, με την ευθύνη και βούληση του Αντ. Σαμαρά, νομοθετεί στα όρια της νομιμότητας, με ακραίες κοινοβουλευτικές επιλογές. Δεν ωφελεί συνεπώς να συγκαλύπτουμε, με νεφελώδη διάχυση της ευθύνης, τους πραγματικούς ενόχους. Διότι, όπως καταλήγει το άρθρο, «κανένα καπάκι δεν θα συγκρατήσει την οργή των πολιτών».
Β. Ανδρονοπουλος – Ψυχικό
ΙΙ
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 15ης Αυγούστου, ο κ. Μανδραβέλης στο σχόλιό του για τις αστοχίες του ΕΝΦΙΑ εκφράζει την άποψη ότι οι αστοχίες αυτές ενδεχομένως δεν θα υπήρχαν αν ο φόρος αυτός είχε περιέλθει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.Νομίζω ότι αυτό είναι λάθος για τους εξής λόγους: Οι δήμοι, όπως και η κεντρική εξουσία εξάλλου, δεν έχουν εκείνα τα εργαλεία που είναι απαραίτητα για την ορθολογική φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, δηλαδή το Εθνικό Κτηματολόγιο. Τα θεσμικά εργαλεία λείπουν, όχι η γνώση της αξίας των χωραφιών των Τρικάλων και κάθε Τρικάλων.
Αλλά ακόμη κι αν δεχθούμε τις ειδικές γνώσεις των τοπικών αρχόντων ως προς τις αξίες των ακινήτων των περιοχών τους, η εκτεταμένη διαφθορά και διαπλοκή που διακατέχει το μεγαλύτερο μέρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες αστοχίες που επιπλέον θα ήταν αδύνατον να αντιμετωπισθούν κεντρικά. Ας γίνει λοιπόν επιτέλους κατανοητό πως χωρίς το πρώτο και σπουδαιότερο εργαλείο ανάπτυξης, δηλαδή Κτηματολόγιο και Χωροταξικό, πολιτική γης δεν υπάρχει. Είναι κρίμα στον βωμό των συμφερόντων δύο το πολύ τριών συντεχνιών να θυσιάζονται τα παραπάνω.
Βασιλης Πινιατωρος – Αργοστόλι
ΙΙΙ
Κύριε διευθυντά
Τα δύο κύρια άρθρα της «Καθημερινής» στις 15 και 19 Αυγούστου θέτουν με θάρρος και σαφήνεια το θέμα του ΕΝΦΙΑ που, όπως σωστά διευκρινίζει ο αρθρογράφος, αφορά πρωτίστως τον άνθρωπο που «δουλεύει μια ζωή, πληρώνει τους φόρους του και είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του». Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Ποιος επιτέλους συμβουλεύει τον πρωθυπουργό; Είναι γνωστό ότι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού υπήρξαν στο παρελθόν δραστήρια στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος και όσο και να προσπαθούν τώρα να αλλάξουν σαν χαμαιλέοντες τα χρώματά τους, τα ιδεολογικά στίγματα όπως τα στίγματα της ευλογιάς δεν σβήνουν με τίποτε. Eτσι, το γεγονός παραμένει ότι, ενώ μια σημαντική μερίδα της λεγόμενης μεσαίας τάξης ψήφισε στις δύο τελευταίες εκλογές τη Νέα Δημοκρατία, σε μια ύστατη προσπάθεια να γλιτώσει ο τόπος από τον εφιάλτη του κυρίου Τσίπρα, και με την εσφαλμένη, όπως αποδεικνύεται, εντύπωση ότι ψήφιζε μια κεντροδεξιά αστική παράταξη, η πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί κατευθείαν στην εξουθένωση αυτής ακριβώς της μεσαίας τάξης, σκοπός καθαρά κομμουνιστικός. Το δε ΕΝΦΙΑ σε όλη την τερατώδη σύλληψή του είναι το μέσον εξόντωσης και η χαριστική βολή. Δεν φαντάζομαι να πιστεύει κανείς ότι η αστρονομική φορολόγηση του «Χαμόγελου του Παιδιού» ήταν «λάθος». Είναι ξεκάθαρη πολιτική της κυβέρνησης η διάλυση των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Ας μας πει όμως κάποιος ποιος θα φροντίσει χιλιάδες παιδιά σε ανάγκη όταν τα ιδρύματα αυτά κλείσουν; Oσον αφορά δε τον ΕΝΦΙΑ τόση αριθμητική ξέρουμε όλοι. Οι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών προσέθεσαν τους πέντε φόρους που μας γονάτισαν πέρσι και μαζί με τις αλλοπρόσαλλες και απολύτως εκτός πραγματικότητας και αντικειμενικότητας «αντικειμενικές αξίες», μας το σερβίρουν τώρα σαν έναν ενιαίο φόρο. Την πανίσχυρη Margaret Thatcher την έριξε το poll tax (ενιαίος φόρος ακινήτων). Αυτό δεν θα έπρεπε να το λησμονεί ποτέ ένας πολιτικός με στοιχειώδες αίσθημα αυτοσυντήρησης… Κάποτε αντιδρά, βλέπετε, η «σιωπηλή πλειοψηφία» και τότε πέφτουν σαν τα τραπουλόχαρτα οι κυβερνήσεις και επέρχεται το χάος.
Aννα – Μαρια Νομικου – Αθήνα
ΙV
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τον πρόσφατο φόρο των ακινήτων ΕΝΦΙΑ και τον συμπληρωματικό φόρο ΦΑΠ, έχω να κάνω κάποια πρόταση σχετικά με τις αντικειμενικές αξίες των οικοπέδων που βρίσκονται εντός των οικισμών της χώρας. Πρώτα όμως μια μικρή ενημέρωση για το θέμα. Οι οικισμοί αυτοί που στερούνται πολεοδομικού σχεδίου και αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των χωριών της πατρίδας μας είναι η πιο απλή πολεοδομική οργάνωση έχοντας μόνον ένα περίγραμμα που ορίζει τα οικόπεδα που είναι εντός από τα εκτός σχεδίου. Εχει συμβεί πολλά χωράφια – κτήματα να ευρεθούν εντός των ορίων, χωρίς να έχει μεταβληθεί η χρήση τους, και να θεωρούνται οικόπεδα. Αυτά μπορεί να είναι και μεγάλης επιφανείας. Ο νομοθέτης όμως έχει σωστά προβλέψει για όσα οικόπεδα υπερβαίνουν τα 700 τετραγωνικά μέτρα να κτίζουν μόνο μέχρι 400 τετραγωνικά. (ΦΕΚ/289/ ΑΑΠ/4-11-2011, άρθρο 1, παρ. 2β2). Για παράδειγμα, ένα οικόπεδο 7.000 τετραγωνικών μέτρων μπορεί να κτίσει όσο και ένα οικόπεδο 700 τετραγωνικών, δηλαδή 400 τετραγωνικά. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι το πέραν των 700 τετρ. τμήμα του οικοπέδου δεν έχει καμία συμμετοχή στη δόμηση και χρησιμεύει μόνο ως περιβάλλων χώρος ή περιβόλι ή κτήμα κ.λπ. Προτείνω επομένως για την εύρεση των αντικειμενικών αξιών των οικοπέδων αυτών να λαμβάνεται η τιμή του τετραγωνικού του οικισμού για τα πρώτα 700 τετραγωνικά στα οποία εξαντλείται και η δόμηση και για τα υπόλοιπα μία τιμή κοντά στην τιμή των εκτός σχεδίου αγροτεμαχίων. Eτσι θα έχουμε αντικειμενικές αξίες κοντά στις εμπορικές αξίες και θα αποφευχθούν οι ακραίες περιπτώσεις που διαπιστώθηκαν στα μεγάλα οικόπεδα με τον ΕΝΦΙΑ – ΦΑΠ.
Σπυρος Λιβανης – Πολιτικός μηχανικός
Καύση των νεκρών
Κύριε διευθυντά
Ηγελοιογραφία του Ηλ. Μακρή στην «Κ» 28/6/2014 επιχειρεί να υποβιβάσει το θέμα της αποτέφρωσης των νεκρών σε οικονομική διεκδίκηση ή προσδοκία από μέρους του κλήρου. Πρόκειται για μια πολύ στενή προσέγγιση. Ακόμη και στις χώρες όπου γίνεται αποτέφρωση των νεκρών, αυτή δεν είναι ασύνδετη από το θρησκευτικό τελετουργικό του αντιστοίχου δόγματος (για όσους βέβαια το επιθυμούν), ενώ αντίθετα στην περίπτωση της ταφής δεν είναι υποχρεωτική η εκκλησιαστική κηδεία. Η ορθόδοξη αντίρρηση στην αποτέφρωση και η επιλογή της ταφής σχετίζεται με τη δογματική πίστη στην επιστροφή του σώματος στη «γην εξ ης ελήφθη» και τη μελλοντική ανάσταση. Αν η πολιτεία επιμένει να υιοθετεί πρακτικές άλλων χωρών και πολιτισμών, ας μην έχει την απαίτηση να συμμορφώνεται ο ελληνορθόδοξος κόσμος με αυτές.
Δρ Αντωνης Παπαγιαννης – Ιατρός – Θεσσαλονίκη