Eνας συνταξιούχος 78 ετών
Κύριε διευθυντά
Ακουσα τον υπουργό Εργασίας να δηλώνει ότι «οι περικοπές στις συντάξεις θα γίνουν δίκαια και όχι οριζόντια, με κριτήριο το ύψος της συντάξεως των 1.000, 1.500 και άνω ευρώ».
Γι’ αυτό πήρα το θάρρος, κύριε υπουργέ, να σας ρωτήσω, αλλά και να πω την ταπεινή άποψή μου με σεβασμό: Γιατί αναφέρεσθε, όλοι και συνέχεια, με εμμονή μόνο στις συντάξεις, που είναι κατοχυρωμένες από τις εισφορές που έχουμε πληρώσει, νόμους κ.λπ., και δεν σκεφτήκατε να συνυπολογίσετε και τους μισθούς όλων, των υπουργών, των βουλευτών, των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με το ίδιο σκεπτικό; Μήπως ο συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ, των δημοσίων υπαλλήλων και άλλων είναι αυστηρότεροι εκείνων των συνταξιούχων;
Eδώ και αν είναι άδικη, άνιση και αμαρτωλή, η σκέψη.
Αν λοιπόν συνυπολογίσετε στις περικοπές και αυτές από τους μισθούς, που σας αναφέρω, θα ελαφρυνθεί κατά τι και οι πολύπαθος κλάδος των συνταξιούχων. Και μην πείτε ότι έχουν ήδη γίνει περικοπές όσες και των συνταξιούχων! Ευχαριστώ και αναμένω μια δημόσια απάντηση.
Ασημακης Β. Βουρος – Δ/ντης προσωπικού και υπεύθυνος έναντι των ασφαλ. ταμείων
Κατεδαφίσεις αυθαιρέτων
Κύριε διευθυντά
Στις 14/10/2015, σε ρεπορτάζ της «Κ» με τίτλο «Υπουργοί και αιρετοί σταματούν τις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων», για την πρόσφατη απόφαση του υπουργού Εσωτερικών, ο συντάκτης του κ. Γ. Λιάλιος αναφέρεται στο πρόσωπό μου, ελπίζω από άγνοια, γιατί δεν έχω καμιά σχέση με το θέμα που πραγματεύεται και τις τροπολογίες βουλευτών για τη μη κατεδάφιση αυθαιρέτων οικοδομών, που παραθέτει. Ισχυρίζεται συγκεκριμένα ότι «ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης (ΠΑΣΟΚ, Β΄ Αθηνών), κατέθεσε τροπολογία υπέρ της νομιμοποιήσεως όλων των παράνομων νεκροταφείων». Tη φράση αυτή επαναλαμβάνει την επομένη, 15/10/2015, στο άρθρο του και ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης.
Προφανώς, αμφότεροι αναφέρονται στην πρόταση που κατέθεσα στις 24 Ιανουαρίου 2014 για την προσθήκη άρθρου σε σχετικό νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ, η οποία, υποστηριζόμενη από όλους τους παρόντες βουλευτές της Β΄ Περιφέρειας Αθηνών, που γνώριζαν το πρόβλημα που αφορούσε, ψηφίστηκε ομοφώνως από τη Βουλή. Η πρόταση αφορούσε τα λεγόμενα άτυπα δημοτικά κοιμητήρια, με αφορμή το γνωστό πρόβλημα του Δήμου Γλυφάδας, όπου, λόγω της υπερπλήρωσης του δημοτικού νεκροταφείου και της έλλειψης εντός της πόλεως κατάλληλης έκτασης, άρχισε να χρησιμοποιείται προ ολίγων ετών από τον Δήμο και την Εκκλησία έκταση, εφαπτόμενη των ορίων της, ως άτυπο κοιμητήριο. Κατόπιν της πρότασής μου, υποχρεώθηκε ο Δήμος Γλυφάδας να καταρτίσει και να υποβάλει τις αναγκαίες τοπογραφικές, γεωλογικές και υδροτεχνικές μελέτες καταλληλότητας και επάρκειας χώρου και μέσων στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Σε περίπτωση μη υποβολής των μελετών αυτών ή μη έγκρισής των, θα αναστελλόταν η λειτουργία του κοιμητηρίου, θα έπαυε δε οριστικώς αν, μετά την πάροδο νέας και τελευταίας προθεσμίας, ο δήμος δεν θα είχε συμμορφωθεί με τον νόμο.
Δυστυχώς, έτσι κι έγινε. Οι τοπικές μικροκομματικές και περί τις επικείμενες, τότε, δημοτικές εκλογές αντιπαραθέσεις και, μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, η αναζήτηση από τη νέα δημοτική αρχή ανεπιτυχώς άλλης λύσης του σοβαρού αυτού προβλήματος, είχαν ως συνέπεια να παρέλθουν άκαρπες οι προθεσμίες και οι ταχθέντες όροι με την ως ανωτέρω πρότασή μου, με αποτέλεσμα να πάψει οριστικώς, όπως προέβλεπε ο νόμος, η λειτουργία του κοιμητηρίου. Ακολούθησε η… εκταφή των νεκρών και το δράμα μιας πόλης 120.000 κατοίκων, που αναζητούν νεκροταφεία σε άλλους δήμους για την ταφή των νεκρών τους ή τους μεταφέρουν στον τόπο καταγωγής τους, αν δεν διαθέτουν ιδιόκτητο τάφο στο παλαιό νεκροταφείο.
Επί σαράντα έτη, ως βουλευτής, και έντεκα χρόνια, ως πρόεδρος της Βουλής, είναι γνωστό ποιες απόψεις είχα και ποια πρακτική εφάρμοσα για τη νομοθετική λειτουργία του Σώματος, ερχόμενος συχνά σε αντιπαράθεση με υπουργούς και βουλευτές, σε περιπτώσεις αδικαιολογήτων νομοθετικών πρωτοβουλιών. Η εν λόγω πρωτοβουλία μου δικαιώθηκε, δυστυχώς (!) εκ των πραγμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτη η κριτική της.
Aποστολος Xρ. Kακλαμανης
Η ελληνική ναυτιλία
Κύριε διευθυντά
Προβληματίζομαι και λυπάμαι για το κλείσιμο κάθε ελληνικής επιχείρησης, γιατί αυτό συνεπάγεται την επιδείνωση της ανεργίας και την περαιτέρω συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας.
Προβληματίζομαι, γιατί πληροφορούμαι ότι αρκετές εταιρείες διαχείρισης ποντοπόρων πλοίων, εγκατεστημένες στην Ελλάδα, ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν στην αλλοδαπή λόγω δυσβάστακτων μέτρων που προτίθεται να αναλάβει η κυβέρνηση.
Προβληματίζομαι, γιατί απ’ ό,τι γνωρίζω, η ίδια υπαλληλική νομοθεσία ως είναι καθιερωμένη για όλες του ιδιωτικού δικαίου ισχύει και για τις εταιρείες αυτές. Δηλαδή οι υπάλληλοι αμείβονται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις και καταβάλλονται από τους εργοδότες οι αντίστοιχες εισφορές στο Ταμείο τους. Η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία απασχολεί ένα σεβαστό αριθμό εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού συμβάλλοντας καθοριστικά στο καίριο ζήτημα της απασχόλησης. Επίσης δεν είναι λίγοι οι διαχειριστές ποντοπόρων πλοίων που έχουν ανεγείρει κτίρια γραφείων για τη στέγαση των επιχειρήσεών τους, συμβάλλοντας με εμβάσματα εξωτερικού στα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρα μας. Ως εκ των παραπάνω συνάγεται ότι η ποντοπόρος ελληνική ναυτιλία ενισχύει σοβαρά την ελληνική οικονομία και γι’ αυτό χρήζει της υποστήριξης της Πολιτείας και όχι του διωγμού.
Το όφελος από την ποντοπόρο ελληνική ναυτιλία, η οποία σε πλοιοκτησία κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως, θα μπορούσε να αυξηθεί εάν η Πολιτεία εξασφάλιζε ανάλογες ελκυστικές συνθήκες, σαν αυτές άλλων κρατών, ώστε να επιτρέψουν στα ελληνόκτητα πλοία να υψώσουν τη γαλανόλευκη.
Η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία δραστηριοποιείται εξ ολοκλήρου στο εξωτερικό και ως τέτοια δεν μπορεί να φορολογηθεί. Eτσι, γιατί να φορολογηθεί στην Ελλάδα ένα πλοίο για το οποίο, π.χ., ο υπογράφων με έδρα την Ελλάδα εξασφάλιζε τη χρηματοδότηση από αγγλική τράπεζα για την κατασκευή του στην Κίνα και το οποίο μετά την αποπεράτωση/παράδοσή του θα ύψωνε τη σημαία Παναμά και θα φόρτωνε λαμαρίνες από την Ιαπωνία για εκφόρτωση στην Αυστραλία.
Ο μοναδικός τρόπος για να αποκτήσει το ελληνικό κράτος όφελος από παρόμοιες επιχειρήσεις είναι τα πλοία να υψώσουν τη γαλανόλευκη και να προσελκύσει τις διαχειρίστριες εταιρείες στην Ελλάδα.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η ναυτιλία του 1950, με τον Eλληνα ναύτη και τον εφοπλιστή, ήταν η κινητήριος δύναμη που επέτρεψε την αναβίωση της κατεστραμμένης μεταπολεμικής Ελλάδας.
Στελιος Ιδομ. Κογχυλακης – διπλ. μηχ., Π. Φάληρο
Ο Τσώρτσιλ
Κύριε διευθυντά
Αναφερόμενος στο δημοσίευμα της «Κ» (φύλλο της 26-09-2015), υπό τον τίτλο: «Αμφισβητείται ο μύθος του Τσώρτσιλ», θα μου επιτραπούν ορισμένες παρατηρήσεις. Ειδικότερα: Το εάν η ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι «μυθιστόρημα», ως διατείνεται ο Εμανουέλ Σίνγουελ, την απάντηση έχει ήδη δώσει η Σουηδική Ακαδημία, απονέμοντάς του το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας (1953) για τη συγγραφή αυτού ακριβώς του μεγαλόπνοου έργου. Ως προς τον πρώην ηγέτη των Εργατικών Μάικλ Φουτ, και τα φληναφήματά του περί συγκρίσεως του παραπάνω έργου του Τσώρτσιλ με το βιβλίο του Χίτλερ «Ο Αγών μου», μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν. O πολιτικός αυτός, στις εκλογές του 1935, υποστήριζε τον μονομερή αφοπλισμό της χώρας του! Oσον αφορά την παρατήρηση του ιστορικού Τζον Ράμστεν, ότι ο Τσώρτσιλ δεν αντιτάχθηκε άμεσα στον Γερμανό δικτάτορα κατά τη δεκαετία του 1930, η αλήθεια είναι διαφορετική, αφού οι δύο άξονες επί των οποίων βασίστηκε η όλη πορεία του, κατά τα έτη 1933-1939, ήταν δύο: η ισορροπία των όπλων, αφενός, και η ανάγκη του επανεξοπλισμού της χώρας του αφετέρου (βλ. Francois Bedarida -“Churchill”- εκδόσεις Fayard – 1999, σελ. 249). Ως προς τον Γκάντι, πράγματι ο Τσώρτσιλ επεφύλαξε, το 1931, ως θιασώτης της ακεραιότητας της Αυτοκρατορίας, σκληρές εκφράσεις. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε, όταν η Ινδία κατέστη Κτήση, το 1935, με προοπτική την ανεξαρτησία της, να του απευθύνει μήνυμα στο οποίο τόνιζε: «Σας εύχομαι η προσπάθειά σας να ευδοκιμήσει και, εάν φτάσετε ώς εκεί, θα χαρώ να επιτύχετε ακόμη περισσότερα» (βλ. Boris Johnson “Winston”- Stock- 2015, σελ. 263 και Richard Toye: «Churchill’s Empire», σελ. 188).
Τέλος, όσον αφορά τον Εμφύλιο της Ισπανίας, ο ίδιος ο Τσώρτσιλ σημειώνει ότι στην έναρξή του ήταν ουδέτερος, αλλά επανήλθε στο πλευρό των Δημοκρατικών, δημοσιεύοντας, στις 30 Δεκεμβρίου του 1938, οξύτατο άρθρο κατά του Φράνκο στο «Step by Step». Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από τον Τσώρτσιλ στην κυβέρνηση Νέβιλ Τσάμπερλεν, το 1938, οφείλεται στο ότι τον Μάρτιο του ιδίου έτους, η προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία ήρθε να ταράξει βίαια τον διεθνή ορίζοντα. Καταδίκασε με δριμύτητα τις δύο επισκέψεις του Τσάμπερλεν στον Χίτλερ και στις 5 Οκτωβρίου του ίδιου έτους εκφώνησε, στη Βουλή των Κοινοτήτων, όταν ήρθε ενώπιόν της η Συμφωνία του Μονάχου, έναν από τους πιο λαμπρούς και μνημειώδεις κοινοβουλευτικούς λόγους που ακούστηκαν ποτέ. Κατήγγειλε την πολιτική του κατευνασμού του Τσάμπερλεν και κατέληξε με την περίφημη φράση του: «Στο Μόναχο υπέστημεν μία ολοκληρωτική και απόλυτο ήττα» (βλ. F. Bedarida, ε.α. σελ. 260).
Ιωαννης Κων. Θεοδωροπουλος – Δικηγόρος