Δραπετσώνα
Κύριε διευθυντά
Επειδή για μια ακόμη φορά γράφονται διάφορα για την περιώνυμη και ταλαιπωρημένη Δραπετσώνα θα ήθελα να διευκρινίσω μερικά σημεία πέραν των απόψεών μου που φιλοξενήσατε στην εφημερίδα σας τον Απρίλιο του 2012.
Mετά τις εκλογές του 1993 η κυβέρνηση παρασυρόμενη από την προεκλογική της ρητορική και κάτω από τις πιέσεις των δημοτικών αρχών της περιοχής (ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμός) διέκοψε τη λειτουργία του εργοστασίου, απολύοντας πάνω από 500 εργάτες και υπαλλήλους. Τότε αγνοήθηκε σχέδιο αναδιοργάνωσης του εργοστασίου που θα βασιζόταν στα εξής βασικά σημεία:
Το εργοστάσιο:
1. Θα διέκοπτε την παραγωγή οξέων για λόγους περιβαλλοντικούς.
2. Η παραγωγή θα βασιζόταν στη διαδικασία ανάμειξης (BULK BLENDING) και ενσάκκισης εισαγομένων τύπων ή/και προέλευσης από το εσωτερικό.
3. Θα περιοριζόταν σε μέρος της περιοχής (όσο απαιτούσαν οι μονάδες παραγωγής και οι αποθήκες και το λιμάνι) στον δε υπόλοιπο χώρο θα ήταν δυνατή η δημιουργία ενός βιομηχανικού πάρκου για μονάδες προηγμένης τεχνολογίας.
Αντ’ αυτού τόσο η κυβέρνηση όσο και η νέα Διοίκηση της Εθνικής Tράπεζας (ιδιοκτήτου της περιοχής) προτίμησαν να τηρήσουν τις κομματικές υποσχέσεις και να προχωρήσουν στο κλείσιμο του εργοστασίου για να εφαρμόσει τις δικές της υποσχέσεις.
Οπως είθισται στην Ελλάδα οι ιδέες και ενέργειες του προκατόχου στέλνονται στο καλάθι των αχρήστων. Ακολούθησαν σειρές πολυδάπανων μελετών εκτός πραγματικότητος και οι διορισμοί κομματικών φίλων με υπερβολικές απολαβές. Απολογισμός: μετά από 20 χρόνια, όχι μόνον δεν υλοποιήθηκαν, αλλά είχε σαν συνέπεια στην περιοχή να καταγράφονται από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας της χώρας παρά τις υποσχέσεις ότι θα βρεθούν θέσεις εργασίας για τους απολυμένους.
Τέλος, το κλείσιμο του εργοστασίου πύλη εξυπηρέτησης της αγοράς της Ν. Ελλάδος σε λιπάσματα συνέβαλε στο άνοιγμα αυτής της αγοράς στον ξένο ανταγωνισμό.
Γ. Μελισσινος – Πρώην διευθύνων σύμβουλος «Λιπάσματα Δραπετσώνας»
Διαχρονικό μουσείο θεάτρου
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον το θέμα του Θεατρικού Μουσείου, κυρίως μέσα από την έγκριτη εφημερίδα σας, με λύπη ή αισιοδοξία, ανάλογα με τις εξελίξεις.
Ωστόσο, παρά την ταλαιπωρία του παραπάνω Μουσείου, τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και τις άλλες λαμπρές συγκυρίες, θα τολμούσα να επανέλθω σε πρόταση που παλαιότερα είχα διατυπώσει για τη δημιουργία ενός διαχρονικού Θεατρικού Μουσείου, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με τη δέουσα έμφαση στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Το Μουσείο αυτό, εκτός των άλλων, θα συγκέντρωνε οτιδήποτε υλικό σχετικά με το θέμα (μάσκες, αγγεία με παραστάσεις, γλυπτά, ειδώλια κ.λπ.) και θα αναδείκνυε με φωτογραφικό και εποπτικό υλικό την τεράστια σημασία της θεατρικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Είναι βέβαιον ότι περισσεύουν τα μουσεία σ’ αυτόν τον τόπο, όχι όμως και τα θεματικά στα οποία έντονη είναι η παρουσία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Παράλληλα, η επιτυχία των θεματικών εκθέσεων, όπου και όταν αυτές έγιναν, αποτελεί σοβαρή ένδειξη προς αυτή την κατεύθυνση. Τώρα, αν η Λυρική, ή άλλος φορέας, υιοθετήσει το ένα ή το άλλο τμήμα αυτού του Μουσείου, μάλλον δεν αποτελεί πρόβλημα, αν υιοθετηθεί αρμοδίως το σύνολο και η ανάγκη δημιουργίας του.
Βιβη Βασιλοπουλου – Επίτιμη Γενική Διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Για το ΤΠΔ Υπαλλήλων
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο Νο 28.735/2ας Σεπτ. 2014 της εγκρίτου εφημερίδος σας διαβάσαμε την έκτακτη χρηματοδότηση του Ταμείου Προνοίας Δημ. Υπαλλήλων με 200 εκατ. ευρώ που πρόκειται να διατεθούν σε αυτό προκειμένου να περιορισθούν οι μειώσεις του εφάπαξ αλλά και να επιταχυνθεί η καταβολή τους στους δικαιούχους. Γνωστού όντως ότι όσοι υπάλληλοι έχουν καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησής τους πριν από της 31ης Αυγ. 2013, γι’ αυτούς ισχύει μεσοσταθμική μείωση της τάξης του 38%, για τους επομένους που περιμένουν στην «ουρά» η μείωση θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Το να διαιρείται αυθαίρετα το έτος 2013 σε δύο ανισομερείς περιόδου 1/1/13-31/8/13 και 1/9-31/12/13, είναι μέτρο όχι σωστό, άδικο και εν πολλοίς αντιβαίνον στην μέχρι τότε πρακτική του Ταμείου (έδιδε πάντα ετήσια αύξηση στην αρχή του έτους, ούτω πρέπει και οι μειώσεις εφόσον οι αυξήσεις εξέλιπον οριστικά και αμετάκλητα). Οι μειώσεις πρέπει να είναι ετήσιες 1/1-31/12, γιατί διαφορετικά έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Εξηγούμαι: Υπάλληλος που δεν έφυγε την 31/8/13 και προσδοκούσε συνταξιοδότησή του την 31η Δεκ. 2013 αιφνιδιάστηκε, τούτο το θεωρώ άδικο, και πρέπει άμεσα να αρθεί η αδικία αυτή. Ας γνωρίζει ο κάθε προς συνταξιοδότηση υπάλληλος έγκαιρα τι τον περιμένει να κανονίσει την πορεία του και να μην αιφνιδιάζεται έτσι μέσα στις εναπομείνασες 122 ημέρες του έτους (Σεπτ.-Δεκ.). Είναι δε πολύ πιθανόν οι της τελευταίας αυτής περιόδου να έχουν χρόνο ασφάλισης μεγαλύτερον των μέχρι της 31/8/13, δηλαδή έχουμε μεγαλυτέρα αμοιβή διά ολιγότερο χρόνο ασφάλισης-εργασίας και ίσως εμπίπτουν στην παραβολή των εργατών του αμπελώνος (Βλεπ. Κεφ. Κ εδαφ. 1-16 και δη 8-16 Ευαγγ. κατά Ματθ.), στην περίπτωσή μας αλλά εκεί υπήρξεν μη ξεχνάμε συμφωνία του Κυρίου του αμπελώνος, πράγμα που εδώ δεν φαίνεται. Οι δεύτερες σκέψεις-αποφάσεις, από τους αρμοδίους σοφότερες λέγει ο κοινός νους.
Δημητριος Γ. Kαρπουζος
Εμπάργκο
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στα γεγονότα που ακολούθησαν την επιβολή μέτρων αποκλεισμού (embargo) από τη Ρωσική Ομοσπονδία και περιλαμβάνει γεωργικά προϊόντα. Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες μιας τρομακτικής παραπληροφόρησης τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τον πολιτικό κόσμο.
Είναι να απορεί κανείς με την ευκολία που μπορούν κάποιοι επιτήδειοι να διεκδικούν αποζημίωση από το κράτος και να έχουν και την αξίωση μάλιστα της άμεσης καταβολής της! Προφανώς γίνεται κάποιος εκβιασμός για λόγους ψηφοθηρικούς κ.λπ. Oμως, η κυβέρνηση διατυμπανίζει δεξιά και αριστερά ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Εκτός αν…
Τα γράφω όλα αυτά, γιατί από τη στιγμή που οι ροδακινοπαραγωγοί έχουν μια αξιόλογη ετήσια εξαγωγή προς τη Ρωσία της τάξης των 25 εκατ. ευρώ, θα ήταν πιο σωστό να είχαν φροντίσει εγκαίρως να είχαν ασφαλίσει το ενδεχόμενο απώλειας εσόδων από κλείσιμο συνόρων, επιβολή embargo κ.λπ. Aλλωστε η επιβολή κυρώσεων (sanctions) από την Ε.Ε. δεν είναι τωρινή υπόθεση. Eχει ξεκινήσει από τον Μάρτιο του 2014. Υπήρχε λοιπόν επαρκέστατος χρόνος για τη βολιδοσκόπηση της τοπικής και διεθνούς ασφαλιστικής αγοράς ως προς την επίτευξη των καλύτερων όρων μιας τέτοιας κάλυψης (Export Credit Insurance). Τι περίμεναν δηλαδή, ότι η Ρωσία δεν θα αντιδρούσε;
Αντίθετα, προτίμησαν την πεπατημένη: απειλές προς την κυβέρνηση, νουθεσίες κ.λπ. Eχουν συνηθίσει στην εύκολη λύση: να μην πληρώνουν και να εισπράττουν επιδοτήσεις για τη μετέπειτα μετατροπή τους σε jeep που θα τους δώσει καλύτερη πρόσβαση στα τοπικά σκυλάδικα.
Ως προς τη στάση της αντιπολίτευσης (μείζονος και ελάσσονος) δεν μπορώ να πω απολύτως τίποτα, αφού απέδειξε για άλλη μια φορά την έλλειψη παντελούς σοβαρότητας. Βλέπετε μυρίστηκαν «αίμα», δηλ. ψήφους.
Θα περίμενα όμως από την κυβέρνηση και ειδικότερα από τον κ. πρωθυπουργό που συστηματικά καταφέρεται –πολύ σωστά– εναντίον του παλαιοκομματισμού, να απορρίψει από την αρχή το ενδεχόμενο καταβολής αποζημιώσεων με τα εξής εύλογα επιχειρήματα: (α) ότι διατίθενται στην ελεύθερη αγορά ασφαλιστικά προϊόντα από οργανισμούς που διαθέτουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα (rating) και θα μπορούσαν –αν ήθελαν– τόσο οι ροδακινοπαραγωγοί αλλά και οι λοιποί εξαγωγείς ευπαθών προϊόντων να αποκτήσουν και (β) ότι ο δημόσιος κορβανάς δεν αντέχει παραχωρήσεις (με δεδομένα (i) τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας (ii) το ισχνό πρωτογενές πλεόνασμα).
Δρ Νικολαος Γ. Μπερκετης – Νέα Σμύρνη Αττικής