Φάροι
Κύριε διευθυντά
Με ενδιαφέρον διάβασα στην έγκριτη εφημερίδα σας το άρθρο σχετικά με την «υιοθέτηση» φάρων από ιδιώτες. Πράγματι, πρόκειται για μια κίνηση από πλευράς του Πολεμικού μας Ναυτικού και του υπουργείου Εθνικής Aμυνας, η οποία αποδεικνύει ότι υπάρχουν κρατικές δομές στη χώρα μας που σκέπτονται και δρουν έξυπνα και χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Το Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο είναι από τα πυκνότερα και πληρέστερα του κόσμου. Εκτός αυτού, πολλοί από τους φάρους αποτελούν σημαντικά δείγματα μιας αισθητικής που εντυπωσιάζει με την απλότητά της σε συνδυασμό με μια μνημειακή αρχιτεκτονική που αποπνέει δύναμη και αντοχή απέναντι στον άνεμο και τη θάλασσα.
Ο φάρος, πέραν της χρηστικής αξίας για τους ναυτιλλομένους που σήμερα ακόμα διατηρεί, παραπέμπει σε εικόνες και αισθήματα πολύ συγκεκριμένα: Αυτάρκεια, δύναμη, αντοχή στα στοιχεία της φύσης, όπως και σιγουριά, σημείο αναφοράς, καθοδήγηση, ασφάλεια, ελπίδα, αλλά και απομόνωση, μοναξιά, μελαγχολία και θλίψη. Δεν είναι να απορεί κανείς για τη μεγάλη συχνότητα αναφοράς σε φάρους στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Η επισκευή φάρων από ιδιώτες, με σκοπό την αναπαλαίωση και ανάδειξή τους ως στοιχείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, παρότι τώρα, για πρώτη φορά, θεσμοθετείται με τον νόμο 4278 του 2014, άτυπα έχει ήδη δοκιμαστεί με μεγάλη επιτυχία. Τα τελευταία χρόνια, το Ιδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη έχει ανακαινίσει, χωρίς ανταλλάγματα, καθότι ο θεσμός της αναδοχής δεν υπήρχε, τους φάρους του Ταινάρου, του Μαλέα και της Ντάνας Πόρου. Με τον νέο νόμο και τις κανονιστικές διατάξεις που θα ακολουθήσουν, υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η αναδοχή φάρων θα καλύψει σημαντικό μέρος από το χρηματοδοτικό κενό που οφείλεται στη μη απόδοση εδώ και χρόνια, στην Υπηρεσία Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού, των φαρικών τελών που εισπράττονται από την πολιτεία.
Ας ελπίσουμε ότι οι μεμονωμένες περιπτώσεις αναπαλαίωσης πετρόκτιστων φάρων του ελληνικού αρχιπελάγους, τώρα που θα πολλαπλασιαστούν, θα αναδείξουν έναν ακόμη πόλο θεματικής τουριστικής ανάπτυξης της πατρίδας μας.
Κωνσταντίνος Μαζαρακης-Αινιαν – Αντιναύαρχος (εα) Π.Ν., Επίτιμος Αρχηγός Στόλου, Σύμβουλος Διοίκησης Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη
Ελληνική καινοτομική πρωτοπορία
Κύριε διευθυντά
Θέλω να αναφερθώ σε μία ελληνική επαναστατική εφεύρεση που αφορά την καταπολέμηση της ερημοποίησης του πλανήτη. Η εφεύρεση αυτή έχει καταχωρισθεί στο γραφείο εφευρέσεων στη Γενεύη για 142 χώρες και για την Ελλάδα. Οσες πόρτες και αν χτύπησα, επιχειρηματίες, βιομηχάνους, εφοπλιστές, τράπεζες, ΕΒΕΑ κ.ά. δεν βρήκα καμία ανταπόκριση (ίσως φταίει και η κρίση). Μόνον ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης έμεινε έκπληκτος και μάς είπε ότι μετά την προεδρία της Ε.Ε. που είχε η Ελλάδα, θα επανέλθουμε.
Δυστυχώς ο κ. Τσαυτάρης αντικατεστάθη κατά τον ανασχηματισμό από τον κ. Γεώργιο Καρασμάνη και κάνω έκκληση στον νυν υπουργό να δώσει συνέχεια και να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα.
Ηδη έχουν γίνει πειράματα με επιτυχία στην Πάρνηθα, τον Υμηττό και στα Καλύβια. Υπάρχουν πιστοποιητικά αναγνώρισης και από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Για τον σκοπό αυτό δημιουργήσαμε μία ΑΜΚΟ (Αστική μη κερδοσκοπική οργάνωση) την AΖΑ – Ride Zone Afforestation (αναδάσωση ξηρών περιοχών) στην οποία ανέλαβα πρόεδρος διαχείρισης, προκειμένου να προσελκύσουμε κεφάλαια και από το εξωτερικό για την αναδάσωση πολλών περιοχών στην Ελλάδα. Οιοσδήποτε μπορεί να διαβάσει λεπτομέρειες στο URL. www.aridzoneafforestation.org. Ο λογαριασμός στην Alpha Bank είναι IBN: GR8501401510 02002011787 BIC: CRBAGRAA.
Δημητρης Σκεπαρνιας – Πρόεδρος AΖΑ – Ride Zone Afforestation, Γενεύη
Ο λόγος της τηλεόρασης
Κύριε διευθυντά
Ο λόγος της τηλεόρασης πρέπει να νοείται και να εκλαμβάνεται ως μία αξία (δέσμευση) απέναντι στον στοχαζόμενο άνθρωπο – τηλεθεατή. Ο λόγος μοιάζει με ένα συμβολισμό, που προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια ό,τι βρίσκεται ακόμη στο υποσυνείδητο. Διά του λόγου η τηλεόραση αυτοδεσμεύεται να παρουσιάζει «αντικειμενικά» (άρθρ. 15 παρ. 2 Συντάγματος) την ενεστώσα μείζονα πραγματικότητα, αλλά και την ιδιαιτερότητά της, με τρόπο πλήρη, ακριβή και σαφή. Αποφεύγοντας συγχρόνως τον λαϊκισμό, ο οποίος όχι σπάνια χαρακτηρίζει την τηλεοπτική μας πραγματικότητα. Η εφημερίδα σας έχει άλλωστε αναφερθεί σε κύριο άρθρο της (27-28.10.2012) στη «σύγχρονη τηλεοπτική μας δημοκρατία», με προφανώς απαξιωτική έννοια.
Ο λόγος της τηλεόρασης υπόκειται σε μια δεοντολογία και χαρακτηρίζεται ως το σημείο αναφοράς μιας «αυτονομίας», η οποία καθιστά την πληροφόρηση και την επικοινωνία γενικότερα μια συνειδητή πράξη. Eτσι, ο άνθρωπος – τηλεθεατής μπορεί να αποκτήσει μια «αυτογνωσία», χάρη σε ένα λόγο που θα απεκδύεται το επιφανειακά εφήμερο και θα προσανατολίζεται στην αφύπνισή του για πράγματα που, εκ πρώτης όψεως, δεν είναι ορατά.
Η αφύπνιση του τηλεθεατή για την αποδέσμευσή του από τον «λόγο» της «μαζικής» επικοινωνίας εξηγείται αν θεωρήσουμε ότι η τηλεόραση δεν αποτελεί «προέκταση» του ανθρώπου, όπως προέβλεψε ο Καναδός κοινωνιολόγος και θεωρητικός της επικοινωνίας Μάρσαλ Μακ Λούαν. Ο συμβολισμός του λόγου της τηλεόρασης έγκειται στην υπέρβαση του αισθήματος «ανεπάρκειας» του τηλεθεατή, και η τηλεόραση, ως μέσο μετάδοσης λόγου (άρ. 15 παρ. 1 Συντάγματος) οδηγεί τον στοχαζόμενο τηλεθεατή σε μια μορφή «γνώσης», ανασηκώνοντας το πέπλο της «άγνοιας». Μπροστά στην επιρροή της τηλεόρασης –σε όποιον βαθμό δεχθούμε ότι αυτή υπάρχει– εναντιώνονται η λογική και η διαλεκτική του ανθρωπισμού, απόρροια μιας επικοινωνίας που θα κυριαρχείται από τον λόγο των πραγμάτων. Η ηθική, η οποία πρέπει να διέπει την τηλεόραση, οφείλει να συναντάται με την κουλτούρα του λόγου της, η οποία αποτελεί και τον λόγο ύπαρξης του μέσου αυτού.
Νικος Ανδρουτσοπουλος – Αθήνα
Οι άλλες μέθοδοι…
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στην επιστολή του κυρίου Ανδριανόπουλου, πρώην υπουργού κ.λπ. της 17ης Ιουλίου 2014.
Θα ήθελα μόνον να του υπενθυμίσω κάποιες «ατελείωτες στιγμές ευτυχίας» στα συμβούλια υπουργών Βιομηχανίας, κάποιες απουσίες υπουργών κατά τη διάρκεια κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον π.χ. της κλωστοϋφαντουργίας της χώρας, κάποιες αποστολές… φίλων στις Βρυξέλλες, φίλων οι οποίοι πλην της γνώσης της ελληνικής γλώσσας -και αν- δεν είχαν κανένα άλλο προσόν και πολλά άλλα…
Δεν είναι μόνον λοιπόν το «κλέψιμο» των πολιτικών, αλλά και οι άλλες μέθοδοι που… εκμαύλισαν συνειδήσεις, που γέμισαν με ρουσφέτια και με άσχετους καίριες θέσεις για την επιβίωση της χώρας μας. Αυτοί οι άνθρωποι που… κρύφτηκαν πίσω από αποφάσεις για να ισχυρίζονται μετά ότι φταίει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά όλα θα έπρεπε να τιμωρήσει ο ελληνικός λαός. Αλλά δυστυχώς η πώρωση έχει φτάσει μέχρις τέτοιου σημείου…
Θα ήθελα επίσης να προσθέσω εδώ ότι όλες οι αποφάσεις που εφαρμόζονται από τις Βρυξέλλες δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποφάσεις των υπουργών όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είτε των ιδίων είτε με κατευθυντήριες γραμμές τους, που ψηφίζουν οι ίδιοι στα διάφορα συμβούλια και που καλούνται στη συνέχεια τα θεσμικά όργανα να εφαρμόσουν. Επίσης ότι όλος ο γραφειοκρατικός μηχανισμός των Βρυξελλών, για τον έλεγχο και την εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν ξεπερνάει τις 70.000 υπαλλήλους, που εργάζονται το λιγότερο σε τρεις ξένες γλώσσες καθημερινά.
Δεσποινα Βαμβακιδου – Λέχαιο Κορινθίας