Είμεθα, όντως, έθνος ανάδελφον;

Είμεθα, όντως, έθνος ανάδελφον;

Είμεθα, όντως, έθνος ανάδελφον;

Κύριε διευθυντά

Η φράση έχει κατακυρωθεί υπέρ του κ. Χρ. Σαρτζετάκη, αλλά τα πρωτεία ανήκουν στον Κων. Τσάτσο. Ενα το ανάποδο. Δεύτερο, μνημονεύεται ως απόφθεγμα, κάθε φορά που έχουμε τις μαύρες μας, σαν ένα πικρό (της παρηγοριάς) απόσταγμα σοφίας, ενώ, κατά την ταπεινή μου κρίση, πρόκειται για αστοχία και μάλιστα ανεπίτρεπτη, καθότι οι δύο άνδρες, ως Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν είναι δυνατόν παρά να είχαν αναφερθεί, με περισσή συγκίνηση, στους αδελφούς Κυπρίους. Οπότε για ποιο «ανάδελφον» μιλάμε;

Πιθανή ένσταση: σιγά το μέγεθος μιας Κύπρου, ικανής να μας συμπαρασταθεί στα δύσκολα. Αίσχος! Απαγε της βλασφημίας. Μην  ξεχνάμε ότι «άφρονες» (Κων/νος Καραμανλής) από τη μητέρα Ελλάδα έβαλαν το χεράκι τους για να γίνει η μικρή Κύπρος ακόμη πιο μικρή.

Ωστόσο, πέρα από ορισμένες σταθερές (το ομόμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόδοξον) για τις οποίες παθιαζόμασταν εμείς στα νιάτα μας και οι οποίες σήμερα έχουν, έτσι κι αλλιώς, παραγκωνιστεί,  υπάρχει ένα πλήθος από μεταβλητές, ικανές να βοηθήσουν κάπως, ώστε να μη νιώθεις κάπως, δηλαδή ανάδελφος, όπως είναι π.χ. να θέλεις και να προσπαθείς να κάνεις φίλους και όχι εχθρούς. Μην πάει ο νους σας στα καθ’ ημάς…

Ιωαννης Αθ. Μακρης – π. διευθυντής υπ. Εργασίας, Καστέλλια Παρνασσίδος

Ακατάληπτα φορολογικά

Κύριε διευθυντά

Λέγεται ότι ο Τσώρτσιλ, πριν εγκρίνει η κυβέρνησή του το έντυπο της φορολογικής δήλωσης, έδινε εντολή κατάρτισής του στον πιο έμπειρο υπάλληλο. Ακολούθως το σχέδιο του εντύπου δινόταν για συμπλήρωση στον έσχατο των κλητήρων και μόνον εάν ο τελευταίος κατόρθωνε να το συμπληρώσει επιτυχώς στην προθεσμία ολίγων ωρών που του έθεταν, μόνον τότε εγκρινόταν το έντυπο της δήλωσης, διαφορετικά επαναλαμβανόταν η διαδικασία με διορθώσεις μέχρις ότου ο κλητήρας καταφέρει να το συμπληρώσει.

Την ιστορία αυτή θυμήθηκα με αφορμή την από του βήματος της Βουλής ομολογία της αναπληρώτριας ΥΠΟΙΚ κ. Βαλαβάνη, ότι αδυνατεί να συμπληρώσει τη φορολογική της δήλωση. Ας συνεννοηθεί, λοιπόν, με την άλλη κυρία της ΓΓΔΕ και ας προβούν σε σχετικές απλοποιήσεις του εντύπου Ε1, για να μπορεί ένας όχι έσχατης αλλά μέσης μορφώσεως φορολογούμενος να συμπληρώνει μόνος του το έντυπο.

Κατ’ αρχάς, οι διάφοροι κωδικοί να έχουν ενιαία και συνεχόμενη αρίθμηση και όχι διαφορετική ανά πίνακα, ώστε να μην είμαστε υποχρεωμένοι, αφού συμπληρώσουμε π.χ. στην πρώτη σελίδα τον αριθμό των τέκνων, να πρέπει μετά να ανατρέξουμε στην τελευταία για να γράψουμε τα στοιχεία τους. Είναι, βέβαια, κατανοητό ότι η αλλαγή των κωδικών ανά πίνακα γίνεται για διευκόλυνση της υπηρεσίας, αλλά προέχει η διευκόλυνση των φορολογουμένων. Αλλωστε η καταρτίζουσα το έντυπο υπηρεσία είναι ειδήμων περί τα ηλεκτρονικά και κάλλιστα μπορεί, με τροποποίηση του προγράμματος;   να κάνει την εκκαθάριση και με τη συνεχόμενη ενιαία αρίθμηση. Επίσης διευκόλυνση θα αποτελούσε εάν σε κάθε πίνακα ή καλύτερα σε κάθε κωδικό με ένα εικονίδιο θα μπορούσε ο φορολογούμενος να είχε την ενημέρωση για τον τρόπο συμπλήρωσης και να μην είναι υποχρεωμένος, δαπανώντας χρόνο και προσπάθεια, αφήνοντας κατά μέρος προσωρινά τη συμπλήρωση κάποιου κωδικού, να ανατρέξει στο αρχείο του φυλλαδίου γενικής ενημέρωσης και εκεί να ψάξει, με τους μπερδεμένους κωδικούς, να βρει αυτόν που θέλει να συμπληρώσει. Και αυτό είναι πολύ εύκολο, αφού τώρα τους τόκους καταθέσεων τους έχουμε πατώντας ένα εικονίδιο. Ας γίνει κάτι παρόμοιο και για την ενημέρωση συμπλήρωσης κάθε κωδικού.

