Οικουμενική κυβέρνηση εδώ και τώρα
Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση με αυτή τη βροχή των φόρων που μας επιβάλλει καθημερινά, θα αντιλαμβάνεται ασφαλώς στο πού θα μας οδηγήσει όλους μας. Σε μια οικονομική ασφυξία θα μας οδηγήσει. Ενώ είναι πολύ αμφίβολο αν θα τους εισπράξει όλους αυτούς τους φόρους λόγω της οικονομικής δυσπραγίας που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας, θα προκαλέσει παράλληλα και μια σειρά από ιδιαίτερα αισθητές ανατιμήσεις στην αγορά. Και προπαντός αυτές τις ανατιμήσεις θα τις υποστούν όλα τα βασικά είδη διατροφής. Γεγονός που θα κάνει το κόστος ζωής στις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές μας τάξεις, ακόμα πιο ανυπόφορο. Αυτός όμως ο σάλος που θα είναι αναπόφευκτος για την αγορά, θα συνοδευτεί σίγουρα και από πτωτικές τάσεις στη ζήτηση. Στην κατανάλωση. Και συνακόλουθως ανάλογες τάσεις θα καταγράψουν και τα φορολογικά έσοδα του κράτους. Οι υπέρογκοι φόροι συνεπώς δεν μας λύνουν κανένα πρόβλημα. Και όπως προαναφέρθηκε, ούτε και την άκρως τεταμένη δημοσιονομική μας κατάσταση πρόκειται να απαλύνουν κάπως. Η κυβέρνηση πριν καταλήξει σε έναν τρομακτικότερο οικονομικό φαύλο κύκλο και δώσει και μια νέα διάσταση στην πολιτική της ανεπάρκεια, θα πρέπει να σκεφτεί πιο σοβαρά την ιδέα που έχει επανειλημμένως διατυπωθεί για τη συγκρότηση μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Η οποία και τους Συριζαίους θα βγάλει από αυτή τη δυσχερέστατη θέση όπου βρίσκονται και τη χώρα μας θα βάλει σε μια πορεία για μια γενικότερη αναδιοργάνωση και για μια σταδιακή οικονομική ανόρθωση. Οικουμενική, λοιπόν, εδώ και τώρα και πριν να είναι πολύ αργά.
Τακης Σουβαλιωτης – Χαλανδρίτσα Πατρών
Εισιτηριο διαφυγή
Κύριε διευθυντά
Πήρα αφορμή από τη δημόσια αντιπαράθεση του υπουργού των «τζάμπα» μεταφορών κ. Σπίρτζη και του επιτυχημένου διευθύνοντος συμβούλου του ΟΑΣΑ κ. Δημητριάδη, ο οποίος προσπάθησε να νοικοκυρέψει τον Οργανισμό και, εν πολλοίς, τα κατάφερε, μολονότι άλλες είναι οι βουλές του υπουργού τής «πρώτης φοράς αριστερά» τις οποίες και προανήγγειλε, με άκομψο, είναι αλήθεια, τρόπο, από το βήμα της Βουλής.
Το «λάθος» του κ. Δημητριάδη είναι ότι πρότεινε την επαναφορά του άρθρου 391 του Π.Κ., όπως ίσχυε μέχρι το 1994 όταν και καταργήθηκε με τον νόμο 2207/1994, σύμφωνα με το οποίο η εισιτηριοδιαφυγή ετιμωρείτο ως πλημμέλημα και όχι ως πταίσμα όπως συμβαίνει σήμερα.
Ο κ. Σπίρτζης εξανέστη με την πρόταση του Δ.Σ. «Δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιου είδους προτάσεις. Δηλαδή, να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται από τρία έως πέντε έτη όσοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς χωρίς εισιτήριο; Εγώ λέω να τους εκτελούμε κιόλας. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λένε τέτοια πράγματα άνθρωποι που είναι πολλά χρόνια στα μέσα μεταφοράς. Εχουν ευθύνη για το χάλι τους, έχουν ευθύνη για τους λαθροκυνηγούς. Eχουμε ευθύνη κι εμείς γιατί δεν τους έχουμε αλλάξει ακόμη. Τέτοια πρόταση μας είχε κάνει και η τρόικα». Αυτά είπε ο κ. Σπίρτζης από το βήμα της Bουλής.
Αυτή η αποστροφή δεν είναι μόνο προσβλητική για τον κ. Δημητριάδη, αλλά μου δίνει και την εντύπωση παραληρηματικού λόγου.
Αν κατάλαβα καλά, ο υπουργός ζητάει να μην ελέγχονται όλοι αυτοί –και είναι οι περισσότεροι, ων ουκ έστιν αριθμός– που επιβιβάζονται τζάμπα. Αυτό, προφανώς, εννοεί με τους «λαθροκυνηγούς». Ο υπουργός καταλόγισε στον εαυτό του «ευθύνη» επειδή δεν είχε αλλάξει ακόμη τον υφιστάμενό του. Αλλά με ποια αιτιολογία θα τον άλλαζε; Hταν ανεπαρκής ή μήπως ο υπουργός διακατεχόταν από την ανομολόγητη έγνοια ότι ο κ. Δημητριάδης είχε τοποθετηθεί από άλλον υπουργό άλλου κόμματος και το δικό του κόμμα έχει υποσχεθεί να τους αλλάξει όλους, να τα αλλάξει όλα! Η τρόικα, αν είχε προτείνει κάτι τέτοιο, φυσικά δεν θα εννοούσε την αλλαγή ενός επιτυχημένου μοντέλου με ένα άλλο απροσδιόριστης και νεφελώδους αποτελεσματικότητας. Αλλά ποιος είπε ότι και η τρόικα μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί μας.
Επικίνδυνη λέξη η αλλαγή. Φέρνει κακούς συνειρμούς. Ράβε-ξήλωνε παντού. Λες και εμείς πρώτοι ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα!
Σε ένα δημοκρατικό καθεστώς η προσπάθεια πρέπει να εστιάζει στον σεβασμό του νόμου. Ο φόβος της τιμωρίας λειτουργεί αποτρεπτικά και είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε κάτι παρά να προσπαθούμε εκ των υστέρων να το θεραπεύσουμε, γιατί τότε είναι πολύ αργά και το σύστημα θα έχει ξεχαρβαλωθεί. Και κοντά στο ξεχαρβαλωμένο σύστημα, εξαχρειώνονται και οι πολίτες, αδιαφορούν για τις υποχρεώσεις τους και παρακάμπτουν ό,τι δεν τους αφορά άμεσα. Αλλά αυτή η συμπεριφορά έχει τις επιπτώσεις της σε ολόκληρη την κοινωνία.
Δεν είναι κακό το κράτος να είναι συνεπές με τον εαυτό του και σοβαρό ώστε να πάψει να αιωρείται μέσα σε μια διαρκή αμηχανία κι έναν συνεχή φόβο για το «πολιτικό κόστος», που το κάνουν απολύτως αναξιόπιστο και ενισχύουν την ασυδοσία των πολιτών.
Αυτοί οι άνθρωποι «που λένε τέτοια πράγματα» επειδή είναι πολλά χρόνια στα μέσα μεταφοράς, καλό είναι να εισακούγονται γιατί είναι ειδήμονες και γνωρίζουν την κατάσταση σε βάθος, ενώ ο κ. Σπίρτζης, και ο κάθε κ. Σπίρτζης, με την κομματική διαδρομή, δεν γνωρίζει το αντικείμενο, θα είναι σήμερα αλλά αύριο δεν θα είναι στο υπουργείο ή ενδεχομένως θα είναι σε κάποια άλλη θέση και θα μας λέει τα ίδια φαιδρά…
Στο μεταξύ, το «τζάμπα» στα λεωφορεία ή το ιδιαίτερα φθηνό εισιτήριο εμένα μου στερεί την ποιότητα των μετακινήσεων. Το κόστος συντήρησης ενός οργανισμού που δεν είναι ανταποδοτικός είναι δυσβάσταχτο και καλούμαστε να το πληρώσουμε πάλι όλοι εμείς.
Η συχνότητα των αφίξεων και αναχωρήσεων σε όλα τα μέσα γίνεται όλο και πιο αραιή, τα στέγαστρα των στάσεων, οι πινακίδες και οι πίνακες με τα δρομολόγια έχουν καταστραφεί και κανείς –ούτε οι δήμοι– δεν ενδιαφέρεται να τα αποκαταστήσει. Τα λεωφορεία έχουν παλιώσει –εγώ πηγαινοέρχομαι στο κέντρο της Αθήνας με ένα λεωφορείο που θα έπρεπε να είχε πάει προ πολλού για πρώτη ύλη–, οι δρόμοι είναι άθλιοι, σε λίγο δεν θα καμαρώνουμε ούτε για το μετρό αφού κανείς δεν ακυρώνει το εισιτήριό του, ενώ τα σκουπίδια, οι χυμένοι καφέδες και οι μικροπωλητές με τις βρώμικες καρέκλες, τις πλαστικές σακούλες και τα βρώμικα stands των εφημερίδων έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους ιδίως στην Ομόνοια.
Πουθενά δεν υπάρχουν κανόνες!
Αλήθεια, αυτές οι μπάρες που θα εμπόδιζαν την επιβίβαση στον συρμό των τζαμπατζήδων, τι γίνονται; Αλλά, μακριά από την «πρώτη φορά αριστερά» οι έλεγχοι. Τα διαπιστευτήρια της δημοκρατικότητας δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει.
Μόνο που το επιτυχημένο καλό είναι να μην το αλλάζουμε, γιατί η εμμονή μας στην ιδεοληψία μας και στην κομματική στράτευση θα ζημιώσει μεν τον υπουργό με την αποτυχία της πολιτικής του, αλλά κοντά με αυτό θα ζημιωθεί η χώρα. Και για μεν το πρώτο δεν μας νοιάζει, μας νοιάζει όμως για το δεύτερο, διότι αφορά την ποιότητα της καθημερινότητάς μας.
Καλό είναι με την αναγκαιότητα της νομιμότητας να εκπαιδεύουμε και τα παιδιά, αυτό το λέω τόσο για το σχολείο όσο και για το σπίτι. Δεν είναι το 1 ευρώ που πονάει, είναι μιας μορφής δημόσιος διασυρμός που κανείς μας δεν θέλει.
Αλλά αυτή η τσίπα είναι που πάει να χαθεί από μικρούς και μεγάλους.
Χαρικλεια Μυττα – Φιλόλογος
Ανεξάρτητες Αρχές
Κύριε διευθυντά
Oπως είναι γνωστό, οι Ανεξάρτητες Αρχές έχουν χαρακτηρισθεί ως έκφραση αποτυχίας της πολιτικής. Ωστόσο, η ύπαρξή τους καθίσταται επιβεβλημένη για λόγους που αφορούν την προστασία του δημόσιου συμφέροντος σε ευαίσθητους τομείς (λ.χ. προστασία προσωπικών δεδομένων, Συνήγορος του Πολίτη, διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών, Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης κ.ά.). Οι πιο πάνω ενδεικτικά αναφερόμενες Αρχές έχουν συνταγματική κατοχύρωση, ενώ υπάρχουν και πολλές άλλες, για τις οποίες δεν υπάρχει συνταγματική πρόβλεψη. Μία τέτοια Ανεξάρτητη Αρχή είναι και η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.
Η ύπαρξη Ανεξάρτητων Αρχών καθίσταται έτσι μάλλον επιβεβλημένη, ιδιαίτερα όταν η εκάστοτε κυβέρνηση συγχέει το κόμμα με το κράτος. Η καθεστωτική αυτή λογική εμποδίζει, λόγου χάριν, την αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, η σημασία της οποίας για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους είναι προφανής. Ειναι γνωστό ότι υπάρχουν φορές που η διοίκηση και η κυβέρνηση δεν εφαρμόζουν ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι μία ασφαλιστική δικλίδα για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων. Και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται με την επιλογή των κατάλληλων και ικανών (ακομμάτιστων), οι οποίοι θα στελεχώσουν τις θέσεις ηγεσίας. «Κατάλληλα» πρόσωπα σημαίνει ότι δεν θα «συνεργάζονται» με την εκάστοτε κυβέρνηση, ακυρώνοντας στην πράξη το ουσιαστικό έργο των Ανεξάρτητων Αρχών, οι οποίες καλούνται με θεσμική ακεραιότητα να περιφρουρήσουν το έργο τους.
Νικος Ανδρουτσοπουλος
Στο Δημόσιο…
Kύριε διευθυντά
Η είδηση λέει ότι σε τμήμα κάποιας δημόσιας υπηρεσίας της Λάρισας, σε έλεγχο που έγινε διαπιστώθηκε ότι από τους 38 υπαλλήλους του απουσίαζαν οι 33. Μάλιστα, η προϊσταμένη του τμήματος, απολογούμενη εγγράφως, τους δικαιολόγησε όλους. Διαβεβαίωσε, δε, ταυτόχρονα ότι η απουσία τους «σε καμιά περίπτωση δεν διατάραζε την εύρυθμη λειτουργία του».
Πέντε χρόνια μετά τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, εμείς με την ψήφο μας εμμένουμε να αναθέτουμε τη σωτηρία του πρακτικά στα ίδια κόμματα και στους ίδιους πολιτικούς (από τη μια άκρη μέχρι την άλλη του φάσματος), που έριξαν το καράβι στα βράχια.
Oταν με τον αντίχειρα της παλάμης, δίκην εισαγγελέα, δείχνουμε άλλους ότι φταίνε για τα δεινά μας, είναι τόσο αφελές να μας διαφεύγει ότι μόνο 2 από τα 5 δάχτυλα δείχνουν μπροστά. Τα άλλα 3 δείχνουν πίσω…
Σακης Γαλιγαλης – Παπάγου