Κύριε διευθυντά
Τον υπουργό Παιδείας, της όγδοης και τελευταίας κυβέρνησης του Δημ. Βούλγαρη ή Τζουμπέ (1874-1875), Ιωάννη Βαλασσόπουλο ουδείς τον θυμάται, και είναι φυσιολογικό.
Η φράση όμως στην ομιλία του, στην ελληνική Βουλή, «… Να μαζέψει ο κ. Σλήμαν τα τσουκαλάκια του και να μας αφήσει ησύχους…» έμεινε στην ιστορία.
Ηταν η απάντηση στην πρόταση του μεγάλου Φιλέλληνα Ερρίκου Σλήμαν να δωρίσει στο ελληνικό κράτος τον, εκ 8.763 πολυτίμων αντικειμένων, θησαυρό του Πριάμου. Και ο θησαυρός αυτός απωλέσθη οριστικά.
Ο Σλήμαν τα μάζεψε και τα δώρισε στο Βερολίνο.
Τον σημερινό υπουργό Παιδείας κ. Αριστείδη Μπαλτά μετά από 140 χρόνια ουδείς θα τον θυμάται.
Η φράση του όμως «… Η αριστεία είναι και ρετσινιά» θα μείνει και αυτή ιστορική με οδυνηρότερες δυστυχώς συνέπειες από αυτήν του Ι. Βαλασσόπουλου.
Ι. Κ. Γεωργίου
Καρδιολόγος
Απλά θέματα παιδείας
Κύριε διευθυντά
Ειλικρινά, δεν ξέρω αν έπρεπε να ευχαριστήσουμε τους Αμερικανούς, όπως και τότε, γιατί μου λείπουν στοιχεία. Γνωρίζουν οι πολιτικοί. Ωστόσο, με ό,τι έχει δοθεί στη δημοσιότητα αυτές τις μέρες και με την ευκαιρία της εθνικής τους γιορτής, στις 14 Ιουλίου, πιστεύω ότι, ως πολίτες, πρέπει να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τους Γάλλους: Για τον ρόλο του δικού τους προέδρου, υπέρ της Ελλάδος, στις Βρυξέλλες. Να ευχαριστήσουμε εμείς, ως πολίτες, όσοι πιστεύουμε στην Ευρώπη των λαών, με δια-δήλωση αδελφότητος στη γαλλική πρεσβεία. Χωρίς καμιά πρόσκληση. Μόνο στα Social Media. Αλλά ποιος θα την έκανε; Και ποιος να θυμηθεί ότι στις 14 Ιουλίου είναι η εθνική επέτειος της Γαλλίας, σε μια χώρα όπου επί χρόνια απαξιώνεται ακόμη και η εκμάθηση της θαυμάσιας γαλλικής γλώσσας, με το πασίγνωστο εκείνο «γαλλικά και πιάνο».
Ο τόσο σημαντικός ρόλος του Γαλλικού Ινστιτούτου διαχρονικά, από την εποχή της Κατοχής και του «Mataroa», είναι γνωστός, αλλά σε πόσους; Ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν για το έργο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής, είναι φυσικό. Και βέβαια, είναι μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας η στήριξή της από τη Γαλλία, αλλά όχι και η «μετάφραση» ότι καταφέραμε ρήγμα στην Ευρώπη – αυτό δεν είναι φυσικό ούτε επιτυχία. Γιατί η ρωγμή είναι εδώ και απειλεί όλους μας. Eνα χάσμα καραδοκεί παντού να μας καταπιεί, αν δεν σκεφθούμε ενωτικά, αναλυτικά και συνθετικά, πριν αποφασίσουμε το οτιδήποτε, ψύχραιμα και ενημερωμένα και όχι συναισθηματικά και συνθηματικά.
Τελικά: Παιδείας δει, ω άνδρες! Δυστυχώς, αυτό το έλλειμμα δεν φαίνεται να μας απασχολεί καθόλου. Τα χρήματα έπονται. Και η παιδεία βέβαια χρειάζεται χρήματα, αλλά όχι μόνον. Και μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια, μέρες που είναι. Στη Γαλλική Επανάσταση ζητήθηκε επίσημα η μετονομασία μιας πόλης σε Μαραθώνα. Σύμφωνα με το αίτημα της Λαϊκής Εταιρείας του San Maximin, επελέγη το ιερό αυτό όνομα, για την ιστορική του σημασία, αλλά και γιατί θα έφερνε στους αιώνες με μεγαλύτερη ενάργεια τη μνήμη του φίλου του λαού Μαρά…
Προέχει η επιλογή.
Βιβη Βασιλοπουλου
Επίτιμη γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς