Κάλεσμα ευθύνης

Κάλεσμα ευθύνης

Κύριε διευθυντά

Σήμερα η χώρα μας, η πατρίδα μας, ο λαός μας αδικείται που βρίσκεται σε τέτοια δεινή πολιτική και οικονομική κατάσταση. Ενας λαός με τέτοιες δυνατότητες και ικανότητες, υλικές, πνευματικές, εμπειρίες, να μην αξιοποιεί κατάλληλα τις γνώσεις του και τον πλούτο της χώρας μας υπόγειο, επίγειο, εναέριο. Τοποθετημένη γεωγραφικά σε τέτοια κομβική και γεωστρατηγική θέση με εξαιρετικό εύκρατο κλίμα και παρ’ όλα αυτά σήμερα να γίνεται ζήτουλας και να εξευτελίζεται στην Ευρώπη και παντού γιατί αποδειχτήκαμε ανίκανοι να οργανωθούμε και να διοικηθούμε σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Θα πρέπει τώρα, σήμερα, άμεσα να σοβαρευθούμε, λαός και πολιτικοί, δημιουργώντας επιτέλους ένα φωτεινό μέλλον, όλοι μαζί διότι αυτό μας αξίζει και το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στη χώρα μας και στα παιδιά μας.

Η Ιστορία δεν είναι υπόθεση μόνο των ιστορικών και των πολιτικών, είναι ευθύνη όλων μας και γράφεται καθημερινά γιατί το χθες, το σήμερα αποτελούν και διαμορφώνουν την ιστορία του αύριο, για την οποία είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας για τις πράξεις και τις παραλείψεις μας και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή για τις επόμενες γενιές… Ο σοφός ελληνικός λαός που είναι οι απλοί πολίτες οι άνθρωποι του μόχθου και της απλής δουλειάς στις αγορές, στο εμπόριο, στις τέχνες, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι επιστήμονες και ιδιαιτέρως οι νέοι μας, όλοι μαζί χωρίς αντεγκλήσεις, διαφωνίες, διαφορές, με ειλικρίνεια, ενωμένοι υποχρεούμαστε και οφείλουμε να αλλάξουμε· να συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην πατρίδα μας.  Να γίνουμε πάλι μπροστάρηδες της νέας ελληνικής ιστορίας, γιατί το αξίζουμε, ιδίως η νέα γενιά των Ελλήνων που το δικαιούται.

Παναγιωτης Μπασιουδης – Οικονομολόγος – Θεσσαλονίκη

Μαζική μετανάστευση

Kύριε διευθυντά

Οι εικόνες της σορού του μικρού Σύρου Aylan που πνίγηκε στα παράλια της Τουρκίας αύξησαν την πίεση σε ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν περισσότερα για τους εισερχόμενους πρόσφυγες. Βεβαίως, στην ίδια τη Συρία έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 12.000 παιδιά από την αρχή του εμφυλίου, χωρίς να ασκηθεί ιδιαίτερη πίεση από την κοινή γνώμη της Δύσης στις οικείες κυβερνήσεις: ένας μακρινός εμφύλιος δεν έδινε πολλές ευκαιρίες αυτομαστίγωσης στους Ευρωπαίους, οι δε πρόσφυγες παρέμεναν μέχρι πρότινος στις γειτονικές της Συρίας χώρες, αόρατοι μόλις τελείωναν τα ειδησεογραφικά δελτία. Η οικογένεια του μικρού Aylan ζούσε επί τρία χρόνια στην Τουρκία, που φιλοξενεί τουλάχιστον 2 εκατομμύρια πρόσφυγες. Τα παιδί έχασε τη ζωή του μετακινούμενο από μια ασφαλή χώρα (Τουρκία) σε μιαν άλλη ασφαλή χώρα (Ελλάδα). Δεν το σκότωσε η προσπάθεια αποφυγής του πολέμου (τον είχε ήδη αποφύγει προ τριών ετών), αλλά το παράνομο ταξίδι της άτυπης μετανάστευσης, δηλαδή το ακατάλληλο πλωτό μέσο, οι συνθήκες του εγχειρήματος και η αδιαφορία για τη ζωή του εκ μέρους των διακινητών, που δεν λογοδοτούν σε κάποια έννομη τάξη. Η οικογένειά του αποφάσισε το ταξίδι για να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, ελλείψει οικονομικών ευκαιριών στα στρατόπεδα προσφύγων, όπως όλοι οι μετανάστες.

Η Ευρωπαϊκή Eνωση ετοιμάζεται να αποδεχθεί πρωτοφανή αριθμό προσφύγων από εμπόλεμες χώρες, διαχωρίζοντάς τους από τους οικονομικούς μετανάστες, ένα τρικ που της επιτρέπει να νομίζει ότι θα ελέγξει τους αριθμούς των εισερχομένων και δεν θα σπρώξει την κοινή γνώμη προς την άκρα Δεξιά. Το καθημερινό τηλεοπτικό δράμα των μετακινούμενων ανθρώπων που κινδυνεύουν, ταλαιπωρούνται, ταπεινώνονται αλλά τελικά πηγαίνουν όπου θέλουν, πέραν των συναισθηματικών αντιδράσεων, αποκαλύπτει το γεγονός ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει πρόβλημα μαζικής μετανάστευσης που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, καθώς σε Μέση Ανατολή και Αφρική, ταυτόχρονα, εκατομμύρια άνθρωποι ασφυκτιούν σε κράτη που κυβερνώνται άσχημα (δηλαδή δεν βρίσκεις δουλειά) ή καταρρέουν (δηλαδή βρίσκεσαι στο έλεος του πλησιέστερου ενόπλου). Εν τω μεταξύ, η Αφρική θα έχει πληθυσμό 2,5 δισ. το 2050 και μόνο η Νιγηρία 400 εκατομμύρια. Hδη το 41% του πληθυσμού της είναι κάτω από 15 ετών.

Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά στο ενδεχόμενο της δημογραφικής της αλλοίωσης και της ανόδου της άκρας Δεξιάς, στην πιθανότητα ύψωσης τειχών (λύση ανεφάρμοστη – αν και οι Ισραηλινοί θα διαφωνούσαν) και στην ενεργητική επιβολή στις εστίες αστάθειας του πολιτικοοικονομικού της μοντέλου –λογοδοσία εξουσίας, οικονομική ελευθερία, ισχυρό κοινωνικό κράτος– με πολιτικά, οικονομικά, ακόμη και στρατιωτικά μέσα (π.χ. κατάληψη και μετατροπή της Συρίας σε διεθνές προτεκτοράτο υπό τον ΟΗΕ ή τον Αραβικό Σύνδεσμο). Προς το παρόν, απευχόμενη τις δύο πρώτες επιλογές και απρόθυμη να αφιερώσει πόρους στην τρίτη, παρακολουθεί αμήχανα τα μέλη της να ανοιγοκλείνουν τα σύνορά τους.

Γ. Χελμης – Νέα Σμύρνη

Το υπερβολικό ελληνικό χρέος

Κύριε διευθυντά

Το ελληνικό χρέος δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί με οποιαδήποτε ημίμετρα. Η μελετώμενη επιμήκυνση του χρέους μπορεί να απαλύνει το βάρος των αμέσως επομένων γενεών, αλλά η λαιμητόμος θα συνεχίζει να απειλεί τους Eλληνες πολύ περισσότερα χρόνια και να δυσχεραίνει την ανάπτυξη. Επιπλέον, μια τέτοια κατάσταση μπορεί να αποτελέσει σοβαρή τροχοπέδη για τη σταθερότητα και συνοχή της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Στόχος και πρόκριμα της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, επιβάλλεται να γίνει η ανάπτυξη. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί όχι μόνο με την αναδιάρθρωση των κρατικών υπηρεσιών και την περιστολή της «συνδικαλιστούρας», αλλά και με την ταυτόχρονη δραστική περικοπή του ελληνικού χρέους ώστε να καταστεί πραγματικά βιώσιμο. Oσο και αν είναι καθήκον της Ελλάδος να συμμαζέψει τα του οίκου της, άλλο τόσο αποτελεί ηθικόν καθήκον ορισμένοι τουλάχιστον των εταίρων μας να περικόψουν το μερίδιο χρέους που τους αναλογεί. Τότε και μόνον τότε θα μπορέσουμε να ελπίζουμε σε μια σύντομη ανάκαμψη της οικονομίας μέσω επενδύσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για τις χιλιάδες ανέργων.

Το εγχείρημα είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Και γίνεται βέβαια ακόμη δυσκολότερο εάν θέλουμε να επαναπατρίσουμε τη σωρεία νέων επιστημόνων, που αναγκάστηκαν να ξενιτευθούν, πριν ενσωματωθούν στο νέο τους περιβάλλον.

Οι φίλοι και οι σύμμαχοι στις φουρτούνες φαίνονται. Εάν εμείς δεν εργαστούμε επίπονα και συστηματικά, εάν δεν συνεργαστούμε στο σύνολο ως κοινωνία, εάν παράλληλα η Ευρώπη δεν ξεκολλήσει από τις παλιές αγκυλώσεις και δεν επενδύσει απλόχερα στην παιδεία, την έρευνα και την υψηλή τεχνολογία, είναι με τον χρόνο καταδικασμένη στον μαρασμό ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες που αυτή τη φορά ονομάζονται Κίνα και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Στελιος Ιδομ. Κογχυλακης – Π. Φάληρο

Επικοινωνιακή παντοδυναμία

Kύριε διευθυντά

ΟΑλέξης Τσίπρας μέσα σε οκτώ μήνες θριάμβευσε δύο φορές, την πρώτη φορά ως αντιμνημονιακός και τη δεύτερη ως μνημονιακός ηγέτης. Και μάλιστα τη δεύτερη φορά συνέτριψε τον πρώτο του εαυτό, που αποσπάστηκε από το κόμμα και κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές ως ΛΑΕ. Αυτό που πέτυχε είναι ο ορισμός της πολιτικής δημαγωγίας. Μέσα σε οκτώ μήνες, οι ίδιοι άνθρωποι τον ανέδειξαν σε πρωθυπουργό της Ελλάδας, την πρώτη φορά ως αντιμνημονιακό και τη δεύτερη ως μνημονιακό. Και μάλιστα πανηγύρισαν έξαλλα και τις δύο φορές. Αυτός είναι ο ορισμός της πολιτικής σχιζοφρένειας. Αν κάτι απέδειξε η εκλογική αναμέτρηση της 20ής Σεπτεμβρίου 2015, είναι ότι σημασία δεν έχουν τα αντικειμενικά και μετρήσιμα δεδομένα, αλλά τα συνθήματα που βρίσκουν τον στόχο τους και επίσης ποιος είναι αυτός που τα λέει (αντίστοιχα «πάθος» και «ήθος», κατά τον Αριστοτέλη). Για όποιον γνωρίζει να χειριστεί επικοινωνιακά τους ψηφοφόρους, η ουσία των πραγμάτων είναι αδιάφορη.

Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε μόνος του τις εκλογές, με το σύνθημα για το παλιό και το καινούργιο, δηλαδή με σκέτο αέρα, ενώ εκκρεμεί η επιβολή δεκάδων οικονομικά επώδυνων μέτρων. Αυτός είναι ο ορισμός της επικοινωνιακής παντοδυναμίας. Κατέστησε τους ψηφοφόρους του συνενόχους και έτσι, οι ίδιοι άνθρωποι που πέρυσι φώναζαν οργισμένοι για τον ΕΝΦΙΑ, φέτος και του χρόνου θα σηκώσουν επιπλέον βάρη και θα πληρώσουν περισσότερα στην εφορία με ένα πλατύ χαμόγελο.

Ή μήπως όχι; Οι εξελίξεις θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μας είναι χρήσιμα όσα γνωρίζουμε από την πρόσφατη πολιτική ιστορία για να προβλέψουμε το μέλλον. Δεν ξέρουμε, δηλαδή, αν η επικοινωνιακή γοητεία του Αλέξη Τσίπρα θα αντέξει για μερικούς μήνες, για δύο χρόνια, για τέσσερα χρόνια ή για οκτώ χρόνια (όπως προέβλεψε ο ίδιος).

Mιχαηλ Πασχαλης

Τα σχόλια περιττεύουν

Κύριε διευθυντά

Πρόσφατα φιλοξενήσαμε διάσημο καθηγητή σε κορυφαίο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Με ρώτησε πότε αρχίζουν τα μαθήματα στα ελληνικά πανεπιστήμια. Του απάντησα ότι τώρα διεξάγονται οι επαναληπτικές εξετάσεις Σεπτεμβρίου. Δηλαδή, επανεξετάζονται οι αποτυχόντες του Ιουνίου. Η απάντηση τον ξένισε και είπε: «Οh my God!». Τουτέστιν, «Ω, Θεέ μου!». Επαναληπτική εξέταση είναι άγνωστη διαδικασία στα αμερικανικά, σε ευρωπαϊκά και πανεπιστήμια του ανεπτυγμένου κόσμου. Οποιος αποτύχει στη μοναδική εξεταστική, απλώς υποχρεούται να επαναλάβει το μάθημα. Του είπα ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν και αιώνιοι φοιτητές, οι οποίοι μπορεί να είναι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, δεν άντεξε και μου είπε «now I start to understand your problem», «τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω το πρόβλημα της χώρας σας». Συνέχισα λέγοντας ότι είναι σύνηθες, αιώνιοι φοιτητές να ανήκουν σε ηγετικά κλιμάκια κομματικών σχηματισμών, άρα και να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση της χώρας και ο άνθρωπος έμεινε με το στόμα ανοικτό! Κάθε σχόλιο είναι περιττό. Πότε επιτέλους θα σοβαρευτούμε σε αυτή τη χώρα;

Καλλιοπη Α. Ρουμπελακη – Αγγελακη, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Κρήτης

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή