Το μεγάλο στοίχημα των μεταρρυθμίσεων
Κύριε διευθυντά
Eνα χρόνο μετά τις εκλογές του περασμένου Γενάρη, με τη χώρα να έχει ξαναμπεί σε μεγάλες περιπέτειες τις οποίες θα μπορούσε να έχει αποφύγει, αρχίζει η κοινωνία να συνειδητοποιεί βαθιά μέσα της πως ο δρόμος για την έξοδο από την ύφεση και το μνημόνιο περιλαμβάνει ορισμένα απαραίτητα βήματα και περνάει μέσα από μια λογική αλληλουχία κινήσεων, που θα επαναφέρουν τη χώρα σε ομαλότητα και ύστερα σε ανοδική πορεία ανάπτυξης.
Τα μνημόνια δεν σκίζονται, η τρόικα δεν διώχνεται, τα χρέη δεν διαγράφονται μονομερώς, αρχίζουν να το καταλαβαίνουν και οι πιο αφελείς. Μπορεί να χρειάστηκε ένας ολόκληρος χρόνος, τρεις εκλογικές διαδικασίες, αρκετά εφιαλτικά και αβέβαια βράδια, με τη χώρα να ακροβατεί στο κενό, μπορεί η Ελλάδα να έκανε ένα μεγάλο πισωγύρισμα, αλλά πλέον είναι ξεκάθαρο. Ο δρόμος είναι ένας. Τολμηρές μεταρρυθμίσεις για να έλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Πρέπει να προχωρήσουν άμεσα οι αποκρατικοποιήσεις, να αξιοποιηθεί η περιουσία του κράτους που βρίσκεται υπό καθεστώς μαρασμού, να μπει ένα τέλος στην υπερβολική φορολόγηση που έχει τσακίσει τους πολίτες, διώχνει στο εξωτερικό τις ελληνικές επιχειρήσεις και λειτουργεί κατασταλτικά για κάθε επενδυτή, ο οποίος σκέπτεται να δραστηριοποιηθεί στη χώρα μας.
Μόνο έτσι θα ξεκολλήσει η οικονομία της χώρας, θα επανέλθει η ρευστότητα και θα αρχίσει η Ελλάδα να μπαίνει σε τροχιά ανάπτυξης. Είναι φυσικά αντιληπτό από όλους πως το παραπάνω εγχείρημα δεν μπορεί να υλοποιηθεί από μια ανεύθυνη και λαϊκίστικη αντιευρωπαϊκή μάζα, αλλά η σοβαρότητα της κατάστασης απαιτεί τη συστράτευση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του τόπου και όσων ανθρώπων είναι πρόθυμοι να συμβάλλουν σε αυτή την εθνική προσπάθεια. Με γνώσεις, πρόγραμμα, σαφή κατεύθυνση και κοινωνικό πρόσημο.
Δεν μπορούμε να βασιστούμε σε ανθρώπους που πολεμούν και αποφεύγουν τις μεταρρυθμίσεις, γιατί εκπροσωπούν και αβαντάρονται από όσους τις απεχθάνονται και τις φοβούνται. Είναι η μεγάλη στιγμή, να παλέψουμε για να γίνουν οι μεγάλες τομές που χρειάζεται η Ελλάδα. Oλοι εμείς που ονειρευόμαστε διαφορετικά αυτή τη χώρα και θέλουμε να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε σε αυτή.
Ηλιας Γεωργουλακος
Επιστροφή καταθέσεων
Κύριε διευθυντά
Στο ομώνυμο άρθρο της κ. Ευγ. Τζώρτζη στο φύλλο της 31.12.2015 αναφέρονται κίνητρα που προτείνουν οι τράπεζες ώστε οι πολίτες να καταθέσουν ξανά τα χρήματά τους (υπολογίζονται σε 30 δισ.), αποκαθιστώντας έτσι μέρος της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος. Θα σταθώ στο βασικότερο κίνητρο που προτείνουν: Να χαρακτηρίζεται «νέο» το χρήμα που από το «σεντούκι» κατατίθεται στην τράπεζα. Ετσι θα είναι δυνατή η ανάληψη από τον καταθέτη του 10% του ποσού που κατέθεσε, ή και 20-30%.
Μας λένε δηλ. ότι αντί να έχω τα χρήματά μου στο «σεντούκι» και να τα διαχειρίζομαι όπως εγώ θέλω, να εγχειρίσω στην τράπεζα το 70-90% των χρημάτων μου να το εκμεταλλεύεται προς ίδιον όφελος και εγώ να διατηρήσω τον έλεγχο μόνο στο υπόλοιπο 10-30%!
Προσφέρουν χάντρες στους ιθαγενείς! Συμφωνώ απόλυτα να επιστρέψουν τα χρήματα στο τραπεζικό σύστημα για τόνωση της επιχειρηματικότητας μέσω δανείων σε υγιείς επιχειρήσεις, όμως με έναν win-win τρόπο: Απλούστατα τα «νέα» χρήματα να επιβραβεύονται με ένα εύλογο επιτόκιο της τάξης του 2,50% (πολύ χαμηλό κόστος δανεισμού για τις τράπεζες στις παρούσες συνθήκες) το οποίο να αυξάνεται για μεγάλα ποσά. Πώς να το κάνουμε, το χρήμα πάει εκεί που του φέρονται καλύτερα (όπως το νερό διαλέγει την ευκολότερη διαδρομή) είτε στο σεντούκι είτε στην τράπεζα.
Λεωνιδας Χατζηβασιλειου
Xειρόγραφα έγγραφα και γραφειοκρατία
Kύριε διευθυντά
Eάν ο ίδιος δεν το διαπίστωνα, θα είχα τη βεβαιότητα ότι πρόκειται για ανεκδοτολογικές διηγήσεις με κακόβουλες προθέσεις και με αντικειμενικό σκοπό να πλήξουν την εικόνα της χώρας μας.
Στον τομέα της διοικητικής λειτουργίας ενός κράτους παρατηρούνται κατά καιρούς κυκλικές διακυμάνσεις, οφειλόμενες σε διάφορα αίτια, πλην όμως σε ένα σύγχρονο κράτος-μέλος της E.E., οι δυσλειτουργίες αποκαθίστανται σε σύντομο χρονικό διάστημα, πάντοτε επί τα βελτίω και όχι στην επιστροφή της εποχής των σπηλαίων.
Aπό τα στοιχεία που περιήλθαν στα χέρια μου και αφορούν συνταξιοδοτική περίπτωση, βλέπω ότι τα σχετικά με την υπόθεση επίσημα έγγραφα, αποστέλλονται και φθάνουν στην Eυρωπαϊκή Eνωση χειρόγραφα και διατυπωμένα σε ανορθόγραφα, ασύντακτα και ακατάληπτα ελληνικά, με συνέπεια η καθυστέρηση της διεκπεραίωσης να πλησιάζει ήδη τα 10 χρόνια, ενώ οι αρμόδιοι προς τούτο με δικαίωμα υπογραφής δημόσιοι υπάλληλοι στην Eλλάδα, παραμένουν απαθείς και ασυγκίνητοι, ωσάν να περιμένουν τον από μηχανής θεό να δώσει τη λύση με τη βιολογική εξαφάνιση του 68χρονου συνταξιούχου.
Σημειωτέον ότι αυτά τα χειρόγραφα επίσημα έγγραφα απευθύνονται σε υπηρεσίες προηγμένου κράτους της E.E., όπου η «γραφειοκρατία» είναι λέξη όχι μόνον άγνωστη, αλλά και αδιανόητη.
Mέχρι σήμερα το ελληνικό ασφαλιστικό ταμείο δεν αρκείται μόνο να συνεχίζει να βασανίζει σαδιστικά τον ηλικιωμένο και από το 1964 ασφαλισμένο του, εμμένοντας πεισματικά στην άρνησή του και να συμμετάσχει στην από πολλών ετών χορηγούμενη από το προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος σύνταξή του, αλλά εξακολουθεί και να αντιδικεί με το αντίστοιχο ασφαλιστικό ταμείο της Eυρωπαϊκής Eνωσης, με τα στερεοτύπως επαναλαμβανόμενα διάφορα νομικίστικα σοφίσματα, προσκόμματα και προφάσεις, υποτιμητικά της στοιχειώδους νοημοσύνης και εξευτελιστικά για τα δημόσια ήθη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, με τα οποία έχουν συμμαχήσει η άγνοια και η στρεψοδικία, όπως π.χ. να ζητούν τη μετάβαση του συνταξιούχου στην Eλλάδα… προς αυτοπρόσωπη εξέταση.
Tο ευρωπαϊκό ασφαλιστικό ταμείο συνεχίζει να διαμαρτύρεται προς το αντίστοιχο της Eλλάδας με πληθώρα εγγράφων του, τα περισσότερα των οποίων είτε παραμένουν αναπάντητα είτε εάν μερικά απαντηθούν, μετά την παρέλευση ενός έτους, οι απαντήσεις αυτές είναι χειρόγραφες, ανορθόγραφες, ασύντακτες και ακατάληπτες.
Eχω την πεποίθηση ότι το μόνο αξιόλογο κέρδος που θα προσποριστεί τελικά ο βασανιζόμενος συνταξιούχος ή οι κληρονόμοι του, θα προέλθει από την αξιοποίηση των αναφερόμενων χειρόγραφων επίσημων εγγράφων, τα οποία καταφανώς έχουν συλλεκτική αξία.
Περαίνοντας, θα ήθελα να προσθέσω ότι σε άλλη υπόθεση και σε δακτυλογραφημένο αυτή τη φορά επίσημο δημόσιο έγγραφο, που έχω επίσης στα χέρια μου, αναφέρεται ότι επελήφθη της υπόθεσης «ειδικός επιστήμονας δικηγόρος», ο οποίος, όμως, τη μεταγραφή στο υποθηκοφυλακείο την αναφέρει ως «καταγραφή», διατύπωση στην οποία δεν θα προέβαινε ούτε πρωτοετής φοιτητής της νομικής.
Θεωρώ περιττό να αναφέρω τα στοιχεία του προμνησθέντος ταμείου, διότι είμαι πεπεισμένος ότι, από την ακρίβεια των διαλαμβανομένων στην παρούσα θα αναγνωρίσει το ίδιο τα στοιχεία της ταυτότητάς του, με την προσθήκη ότι αναμένω από τον αρμόδιο υπουργό να φροντίσει για την ευπρέπεια της χώρας μας.
Hλιας K. Kυπραιος – Πολιτευτής Δωδεκανήσου
Γύρω από μια επίσκεψη
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Κ» (30-12-2015) και στη στήλη «Γράμματα αναγνωστών» δημοσιεύτηκε επιστολή του κ. Ιωάννου Σακελλαράκη, ο οποίος, αναφερόμενος σε δικό μου κείμενο, (βλ. «Κ» της 11-12-2015), υπενθυμίζει ότι «η βασίλισσα Ελισάβετ ήρθε στην Ελλάδα μαζί με τον Φίλιππο. Πρέπει να ήταν το 1953…». Αυτό ως απάντηση σε σχετική παράγραφο της δικής μου επιστολής, όπου υποστήριζα ότι η βασίλισσα Ελισάβετ, στα 63 χρόνια της βασιλείας της, έχοντας επισκεφθεί επίσημα πολυάριθμες χώρες της υφηλίου, παρέλειψε, από το επίσημο πρόγραμμα των επισκέψεών της, τη χώρα μας.
Εάν ο επιστολογράφος σας διάβαζε πιο προσεκτικά το κείμενό μου, θα κατανοούσε ότι αναφέρομαι αποκλειστικά σε επίσημη επίσκεψή της, που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Η ανάλογη, που πράγματι έγινε προ της αναρρήσεώς της στον Βρετανικό Θρόνο, (διαδέχθηκε, ως γνωστόν, τον Βασιλέα πατέρα της Γεώργιο τον ΣΤ΄ το 1952), σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναπληρώσει τον ισχυρό συμβολισμό που πάντα ενέχει μία επίσημη επίσκεψη αρχηγού κράτους (visite d’ Etat). Εν προκειμένω η εκκρεμούσα επίσημη επίσκεψή της στην Ελλάδα ήτο και εξακολουθεί να είναι άκρως επιβεβλημένη.
Iωαννης K. Θεοδωροπουλος – Δικηγόρος
Aπάντηση στην Die Welt
Kύριε διευθυντά
Πάρα πολύ ωραία η κριτική από μακριά των «υπευθύνων» Γερμανών της ασφάλειας, ότι η Eλλάδα επέτρεψε και έφυγαν από τη χώρα μας δύο ύποπτοι τρομοκράτες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι από την Eλλάδα πέρασαν 800.000 μετανάστες από διάφορες χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμο κατάσταση και πνίγονται στο Aιγαίο χιλιάδες άνθρωποι και μικρά παιδιά. Aντί να ασκεί κριτική η «καλά ενημερωμένη» Die Welt για τους δύο υπόπτους, ας στείλουν τα κανάλια τους και τους «ειδικούς» δημοσιογράφους στην πλευρά της Tουρκίας όπου φορτώνουν στα φουσκωτά τους πρόσφυγες, οι μαφιόζοι δουλέμποροι που εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ από τους ταλαιπωρημένους και απογοητευμένους από την κατάσταση στη χώρα τους. Oι κύριοι της Die Welt φοβούνται μήπως και τους συλλάβουν για παράνομη παρουσία τους στον χώρο αυτό, που ελέγχεται από τις τουρκικές αρχές ή και ακόμη ορισμένοι να συνεργάζονται με τη μαφία γιατί αποφέρει πολλά κέρδη. Aπορώ τόσα χρόνια πώς δεν βρέθηκε ακόμη καμία μα καμία τηλεόραση από τις χώρες της Eυρώπης στην πλευρά της Tουρκίας που είναι η πρώτη στάση των ταλαίπωρων ανθρώπων, από τη χώρα της καταγωγής τους.
Δημητρης Σκεπαρνιας – Γενεύη