Και κάτι άλλο για την κ. Υπουργό. Θα πρέπει, οπωσδήποτε να ξέρει ότι την περίοδο αυτή οι «τόγκες» και τα «κανόνια» των εκμισθωτών από ανείσπρακτα ενοίκια έχουν πολλαπλασιασθεί, η δε δικαστική διεκδίκηση είναι, τις περισσότερες φορές, ανέφικτη λόγω των απαιτουμένων δαπανών, αλλά και λόγω αφερεγγυότητας των μισθωτών. Ας φέρει, λοιπόν, μια τροπολογία δύο γραμμών για εκχώρηση των ανείσπρακτων μισθωμάτων στο Δημόσιο, το οποίο ξέρει άριστα να «κυνηγά» τους οφειλέτες του, μεταξύ άλλων και με το μέτρο της μη χορήγησης φορολογικής ενημερότητας, ώστε αυτοί οι «έξυπνοι μισθωτές» να μη χαμογελούν εις βάρος των κορόιδων εκμισθωτών αλλά και του κράτους.

Τέλος, είναι καιρός να επανέλθει η εναρμόνιση της φορολογικής νομοθεσίας με το άρθρο 1166 Α.Κ. που αναφέρεται στο ενοχικό δικαίωμα της μεταβίβασης της ενάσκησης της επικαρπίας σε τρίτο πρόσωπο, για την οποία πληρώνεται φόρος, και να επανέλθει η ρύθμιση που ίσχυε επί περίπου 50 χρόνια με το σοφό νομοθέτημα του Ν.Δ. 3323/55, την οποία ανίδεοι μανδαρίνοι, με το πρόσχημα δήθεν φοροδιαφυγής, ανοήτως κατήργησαν, απαιτώντας, με εγκύκλιο βέβαια και όχι διάταξη νόμου, φόρο από τον επικαρπωτή για μισθώσεις που δεν έχει ιδέα, αφού τις έχει κάνει ο τρίτος ενασκών την επικαρπία και ως εκ τούτου και να θέλει ακόμη ο επικαρπωτής να συμμορφωθεί με την αυθαίρετη αυτή εγκύκλιο, βρίσκεται σε αντικειμενική αδυναμία,  αφού αγνοεί τα στοιχεία του μισθωτή, τον ΑΦΜ του που είναι απαραίτητο στο έντυπο Ε2, το μίσθωμα και τη διάρκεια της μίσθωσης. Ευκαιρία, λοιπόν, να διορθώσει η κ. Υπουργός κάποια «τρελά» που δεν έχουν κόστος.

Γεωργιος Σγουρογλου – Αγία Παρασκευή

«Γερούν γερά»: η άλλη άποψη

Κύριε διευθυντά

Είμαι ο «Καλός Aνθρωπος» στον οποίο αναφέρεται ο κ. Παντελής Μπουκάλας στο άρθρο της 30ής Απριλίου, με τίτλο «“Γερούν, γερά” άλλη μία φορά». Κατά τον ίδιο το «ευφυές λογοπαίγνιο» δεν είχε την έννοια «συμπαράστασης» στον Ολλανδό, που, προφανώς, με αφήνει… παγερά αδιάφορο, αλλά της αποτροπής ενός εγκλήματος. Γι’ αυτό, υπήρχε ως… παραίνεση που εξηγούσε τον σκοπό του πλήρους σχολίου «Γερούν γερά, σπάστου τον τσαμπουκά». Η… «απόπειρα μαντινάδας» στόχευε στην πρόληψη της καταστροφής στην οποία φανερά μας… έσερνε ο δικός μας. Απλώς είδα αμέσως, ενώ άλλοι χρειάστηκαν τρεις μήνες, εντός και εκτός Ελλάδος, ότι έπρεπε να «σπάσει ο τσαμπουκάς». Για ποιο λόγο, όμως; Ο κ. Μπουκάλας προτείνει τέσσερις «εξηγήσεις, με αντίστοιχες… πιθανότητες που θα σχολιάσω με ελάχιστες λέξεις, όσον με αφορά.

Η πρώτη εξήγηση (33% πιθανότητα), του «αντιεθνικισμού και διεθνισμού» μας ως κινήτρου, δεν είναι σωστή. Εγώ, τουλάχιστον, ένιωσα να προσβάλλεται η πατρίδα μου, αλλά όχι από τον «αχώνευτο Ολλανδό με τις μπούκλες», όπως τον απεκάλεσα σε συμπληρωματικό… τιτίβισμα. Η προσβολή ήταν στον τρόπο με τον οποίο επιχειρηματολογούσε ο «δικός μου» υπουργός, προκαλώντας οξείες και γενικευμένες αντιδράσεις όπως, άλλωστε, φάνηκε αργότερα. Δυστυχώς δεν εισακούσθηκα εγκαίρως.

Η δεύτερη εξήγηση (33%) είναι η «προσήλωση στις ιδέες του κ. Ντάισελμπλουμ (εδώ μπαίνει και ο… κ. Σόιμπλε για να… δέσει το γλυκό) περί Ευρώπης, που κατέστρεψαν τη χώρα όπου εφαρμόσθηκαν επί πέντε χρόνια». Αν ο κ. Μπουκάλας εννοεί τις ιδέες και αρχές της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, τις οποίες έχουμε, τύποις, αποδεχθεί αλλά δεν τηρούμε στην πράξη, να συμφωνήσω. Η καταστροφή, όμως, ήρθε ακριβώς επειδή δεν τις τηρούμε και όχι επειδή οι ιδέες είναι λάθος.

Η τρίτη εξήγηση (33%) είναι ότι ως «φωτισμένοι» αποφεύγουμε «συναισθηματισμούς» και επιλέγουμε με βάση αυστηρά διανοητικά κριτήρια «με ποιον θα πάμε», ταυτιζόμενοι με τον «εκάστοτε ισχυρό», όχι για την ισχύ του, αλλά ως θεράποντα του Ορθού Λόγου (τα κεφαλαία δικά σας). Εκεί γίνεται και αναφορά στη «χαιρεκακία» του κ. Ντάισελμπλουμ, που, αν υπήρξε, παρουσιάστηκε μόλις προχθές, αφού αυτός και όλοι οι άλλοι «είδαν και απόειδαν» και όχι στην επίμαχη συνομιλία της 30ής Ιανουαρίου. Η επίκληση του «ορθού λόγου» ως μειονεκτήματος, ειδικά από τον κ. Μπουκάλα, ομολογουμένως, με ξένισε. Επίσης, δεν είναι σαφές γιατί «πρέπει να πάμε» με κάποιον, αλλά η απάντηση ίσως βρίσκεται στην τελευταία του εξήγηση με 1% (πάλι καλά) πιθανότητα του «μικροκομματικού συμφεροντολογισμού». Πολύ απλά, δηλαδή, ότι μετά τη συμφορά θα «(ξανα)χτίσουμε τη βασιλεία μας πάνω στα αποκαΐδια» (σύμφωνα με τον κ. Μπουκάλα). Ενδιαφέρουσα σκέψη, αν και στα 70 μου, το μόνο βασίλειο στο οποίο θα μπορούσα να ελπίζω είναι του Ουρανού, και, ακόμη και γι’ αυτό, έχω και τις αμφιβολίες μου.

Με θερμές ευχαριστίες για την προσπάθεια εξήγησης ενός, κατά τα άλλα, απλού «γρίφου». Κάποιοι, ίσως αντιπαθούν τον λαϊκισμό γιατί επιβάλλει απόψεις και συμπεριφορές σε πείσμα της κοινής λογικής, ενίοτε με καταστροφικές συνέπειες.

Λυκουργος Λιαροπουλος – Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

Γι’ αυτό… δύομεν!

Κύριε διευθυντά

Παρακολουθώντας τηλεοπτικά τη συζήτηση στη Βουλή, για την επανασύσταση της ΝΕΤ, θυμήθηκα ένα «επεισόδιο», στο Λονδίνο. Ο τότε πρωθυπουργός Μπλερ επιχείρησε παρέμβαση στο BBC. Και απεκρούσθη. «Το BBC ανήκει στο κράτος, όχι στην κυβέρνηση κύριε πρωθυπουργέ»! Αδιανόητη και ακατανόητη θέση, για το Κράτος της Γ΄ Δημοκρατίας μας!

Κάποιος, κατά τη συζήτηση, ακούστηκε να λέει ότι: «πρέπει να γίνουμε Ευρώπη»! Ναι, ο διαφωτισμένος! Αγνοούσε ότι κάποιος νόμος τούτου του λαού, κάποτε νομοθετούσε: «Πρώτος εν τη Πόλει, ο της πόλεως Αρχων, μετά τον Βασιλέα»! Και τώρα, για τα σκουπίδια της πόλεως του Πύργου, επιζητείται παρέμβαση του… πρωθυπουργού! Κι ακόμη, στο προοίμιο του καταστατικού λειτουργίας των Συντεχνιών της Επαρχίας Κωνσταντινουπόλεως, υπήρχε αναγεγραμμένη η «αιτία» του νομοθετήματος: «… ως αν το ανθρώπινον γένος, ευσχημόνως πολιτεύεται και μη θάτερος καταδυναστεύει θατέρον»! Τώρα πλέον τα «φώτα» μας, δεν έχουν σχέση ούτε με τον Αριστοτέλη, μήτε με τον Φώτιο! Μας έρχονται από τον Μοντεσκιέ, από τη Δύση, γι’ αυτό… δύομεν!…

Παναγιωτης Χρ. Καραγεωργος – Αθήνα

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή