Κυβέρνηση εθνικής ενότητας/σωτηρίας τώρα
ΗΣύνοδος Κορυφής πήγε πολύ άσχημα για την Ελλάδα. Πολλοί, ακόμη και οι θεωρούμενοι φίλοι της χώρας μας, μίλησαν ανοικτά για την πιθανότητα Grexit και η Ελλάδα έφτασε κοντά στην εθνική καταστροφή της νέας δραχμής. Οι Ευρωπαίοι, μετά την άκαρπη πολύμηνη διαπραγμάτευση και το καταστροφικό δημοψήφισμα, δεν εμπιστεύονται τον κ. Τσίπρα και θέλουν άμεσα τα προαπαιτούμενα από τη Βουλή και έμπρακτη αποδοχή της νέας συμφωνίας από μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος. Οι όροι του πλαισίου της νέας συμφωνίας είναι σκληροί για την Ελλάδα. Πολλά θέματα, όπως αυτό της άμεσης χρηματοδότησης-γέφυρας, παραμένουν ανοικτά. Ομως η υποστήριξη 250 βουλευτών στις διαπραγματευτικές προτάσεις Τσίπρα δείχνει ότι οι Ελληνες βουλευτές εκφράζουν σωστά την ομοψυχία υπέρ του ευρώ, που είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία.
Η ανώτατη έκφραση αυτής της ομοψυχίας θα είναι η δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας/σωτηρίας, που θα υπερψηφίσει τη συμφωνία και την εφαρμογή της και, λόγω της αυξημένης δύναμής της, θα διαπραγματευτεί καλύτερους όρους στα πολλά εναπομείναντα θέματα. Αυτή πρέπει να είναι κυβέρνηση πολιτικών που θα αναλάβουν την πολιτική ευθύνη, όσο σκληρά και αν είναι τα μέτρα. Τεχνοκράτες δεν μπορούν να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη της συμφωνίας. Νέα Δημοκρατία, «Ποτάμι», ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συμφωνήσουν να φτιάξουν αυτή την κυβέρνηση τώρα. Οπως φαίνεται από παντού (Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία, Κίνα) μόνο έτσι θα επιβιώσουμε στο ευρώ. Τολμήστε! Σήμερα!
Νικος Οικονομιδης – Stern School of Business, New York University
Λεξιλογικά διάφορα
Κύριε διευθυντά
Δεν μου δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να πάρω στα χέρια μου το «Λεξικό των πιο απαιτητικών λέξεων της νέας ελληνικής» του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη, έργο στις μέρες μας χρησιμότατο. Eτσι, απλώς και μόνο αναρωτιέμαι αν περιέχει το ρήμα εκθεατρίζω, που γι’ αυτό στο βυζαντινό λεξικό της Σούδας διαβάζουμε: εξεθεάτρισαν, εξεπόμπευσαν, ου μόνον εαυτούς εξεθεάτρισαν, αλλά και την Eλλάδα πάσαν κατέστρεψαν. Χρήσιμο θα ήταν να θυμηθούμε και το ρήμα μαστιγονομούμαι, διοικούμαι διά της μάστιγος, κι ας μη χρησιμοποιήθηκε παρά μία μονάχα φορά, όταν κατά τον ιστορικό Διόδωρο Σικυωνίοις έχρησεν η Πυθία εκατόν έτη μαστιγονομηθήσεσθαι (8,24,1) – δεν ξέρουμε γιατί! Προσωπικά θα καταχώριζα και το σπάνιο ρήμα κλασαυχενίζομαι, που στο «Μέγα λεξικόν όλης της ελληνικής γλώσσης» του Ι. Σταματάκου ερμηνεύεται ως βαδίζω, περιπατώ κλίνων τον αυχένα οτέ μεν προς τα δεξιά οτέ δε προς τα αριστερά, ακκίζομαι, επιδεικνύομαι, κορδώνομαι, καμαρώνω.
Φανης Κακριδης
Προέχει η σωτηρία της πατρίδας
Κύριε διευθυντά
Ο Πιττακός, ένας από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, έλεγε: «Είναι έργο των σοφών να προβλέπουν τη συμφορά πριν έρθει. Και είναι έργο των γενναίων να αντιμετωπίζουν τη συμφορά όταν έρθει». Αυτά τα λόγια, μετά τόσους αιώνες, είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρα. Με τη διαφορά ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοφός για να αντιληφθεί ότι η πατρίδα μας απειλείται από μεγάλη συμφορά. Ολοι οι Eλληνες έχουν αντιληφθεί ότι η χώρα περνάει πράγματι τη μεγαλύτερη κρίση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολοι με αγωνία παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη τούτη την ώρα. Αυτή την ώρα, όλες οι πολιτικές ηγεσίες οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, να λειτουργήσουν δηλαδή μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Να χαράξουν, όπως σημειώνει και ο Π. Κρητικός, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, σε σχετικό άρθρο του, μια εθνική στρατηγική για τη σωτηρία του λαού και του έθνους, για να κρατήσουν όρθια την Ελλάδα και όρθιους τους Eλληνες. Οι καιροί ου μενετοί, τα λόγια του Κικέρωνα –salus populi suprema lex est– ας αποτελούν οδηγό στις αποφάσεις των πολιτικών μας. Γιατί, τούτη την ώρα προέχει η σωτηρία της πατρίδας.
Ηλιας Μαλεβιτης- Δικηγόρος, πρ. βουλευτής
Eθνική συνεννόηση
Κύριε διευθυντά
Με θλίψη παρακολουθούμε την οδυνηρή διαδικασία των διαπραγματεύσεων και τα υποτιμητικά σχόλια για την πατρίδα μας για έλλειμμα αξιοπιστίας. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εδώ και πέντε χρόνια δεν εφαρμόστηκαν τα συμφωνηθέντα, με τα προηγούμενα μνημόνια, προαπαιτούμενα διαρθρωτικά μέτρα που είχαν ζητήσει οι δανειστές και το τελευταίο εξάμηνο παίξαμε το θέατρο του παραλογισμού, του βερμπαλισμού και της ανευθυνότητας! Είναι σαφές ότι η αποτυχία υλοποίησης των διαρθρωτικών αλλαγών οφείλεται αποκλειστικά στο αντίστοιχο πολιτικό κόστος. Ετσι, το ελληνικό κράτος παραμένει «μη βιώσιμο», ευρωβόρο και αναποτελεσματικό. Εδώ που φθάσαμε, μία και μοναδική λύση απομένει. Η άμεση συνεννόηση όλων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου προκειμένου:
(1) Να εξηγήσουν στον λαό, που στη συντριπτική πλειοψηφία του απαιτεί την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε., με ειλικρίνεια και όχι «βαπτίζοντας το κρέας ψάρι», ότι πολλά από αυτά τα μέτρα πρέπει να υλοποιηθούν, όχι επειδή τα απαιτούν οι εταίροι-δανειστές μας, αλλά για να γίνει η Ελλάδα μια «κανονική» ευνομούμενη χώρα, και
(2) να αναλάβουν τη συν-ευθύνη (πολιτικό κόστος) υλοποίησής τους. Ακόμη, να συνομολογήσουν μεταξύ τους «ένα μνημόνιο συνεργασίας», με το οποίο θα δεσμεύονται ότι, πάνω από το κομματικό όφελος, προέχουν η ανάπτυξη, η ευημερία και η αξιοπιστία της χώρας. Oτι οι διαθέσιμοι κοινοτικοί πόροι θα χρησιμοποιηθούν με βάση ένα σοβαρό σχέδιο οικονομικής/παραγωγικής ανασυγκρότησης με αυστηρό έλεγχο κόστους/οφέλους. Οτι θα σταματήσει το νομοθετικό «ράβε-ξήλωνε», που συμβαίνει με την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Οτι θα σταματήσει η κομματικοποίηση του κράτους με την αναξιοκρατική τοποθέτηση κομματικών φίλων. Οτι η αριστεία θα επιβραβεύεται και δεν θα τιμωρείται. Αν προ πενταετίας είχε υπάρξει η σοφία και η πολιτική κουλτούρα της συνεννόησης, όπως συνέβη στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία και στην Κύπρο, η χώρα δεν θα είχε υποστεί αυτήν την εξαθλίωση. Αν δεν επιτευχθεί η διακομματική συμφωνία, φοβούμαι ότι η χώρα μας δεν θα έχει το μέλλον που της αξίζει και έπειτα από τρία χρόνια θα βρισκόμαστε πάλι με το μαχαίρι στον λαιμό και τη χώρα σε χειρότερο οικονομικό αδιέξοδο, που μετά βεβαιότητας θα είναι πλέον μη αντιστρέψιμο.
Καλλιοπη Α. Ρουμπελακη-Αγγελακη – Καθηγήτρια Πανεπ. Κρήτης
H Eλλάδα «διεθνώς απομονωμένη»
Κύριε διευθυντά
Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι απελπιστικά «διεθνώς απομονωμένη» και αυτό θα πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητό και έγκαιρα από την ελληνική πολιτική ηγεσία… Γιατί υποστηρίζεται αυτή η άποψη;
1) Eχουν αυξηθεί σημαντικά οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης που θέλουν μια «έξοδο» της Ελλάδας από αυτήν! Τα εθνικά συμφέροντα διαφέρουν, αλλά υπερτερούν και συγκλίνουν πλήρως οι σκοπιμότητες:
– Οι «βόρειες χώρες» επιδιώκουν την ισχυροποίηση της Ευρωζώνης, ώστε να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη πολιτική, οικονομική και νομισματική ισχύ και συνοχή σε διεθνές επίπεδο…
– Οι «φτωχές χώρες» της Ανατολικής Ευρώπης αντιδρούν έντονα σε εκταμιεύσεις νέων δανείων προς την Ελλάδα, που εξακολουθεί να έχει υψηλότερο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα από αυτές… Επιπλέον, προσδοκούν ότι θα πετύχουν μια διεύρυνση της συμμετοχής τους στα κοινοτικά κονδύλια… σε βάρος των «χωρών του Νότου»…
– Οι «νότιες χώρες» της Ευρώπης «φοβούνται» μήπως και βρεθούν στο «στόχαστρο» όλων των ανωτέρω χωρών και δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να εξασφαλίζουν τον αναδανεισμό των «επικίνδυνα υψηλών» δημοσίων χρεών τους(!) με πολύ χαμηλά ευρωεπιτόκια…
2) Οι «τεχνοκράτες» του ΔΝΤ αισθάνονται… «παραγκωνισμένοι» από τους Ευρωπαίους ηγέτες (Μέρκελ και Ολάντ). Αμφισβητούν ριζικά τις πολιτικές επιλογές του «γαλλογερμανικού άξονα» και φοβούνται ότι σε διεθνές επίπεδο θα τρωθεί… το «κύρος του ΔΝT» μεταξύ των 187 μελών του (εκτός της Ελλάδος) που έχουν βάλει εισφορές κεφαλαίων για τη λειτουργία του…
3) Οι «τεχνοκράτες» των υπουργείων Οικονομικών των χωρών-μελών της Ευρωζώνης, οι οποίοι:
– Θα φέρουν ακέραιες τις ευθύνες για την περαιτέρω διεθνή συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ και τις τυχόν αρνητικές επιπτώσεις από την πορεία των εξαγωγών και του ισοζυγίου κίνησης κεφαλαίων…
– Θα πρέπει «να λογοδοτήσουν» στους φορολογούμενους πολίτες 18 χωρών γιατί και πώς θα πρέπει να αντλήσουν νέα κεφάλαια σε μια περίοδο γενικευμένης ύφεσης σε όφελος της Ελλάδας που αποτελεί πλέον «μόνιμο βαρίδι της Ευρωζώνης»!!! Τέλος, ίσως και το σημαντικότερο: Κοινή συνισταμένη των τεχνοκρατών του ΔΝΤ και των χωρών της Ευρωζώνης είναι ότι κατανοούν πλήρως ότι οι δημοσιονομικές προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι ρεαλιστικές… Οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και του ΔΝΤ συμφωνούν ότι, με τίποτα να συγκεντρωθούν 7,9 δισ. ευρώ και δεν θέλουν να χρεωθούν τις αρνητικές συνέπειες όταν το νέο φορολογικό πρόγραμμα θα στεφθεί από «παταγώδη αποτυχία»…
Kιμωνας Στεριωτης- Δρ Οικονομολόγος, τέως διευθυντής Επικοινωνίας ΔΕΗ και διευθυντής σύνταξης «Ναυτεμπορικής», συγγραφέας οικονομικών βιβλίων
Οι συνέπειες του Grexit
Κύριε διευθυντά
Προχθές το βράδυ παρακολούθησα στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ) στη δημοσιογράφο Εύα Αντωνοπούλου. Στην ερώτηση: Τι θα απαντούσατε, κ. καθηγητά, στη συνηθισμένη έκφραση «ας γίνει ό,τι θέλει, δεν με νοιάζει, δεν έχω να χάσω τίποτα», η απάντηση του κ. Τσουκαλά ήταν: «Αυτοί που νομίζουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, θα υποστούν τις χειρότερες συνέπειες γιατί ανήκουν στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις». Ο κ. Τσουκαλάς περιέγραψε με μερικά παραδείγματα τις τραγικές συνέπειες του Grexit. Η Ελλάδα εισάγει τρόφιμα, ενέργεια, φάρμακα και γενικώς παράγει πολύ λίγα, για τα εισαγόμενα χρειάζεται ξένο συνάλλαγμα. Προτείνω στον κ. πρωθυπουργό να δώσει την ευκαιρία στον κ. Τσουκαλά να εκθέσει από το βήμα της Βουλής ότι η έξοδος από το ευρώ θα είναι ανεπανόρθωτη καταστροφή.
Βασιλειος Θ. Δουμας – Φιλόλογος