Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ε.Ε.
Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αλλάξει τον προσανατολισμό της χώρας σύμφωνα με τις ιδέες του κόμματος, αυτή την προσπάθεια την έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν και την οποία βέβαια αποτρέψαμε με κόστος σε ζωές και χρήμα.
Αυτή τη φορά γίνεται με παραπληροφόρηση και εξαπάτηση του ελληνικού λαού, φθάσαμε στο σημείο να μιλάνε για δημοκρατία αυτοί που είχαν στραγγαλίσει κάθε έννοια της λέξης, και κάνουν και μαθήματα δημοκρατίας στους λαούς της Ε.Ε. τους οποίους κατηγορούν ως απατεώνες.
Εδώ θα πρέπει να εξάρω την υπομονή των εταίρων με τη στάση της κυβέρνησης και να τους ευχαριστήσω για την προσπάθεια αναδιοργάνωσης του κράτους αλλά και του ενδιαφέροντος για τον ελληνικό λαό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάποτε θα αλλάξει και η Ε.Ε. θα συνεχίσει να αποτελεί την ελπίδα όλης της Ευρώπης.
Ε. Γεωργιου – Κηφισιά
Εξ όνυχος τον λέοντα
Κύριε διευθυντά
Συμβαίνουν όχι στην Ωκεανία του 1984 του Τζορτζ Oργουελ. Συμβαίνουν στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας του Τσιπρο-κομμουνιστο-καμμενισμού. Eνα μεγάλο σκαλοπάτι πιο κάτω. Εκεί όπου το ψέμα είναι αλήθεια. Αυτός ο θεμελιώδης κανόνας ηθικής της Χώρας της Πορτοκαλέας δεν αναφέρεται ότι ισχύει στην Ωκεανία.
Ο πρόεδρος της κυβερνήσεως (σε όλες τις προδημοψηφισματικές ομιλίες του) και η της Βουλής (σε επιστολή της προς τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου) ισχυρίστηκαν πως πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ τους δικαιώνει ότι το δημόσιο χρέος μας δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμο. Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου εδήλωσε ότι εζήτησε από τον κ. Σουλτς να συνδράμει στην ενημέρωση του ευρωβουλευτών «σε σχέση με την έλλειψη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που συνομολογείται πια και από το ΔΝΤ».
Δύο τινά: Ή δεν εδιάβασαν την έκθεση και δεν τους ενημέρωσαν οι υπηρεσίες τους (τελείως απίθανο) πως η έκθεση λέει ρητώς ότι ώς το 2014 το χρέος ήταν βιώσιμο και έγινε μη βιώσιμο επί της διακυβερνήσεώς τους ή ψεύδονται ξεδιάντροπα. Εκτός από μία σωστή τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη, που δεν έλαβε δημοσιότητα, δεν υπήρξε αντίδραση. Το ψέμα επέρασε ως αλήθεια.
Η πραγματική αλήθεια: «Στη θεώρηση του δημοσίου χρέους τον Μάιο 2014 είχε εκτιμηθεί ότι τούτο ξανάμπαινε σε δρόμο επιβιώσεως, παρ’ όλο που παρέμενε σε υψηλό βαθμό τρωτό σε πλήγματα (shocks). Κατά το τέλος του καλοκαιριού του 2014, με τα επιτόκια να μειώνονται περαιτέρω, φαινόταν ότι δεν θα χρειαζόταν περαιτέρω ελάφρυνση (relief) του χρέους στο πλαίσιο [της συμφωνίας] του Νοεμβρίου 2012, αν το πρόγραμμα εφαρμοζόταν όπως είχε συμφωνηθεί. Αλλά σημαντικές έκτοτε αλλαγές πολιτικής –κυρίως χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και η ανεπάρκεια της προσπάθειας μεταρρυθμίσεων, με συνέπειες στην ανάπτυξη και στις ιδιωτικοποιήσεις– οδηγούν σε ανάγκες νέων χρηματοδοτήσεων. Προστιθέμενες στο ήδη υψηλό χρέος αυτές οι νέες ανάγκες χρηματοδοτήσεως καθιστούν τη δυναμική του χρέους μη βιώσιμη… Για να εξασφαλιστεί με μεγάλη πιθανότητα η βιωσιμότητα του χρέους οι ελληνικές πολιτικές αποφάσεις πρέπει να επανέλθουν στον ορθό δρόμο…».
Αυτές οι παρατηρήσεις είναι ακριβής μετάφραση της αυθεντικής περιλήψεως της περί ης ο λόγος εκθέσεως του ΔΝΤ. Είναι προσιτή στην ιστοσελίδα του ΔΝΤ υπό τον τίτλο: «Greece: Preliminary Draft Debt Sustainability Analysis – (Summary)». Συμπέρασμα: Εφαρμογή, εν επιγνώσει, από την κυβέρνησή μας (αλήθεια, τι θα γίνουμε τώρα χωρίς Βαρουφάκη!) της αρχής αλήθεια είναι το ψέμα. Στην καθομιλουμένη, πρόκειται για προσπάθεια εξαπατήσεως· επιτυχή.
Θα μου πεις· εδώ η χώρα χάνεται κι εσύ ασχολείσαι με τη σκιά του γαϊδάρου! Η απάντηση: Ο γάιδαρος έχει λάβει θηριώδη μορφή και διαστάσεις· ανάλογα και η σκιά του. Ενας τέλος ισχυρός λόγος: εξ όνυχος τον λέοντα.
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος
Η EEΔA
Κύριε διευθυντά
Σε σχέση με τα αναγραφόμενα στο φύλλο της εφημερίδας σας της 26.6.2015 σημειώνουμε τα εξής: Η Εθνική Eπιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) είναι ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Συστάθηκε με τον ν. 2667/1998 ως ανεξάρτητος εθνικός φορέας και συμπληρώνει φέτος 15 χρόνια λειτουργίας. Η σύνθεσή της επιτρέπει τη συνέργεια προσώπων που σπάνια τους δίνεται η δυνατότητα συνύπαρξης στον ίδιο φορέα, όπως είναι πρόσωπα οριζόμενα από κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, πανεπιστήμια, ανεξάρτητες αρχές, μη κυβερνητικές οργανώσεις, πρόσωπα εγνωσμένου κύρους οριζόμενα από τον πρωθυπουργό, εκπρόσωποι των υπουργείων, αλλά και πρόσωπα υποδεικνυόμενα από τα κόμματα, καθώς και ο πρόεδρος της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Η λειτουργία της ΕΕΔΑ αναγνωρίζεται και σε διεθνές επίπεδο και αποτυπώνεται στην απόδοση του ανώτερου βαθμού Α΄ στη διεθνή διαπίστευσή της αναφορικά με τη συμμόρφωσή της με τις Αρχές των Παρισίων του ΟΗΕ, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας.
Στις 22.6.2015 διενεργήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη νέου Προεδρείου της Εθνικής Επιτροπής για την περίοδο 2015-2018. Εξελέγη πρόεδρος ο υπογράφων, πρόσωπο ορισθέν ως μέλος της ΕΕΔΑ, από το Iδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Α΄ αντιπρόεδρος η Αγγελική Αργυροπούλου-Χρυσοχοΐδου, πρόσωπο ορισθέν, ως μέλος της ΕΕΔΑ, από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και β΄ αντιπρόεδρος η κ. Eλλη Bαρχαλαμά, πρόσωπο ορισθέν, ως μέλος της ΕΕΔΑ, από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος.
Ο καθηγητής κ. Κ. Δουζίνας, που ορίσθηκε ως μέλος της ΕΕΔΑ, από τον πρωθυπουργό, ως πρόσωπο εγνωσμένου κύρους, δεν αποδέχθηκε πρόταση υποψηφιότητας για τη θέση του προέδρου, ενώ αποδέχθηκε αντίστοιχη πρόταση για τη θέση του Α΄ αντιπροέδρου. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι κατά τον νόμο, η ψηφοφορία ήταν μυστική, ενώ οι εκπρόσωποι των υπουργείων δεν διαθέτουν δικαίωμα ψήφου στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Θα θέλαμε, τέλος, να εκφράσουμε την ελπίδα ότι οι λειτουργοί των Μέσων Ενημέρωσης θα παρακολουθούν και στο μέλλον το έργο της Εθνικής Επιτροπής, αφού η μέριμνα για την προστασία και προώθηση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πρέπει να είναι καθήκον του κάθε πολίτη.
Ο Πρόεδρος Γεωργιος Σταυροπουλος – Eπίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Eπικρατείας
Eπαναλαμβάνεται ή συνεχίζεται η Ιστορία;
Κύριε διευθυντά
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως τραγωδία είτε ως φάρσα, υποστήριζε ο Καρλ Μαρξ. Στα καθ’ ημάς, η Ιστορία μπορεί απλώς να συνεχίζεται, όπως μαρτυρεί το παρακάτω απόσπασμα επιστολής του Νίκου Καζαντζάκη στον Ιωάννη Κακριδή στις 23.2.1947, από το Παρίσι:
«Πώς είναι δυνατόν ένας λαός τόσο εξαίσιος να ’χει τέτοιους ηλίθιους, εγκληματίες κι άτιμους αρχηγούς; Τραγική είναι η μοίρα της Ελλάδας κι η τελευταία περιπέτεια μπορεί να τη βυθίσει σε βαθύ βάραθρο – ενώ μπορούσε να τη σώσει» (Νέα Εστία, Χριστούγεννα 1977, σελ. 279). Η επιστολή γράφτηκε επ’ αφορμή του εμφυλίου πολέμου του 1946-1949, αλλά απηχεί πλήρως την πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας, που χειμάζεται από την έκπτωση των αξιών, την αμετροέπεια και την αλαζονεία μιας ανεύθυνης και προβληματικής ηγεσίας, όπως τεκμαίρεται πολλαπλώς – ενδεικτικά μόνο ας σκεφτούμε τα (αμφισβητούμενης ειλικρίνειας) κίνητρα του αρχηγού των «ατάκτων» κ. Αλ. Τσίπρα, την (άβουλη) Βουλή της εριστικής κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου, την (υπνο)παιδεία του αριστοκτόνου κ. Αρ. Μπαλτά, την (δημιουργικώς ασαφή) οικονομία του αυτάρεσκου παιγνιολάγνου κ. Γ. Βαρουφάκη. Η ειρωνεία τώρα έγκειται στο ότι οι (ακρο)αριστεροί και (ακρο)δεξιοί της κυβέρνησης δεν είναι πια οι «αδερφοφάδες» του Εμφυλίου αλλά παράδοξοι σύμμαχοι που κατέκτησαν την εξουσία με ουτοπικές και κούφιες υποσχέσεις.
Πέντε μήνες τώρα, με τις τραγικά αφερέγγυες διαπραγματευτικές της ακροβασίες, η κυβέρνηση το μόνο που κατάφερε είναι να επιβεβαιώσει το «ήμουν βέβαιος για την αβεβαιότητα» (σονέτο του Σαίξπηρ) προκαλώντας ένα διαρκώς ογκούμενο ρεύμα εκπατρισμού πολύτιμου επιστημονικού δυναμικού και εκροής υπέρογκων κεφαλαίων, το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή «ελέγχου διακίνησης κεφαλαίου» με αποκορύφωμα ένα αμφιλεγόμενο και καταχρηστικό δημοψήφισμα του οποίου ακόμα και το θετικό αποτέλεσμα (το μπερδευτικό «Οχι»!) διατηρεί αμείωτη την αβεβαιότητα που καταβυθίζει την οικονομία της χώρας και ταλανίζει τον τουρισμό της. Aναυδοι και αποπροσανατολισμένοι οι Ελληνες, εντός και εκτός Ελλάδας, παρακολουθούμε με αγωνία και ντροπή την καταρράκωση της εθνικής και της προσωπικής μας αξιοπρέπειας (βλέπε ουρές στα ΑΤΜ), καθώς και τον τρόπο που επιχειρούν να ρυθμίσουν τη ζωή μας, από τη μια πλευρά άνθρωποι απροετοίμαστοι και ανίκανοι να κυβερνήσουν με ευελιξία και σύνεση και από την άλλη ξένοι φορείς (βλέπε Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ) που δεν έχουν καμιά επαφή με την καθημερινότητα ενός ολόκληρου λαού.
Κάπου ανάμεσα στην αλήθεια και στην παραίσθηση έρχεται πάλι ο Νίκος Καζαντζάκης («Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»,1953, σελ. 128) με ένα δώρο παρηγοριάς και αισιοδοξίας: «Μη φοβάστε, παιδιά… Πόσες χιλιάδες χρόνια τώρα ζει η Ελλάδα; Αθάνατη είναι».
Eλενη Λ. Ξανθη – B.A. Γαλλικής και Ισπανικής Φιλολογίας, PGCEduc. Μ.Α. Μοντέρνων Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημιακό Κολέγιο Λονδίνου (UCL)
Οι «σκεπτόμενοι»
Κύριε διευθυντά
Ξεχωρίζω την εξής πρόταση του Ηλία Μαγκλίνη στην «Κ» της 1ης/7 («Εθνοκομμουνιστές»): «Ας τελειώσει επιτέλους και το παραμύθι που άνθρωποι σκεπτόμενοι αναμάσησαν κατά καιρούς ότι ο πρωθυπουργός έχει ευρωπαϊκή προοπτική, σε αντίθεση με τα άλλα στελέχη της κυβέρνησης».
Πολύ θα ήθελα, ωστόσο, να μας διευκρίνιζε, έστω με μερικά παραδείγματα, ο κ. Μαγκλίνης, ποιοι είναι αυτοί οι «σκεπτόμενοι άνθρωποι», σε ποιον ή ποιους χώρους ανήκουν, ειδικότερα μάλιστα αν εξακολουθούν, όπως αφήνει να εννοηθεί, να υποστηρίζουν μια τόσο επικίνδυνη μπούρδα ακόμα και υπό τις παρούσες δραματικές συνθήκες…
Ο νοών νοείτο.
Ιωαννης – Ανδρεας Γ. Βλαχος