Κύριε διευθυντά
Το πιο πολύτιμο πράγμα σε μία οικογένεια είναι τα παιδιά της. Οι γονείς είναι πρόθυμοι να υποστούν κάθε θυσία για να τους προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν στο θέμα της υγείας και της παιδείας, και τα δύο είναι απαραίτητα στη ζωή. Στο θέμα της υγείας, το ελληνικό κράτος δεν έχει και πολύ καλές επιδόσεις – νοσοκομεία με ελλιπές προσωπικό (κακοπληρωμένο ή απλήρωτο), έλλειψη φαρμάκων (ακόμα και βαμβάκι) φακελάκια… Ετσι, ο γονιός καταφεύγει στις ιδιωτικές κλινικές, με την αντίστοιχη τσουχτερή επιβάρυνση, που τη θεωρεί γονική υποχρέωση.
Στο θέμα της παιδείας η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Μια αξιόλογη προσπάθεια του νόμου της κ. Διαμαντοπούλου τορπιλίστηκε από όλους τους επόμενους υπουργούς. Ο γονιός που θα στείλει το παιδί του στη δωρεάν παιδεία που προσφέρει το υπουργείο, θα συναντήσει: Καταλήψεις με απώλειες μαθημάτων και εξαμήνων, και μη λειτουργούντα σχολεία, με έλλειψη καθηγητών, καθαριστριών, φυλάκων κ.λπ.
Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ, μην έχοντας, γενικά, αξιόλογα στελέχη, παρέδωσε την παιδεία σε ανάξιους, φανατικά αριστερίζοντες πολιτικούς, οι οποίοι διέλυσαν όσους καλούς θεσμούς διέθετε η παιδεία. Δεν θα αναφέρω ονόματα. Στα δύο πρόσφατα υπουργεία είναι ακατάλληλοι, και οι υπουργοί, και οι υφυπουργοί τους. Ετσι ο γονιός προτίμησε την ιδιωτική παιδεία. Και ως κορωνίδα του τυφλού πολιτικού φανατισμού που κατέχει τον κ. Φίλη (πλούσιοι και φτωχοί), δήλωσε ότι αυτός που διάλεξε την ιδιωτική παιδεία (ο πλούσιος) ας πληρώσει και έναν αυξημένο ΦΠΑ επί λέξει: «Αυτά είναι πενταροδεκάρες. Είναι περίπου 30 εκατομμύρια»!
Δεν γνωρίζει ο κ. υπουργός, ότι με τη βαριά φορολογία και τις μειώσεις στις συντάξεις, ακόμα και δέκα ευρώ έχουν βαρύτητα στα οικονομικά της οικογένειας; Τόση αναισθησία;
Τα τριάντα εκατομμύρια ήταν το ισοδύναμο για τον ΦΠΑ στην μπριζόλα. Αν ο σκοπός του δεν ήταν να κλείσει όποια είναι ιδιωτική επιχείρηση, αλλά διέθετε κάποια ικανότητα ηγέτη, θα μπορούσε να αποταθεί σ’ ένα ιδιωτικό ίδρυμα και να εξασφαλίσει το ποσό αυτό. Αναφέρω στην τύχη το Ιδρυμα Νιάρχου, το Ιδρυμα Ωνάση. Διαθέτουν τέτοια ποσά για να ενισχύσουν οικονομικά αδύνατα στρώματα της κοινωνίας.
Γιωργος Ζαμπικος – Ερμούπολη