Oσο είσαι στη σκηνή
Κύριε διευθυντά
Ο Κώστας Ιορδανίδης στο φύλλο της 11ης Δεκεμβρίου 2014 στο σχόλιό του με τίτλο «Πολιτική καζίνου» διατρέχει τις εξελίξεις του τελευταίου κυρίως εξαμήνου και κλείνει με τη φράση: «Εισήλθαμε στην τελική φάση του δράματος».
Ως γνωστόν στο θεατρικό δράμα, κατά την εξέλιξη της πλοκής της υπόθεσης, φθάνουμε σε ένα σημείο, όπου ο τραγικός ήρωας αγνοεί σημαντικά γεγονότα που σχετίζονται με τη ζωή και την τύχη του, ενώ την ίδια στιγμή ο θεατής τα γνωρίζει, γεγονός που του προκαλεί αγωνία για την τύχη του τραγικού ήρωα αλλά και για την τελική έκβαση του μύθου (τραγική ειρωνεία). Στο θέατρο βέβαια ο ήρωας δεν γίνεται ποτέ θεατής και ο θεατής ποτέ ήρωας. Δεν παρακολουθούμε όμως θεατρική παράσταση. Και πολλές φορές θέλουμε να καταστήσουμε τους ήρωες θεατές και τους θεατές ήρωες. Στην πραγματικότητα όμως –σε αντίθεση με το θέατρο– ήρωες και θεατές μπορούν να μιλήσουν και να συνεννοηθούν(;), κι αν δεν μιλήσουν και δεν συνεννοηθούν θα έχουν την ίδια τύχη. Eχουν λοιπόν από κοινού την ευθύνη να αλλάξουν την πλοκή της υπόθεσης. Η ευθύνη δεν ανήκει πλέον μόνο στους βουλευτές ή (ίσως) από τις 29 Δεκεμβρίου μόνον στους πολίτες, ανήκει και στους ηγέτες. Και επίσης η ευθύνη όλων δεν τελειώνει στις 29 Δεκεμβρίου ή μετά τις εκλογές, αλλά την έχεις μέχρι την τελευταία στιγμή, όσο είσαι στη σκηνή.
Κωνσταντινος Μ. Λιδωρικης
Ο Οργανισμός Ανακύκλωσης
Κύριε διευθυντά
Στις 6/12/14 δημοσιεύθηκε άρθρο με τον τίτλο «Παρατυπίες παραλείψεις, στραβά μάτια στον χώρο της ανακύκλωσης» με υπογραφή του Γ. Λιάλιου και πραγματεύεται τον έλεγχο που πραγματοποίησε ο Γεν. Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης (ΓΕΔΔ) στον ΕΟΑΝ. Θεωρώ ότι το άρθρο αδικεί τόσο την αλήθεια όσο και τον Οργανισμό του οποίου έχω την τιμή να προεδρεύω, στοχεύοντας να αναδείξει μόνο τα προβλήματα (ιδιαίτερα με τον τίτλο του) και αποσιωπώντας τη θετική πλευρά που είναι και η σημαντικότερη. Συγκεκριμένα:
Ο αρθρογράφος παραλείπει το κυριότερο, δηλ. το συμπέρασμα της έκθεσης ελέγχου: «Συμπερασματικά, από τα στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση του κλιμακίου ελέγχου, δεν διαπιστώθηκε παραβατική συμπεριφορά από τα όργανα Διοίκησης και το προσωπικό του ΕΟΑΝ. Οι διαπιστωθείσεις παραλείψεις και δυσλειτουργίες αξιολογήθηκαν υπό το πρίσμα του μικρού χρόνου λειτουργίας και του μικρότερου χρόνου στοιχειώδους στελέχωσης του Οργανισμού». Επίσης, ο κ. Λιάλιος παραβλέποντας την παρακάτω σχετική αναφορά της έκθεσης, διαπιστώνει αποφάσεις που δείχνουν οικονομική άνεση:
«Μάλιστα, τόσο η έρευνα αγοράς και η λήψη των τριών προσφορών στις περιπτώσεις των απευθείας αναθέσεων, όσο και η διενέργεια πρόχειρου διαγωνισμού στην περίπτωση της σύμβασης των 12.621 ευρώ χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο, αποδεικνύουν την πρόθεση της Διοίκησης του Οργανισμού για διαφανείς διαδικασίες προμηθειών».
Αντιθέτως ο αρθρογράφος επικεντρώνει μόνο στις δυσλειτουργίες, και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις με ανακρίβειες:
Η σχετική με το ΣΥΔΕΣΥΣ πλημμέλεια του 2007 και 2009 αναφέρεται σε έτη όπου ο ΕΟΑΝ δεν είχε αρχίσει να λειτουργεί.
Το ασφαλιστήριο συμβόλαιο κόστισε 5.900 ευρώ, ενώ με τον τρόπο που το γράφει ο κ. Λιάλιος, ο μη προσεκτικός αναγνώστης θα συμπεράνει ότι ξοδεύθηκαν 2,5 εκατ. ευρώ!
Τέλος, ποια είναι η μομφή για το ότι δεν έγινε συνεδρίαση το 2010 όταν δεν είχε τοποθετηθεί Δ.Σ. ή ότι δεν συνεδριάζει το Δ.Σ. τον Αύγουστο; Το (άμισθο) Δ.Σ. του ΕΟΑΝ με ολιγάριθμο προσωπικό αγωνίζεται να θέσει κανόνες και να εποπτεύσει ένα χώρο με ποικίλα συμφέροντα. Είναι αναμενόμενο τα τελευταία να αντιδρούν επιθυμώντας κάποιες φορές το ανεξέλεγκτο της δράσης τους. Ομως έγκριτες εφημερίδες όπως η δική σας με ιδιαίτερες οικολογικές ευαισθησίες θα πρέπει να αναδεικνύουν όλες τις πλευρές του θέματος με αντικειμενικότητα και να σταθούν αρωγοί στην προσπάθεια αυτή που έχει ευρύτερη αντανάκλαση στην κοινωνία.
Οπως είπε ο Πυθαγόρας, «Σιγάν την αλήθειαν, χρυσόν εστί θάπτειν».
Ι. Αγαπητιδης – Πρόεδρος Δ.Σ. του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) ΝΠΙΔ
«Χαμένο Ευαγγέλιο» και δημοσιότητα
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου, διάβασα για την ανεύρεση του «Χαμένου Ευαγγελίου». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πρόκειται για ένα κείμενο 1.500 ετών κατά το οποίο ο Χριστός ήταν σύζυγος της Μαρίας Μαγδαληνής, με την οποία μάλιστα έκανε και δύο παιδιά! Από τις πληροφορίες αυτές συμπεραίνουμε ότι ανήκει στην κατηγορία των κειμένων που είναι γνωστά ως «απόκρυφα». Πολλά τέτοια κείμενα έχουν καταγραφεί κατά καιρούς από τους ερευνητές και το κείμενο αυτό έρχεται να προστεθεί σε αυτόν τον κατάλογο. Πολλοί προσπάθησαν –και προσπαθούν μέχρι σήμερα– να βρουν συγκλονιστικές ή τρομακτικές αποκαλύψεις σε αυτά τα κείμενα, αλλά η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Η Εκκλησία δεν τα θεώρησε θεόπνευστα και απλώς απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους. Επομένως και το εν λόγω κείμενο εκφράζει τις απόψεις του συντάκτη του για γεγονότα τα οποία συνέβησαν προγενέστερα.
Είναι όμως, κατά τη γνώμη μου, άτοπο να αναμειγνύουμε ολίγον Καζαντζάκη, ολίγον Κώδικα Ντα Βίντσι και ολίγον «χαμένα Ευαγγέλια» για να υπαινιχθούμε ότι, βάσει όλων αυτών, ανατρέπεται δήθεν ή σοβαρά αμφισβητείται η παράδοση και η διδασκαλία της Εκκλησίας. Η ανάμειξη του μεγάλου μας λογοτέχνη σε αυτά είναι επίσης αδόκιμη, δεδομένου ότι έχει εμπνευστεί από τόσα διαφορετικά φιλοσοφικά, ιδεολογικά και άλλα ρεύματα χωρίς να εγκλωβιστεί στον Λένιν, τον Βούδα, τον Νίτσε, τον Φτωχούλη του Θεού ή τον Iωνα Δραγούμη. Η αναφορά στον Κώδικα Ντα Βίντσι αφορά ένα γοητευτικό μυθιστόρημα, εφήμερο όμως, όπως τα διάφορα μπεστ σέλερ της εποχής μας. Το νέο κείμενο θα απογοητεύσει τους ευφάνταστους αλλά και όλους εκείνους οι οποίοι νομίζουν ότι θα δημιουργήσουν πάταγο με το νέο αυτό απόκτημα. Ο εύκολος εντυπωσιασμός χάνεται στη λήθη του χρόνου και τούτο εκτιμώ ότι θα συμβεί με όσους επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο.
Γιωργος Αθ. Τσουτσος
Ο πρέσβης του πολιτισμού
Κύριε διευθυντά
Σε λίγους μήνες ο πρέσβης της Ελλάδος στην Κύπρο, Βασίλης Παπαϊωάννου, θα αποχωρήσει επιστρέφοντας στην Ελλάδα μιας και η θητεία του στο νησί ολοκληρώνεται.
Ομολογώ ότι όταν πληροφορήθηκα την αποχώρησή του στενοχωρήθηκα κι αυτό γιατί η παρουσία του στην Κύπρο ήταν ξεχωριστή.
Hταν μια παρουσία που από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του δημιούργησε σε όλους όσοι τον γνώρισαν μια πολύ θετική γνώμη, μια πολύ θετική αύρα και ενέργεια, η οποία με την πάροδο του χρόνου και με τις σημαντικές πρωτοβουλίες και δραστηριότητες που ανέλαβε στον τομέα του πολιτισμού τις μετουσίωσε σε μια σημαντική προσφορά που τιμά την Ελλάδα και την Κύπρο. Η παρουσία και η προφορά του πρέσβη Βασίλη Παπαϊωάννου στον τομέα του πολιτισμού ήταν σημαντική και αγκάλιασε όλες σχεδόν τις μορφές της τέχνης και των Γραμμάτων. Δημιούργησε μέσα στην πρεσβεία ένα πυρήνα πολιτισμού που εξέπεμπε σ’ ολόκληρη την Κύπρο. Αγκάλιασε και ταυτόχρονα πρόβαλε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο όχι μόνο τους Ελλαδίτες δημιουργούς αλλά και τους Κύπριους.
Πήρε σημαντικές πολιτιστικές πρωτοβουλίες που είχαν ως αποτέλεσμα να γνωρίσουμε σημαντικούς Eλληνες και Κύπριους δημιουργούς. Eδωσε την ευκαιρία να προβάλουν το έργο τους και να γίνει γνωστό όχι μόνο στο κυπριακό κοινό και τους Ελλαδίτες που βρίσκονται στην Κύπρο, αλλά και σε άλλες ξένες αντιπροσωπείες που βρίσκονται στο νησί. Μεθοδικός, σοβαρός, δραστήριος και γελαστός με έμφυτο το λεπτό χιούμορ, σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίζεις. Ξεχωρίζει για την ευρυμάθειά του και την απέραντη αγάπη του για τον πολιτισμό και τους ανθρώπους που τον υπηρετούν.
Ο Βασίλης Παπαϊωάννου θα μας λείψει, όμως είμαστε σίγουροι ότι θα συνεχίσει να προσφέρει απλόχερα τις γνώσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό. Εμείς αυτό που ολόψυχα θέλουμε να του ευχηθούμε είναι να είναι υγιής και πάντα δημιουργικός. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και βαθιά εκτίμηση.
Τέλος, θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε για το ότι κατάφερε να προσφέρει στην Κύπρο μέσα από την πολιτιστική του δραστηριότητα.
Δημητρης Καραγιαννης – Λογοτέχνης
Eνα έργο για την Ομόνοια
Κύριε διευθυντά
Oταν είδα το έργο της Βένιας Δημητρακοπούλου στο Μουσείο Μπενάκη, πριν σκεφτώ οτιδήποτε, κάτι σκίρτησε σε μέσα μου. Είναι πολύ μεγάλου μεγέθους, κατασκευασμένο από χάλυβα, με μια μουσική υπόκρουση που είναι σαν τον ήχο του ίδιου του χάλυβα. Το περπάτησα γύρω γύρω και είδα όλες τις όψεις του, διαφορετική η κάθε μία, κάθε όψη ένα άλλο έργο. Μπήκα ανάμεσα στις σκιές του και τις γωνιές του και ένιωσα προστατευμένη και ότι η Αθήνα αυτό περίμενε. Eνα μεγαλειώδες έργο που θα τη βοηθήσει να βγει από την κατάπτωση και το σάστισμα.
Η Ομόνοια, ο ομφαλός της Αθήνας, πλακωμένος από το μπετόν και τις άθλιες μικρό γλάστρες, θα ξαναβρίσκε το κύρος της μ’ ένα τέτοιο έργο. Από τη δυναμική, το μέγεθος, τον συμβολισμό και την ομορφιά του. Iσως έτσι εκεί στηθεί ένα από τα πρώτα σημάδια αναγέννησης.
Γκρετα Ζεπου