Οι δημοσκοπήσεις
Κύριε διευθυντά
Συγχαρητήρια για την επιστολή και τα σχόλια του αξιότιμου κ. Δυοβουνιώτη σχετικά με τα στατιστικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Eχει γίνει αντιληπτό πλέον ότι οι εκάστοτε, κάνοντας χρήση όρων, δημοσκοπήσεις, στατιστικά αποτελέσματα, στατιστικό λάθος κ.λπ., δίνουν μια αμφιλεγόμενη ποιοτική διάσταση πρόγνωσης των αποτελεσμάτων. Και φυσικά επικαλούμενοι το στατιστικό λάθος είναι όλοι ευχαριστημένοι, και αυτοί που κάνουν τις δημοσκοπήσεις και οι αγωνιώντες των εκλογικών αποτελεσμάτων. Oπως σωστά αναφέρεται, το πρόβλημα των πραγματικών αποτελεσμάτων είναι στο δείγμα των ερωτηθέντων. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Μπορεί να είναι μικρός ο αριθμός του δείγματος, αλλά το αποτέλεσμα πιο κοντά στην πραγματικότητα, δηλαδή το λάθος μικρότερο αρά λιγότερο προκλητικό, εφόσον φροντίσουν οι δημοσκόποι να εξασφαλίσουν την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος, που είναι και το μείζον. Η στατιστική επιστήμη ως εργαλείο εκτίμησης ποιοτικών αποτελεσμάτων όχι μόνο δεν παραπλανά αλλά είναι, με τις σύγχρονες μεθοδολογίες (αλγόριθμοι, υπολογιστικά μέσα), αδιαμφισβήτητο μέσο ενημέρωσης των σύγχρονων κοινωνικών εξελίξεων. Ας διερωτηθούν οι αντιρρησίες γιατί τα αποτελέσματα των exit poll είναι τόσο κοντά στα εκλογικά αποτελέσματα. Αρα κάποτε σ’ αυτή τη χώρα ας δώσουμε την πρώτη θέση στους ειδικούς που έχουν τη γνώση αναγνώρισης και επίλυσης των προβλημάτων. Ιδιαίτερα στα προβλήματα κοινωνικού χαρακτήρα δεν είναι μόνο οι ειδικοί οι οποίοι έχουν στείλει τα μηνύματα, υπάρχει η καθημερινότητα που είναι τρανή επιβεβαίωση των τραγικών εξελίξεων, άρα από τη μεριά των πολιτικών ας γίνει χρήση και των μηνυμάτων των ειδικών, αλλά κυρίως μια πιο ξεκάθαρη διάθεση επίλυσης και όχι διαχείρισης των προβλημάτων. Μόνο έτσι θα δομήσουμε προϋποθέσεις και οι επόμενες γενιές θα έχουν καλύτερες προοπτικές. Πιστεύω ότι τεκμηριώνοντας την αισιοδοξία μας με επιστημονικές προσεγγίσεις στοιχίζει. Στοιχίζει όμως περισσότερο αισιοδοξώντας με συνθήματα.
Αδαμ Μπουνας
Γενοκτονία – εθνοκάθαρση
Κύριε διευθυντά
Η δήλωση του κ. Ν. Φίλη, υπουργού Παιδείας, ότι η εξόντωση του Ελληνισμού του Πόντου δεν ήταν γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση, έγινε τώρα, χωρίς κάποια φανερή αφορμή, γιατί δεν είχε προηγηθεί σχετικώς ούτε κάποιο γεγονός ούτε κάποια συζήτηση.
Από σχετική ανάρτηση στο Διαδίκτυο αποδεικνύεται ότι από την εξεταστέα ύλη του βιβλίου Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου του σχολικού έτους 2015-2016 αφαιρέθηκαν οι ενότητες «Παρευξείνιος Ελληνισμός. Ο Παρευξείνιος Ελληνισμός το 19ο και 20ό αιώνα» σελ. 245-254, στις οποίες αναπτύσσονται τα ιστορικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Ποντίων. Από το γεγονός αυτό, το οποίο κατήγγειλε στη Βουλή και ο βουλευτής κ. Μ. Βαρβιτσιώτης, δημιουργείται η εντύπωση ότι η άποψη ότι η εξόντωση των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία δεν είναι άποψη ενός ατόμου, όπως ο κ. Φίλης, αλλά είναι κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, και από το γεγονός ότι η δήλωση του κ. υπουργού έγινε χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια σχετική αφορμή και ενόψει της επισκέψεως του πρωθυπουργού στην Τουρκία, δημιουργείται η εντύπωση ότι η υπουργική δήλωση έγινε με σκοπό να παρουσιασθεί η Ελλάδα ότι δεν δέχεται τις κατηγορίες για τα εγκλήματα των Τούρκων και ότι έχει φιλικές διαθέσεις απέναντί τους. Για να διαψεύσει τις εντυπώσεις αυτές ο πρωθυπουργός οφείλει πάραυτα να απομακρύνει τον υπουργό αυτόν και να διατάξει την αποκατάσταση του παραπάνω κειμένου του βιβλίου της Ιστορίας. Οι Τούρκοι αρνούνται τα εγκλήματά τους αυτά και αγωνίζονται σκληρά να μην αναγνωρισθούν επισήμως διεθνώς. Οποιος όμως αρνείται τα αυταπόδεικτα εγκλήματά του, το κάνει γιατί πρόκειται να διαπράξει και άλλα παρόμοια. Οι Τούρκοι το απέδειξαν αυτό με την εξόντωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως το 1955 και το αποδεικνύουν και σήμερα με την επιχειρουμένη εξόντωση των Κούρδων, τους οποίους εχρησιμοποίησαν για τη σφαγή Αρμενίων και τώρα, που δεν τους χρειάζονται, εξοντώνουν και τους ίδιους.
Ευαγγελος Ανδριανος – Λακωνία
II
Κύριε διευθυντά
«Τη γλώσσα μού έδωσαν Ελληνική» έχει πει ο Ωραίος Ελύτης… και στη μακρινή Κοιλάδα του Πυριτίου, ακρόπολη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, έχουν διατυπώσει και ομολογούν μοναδικές σ’ αυτήν ιδιότητες, αν και κάποιοι ιθαγενείς, φιλόλογοι και γλωσσολόγοι, έχουν επιφυλάξεις επ’ αυτού…
Σ’ αυτήν, λοιπόν, τη γλώσσα, υπάρχουν δύο λέξεις «εισαγόμενες» με διακεκριμένες έννοιες: Εθνοκάθαρση – Γενοκτονία.
Η ελληνική λογική, απαραίτητη για την κατανόηση και την χρησιμοποίηση της ελληνικής γλώσσας (προφανώς και για τις άλλες γλώσσες με τις αντίστοιχες λογικές), αποφαίνεται ότι η λέξη εθνοκάθαρση προσδιορίζει σκοπό και η λέξη γενοκτονία το μέσο επίτευξης αυτού του σκοπού. Αυτά, βεβαίως, κατά τη δική μου θεώρηση… και της γλώσσας και της λογικής. Σε περίπτωση λάθους, πάσα… καρπαζιά δεκτή! Ο σκοπός της εθνοκάθαρσης επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους, από το ξίφος έως… το αλκοόλ! Σε πεδία ανοιχτά, βουνά, campus, δάση, ερήμους ή σε χώρους «προστατευόμενους» ή και απλώς «ελεγχόμενους». Συρματοπλέγματα, απλά ή ηλεκτροφόρα, τοίχοι από οπλισμένο σκυρόδεμα ενισχυμένοι με συρματοπλέγματα, ηλεκτροφόρα ή μη, με σκυλιά ή όχι, γνωστά εργαλεία και όργανα εφαρμογής του σκοπού της εθνοκάθαρσης. Τόσο επίκαιρες επιδόσεις σε όλον τον κόσμο, τον Α΄, τον Β΄ και τον Γ΄… Οσον αφορά την εθνοκάθαρση της Τουρκίας από τους ιθαγενείς πληθυσμούς, εφαρμόστηκαν σχεδόν με όλα τα μέσα, σε όλη την έκτασή της, από το Ερζερούμ έως την Τένεδο! Γιατί, λοιπόν, κάποιοι ευαίσθητοι περιορίζουν την ευαισθησία τους μόνο στον Πόντο ή μόνο στην Τουρκία; Οχι μόνο το περισσόν, αλλά και το έλασσον… εκ του πονηρού!
ΥΓ.: Επί τη ευκαιρία, ο «διωγμός» των Ελλήνων από το 30% της Κύπρου και των Παλαιστινίων από μέρος της Παλαιστίνης τι είναι; «Αποκατάσταση»;
Παν. Χρ. Καραγεωργος – Γεωπόνος
III
Kύριε διευθυντά
Μεγάλο σάλο έχει προκαλέσει η δήλωση του υπουργού Παιδείας ότι η σφαγή των Ελλήνων του Πόντου δεν είναι γενοκτονία αλλά εθνοκάθαρση!
Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη διαβάζουμε ότι γενοκτονία είναι: η βάσει σχεδίου συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση φυλής ή έθνους, ενώ εθνοκάθαρση είναι: η εκδίωξη των μελών μιας εθνότητας, από μια περιοχή, για γεωπολιτικούς σκοπούς. Oσοι επιστήμονες και ιστορικοί έχουν ασχοληθεί με το θέμα επισημαίνουν ότι η διαφορά μεταξύ της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας είναι ότι εις μεν την πρώτη εμπεριέχονται πράξεις απέλασης ή μετακίνησης πληθυσμών, ενώ στη γενοκτονία, όπως λέει και το δεύτερο συνθετικό της λέξης, εμπεριέχονται κάθε είδους εγκληματικές πράξεις όπως φόνοι, εμπρησμοί, δημεύσεις περιουσιών κ.λπ.
Oμως, όλες αυτές οι αναμφισβήτητες θηριωδίες και τα πάσης φύσεως εγκλήματα που διέπραξαν οι Νεότουρκοι σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου φαίνεται πως δεν ήσαν ικανά να αλλάξουν τη γνώμη του κ. Φίλη!
Και βέβαια αυτός, όπως και κάθε πολίτης, έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του απόψεις για το ποντιακό ζήτημα. Oμως, από τη θέση του υπουργού είναι υποχρεωμένος να εκφράζει μόνο τις κυβερνητικές θέσεις και όχι τις προσωπικές του, έστω και αν αυτές ήσαν θεμελιωμένες σε δικές του ιστορικές έρευνες και μελέτες, πράγμα που δεν συμβαίνει!
Αλλά, πέραν αυτών, με αυτή την ανιστόρητη δήλωσή του ο υπουργός, πέραν του ότι προσθέτει ακόμα ένα πρόβλημα στα τόσα που αντιμετωπίζει τούτη την ώρα η κυβέρνηση, το χειρότερο είναι ότι παρέχει ένα ισχυρό άλλοθι στην τουρκική πλευρά, για να συνεχίζει περιχαρής την κατάπτυστη προπαγάνδα της, ενισχυμένη μάλιστα με το κύρος μιας υπουργικής θέσης!
Κατά κοινή ομολογία, αυτή η δήλωση προκαλεί φθορά στην κυβέρνηση. Οι ευθύνες γι’ αυτό δεν βαρύνουν μόνο τον κ. Φίλη, βαρύνουν και τον πρωθυπουργό ο οποίος ευθύνεται για τα πρόσωπα που επιλέγει για συνεργάτες του. Ο Ισοκράτης έλεγε: «Οταν αναλάβεις εξουσία, μη χρησιμοποιήσεις για συνεργάτες σου πρόσωπα ύποπτα, γιατί για τα δικά τους αμαρτήματα εσένα θα βαρύνουν οι ευθύνες».
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος, πρ. βουλευτής
Η πλατεία είναι πια στην εξουσία
Κύριε διευθυντά
Με αυτή την επιστολή θέλω να ευχαριστήσω την «Καθημερινή» που της 25η Οκτωβρίου 2015 στη 2η σελίδα, στο άρθρο με τίτλο «Η πλατεία είναι πια στην εξουσία» του Στέφανου Κασιμάτη, αναφέρεται στην επίσκεψη του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ, και καθίσταται γνωστή η αποτίμηση της επίσκεψης από την έγκριτη εφημερίδα την οποία διαβάζουν άνθρωποι υψηλού επιπέδου και κύρους.Πρέπει να έχουν προξενήσει το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων οι τρόποι και η ενδυμασία των κυβερνώντων κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του υψηλού ξένου. Είμαι βέβαιος ότι θα έχουν παρατηρήσει τη μεγάλη διαφορά που γενικώς ο ελληνικός λαός έχει στην ανάκρουση των ύμνων των ξένων χωρών, και του δικού μας, και χωρίς αμφιβολία στο παρουσιαστικό μας, ειδικώς όταν έχουμε την τιμή να δεχόμαστε ξένους. Δεν πρέπει να παραλείψω να αναφερθώ και στους τρόπους των συνδαιτυμόνων σε επίσημο δείπνο και να τονίσω ότι πρέπει να καταλάβουν ότι αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα και επομένως η παρουσία τους να είναι αντάξια της χώρας και των Ελλήνων.
Θεοχαρης Γ. Παππας
Για ένα σταυρόλεξο
Κύριε διευθυντά
Φέτος συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννηση του τελευταίου της «παρέας Σεφέρη», του αείμνηστου Ζήσιμου Λορεντζάτου, που ήταν διακεκριμένος δοκιμιογράφος, μεταφραστής και, παρά την αντίθετη γνώμη του, δόκιμος ποιητής. Θέλω, λοιπόν, να συγχαρώ τον ανώνυμο συντάκτη του σταυρολέξου υπ’ αρ. 1923 («Η Καθημερινή», 30.10.2015), που διακριτικά τίμησε τον Ζ.Λ. με τον ορισμό του 7β καθέτως: «Για τον Αμερικανό αυτό συγγραφέα έγραψε ένα δοκίμιο ο Ζήσιμος Λορεντζάτος (αντιστρ.)», υπαινισσόμενος τον Eντγκαρ Aλαν Πόε.
Nικος Γριπονησιωτης