Της… κακομοίρας

Της… κακομοίρας

Κύριε διευθυντά

Μετά τις εκλογές της 25.1.15, ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά πως το κόμμα που κυβερνάει «σάρωσε» και κέρδισε με «συντριπτική πλειοψηφία», όταν το επέλεξε μόλις το 22% των ψηφοφόρων, το τεράστιο ποσοστό του 40% της αποχής το αγνόησε, και έλαβε 99 από τους 300 βουλευτές, ή το 33%. Μας είπαν ακόμα πως η λαοθάλασσα στο Σύνταγμα που ήταν «αυθόρμητη» (βλ. σχέδιο κ.λπ.) και μόνον το 30% του λαού της Αττικής, «άστραψε», κι έστειλε «βροντερό μήνυμα» στην Ευρώπη να αλλάξει… σύρριζα. Δεν μπορώ να διακρίνω αν αυτή η λογιστική αλχημεία είναι απάτη συνειδητή ή απάτη αυταπάτης.

Ακόμα, ακούσαμε για τον θρίαμβο που καταφέραμε ώστε να λέμε την τρόικα «θεσμοί», το μνημόνιο «γέφυρα», το χάος «δημιουργική αοριστία» κ.ά. Κάτι που θυμίζει τον «καραγκιόζ μπερντέ» με τον Καραγκιόζη να λέει στα κολλητήρια πως το κρεμμύδι είναι φρούτο, και τον Χατζιαβάτη με ειδών-ειδών αυτάρεσκες φιγούρες να λαλεί στην αγορά αδιαλείπτως. Κι όλα αυτά: για «την ελπίδα» (την παντοτρόφο) και την «αξιοπρέπεια» (την άξια διάκριση…).

Φαίνεται πως η κρίση δεν είναι γέννημα της μοίρας αλλά της… «κακομοίρας». Και δεν υπάρχει σωσμός χωρίς την απαλλαγή από ύπουλες ιδεοληψίες και ποικίλες ιδιοτέλειες που αφανίζουν τη χώρα, ωσάν σαράκι από τα μέσα. Επιτέλους, την αλήθεια έχει ο τόπος ανάγκη, την ωμή· «όχ’ υπερβολική, όχι πομπώδης».

Βασιλης Αν. Χαρισης – Αρχιτέκτων

Η απεργία στο ΕΚΠΑ

Κύριε διευθυντά

Στην έγκριτη εφημερίδα σας, της Κυριακής 29.03.2015, διάβασα άρθρο του κ. Λακασά, με τίτλο «Εκαναν απεργία και μετά δήλωσαν ότι εργάζονταν – Πόρισμα για τους διοικητικούς του ΕΚΠΑ». Ως καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, εβίωσα την περιπέτειά του την εποχή της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων και είμαι επί της ουσίας γνώστης όλων σχεδόν των σχετικών γεγονότων. Θα ήθελα να τα θέσω υπόψη σας προκειμένου να συμπληρωθεί το δημοσίευμά σας και να αποκτήσει αντικειμενικότητα. Διότι το δημοσίευμα αυτό:

A. Συκοφαντεί τους διοικητικούς υπαλλήλους του αρχαιοτέρου και μεγαλυτέρου πανεπιστημίου της χώρας, άδικα και καταχρηστικά, κατά την εκτίμησή μου. Β. Στηρίζεται σε κάποια αναφορά, όχι πόρισμα (όπως αναφέρεται στον τίτλο σας), του Προέδρου του Συμβουλίου του Ιδρύματος, ο οποίος είναι και κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση από τον τότε πρύτανη του πανεπιστημίου, καθηγητή Θεοδόσιο Πελεγρίνη και υπηρετεί έναν θεσμό που είναι υπό κατάργηση. Γ. Κατά την περίοδο της διμήνου απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων (φθινόπωρο του 2013), το πανεπιστήμιο συνέχισε τη λειτουργία του σε βασικούς τομείς όπως ο τομέας Υγείας, Ασφάλειας, Εργαστηριακής και Ακαδημαϊκής Εκπαίδευσης, Μισθοδοσίας των υπολοίπων εργαζομένων που δεν απεργούσαν.

Προς ενημέρωσή σας, το προσωπικό ασφαλείας εξυπηρετεί ανάγκες των νομικών προσώπων ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου που έχουν να κάνουν με τη δημόσια υγεία, ασφάλεια, μισθοδοσία και λοιπές έκτακτες ανάγκες τις οποίες, εξ όσων γνωρίζω, τις κάλυπταν οι διοικητικοί υπάλληλοι, αλλά αυτή δεν είναι η κύρια λειτουργία του πανεπιστημίου. Η κύρια λειτουργία του πανεπιστημίου, όπως γνωρίζετε, είναι η Εκπαίδευση και η Ερευνα.

Ως προς την προσφορά του περιφήμου Συμβουλίου του Ιδρύματος του οποίου προΐσταται ο κ. Δ. Μπερτσιμάς, τούτο είναι μεταφορά στην Ελλάδα τρόπου διοίκησης των αμερικανικών πανεπιστημίων. Ονομάσαμε «Αμερικανιά» την επιβολή στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο της τότε υπουργού της Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου, του Ν. 4009, ο οποίος χωρίς την παραμικρή κατανόηση των εντελώς διαφορετικών κανόνων που συνιστούν την οργάνωση, λειτουργία και χρηματοδότηση των αμερικανικών πανεπιστημίων, επεβλήθη στο ελληνικό πανεπιστήμιο και υπήρξε στην ουσία «μη κατορθωτός εν τη πράξει» εφόσον δεν ήταν αφενός επωφελής προς τους «εφ’ ων νομοθετείται» (Αριστοτέλης ρητ.) αφετέρου, ξένος προς τη φιλοσοφία και τις συνθήκες λειτουργίας του ελληνικού πανεπιστημίου.

Συγκεκριμένα, στα συμβούλια στις ΗΠΑ μετέχουν εκπρόσωποι των φορέων που χρηματοδοτούν τα πανεπιστήμια και εκφράζουν στα συμβούλια αυτοί οι εκπρόσωποι τα συμφέροντα των χρηματοδοτών. Τα συμβούλια εκεί καθορίζουν την πολιτική των επιστημονικών γνωστικών αντικειμένων που θα εξυπηρετήσουν, την πολιτική του διδακτικού, ερευνητικού, τεχνικού προσωπικού και την πολιτική των διδάκτρων.

Σημειωτέον ότι η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων στις ΗΠΑ προέρχεται: α) από τον δήμο, β) από την πολιτεία, γ) από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, δ) από δίδακτρα, ε) από ερευνητικά συμβόλαια, και στ) από επιχειρηματική δραστηριότητα. Σε αντίθεση με τα ελληνικά ιδρύματα που η χρηματοδότησή τους πάνω από 90% προέρχεται από τον δημόσιο τακτικό προϋπολογισμό της πολιτείας, η οποία και καθορίζει την πολιτική μισθών, προσωπικού, γνωστικών αντικειμένων και αριθμό φοιτητών που θα σπουδάσουν.

Ας αναρωτηθεί επομένως ο ίδιος ο κ. Μπερτσιμάς, τι συμφέροντα εξυπηρετεί και ποια από τις παραπάνω πολιτικές επηρεάζει και με ποιο ηθικό δικαίωμα.

Αυτά τα ολίγα για την αλήθεια και την ιστορία.

Μ. Τζανη – Ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών

Δογματισμός

Κύριε διευθυντά

Ο κύριος Αριστείδης Μπαλτάς δήλωσε ότι είναι μαρξιστής, δηλαδή έχει ασπαστεί τη φιλοσοφική θεωρία του Μαρξ (1818–1883), μία οικονομική θεωρία που αναφέρει τις αλήθειες εκείνης της εποχής και οι οποίες κατά την εφαρμογή των το 1917 στη Σοβιετική Ενωση και εν συνεχεία στην Κίνα αποδείχθηκαν ελλιπείς και μη εφαρμόσιμες, με αποτέλεσμα η μεν πρώτη να ενταχθεί στο καθεστώς της ελεύθερης αγοράς, η δε δεύτερη να αναθεωρήσει ριζικά την ανωτέρω θεωρία.

Η αποδοχή φιλοσοφικών θεωριών μη εφαρμόσιμων κατά τρόπο δογματικό καθιστούν το άτομο ακατάλληλο σε κοινωνικό επίπεδο και επικίνδυνο σε θέσεις ευθύνης. Οι νοητικές λειτουργίες επηρεάζονται από τις μόνες αλήθειες του δόγματος. Δεν δέχονται τα άτομα αυτά ότι άλλες αλήθειες μπορούν να συνυπάρξουν προς συμπλήρωσή των.

Ο δογματικός κύριος Αρ. Μπαλτάς δήλωσε μεταξύ των άλλων ότι θα καταργήσει τον νόμο Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε από 255 βουλευτές και βέβαια από όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι αν η σχεδόν παμψηφία των βουλευτών ψήφισε ένα νόμο βλαπτικό για την ανωτάτη παιδεία;

Δίχως να αιτιολογήσει ο κ. υπουργός της Παιδείας την απόφασή του για την κατάργηση του νόμου αυτού και με την ανοχή των συναδέλφων του βουλευτών που τον ψήφισαν, υποβαθμίζουν τις αξίες της δημοκρατίας.

Με ισοπεδωτικούς (ο λόγος περί αριστευόντων) και μαρξιστικούς αφορισμούς, ο κύριος Αρ. Μπαλτάς καθίσταται ακατάλληλος για την ελληνική παιδεία.

Στεφανος Σωκρατους Καμπουροπουλος

Μία πρόταση

Κύριε διευθυντά

Εφ’ όσον ο κ. υπουργός επί της Παιδείας μας έχει ταυτίσει την αριστεία με τη ρετσινιά, θα πρέπει, για να είναι συνεπής προς τα πιστεύω του, να αλλάξει το όνομά του και από Αριστείδης Μπαλτάς να μετονομαστεί σε Ρετσινίδη Μπαλτά.

Αγγελικη Τσολκα – Καθηγήτρια

Εργασιακά

Κύριε διευθυντά

Διαβάζω ότι ο κύριος Σκουρλέτης, εκτός του ελάχιστου μισθού των 751 ευρώ, θέλει να καταργήσει και την απασχόληση ευέλικτων μορφών, όπως είναι η μερική / ολιγόωρη εργασία. Μα πού βρίσκεται ο άνθρωπος; Δεν διάβασε ότι οι δυτικοευρωπαϊκές βιομηχανίες μεταναστατεύουν στην πρώην Σοβιετική Ανατολική Ευρώπη, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Ρουμανία κ.α.; Γιατί δεν εξετάζει τον λόγο αυτής της εξέλιξης; Μήπως οφείλεται στους χαμηλούς μισθούς, στην απελευθέρωση της εργασίας, στα συνδικάτα που βοηθούν αντί να τορπιλίζουν την εργασία και στην ευκολία και συνεργασία που εκεί τους προσφέρει το κράτος, καθώς και στο απλό και χαμηλό φορολογικό καθεστώς; Μήπως οφείλεται σε ακραίους καπιταλιστές, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται εάν οι λαοί αυτοί υποφέρουν, ή μήπως οι λαοί αυτοί είναι πολύ ευχαριστημένοι με το ότι έτσι αποκτούν εργασία και ελαττώνεται η ανεργία τους, έστω και με χαμηλούς μισθούς; Και δεν τον ενδιαφέρει να εξετάσει γιατί η μετανάστευση αυτή δεν γίνεται και προς την Ελλάδα; Μήπως φταίνε οι διάφορες γραφειοκρατικές δυσκολίες που έχουμε εδώ και τα διάφορα λόγια της Αριστεράς μας, π.χ. του κυρίου Λαφαζάνη κ.τ.λ., εναντίον ξένων επενδύσεων; Κατά τον κ. Σκουρλέτη είναι προτιμότερο να μην έχουν καθόλου δουλειά, παρά να εργάζονται λίγες μόνον ώρες κάθε μέρα; Λογικά δεν θα έπρεπε το ενδιαφέρον του να εστιάζεται κυρίως στο εάν η εργασία τους είναι δηλωμένη και όχι μαύρη, πράγμα που θα γενικευθεί, εάν αυτή απαγορευθεί όπως το προτείνει! Ή μήπως το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να εφαρμόζει πιστά το κατά Μαρξ ευαγγέλιο [που όμως έχει καταργηθεί σε όλο τον κόσμο!] και ό,τι βγει; Ας δηλώσουν επιτέλους καθαρά και υπεύθυνα οι αριστεροί μας εάν θέλουν ξένες επενδύσεις. Εάν όχι, ποιος θα πληρώνει τους άνεργους, τα Ταμεία και τους φόρους; Εάν ναι, ας μην τορπιλλίζουν κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης και νέας εργασίας, με διάφορες ανόητες προφάσεις. Ας σκεφθούν λίγο τους ανέργους μας, για τους οποίους τόσο κόπτονται και όχι μόνο τους ήδη εργαζομένους. Και εάν ναι, ας το κάνουν άμεσα, ο καιρός περνάει και είναι εις βάρος της Ελλάδας!

Αλεξανδρος Μπεζης

«Γκραφίτι»

Κύριε διευθυντά

Από καιρό τώρα ως καθημερινός αναγνώστης της έγκριτης εφημερίδας σας, στην οποία είμαι συνδρομητής τα τελευταία 30 χρόνια, παρακολουθώ τον λανθασμένο τονισμό της ξένης λέξης «γκραφίτι» στην προπαραλήγουσα ως «γκράφιτι», από όλους τους συνεργάτες της εφημερίδας, πλην του κ. Στέφανου Κασιμάτη, αλλά και από πολλά άλλα ΜΜΕ. Απ’ όσα γνωρίζω, η λέξη γκραφίτι προέρχεται από την αγγλική graffiti, η οποία τονίζεται στην παραλήγουσα, και αυτή πάλι από την αρχαία ελληνική «γραφείον», ήτοι όργανο γραφής. Η εκδοχή αυτή υποστηρίζεται και από το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου – Φυτράκη, το οποίο αναφέρει ως ορθό τονισμό αυτόν στην παραλήγουσα.

Τασος Β. Βασσος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή