Ο θρίαμβος της μετριότητας
Κύριε διευθυντά
Σχεδόν σε όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα το πολίτευμα της Δημοκρατίας θεωρείται το καλύτερο όλων των υπολοίπων, επειδή έτσι δίδεται στον λαό το δικαίωμα να εκλέγει τους αρίστους. Σε όλα πλην ίσως της σύγχρονης Ελλάδος. Λογικό εξάλλου. Αφού πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν να καταργήσει την αριστεία παντού: στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις Eνοπλες Δυνάμεις. Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο οι σκιές του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Παπανδρέου θα φρίττουν βλέποντας τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς και τους βουλευτές να έχουν εγκαθιδρύσει το «κίνημα κατά της γραβάτας», το σακίδιο στον ώμο και πάει λέγοντας… Υπουργοί που πηγαίνουν να διαπραγματευθούν με τους Ευρωπαίους ηγέτες χωρίς να μιλάνε ούτε την αγγλική γλώσσα, πανεπιστημιακοί που ενώ δίδασκαν δίκαιο στις σχολές τους (όχι βεβαίως στις Νομικές) καταργούν θεσμούς ενός κράτους δικαίου, ή υπουργοί μιας στα λόγια αριστερής κυβέρνησης που εγκαλούν τους εργαζομένους, επειδή πιέζουν την κυβέρνηση να μη διώξει ξένες επενδύσεις από την Ελλάδα, δεν έχουν «ταξική συνείδηση». Και κάποιοι άλλοι, που συναγωνίζονται σε ταχύτητα και ασχετοσύνη, να μετατρέπουν τον πολιτισμό, ό,τι αξιόλογο απέμεινε δηλαδή σε αυτή τη χώρα, σε πεδίον ημετέρων διορισμών…
Λένε ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Κάποια στιγμή όμως δεν πάει παραπέρα. Και όταν διαδήλωσαν δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες στους δρόμους, οι αγρότες ζεσταίνουν ήδη τα τρακτέρ τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες πνέουν μένεα, αλλά και αξιωματικοί και οπλίτες βλέπουν τις συνεχείς παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας, χωρίς ουσιαστική αντίδραση από την πολιτική ηγεσία τους, τότε σημαίνει ότι τα αντανακλαστικά αυτού του λαού έχουν ήδη αρχίσει να ενεργοποιούνται…
Στυλιανος Παπαγεωργιου-Γονατας
O Kαποδίστριας
Kύριε διευθυντά
Oπως είναι γνωστό, ο Kαποδίστριας, σε ανάλογη με τη σημερινή περίπτωση οικονομικής δυσχέρειας του κράτους, είχε πει τα εξής: «…Eλπίζω ότι όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Kυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ’ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ’ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Kυβέρνησις εις την εξουσίαν της…».
«…εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Kάποιος έγραψε αργότερα «Γι’ αυτό δολοφονήθηκε».
Aς υποθέσουμε ότι οι ευρισκόμενοι σήμερα σε δημόσια υπουργήματα φοβούνται ότι θα «δολοφονηθούν» αν αρνηθούν να λαμβάνουν μισθούς ανάλογους με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των, υπάρχει συμπολίτης μας που να πιστεύει ότι η απαίτηση για την καταβολή αναδρομικών 100.000 ευρώ, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, που πολλοί εξ αυτών δημιούργησαν, δεν αποτελεί τουλάχιστον ασυνειδησία;
Γεωργιος Kαραβασιλης – Bύρωνας
Aναβίωση του πολιτισμού
Kύριε διευθυντά
Στη μνήμη της Aννας Συνοδινού
Αποχαιρετίζοντας την Α. Συνοδινού που μιλούσε για ελληνικό «στρατό πολιτισμού», δεν μπορώ, αυτή τη φορά, να μην αναφερθώ στο θέμα της προβολής του ελληνικού πολιτισμού και στην υπευθυνότητά μας. Πολλές οι σχετικές αναφορές ξένων συνομιλητών μου εδώ και στο εξωτερικό. Χαρακτηριστική, πρόσφατα, η περίπτωση μιας Ελβετίδας, που εξαιτίας και της γνωστής κρίσης μού είπε: «Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι πολύ ισχυρή και ζωντανή πολιτιστικά και οικονομικά, αν είχε οργανώσει την προβολή του αρχαίου αλλά και του νεότερου πολιτισμού της, σε κάθε περιοχή, με βάση τη φιλοσοφία ζωής των αρχαίων, το θέατρο, τη μουσική της, παλιά και σύγχρονη. Oλα μοναδικά… Και με τόση ιστορία!». Κι όταν, κριτικός και περίεργος για την αντίδρασή της, ρώτησα «Πώς, αφού οι ξένοι δεν μαθαίνουν και δεν ξέρουν πια Ελληνικά ούτε Αρχαία ούτε Νέα;» η απάντησή της ήταν: «Μα έτσι θα μάθαιναν!…».
Πολύ σωστή ψυχολογικά, σκέφθηκα, η επισήμανσή της. Κίνητρο στα άλλα κίνητρα. Γιατί, ποιος δεν έρχεται στην Ελλάδα με έντονο το ενδιαφέρον για την ιστορία, τον πολιτισμό και τόσα άλλα που τα βλέπουν ως ερείπια και τα αφήνουν, πίσω τους, πάλι ως ερείπια… Δεν τα αξιοποιούμε. Θα μπορούσαν αυτά να ζωντανέψουν στη μνήμη τους. Με κάποιους συνδυασμούς και συμπληρώσεις έτσι, ώστε οι επισκέπτες της χώρας μας να οδηγούνται σε ουσιαστική συμμετοχή και αντίστοιχα βιώματα από τον διαχρονικό αυτό πλούτο. Με τα εξής, ενδεικτικά:
1. Παραστάσεις αρχαίων έργων. Σε καθένα από τα τόσα αρχαία θέατρα, με πρωτοβουλία φιλολόγων της περιοχής, μαθητών-φοιτητών, ανθρώπων της τέχνης, να ετοιμάζονται για την περίοδο υψηλής επισκεψιμότητας. Παράλληλα, τεύχος με το αρχαίο κείμενο στη μια σελίδα και μετάφραση στην άλλη σε διάφορες γλώσσες με βάση τη συχνότητα – αριθμό επίσκεψης τουριστών της αντίστοιχης γλώσσας.
2. Διαλέξεις – συζητήσεις με βάση αρχαίους Eλληνες φιλοσόφους-διανοητές. Με διάθεση περιλήψεων –σε συμβολικό ποσό– που να περιέχουν το αρχαίο κείμενο και μετάφρασή του σε αντίστοιχες, όπως παραπάνω, γλώσσες.
3. Εκδηλώσεις ελληνικής μουσικής. Να οργανώνονται από τα μουσικά Γυμνάσια-Λύκεια, και τους αποφοίτους τους, με κριτήρια ενεργειών, όπως παραπάνω. Είναι, άλλωστε, πανθομολογούμενη και αξιοθαύμαστη η επιτυχία και το ενδιαφέρον που προκαλούν ήδη οι μικροί ταλαντούχοι ανά την Ελλάδα. Γιατί, πράγματι, αδικούμε την παράδοσή μας όταν περιοριζόμαστε στην «περίφημη» ταβέρνα. Μπορούμε κάλλιστα να συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, «τέρπειν άμα και διδάσκειν», θα επαναλάμβανε ο Αριστοτέλης. Προς όλους τους υπευθύνους, κυρίως της Παιδείας, του Πολιτισμού και Τουρισμού. Για να δοθεί και μια ουσιαστική για πολλούς και ιδιαίτερα ελκυστική χροιά της χώρας μας στους επισκέπτες. Κάτι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα και πολλαπλά σημαντικό… Ευκαιρίες αναβίωσης, και για μας τους ίδιους, της τόσο μακρόχρονης και ποικίλης παράδοσης του Ελληνισμού. Με τα «κάθε είδους μεγαλεία», όπως θα έλεγε ο Σολωμός. Συγχρόνως, θα δείχναμε ότι ξέρουμε να τιμούμε τόσους Eλληνες και ξένους, ανάμεσά τους και η Α. Συνοδινού, που τίμησαν την ιδιότητα του Eλληνα, της Ελληνίδας και αγάπησαν βαθιά τον πολιτισμό αυτόν.
Νικος Παπαδοπουλος – Kαθηγ. Ψυχολογίας Παν. Κρήτης – Gastprof. Univ. Heidelberg, συγγραφέας
Aγορά ηλεκτρισμού
Kύριε διευθυντά
Στο 3ο μνημόνιο υπάρχει η υποχρέωση της χώρας ν’ ανοίξει την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή να εξασφαλίσει συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην προμήθεια, ώστε μέσω του ανταγωνισμού να ωφεληθεί ο καταναλωτής. Στον εγκριτικό νόμο 4336/14.8.2015 και στην παράγραφο Β, άρ. 4.3, προβλέπεται άμεσα (1) ο σχεδιασμός συστήματος δημοπρασιών τύπου ΝΟΜΕ και (2) η πώληση του ΑΔΜΗΕ, εκτός αν η κυβέρνηση παρουσιάσει άλλη δράση με ισοδύναμα αποτελέσματα. Η χώρα δεσμεύεται να μειωθεί το μερίδιο της ΔΕΗ στην προμήθεια άμεσα στο 75% (σήμερα είναι της τάξεως του 97%). Επιπλέον, μέχρι το 2020 καμία εταιρεία δεν πρέπει να έχει πάνω από 50% της παραγωγής, εισαγωγών, εξαγωγών ή/και προμήθειας.
Οι δημοπρασίες τύπου ΝΟΜΕ συνίστανται στην πώληση από τη ΔΕΗ φτηνής λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής στους ιδιώτες παραγωγούς, ώστε αυτοί να φτιάξουν μείγμα παραγωγής τέτοιο που να συναγωνιστούν τη ΔΕΗ. Την εποχή της διαπραγμάτευσης του μνημονίου το πρόγραμμα ΝΟΜΕ είχε κάποια αξία, διότι η τιμή του πετρελαίου, επομένως και του φυσικού αερίου (Φ.Α.), ήταν υψηλή και η λιγνιτική παραγωγή ήταν πράγματι αρκετά οικονομική. Σήμερα το κόστος είναι συγκρίσιμο και ίσως το κόστος παραγωγής με Φ.Α. να είναι οικονομικότερο αν ληφθεί υπόψη το κόστος των ρύπων που προβλέπεται ν’ ανέβει. Η υδρ/κή παραγωγή έχει σχεδόν μηδενικό μεταβλητό κόστος, αφού δεν χρειάζεται καύσιμα, όμως τα έργα πολιτικού μηχανικού των υδρ/κών σταθμών έχουν στοιχίσει πανάκριβα. Η πώληση του ΑΔΜΗΕ στοχεύει ν’ «απαλλάξει» τον διαχειριστή του συστήματος από τον εναγκαλισμό της ΔΕΗ, διότι όντας 100% θυγατρική της, υποτίθεται ότι της κάνει πλάτες και νοθεύεται ο ανταγωνισμός. Η θέση αυτή είναι απόλυτα λανθασμένη. Η μορφή αυτή του ΑΔΜΗΕ, ως θυγατρική κάθετα ολοκληρωμένης εταιρείας, είναι νόμιμη, προβλέπεται από την οδηγία της Ε.Ε. και σε άλλες χώρες με πρώτη τη Γαλλία εφαρμόζεται χωρίς προβλήματα ή παράπονα. Υπήρξα επί δύο χρόνια υπεύθυνος Συμμόρφωσης στον ΑΔΜΗΕ και τα καθήκοντά μου ήσαν ακριβώς να διαπιστώνω κατά πόσον η εταιρεία συμπεριφερόταν αντικειμενικά ως προς όλους τους «παίκτες». Η διαπίστωση ήταν ότι το στελεχικό προσωπικό, που προέρχεται από τη ΔΕΗ, με μεγάλο επαγγελματισμό λειτουργεί απόλυτα αντικειμενικά προς όλους. Αυτά έχουν διατυπωθεί στις ετήσιες εκθέσεις που έχω συντάξει και έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΑΔΜΗΕ. Με την πώληση επομένως του ΑΔΜΗΕ οι συνθήκες ανταγωνισμού δεν θ’ αλλάξουν. Ως γνωστόν, η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε ως εναλλακτική λύση να περάσει η εταιρεία σε κρατικό έλεγχο. Η θέση των ιδιωτών ως προμηθευτών ηλεκτρικής ενέργειας βοηθείται σημαντικά από τις χαμηλές σημερινές τιμές του πετρελαίου και φυσικά από το γεγονός ότι δεν έχουν τα βαρίδια της ΔΕΗ με σημαντικότερο τα φέσια των 2 δισ. Hδη έχουν αποδυθεί σε συνεχείς διαφημιστικές καμπάνιες για να αποσπάσουν πελάτες. Oμως έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας, δεδομένου ότι στο παρελθόν ιδιώτες προμηθευτές υπήρξαν καταστροφικοί και ο κόσμος είναι επιφυλακτικός. Συμπερασματικά, οι συνθήκες ανταγωνισμού δεν θα μεταβληθούν.
Ο ιδιωτικός τομέας σίγουρα θ’ αυξήσει το μερίδιό του στην προμήθεια, δεν πιστεύω όμως ότι οι στόχοι του 25% και 50% μπορούν να επιτευχθούν με τις συνθήκες που το ίδιο το μνημόνιο προβλέπει. Δεν είναι δυνατόν η ΔΕΗ να διώχνει πελάτες που ζητούν ηλεκτροδότηση για να επιτύχει να μειώσει το ποσοστό της στην προμήθεια. Η υποχρέωση το 2020 να περιοριστεί η παραγωγή της ΔΕΗ στο 50%, λίγο πολύ μπορεί να επιτευχθεί με τη σημερινή κατανομή των παραγωγικών μονάδων. Θα ζητηθεί ενδεχομένως να ληφθούν νέα μέτρα για να επιτευχθεί η υποχρέωση στην προμήθεια, πιθανότατα ενεργοποίηση του σχεδίου πώλησης της μικρής ΔΕΗ, κ.λπ. Πιστεύω ότι η διαπραγματευτική ομάδα μπορεί να αντεπεξέλθει με επιτυχία στα προβλήματα αυτά.
Aλβερτος Mαϊσης