Οι βλάβες της ΕΥΔΑΠ
Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστό ότι το δίκτυο ύδρευσης της πρωτεύουσας παρουσιάζει συχνά βλάβες. Στα σημεία της βλάβης, όπου ανοίγονται λάκκοι, παρατηρούμε τα μέλη των συνεργείων επισκευής να «τσαλαβουτάνε», ίσως κατ’ ανάγκην, στα λασπόνερα που προκύπτουν, με τις άκρες των ανοιχτών σωλήνων πεταμένες μέσα στους λάκκους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: αναρρόφηση λασπόνερων και μεταφορά τους στις βρύσες μας.
Απόδειξη τούτου η παρουσία άμμου και ψιλών χαλικιών στα φίλτρα, στις βρύσες. Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια τέτοια περίπτωση στην περιοχή της κατοικίας μου, στην Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου, και συγκεκριμένα στην οδό Πάρνηθος. Μερικές ημέρες μετά την επέμβαση του συνεργείου οι βρύσες στο σπίτι μου σχεδόν βούλωσαν, η πίεση έπεσε κάθετα. Ανοίγοντας τα φίλτρα έβγαλα ικανή ποσότητα άμμου και ψιλών χαλικιών από κάθε ένα από αυτά.
Τι σημαίνουν αυτά; Βλάβες στις υδραυλικές εγκαταστάσεις (σωληνώσεις, ποτιστικά δίκτυα) και, κυρίως, πιθανούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
Εχω τη γνώμη ότι η ΕΥΔΑΠ είναι σκόπιμο να επιβάλει στα συνεργεία επισκευής βλαβών του δικτύου να κρατούν τους ανοιχτούς σωλήνες έξω από τα λασπόνερα ή να τους «ταπώνουν» κατά κάποιο τρόπο έτσι ώστε να αποφεύγεται η αναρρόφηση λασπόνερων, για να αξιοποιείται πλήρως η προσπάθεια αλλά και η δαπάνη διύλισης και απολύμανσης του νερού.
Αλεξανδρος Κωνσταντιαδης – Αγία Φιλοθέη Αμαρουσίου
Η Νέα Δημοκρατία
I
Kύριε διευθυντά
Ο προεκλογικός αγώνας των 4 υποψηφίων για την αρχηγία της Ν.Δ. έχει αρχίσει για τα καλά. Οι υποψήφιοι με μεγάλη αγωνιστική διάθεση περιοδεύουν, εντός αλλά και εκτός Ελλάδος, προκειμένου ο καθένας, με τον δικό του τρόπο, να πείσει τον νεοδημοκράτη ψηφοφόρο ότι είναι ο καλύτερος για να φέρει και πάλι το κόμμα στην εξουσία.
Oμως, τούτη την ώρα, κάθε πολίτης δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό των κομμάτων. Τα τόσο σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν δεν αφήνουν περιθώρια για να επιδείξει υπερβάλλοντα ζήλο για το ποιος από τους 4 υποψηφίους θα κερδίσει στις εσωκομματικές εκλογές.
Με άλλα λόγια, όπως είναι γνωστό, έρχονται προς ψήφιση στη Βουλή σοβαρά και επώδυνα νομοσχέδια, τα οποία αφορούν όλους και θα επηρεάσουν για πολλά χρόνια το μέλλον και την πορεία του τόπου. Αντί λοιπόν οι 4 υποψήφιοι να δίνουν «κομματικές μάχες» εκτός Βουλής, περιοδεύοντας ανά την Ελλάδα, θα ήταν καλύτερο, όλοι μαζί να δίνουν την «εθνική μάχη» μέσα στη Βουλή, για να μην ψηφισθούν, ή να βελτιωθούν, νομοσχέδια τα οποία θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την τσέπη κάθε πολίτη. Κακά τα ψέματα, καλές είναι οι… πορείες προς τον λαό, αλλά τούτη την ώρα προέχει η σωτηρία όχι του κόμματος αλλά του τόπου! Κανένας δεν πρέπει να βρίσκεται, τούτες τις ώρες, εκτός Βουλής.
Ο Γέρος της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου, όταν ο Γρίβας κατέβηκε στην πολιτική είπε: Ο στρατηγός δοξάστηκε κρυπτόμενος και γελοιοποιήθηκε… περί φερόμενος! Και ασφαλώς κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να δοξαστεί «κρυπτόμενος» εκτός Βουλής!
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος πρ. Βουλευτής
II
Κύριε διευθυντά
Η ανάδειξη αρχηγού της μείζονος αντιπολιτεύσεως είναι ένα θέμα που αφορά όλους τους πολίτες,ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, καθότι κατά κανόνα ή μείζων αντιπολίτευση αναλαμβάνει κάποια στιγμή την εξουσία. Ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. λοιπόν δίδει το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος που μελλοντικά θα κυβερνήσει και αναλόγως κατευθύνει την κοινωνία.
Η Ν.Δ. υπήρξε κατά το παρελθόν κόμμα χωρίς σαφή ιδεολογία. Η περίφημη Διακήρυξη του Συνεδρίου της Χαλκιδικής του 1979, όταν η απειλή του ΠΑΣΟΚ γιγαντωνόταν καθημερινά θύμιζε τοπίο στην ομίχλη, διακηρύσσοντας ότι η Ν.Δ. είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα κινούμενο από τις παρυφές της κλασικής Δεξιάς μέχρι τη Σοσιαλδημοκρατία. Η ιδεολογική ασάφεια οδήγησε τη Ν.Δ. στη βαθμιαία πασοκοποίηση με αποτέλεσμα η διακυβέρνηση 2004-2009 να οδηγήσει την χώρα μας στην χρεοκοπία.
Αυτά είναι γνωστά. Σήμερα όμως, τόσο μακρυά από το 1979, με την τραυματική κατάληξη της Μεταπολίτευσης, με το Μνημόνιο να τρέχει και με τελικό στόχο την έξοδο από την κρίση, η Ν.Δ. οφείλει πρώτον να εκλέξει για το καλό όλου του λαού έναν κατάλληλο αρχηγό και δεύτερον να ξεκαθαρίσει την ιδεολογία της με νέο Συνέδριο και νέα Διακήρυξη. Και εδώ ανακύπτουν τα εξής.
Πρώτον είναι καλόν ότι οι υποψήφιοι αρχηγοί ξεκαθάρισαν ότι η Ν.Δ. δεν χρειάζεται έναν αντι-Τσίπρα, δηλαδή έναν ευειδή νεανία με ωραίο χαμόγελο και αγγελικό πρόσωπο. Αρχηγό χρειαζόμαστε και όχι γαμπρό. Δεύτερον, χρειάζεται όλοι εκεί στην Ν.Δ. να καταλάβουν ότι οι ψηφοφόροι της είναι κλασικής και παλαιάς κοπής δεξιοί και αυτό το έχουν τιμή τους και καμάρι τους και από τον γράφοντα μπράβο τους. Η Δεξιά είναι πάνω απ’ όλα σύστημα αξιών με πρώτες την νοικοκυροσύνη, την αξιοκρατία, την τάξη και τον αντιμαρξισμό και όποιος θέλει ηγηθεί αυτών των ψηφοφόρων χωρίς τις βασικές αυτές αξίες είναι λάθος υποψήφιος αρχηγός απευθυνόμενος σε λάθος ψηφοφόρους. Τρίτον, είναι καλόν ότι έστω και υπό την ανάγκη της κρίσης η Ν.Δ. ανακάλυψε και ενστερνίσθηκε τις αρχές του οικονομικού φιλελευθερισμού και της αποκρατικοποίησης της οικονομίας, την αξία και την ευθύνη του ατόμου, την ελαχιστοποίηση της παρέμβασης του κράτους στη ζωή και στην οικονομική δράση των ατόμων, πράγμα που αποτελεί θεμέλιο λίθο της Ενωμένης Ευρώπης, αιώνια κληρονομιά της μεγίστης Μ. Θάτσερ.
Νομίζω λοιπόν ότι ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. πρέπει να συγκεντρώνει αυτά τα στοιχεία. Και κάτι άλλο, ένας ηγέτης, ο κάθε ηγέτης πρέπει να είναι κοντά στον λαό, αλλά μπροστά από τον λαό. Δεν πρέπει να είναι «ένας από εμάς». Αυτό οδηγεί στον λαϊκισμό, στην ταύτιση με κάθε λαϊκή εγωκεντρική απαίτηση και στην ταύτιση με το κατώτερο πνευματικό επίπεδο του χύδην όχλου, ο οποίος κατά κανόνα παρασύρεται και κάνει λάθος.
Κλείνοντας, πιστεύω ότι ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. να διακηρύξει ότι ανήκει στην Φιλελεύθερη Δημοκρατική Δεξιά, όπως έκανε στην Γαλλία ο Ν. Σαρκοζί, χωρίς το ανόητο πρόθεμα κέντρο, διότι ως γνωστόν το λεγόμενο Κέντρο δεν έχει ιδεολογία και να αλλάξει το όνομα του κόμματος σε Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα. Αυτά και εύχομαι στους φίλους νεοδημοκράτες ορθή επιλογή.
Ιωαννης Ξηρος – Ταξίαρχος ε.α., μέλος της Δράσης
III
Kύριε διευθυντά
Στο μοναδικό βιβλίο, πολιτικών βιογραφιών, που έγραψε στη σύντομη ζωή του ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, αφιερώνοντάς το –μάλιστα– στη σύζυγό του Τζάκι, αναφέρεται στο κουράγιο ως την πιο αξιοθαύμαστη από τις ανθρώπινες αρετές, εξ ου και ο τίτλος του «Profiles in courage». Στο πρώτο κεφάλαιο, μάλιστα, του βιβλίου αυτού χρησιμοποιεί τον ορισμό που έδινε ο Eρνεστ Χέμινγουεϊ στο κουράγιο, ως «ευπρέπεια υπό πίεση».–
Είναι αυτό το μεγαλείο και η ευπρέπεια που καλείται, στην παρούσα φάση, να παρουσιάσει η Νέα Δημοκρατία, συμπεριφερόμενη ως η αληθινώς μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη που έχει τα εσωκομματικά θεσμικά αντανακλαστικά παραγωγικής απορρόφησης της πίεσης την οποία υφίσταται εξαιτίας των αλλεπάλληλων εκλογικών της ηττών και των συνοδών πρωτεϊκών μεταμορφώσεων της αριστερο-δέξιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ουσιαστικά κυριαρχεί στον χώρο του κρίσιμου «πολιτικού κέντρου».
Αυτό το πολιτικό προφίλ κουράγιου, ως «ευπρέπειας υπό πίεση», πρέπει να επιδείξουν και οι τέσσερις υποψήφιοι για την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, αντλώντας έμπνευση από τα λόγια των αρχών του περασμένου αιώνα, του γερουσιαστή της Ιντιάνα Aλμπερτ Μπέβεριτζ, όπως τα μετέφερε στο προαναφερθέν βιβλίο του ο Τζον Κένεντι: «Eνα κόμμα μπορεί να ζήσει μόνον μεγαλώνοντας. Η έλλειψη ανεκτικότητας στις (διαφορετικές) ιδέες φέρνει τον θάνατό του. Eνας οργανισμός που βασίζεται στην αναπαραγωγή για τη ψήφισή του, με τον γιο να παίρνει τη θέση του πατέρα, δεν αποτελεί πολιτικό κόμμα, αλλά… σπείρα, δεν συναπαρτίζεται από πολίτες που έρχονται κοντά με τη σκέψη και τη συνείδηση, αλλά… φυλή που κρατείται ενωμένη από το αίμα και την προκατάληψη».
Χριστος Χ. Λιαπης MD, MSc, PhD – Ιατρός – διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Η διανόηση
Κύριε διευθυντά
Η αρθρογράφος σας κ. Ξένια Κουναλάκη, λάτρις προφανώς της αριστεράς και μόνον κουλτούρας, στο άρθρον της στις 08.10.15 στη φιλόξενη «Καθημερινή» αποφαίνεται ότι «πάντα όταν μιλούσαμε για διανόηση εννοούσαμε την αριστερά. Γιατί δεξιά διανόηση ήταν μέχρι πρότινος το συντομότερο ανέκδοτο. Απλώς δεν υπήρχε στη χώρα μας…». Κούνια που την κούναγε. Δηλαδή ο Πανάγαθος εκ φύσεως κατέστησε διανοούμενους μόνο τους λάτρεις της αριστεράς αποκλειστικά και μόνον, και όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι απλώς φυτά. Και το ερώτημα είναι: Αφού είναι πάμφωτοι μόνον οι αριστεράς αποκλείσεως, τότε πώς συμβαίνει και βρίσκονται πάντα στο περιθώριον της ζωής και της κοινωνίας; Εδώ η Εκκλησία μας δέχεται τη δεξιά διανόηση ως ορθοφρονούσα: «Κύριε, Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ειδέ και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισε αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου», ψάλλει ο επίσκοπος από την Ωραία Πύλη υψώνοντας τας χείρας του προς τον Πανάγαθον. Εδώ σε όλες τις χώρες του κόσμου, Ανατολής και Δύσης, οι κυβερνήσεις είναι δεξιές ενώ οι αριστεροί σε καμία χώρα του κόσμου, πλην της Βόρειας Κορέας, δεν κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν. Ακόμη και η Μέκκα του κομμουνισμού, η Κίνα, έχει κι αυτή τώρα εγκαταλείψει το αριστερό της προφίλ και έχει συνταχθεί στις γραμμές της δεξιάς διανοήσεως που κατά την άποψη της κ. Κουναλάκη είναι εντελώς ανύπαρκτη. Είναι θλιβερή ακόμη και ως σκέψη, η ιδέα να θεωρούνται άτομα υψηλής διανόησης μόνον οι αριστεροί κουλτουριάρηδες του τύπου Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου κ.λπ. και ν’ αποκλείονται της διακρίσεως άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων και του διαφωτισμού που έχουν διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνίας του σημερινού κόσμου. Δυστυχώς, έχουμε χορτάσει από σκέψεις και ιδέες των διανοουμένων της αριστεράς αποκλίσεως και δεν χρειαζόμαστε άλλο διαφωτισμό.
Tασος Nασοπουλος – Δικηγόρος Παρ’ Α.Π. & ΣτΕ