Απάντηση στον κ. Δασκαλόπουλο
Κύριε διευθυντά
Από τη συνέντευξη του φίλου κ. Δασκαλόπουλου στην «Κ» την περασμένη Κυριακή, προκύπτει ότι υπάρχει δυσκολία κατανόησης της ουσίας του προβλήματος του Κήπου, και ειδικότερα ότι:
1. Ο Εθνικός Κήπος έχει χαρακτηριστεί από το 2011 «Ιστορικός Τόπος», κατά την έννοια της Χάρτας της Φλωρεντίας και συγχρόνως προστατεύεται με τη νομοθεσία της προστασίας Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Aρθρο 24 του Συντάγματος).
2. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια και μετά την κατάργηση του μέχρι τότε ειδικού φορέα διαχείρισης και την υπαγωγή του στον Δήμο Αθηναίων, η κατάσταση του Κήπου χειροτερεύει δραματικά και κινδυνεύει με αλλοίωση της ιστορικής του μορφής και φυσιογνωμίας. Μία κατάσταση που οδηγείται σε μη αναστρέψιμο σημείο.
3. Τα θεσμοθετημένα κονδύλια του υπουργείου Εσωτερικών, αποκλειστικά για τον Κήπο, προφανώς διοχετεύονται από τον δήμο σε άλλους σκοπούς. Hδη, από τους 8 κηπουρούς που απέμειναν, οι 6 βρίσκονται σε καθεστώς απόλυσης.
4. Προκειμένου ο Κήπος να διασωθεί και να αποκατασταθεί η φυσιογνωμία του, έχει άμεση ανάγκη μιας συνολικής κηποτεχνικής μελέτης με μακροπρόθεσμο ορίζοντα και με ορισμένες επείγουσες επεμβάσεις.
5. Μία τέτοια μελέτη πρέπει να γίνει αποκλειστικά από εξειδικευμένους επιστήμονες γεωπόνους και με τη βοήθεια διεθνών οργανισμών, με εμπειρία σε ιστορικούς κήπους και μνημεία.
6. Ηδη, διεθνείς οργανισμοί όπως ο ICOMOS-IFLA, International Council on Monuments and Sites και International Federation Landscape Architects, αλλά και η Βαυαρική Διοίκηση Κρατικών Ανακτόρων Κήπων και Λιμνών, έχουν διατυπώσει τις βαθιές ανησυχίες τους αλλά και πρόθεση βοήθειας.
7. Εννοείται ότι οι αυθαίρετες και παράνομες κηποτεχνικές επεμβάσεις που προτείνει η ΝΕΟΝ, προκειμένου να παραδοθεί ο Κήπος σε ιδιώτη γκαλερίστα μοντέρνας τέχνης, θα αποτελούσαν τη χαριστική βολή του.
Οι φίλοι του Κήπου καλούν τον κ. Δασκαλόπουλο σε συνεννόηση και συνεργασία, προκειμένου να διασωθεί ο Κήπος και να αποκατασταθεί, προς όφελος των Αθηναίων και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ο Κήπος πρέπει να αποδοθεί ανέπαφος και στις επόμενες γενιές, όταν θα αναζητούν ένα γαλήνιο μέρος για χαλάρωση και περισυλλογή, σε άμεση επαφή με τη φύση.
Μιχαλης Μαϊλλης – Πρόεδρος των Φίλων του Κήπου
Μαραθώνια ταλαιπωρία
Κύριε διευθυντά
Για δεύτερη φορά φέτος εγκλωβιστήκαμε απόλυτα έξω από τα σπίτια μας χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα διαφυγής προς οπουδήποτε εξαιτίας του Μαραθωνίου. Ο μαραθώνιος είναι διασκέδαση, δεν μπορεί να γίνει κράτηση πολίτη στο τετράγωνο όπου διαμένει. Οφείλουν οι αρχές να προτείνουν σε κάθε τέτοια εκδήλωση εναλλακτικές διαδρομές για περίπτωση ανάγκης. Απαγορεύεται τελείως η παρεμπόδιση των πολιτών και η παντελής έλλειψη εναλλακτικής. Καταγγέλλω δημοσίως κάθε υπεύθυνο για την παρακώλυση της Κυριακής.
Ηρω Διαμαντουρου – Κάτοικος Αθήνας
Ας σκαλίζουμε την Ιστορία
Κύριε διευθυντά
Διάβασα στην «Κ» της 27-8-2014 το πολύ προσεκτικό, ευρηματικό και φιλάληθες άρθρο της κ. Salzberger, «Χρειάζεται να σκαλίσουμε την Ιστορία;», στο οποίο προσπαθεί να περιγράψει την πραγματικότητα για τα όσα συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας, χωρίς να δικαιολογεί τη μία ή την άλλη πλευρά, με σκοπό να κατευνάσει την προφανώς υπερβολική μήνιν των Ευρωπαίων, κυρίως κατά των Εβραίων ως εθνότητας. Θέλει όμως να αγνοεί ότι το Ισραήλ δεν επανεγκαταστάθηκε εκεί, παρά με την πάροδο πολύ περισσότερων από χίλια χρόνια, και δεν ισχυροποιήθηκε, ιδία δυνάμει, αλλά με την άνωθεν βοήθεια ισχυρότατου Lobby ομοεθνών, στην επίσης ισχυρότερη χώρα του κόσμου, όχι χωρίς ανταποδοτικές υποχρεώσεις προς τη χώρα αυτή. Επίσης, αν και άθεη Εβραία, όπως δηλώνει η ίδια, ξεχνάει το ότι και οι πιστεύοντες και οι μη πιστεύοντες Ευρωπαίοι, αποτελούμε όντως ένα χριστιανικό club, όπως επανειλημμένα και δικαιολογημένα μας απεκάλεσε ο κ. Ταγίπ Ερντογάν, που τουλάχιστον νοοτροπικά εθισμένοι στα της διδασκαλίας του Ιησού, με το «όστις βούλεται οπίσω μου ελθείν» και το «αγαπάτε αλλήλους», καθώς και με το ιδανικό της απέραντης συγχώρεσης, δεν χρειαζόμαστε και πολλά για να δυσανασχετήσουμε/αγανακτήσουμε και ίσως να αγριέψουμε, τόσο εναντίον των Ισλαμιστών, με τα «Διά… πυρός και… σιδήρου», όσο και με τα εβραϊκά «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Ας σκαλίζουμε λοιπόν την Ιστορία, αλλά όχι επιλεκτικά.
Το δικό μου ερώτημα: Μήπως λόγοι αρχής αλλά και λόγοι σκοπιμότητας επιβάλλουν στο χριστιανικό αυτό club την αντικατάσταση της Παλαιάς Διαθήκης και τυπικά πλέον με την (Αρχαία) Ελληνική Γραμματεία, προκειμένου να αποφύγουμε με τον τρόπο αυτό ουσιαστικό περαιτέρω εκβαρβαρισμό, με την ευρεία έννοια του όρου;
Πανος Παναγοπουλος – Διδάκτωρ του Πανεπ. της Σορβόννης
Aποκλεισμένοι κάτοικοι πεζοδρόμων
Κύριε διευθυντά
Οι πεζόδρομοι αποτελούν μια ειδικότερη διάκριση των δικτύων κυκλοφορίας και εντάσσονται στον σχεδιασμό τους, ενώ ως παρεμβάσεις εμπεριέχουν μια κοινωνική πολυπλοκότητα η οποία συχνά αγνοείται. Αρκετά ανά τη χώρα δημοτικά συμβούλια, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν δίκτυα πεζοδρόμων προς όφελος της κάθε πόλης, οδηγούνται σε βεβιασμένες αποφάσεις που δημιουργούν συνθήκες αποκλεισμού και απαγόρευσης στοιχειωδών καθημερινών αναγκών των μονίμων κατοίκων των πεζοδρομημένων περιοχών.
Οι μόνιμοι κάτοικοι, οι οποίοι δικαιούνται ελεύθερη πρόσβαση σε κοντινή τουλάχιστον απόσταση από τις εισόδους των κατοικιών τους, είτε για ολιγόλεπτη στάθμευση μεταφέροντας είδη καθημερινής ανάγκης, είτε για μεταφορά ηλικιωμένων, ΑMEA, ασθενών με ανάγκη επαναλαμβανόμενης θεραπείας, είτε για μεταφορά οικοσκευής και συναφών ειδών, αντιμετωπίζουν με την εφαρμογή των αποφάσεων αυτών την καθημερινή ταλαιπωρία, αλλά και τους κινδύνους από τον αποκλεισμό των διαμπερών κινήσεων με σταθερά εμπόδια, για τα αυτοκίνητα έκτακτης ανάγκης. Δεν είναι λίγα δε τα περιστατικά αντεγκλήσεων ή εξύβρισης, αποτέλεσμα της εσφαλμένης προβολής των πεζοδρόμων από τους δήμους, ως πλατειών και συνεπώς, πλήρους και αποκλειστικής χρήσης από πεζούς.
Στην επικαιρότητα είναι η περίπτωση του Δήμου Πατρέων, όπου η αρμόδια Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, χωρίς κανενός είδους δημόσια διαβούλευση, εισηγήθηκε και τελικά ψηφίστηκε από Δ.Σ. (458/22-6-2011) πεζοδρόμηση κεντρικών αρτηριών, χωρίς καμία πρόβλεψη για τους μόνιμους κατοίκους, αλλά και χωρίς υποστηρικτικά μέτρα για το μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη και για τις χαμένες θέσεις στάθμευσης. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων, ανατράπηκαν τόσο από τη δυσλειτουργία στην εφαρμογή τους όσο και από την ταλαιπωρία των δημοτών, την καθημερινή πραγματικότητα δηλαδή, με έκδοση Τροποποιήσεων και Κανονιστικών Αποφάσεων. Παράδειγμα αυτών της Κατερίνης (233/11), της Αλεξανδρούπολης (267/11), της Κέρκυρας (16-376/11) ή της Ξάνθης (440/11). Οι προβληματισμοί αναπτύσσονται με θετική διάθεση, καθώς εμπλουτίζουν τον εποικοδομητικό διάλογο, που είναι και ο μόνος ο οποίος οδηγεί σε σύγκλιση απόψεων, σε διεύρυνση επιχειρηματολογίας και στην περίπτωση των πεζοδρομήσεων, σε αποφάσεις με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής. Καταλήγω με το ερώτημα: «Τι είδους πόλεις θέλουμε;». Θέλουμε πόλεις λειτουργικές, ανθρώπινες και προπάντων ζωντανές, με σεβασμό στις αρχές της ισότητας και της ισονομίας και κυρίως με σεβασμό στις ανάγκες των πολιτών, ή πόλεις με ελλιπή και κατά το δοκούν εφαρμογή των μελετών αστικής ανάπλασης;
Σ. Μ. Μιχαλοπουλος – Πάτρα
Περί Δικαιοσύνης
Κύριε διευθυντά
Οεπίτιμος αρεοπαγίτης κ. Κων/νος Βαλμαντώνης, συνδικαλιστής των συνταξιούχων δικαστικών, σε επιστολή του («Κ» 1-10-2014), προκειμένου να υπερασπισθεί την αντικειμενικότητα των αποφάσεων του Μισθοδικείου, που αποφασίζει για τους μισθούς και τα αναδρομικά των συναδέλφων του, υποστηρίζει ότι στη σύνθεση του δικαστηρίου οι δικαστές έχουν μόνο το ένα τρίτο των ψήφων. Τυπικά έχει δίκαιο, στην πράξη όμως έχει αποδειχθεί ότι οι δικηγόροι που συμμετέχουν (το άλλο ένα τρίτο) ψηφίζουν πάντα υπέρ των δικαστών. Οι καθηγηταί πανεπιστημίου (1/3) ψηφίζουν αρνητικά. Η ψήφος των δικηγόρων είναι αναμενόμενη, γιατί ως επαγγελματίες της μαχομένης δικηγορίας, δεν τους συμφέρει να ψηφίσουν αρνητικά, γιατί πιθανώς καθημερινά θα αντιμετωπίζουν στην έδρα ένα εχθρικά τοποθετημένο δικαστή. Αυτό είναι ανθρώπινο.
Γιωργος Αραμπατζης – Ιατρός – Χολαργός