Kύριε διευθυντά
Και οι τέσσερις υποψήφιοι αρχηγοί της Ν.Δ., κατά την προεκλογική περίοδο, ενώ εδήλωναν κατηγορηματικά ότι θα διατηρήσουν την ενότητα του κόμματος, στην πράξη, όπως γράφει σε σχετικό άρθρο του στην «Κ» και ο έγκριτος δημοσιογράφος κ. Ιορδανίδης: «Εκαναν παν το δυνατόν για να διχάσουν την παράταξη». Στο μέλλον λοιπόν θα φανεί ποιοι θα σεβασθούν την ενότητα του κόμματος και ποιοι θα την υπονομεύσουν!! Ολοι οι νεοδημοκράτες αγωνιούν και περιμένουν όχι μόνο τη μη διάσπαση, αλλά και τη μη συρρίκνωση της παράταξης!
Oμως, όπως όλα δείχνουν, η εποχή του δικομματισμού και των μόνο κομματικών κυβερνήσεων με τους χαρισματικούς μεγάλους ηγέτες, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί! Στο εξής, φαίνεται πως θα ζήσουμε σε άλλα πολιτικά πρότυπα συνεργασιών περισσότερων κομμάτων, χωρίς τους μεγάλους ηγέτες, όπως συμβαίνει σήμερα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες!
Με αυτά τα δεδομένα και τη σκέψη, ότι μάλλον θα έχουμε έναν άλλο αναλογικότερο εκλογικό νόμο, ο οποίος θα διευκολύνει τη διασπορά ψήφων και θα ενθαρρύνει τις διασπάσεις πολυσυλλεκτικών κομμάτων, πολλοί είναι εκείνοι που διερωτώνται μήπως μια «διάσπαση», δηλαδή μια «γέννηση» δύο νέων κομμάτων από τη Ν.Δ., ενός «δεξιού» και ενός «κεντρώου», θα ήταν περισσότερο ωφέλιμη τόσο για την παράταξη της Ν.Δ. όσο και για τον τόπο, αφού έτσι θα μπορούσαν και τα δύο κόμματα, λειτουργούντα χωριστά, να προσελκύσουν περισσότερους ψηφοφόρους από όσους θα συγκέντρωνε ο νέος πρόεδρος εμφανιζόμενος επικεφαλής ενός ενιαίου κόμματος, το οποίο θα εκπροσωπούσε και τις δύο τάσεις: τη λαϊκή δεξιά και το φιλελεύθερο κέντρο! Eτσι, οι δύο αυτοί νέοι σχηματισμοί, εκτός του ότι θα ανέβαζαν το άθροισμα των ποσοστών τους, θα αποτελούσαν και ένα «ανάχωμα» σε διαρροές προς ακραία δεξιά και αριστερά μορφώματα, τα οποία δυστυχώς τελευταία κερδίζουν έδαφος!
Hλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος, πρ. βουλευτής
Τα σύνορα
Κύριε διευθυντά
Ιδού η ευκαιρία. Oλοι οι εταίροι μας θυμήθηκαν επιτέλους τα λησμονημένα σύνορα της Ευρωπαϊκής Eνωσης. Εκείνα τα σύνορα που σαν έντιμοι ομόσπονδοι εταίροι θα έπρεπε διά δόγματος να τα είχαν εξαρχής χαράξει, οριοθετήσει και προστατέψει, με την πρώτη παραβίασή τους από τη γνωστή σε όλους γειτονική εξωτική χώρα που στη συνέχεια τα παραβίαζε συστηματικά. Τότε έκαναν πως δεν ήταν δικά τους.
Τώρα, όμως, τα θυμήθηκαν, αλλά όχι λόγω της επέμβασης του Αγίου Πνεύματος, βασικού στοιχείου της χριστιανικής Αγίας Τριάδας, μα λόγω της επέλασης του αλλόθρησκου άοπλου Αττίλα στις χώρες τους, πριν εκείνοι τις γεμίσουν με μιναρέδες και καλλίφωνους μουεζίνηδες. Και το ιδιαίτερα ανέντιμο εκ μέρους τους είναι η απειλή ότι θα μας βγάλουν από το σύμφωνο Σένγκεν, αν δεν φυλάξομε εμείς, μόνοι μας, τα «ευρωπαϊκά σύνορα». Εκείνα που λίγο πριν αγνοούσαν επιδεικτικά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι είδους ομοσπονδία έχει καταλήξει να είναι αυτή η σημερινή Ε.Ε. Εκ των πραγμάτων πάντως φαίνεται ότι οι σπείρες δεν αποτελούνται μόνο από κακόβουλα άτομα, αλλά στην περίπτωσή μας και από κακόβουλα κράτη.
Oπως και αν είχαν τα πράγματα λίγο πριν, εμείς πρέπει να επωφεληθούμε τώρα. Είναι η ευκαιρία μας. «Για ευρωπαϊκά σύνορα μιλήσατε, κύριοι εταίροι, και τη φύλαξή τους από εμάς»; Ωραία. Τότε αν τα ελληνικά σύνορα είναι τα νότια σύνορα της Ευρώπης, θα πρέπει να είναι σύνορα της ίδιας της ομοσπονδίας για όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις. Χωρίς εξαιρέσεις. Δηλαδή όταν παραβιάζεται ο ελληνικός εθνικός χώρος από οιονδήποτε, θα είναι σαν να παραβιάζεται η ίδια η Ευρωπαϊκή Eνωση σαν σύνολο και αυτό θα είναι αιτία ένοπλης αντιμετώπισης εκ μέρους της. Casus belli, όπως το είχε θέσει ο παραβιαστής των ευρωπαϊκών συνόρων που κακόβουλα τότε δεν ήταν ευρωπαϊκά για την Ε.Ε. Που τότε δύο κράτη του ΝΑΤΟ υπήρχε περίπτωση να αλληλοσκοτωθούν. Και καταλήγω να πιστέψω ότι δεν θα έπρεπε να είμαστε ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Και καταλήγω πάλι να συμφωνήσω με τις απόψεις του κ. Λαφαζάνη, άσχετα αν θα μας έβαζε σε άλλης μορφής περιπέτειες.
Γ. Ν. Χαρμαντας – Μεταμόρφωση