Η «ελληνική ιδιομορφία»
Κύριε διευθυντά
Ο Γιώργης είναι γεωργός και υπάλληλος της ΔΕΗ και πέρασε από το καφενείο του χωριού μέχρι να τελειώσει η κομμώτρια γυναίκα του που κούρευε μια πελάτισσά της εκεί κοντά. Κόβει αποδείξεις τον ρωτούν, δεν κόβει, αυτό έλειπε με 14 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα, ούτε μπλοκ έχει. Καλά και από ασφάλιση για σύνταξη τι κάνει;
Την παίρνει εικονικά ένας κουμπάρος μας στο ξενοδοχείο του έξι μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους μήνες μπαίνει στο ταμείο ανεργίας, αν και τα λεφτά που παίρνει ούτε για τις βενζίνες των τριών αυτοκινήτων μας δεν φτάνουν. Το τρίτο αυτοκίνητο το πήραμε ως τρίτεκνοι χωρίς εισφορά και πάει η κόρη μας σχολείο αν και δεν έχει δίπλωμα. Το αγροτικό το έχει ο μεγάλος μας γιος αλλά προσέχει γιατί δεν έχει πινακίδες, ούτε ασφάλεια, δεν συμφέρει, εξάλλου μόνο Σαββατοκύριακα το κινεί για να πάει στον κουμπάρο με το ξενοδοχείο, δουλεύει στην ταβέρνα και του χρόνου θα τον πάρει σαν τη μάνα του να έχει ασφάλιση. Πετάγεται και στο διπλανό χωριό και βοηθάει τον αδελφό μου στα πρόβατα και τις ελιές. Ο αδελφός μου είχε καμιά εκατοστή πρόβατα αλλά του έμειναν καμιά εικοσαριά, επιδότηση όμως παίρνει για εκατό. Οταν είναι να γίνει έλεγχος για μέτρημα του στέλνει ο γείτονας τα δικά του.
Με τις 200 ελιές είχαμε πρόβλημα γιατί οι μισές, ξεράθηκαν δεν φυτέψαμε άλλες αφού έτσι κι αλλιώς την επιδότηση την παίρνουμε.
Αυτή είναι η «ελληνική ιδιομορφία» την οποία οι κουτόφραγκοι δεν μπορούν να καταλάβουν, κι αν νομίζετε πως υπερβάλλω, ρωτήστε γνωστό μου αρχιτέκτονα που δηλώνει καπνοκαλλιεργητής.
Μαριος Χριστοφοριδης
Ο κύβος… κατερρίφθη
Kύριε διευθυντά
Με την πολιτική εντροπία να διογκώνεται αδιάλειπτα στους κόλπους της Γηραιάς Ηπείρου και το έρεβος της τρομοκρατίας να εξαπλώνεται ως επιδημία μεταξύ των κραταιών ευρωπαϊκών χωρών, τα πολεμικά μέτωπα και αναχώματα πληθαίνουν αντί να εκμηδενίζονται και να συμπράττουν έναντι της κοινής ασσύμετρης απειλής. Παρά τις πομπώδεις κοινοπραξίες και την ad hoc συγκρότηση των νατοϊκών μονάδων στις επιχειρήσεις εναντίον του Ι.Κ., με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Ρωσία, η εξωτερική πολιτική αποτελεί «στοιχηματικό» παιχνίδι για κάθε εμπλεκόμενη χώρα. Από το ενεργό παιχνίδι οπωσδήποτε δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η άμεσα και έμμεσα συσχετιζόμενη Τουρκία, όταν μάλιστα χαράκτης της πορείας της είναι ο πρώην –μη εκλεγμένος– υπουργός Εξωτερικών της και διακεκριμένος πανεπιστημιακός Νταβούτογλου. Αυτός, που επί υπουργίας του στο ΥΠΕΞ της Τουρκίας αύξησε τις δαπάνες στα εξοπλιστικά και έθεσε από τότε τα θεμέλια μιας πρώιμης πολεμικής ετοιμότητας. Εξωτερική πολιτική και διπλωματία είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες και οι γραμμές οι οποίες τις ορίζουν είναι τόσο λεπτές και ευάλωτες, που η υπέρβασή τους δύναται να οδηγήσει σε ένα αρχόμενο χάος.
Πράγματι, θρυαλλίδα –αν όχι αφορμή– αυτής της υπέρβασης αποτέλεσαν οι «παραβιάσεις» του τουρκικού FIR από πλευράς ρωσικών αεροσκαφών, στο πλαίσιο επιθέσεων κατά του Ι.Κ., με την επιχειρησιακή αντίδραση Νταβούτογλου να κρίνεται αν όχι λανθασμένη σίγουρα όμως αδικαιολόγητη για το πολιτικό του βεληνεκές. Οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας και αποκωδικοποίησης αυτής της αποκλίνουσας συμπεριφοράς θα ήταν αλυσιτελής, καθώς το γεγονός της κατάρριψης του ρωσικού αεροσκάφους είναι ήδη τετελεσμένο. Τετελεσμένη, όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί η αντίδραση της Ρωσίας, με το σενάριο πισώπλατης μαχαιριάς να είναι και το επικρατέστερο και τα χαρτιά του Πούτιν να παραμένουν ερμητικά κλειστά. Τη στιγμή που ο διεθνής κοινός εχθρός απέκτησε σχήμα και ταυτότητα και η σύμπλευση όλων των ορθολογικά πραττουσών δυνάμεων καθίσταται επιβεβλημένη, η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους φαντάζει απροσδόκητη, καθηλώνοντας την παγκόσμια διπλωματία ως κεραυνός εν αιθρία. Η πιθανότητα ανοίγματος του ασκού του Αιόλου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς Ρωσίας, είναι ιδιαίτερα αυξημένη και από πολλούς αναμενόμενη. Μήπως, τελικά, η ταυτότητα του κοινού εχθρού ήταν παραχαραγμένη; Μήπως το συμβάν ήταν απλώς ένας λάθος τουρκικός χειρισμός; Το δεδομένο είναι πως οι εξελίξεις αυτές θα σηματοδοτήσουν ραγδαίες αλλαγές στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και –καλώς ή κακώς– όλων των εμπλεκομένων με αυτές χωρών συμμάχων τους, με το διπλωματικό και πολεμικό θερμόμετρο στη Μεσόγειο και πέριξ αυτής να ανεβαίνει σταθερά και επικίνδυνα.
Kωνσταντινος Kωστας
Tέως εργοστάσιο Φιξ
Kύριε διευθυντά
Στενοχωρήθηκα πάλι διαβάζοντας το άρθρο στην «Kαθημερινή» του κ. Θεοδωρόπουλου. Eίναι δυστυχώς μια επανάληψη πάρα πολλών ομοίων περιπτώσεων, όπου το κράτος ξοδεύει εκατομμύρια για ένα έργο και μετά δεν ξέρει τι να το κάνει ή χάνει εκατομμύρια μη δεχόμενο μια προσφορά διότι διάφοροι θεωρούν την υπάρχουσα ως μη συμφέρουσα. Για τον Φιξ, θυμάμαι ότι κάποιος, νομίζω ξένος, προ αρκετών ετών, είχε προτείνει να του επιτρέψουν να κτίσει το 10% του οικοπέδου και να κάνει το υπόλοιπο πάρκο, οπότε βέβαια μερικοί κουλτουριάρηδες, αλλά ανεύθυνοι, τρόμαξαν ότι θα γκρεμίσει το φοβερό έργο του Zενέτου! Πόσα εκατομμύρια χάθηκαν έκτοτε; Aλλο παράδειγμα, τα αεροπλάνα της Oλυμπιακής που σαπίζουν στο Eλληνικό. Aλλο παράδειγμα, ένα μεγάλο κτίριο στις παρυφές του Ωρωπού, το οποίο εμφανώς έγινε προ ετών για να στεγάσει ένα TEI ή παρόμοιο, αλλά ποτέ δεν άνοιξε και σε μερικά χρόνια θα έχει γίνει ερείπιο (ρουσφέτι των τοπικών αρχόντων). Tα προσφυγικά της λεωφόρου Aλεξάνδρας, όπου πολλοί δεν δέχθηκαν να κρατηθεί μόνο το τελευταίο, που θα μπορούσε να γίνει π.χ. μουσείο των προσφύγων της Iωνίας, και το υπόλοιπο οικόπεδο, πάρκο για όλη τη γειτονιά. Kαι τα 10 εκατομμύρια νομίζω που ξοδεύθηκαν για την επισκευή του πάρκου στο Πεδίον του Aρεως, χωρίς να σκεφθεί κανείς εγκαίρως ποιος θα το διαχειρίζεται, με τι χρήματα, ποιος θα το φυλάγει, γιατί δεν έγινε σωστή περίφραξη με κάγκελα και με πόρτες που να κλείνουν τη νύχτα κ.λπ. Δηλαδή 10 εκατ. στον βρόντο! Yστερα το βρίσκουμε περίεργο ότι το κράτος δεν έχει χρήματα! Eίναι να μη συγχίζεσαι με όλα αυτά, για να μη φθάσω και στα πιο σοβαρά;
Aλεξανδρος Mπεζης – Kηφισιά
Συντάξεις
I
Κύριε διευθυντά
Νομίζω ότι στο συνταξιοδοτικό θίγεται πολύ το περί δικαίου αίσθημα της πλειοψηφίας των Ελλήνων! Για να μπορέσει η κυβέρνηση να βρει ένα ελάχιστο σημείο συναινέσεως, θα πρέπει πριν προβεί σε οριζόντιες μειώσεις των συντάξεων και αυξήσεις των εισφορών, να ευθυγραμμίσει τα εξής: 1. Kατάργηση των πολλαπλών συντάξεων. 2. Eυθυγράμμιση των «ευγενών συντάξεων» με αυτές του… ποπολου. 3. Tο ίδιο να ισχύσει για όλους, από Προέδρους Δημοκρατίας… μέχρι καθαριστριών και κηπουρών υπουργείων. 4. Nα μειωθούν οι συντάξεις των προώρως συνταξιοδοτηθέντων, αναλογικά με τα χρόνια που τους υπολείπονται για να βγουν κανονικά στη σύνταξη. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπάρξει μια υποτυπώδης συναίνεση για περαιτέρω μειώσεις, αν χρειασθούν, εφόσον πρώτα εφαρμοσθούν τα ανωτέρω.
Γιωργος Στραφτης
II
Kύριε διευθυντά
Πολλά ακούγονται αυτές τις μέρες σχετικά με την ανάγκη μείωσης ακόμα και των κύριων συντάξεων. Kαι, παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου από αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αποφευχθεί τελικά κάτι τέτοιο. Kαι βέβαια οι οριζόντιες μειώσεις όλων των κύριων συντάξεων είναι απαράδεκτες. Iδιαίτερα δε η μείωση, έστω και μόνο κατά 5 ευρώ, των συντάξεων πείνας των 300 ή 500 ευρώ είναι τουλάχιστον εγκληματική. Aντίθετα, υπάρχει κάποιο περιθώριο μείωσης των μεγάλων συντάξεων. Oχι πως και αυτή δεν θα είναι επώδυνη, αλλά τουλάχιστον αυτή δεν θα έχει συνέπεια το να κόψουν οι αντίστοιχοι συνταξιούχοι ακόμα και μέρος της βασικής διατροφής τους.
Eάν προκριθεί αυτή η μείωση, δίκαιο νομίζω είναι το να γίνει αυτό με τη θέσπιση ενός πλαφόν για όλες τις συντάξεις, οπότε όσο μεγαλύτερη είναι η σύνταξη τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η μείωση. Για να δούμε, όμως, ποια οικονομία θα προκύψει από την εφαρμογή αυτού του μέτρου, ας λογαριάσουμε τι θα συνέβαινε αν το πλαφόν οριζόταν σε 2.000 ευρώ. Για τον περαιτέρω υπολογισμό θα χρησιμοποιήσω παλαιότερο δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας σας, όπου αναγραφόταν ότι 241 συνταξιούχοι έχουν μέση κύρια σύνταξη περίπου 5.000 ευρώ, ενώ 760 έχουν 3.750 ευρώ, 1.442 έχουν 3.250 ευρώ και 8.950 έχουν 2.750 ευρώ. Mε θέσπιση του πλαφόν των 2.000 ευρώ θα προκύψουν οι εξής μειώσεις: 241x(5.000-2.000)=723.000 ευρώ, 766x(3.750-2.000)=1.340.500 ευρώ, 1.442x(3.250-2.000)=1.802.000 ευρώ, 8.950x(2.750-2.000)=6.712.500 ευρώ. Σύνολο = 10.578.500 ευρώ. Kαι σε ετήσια βάση: 10.578.500×12= 126.694.200 ευρώ.
Σημειωτέον ότι για περαιτέρω μείωση του πλαφόν κατά 100 ευρώ (δηλαδή 2.000-100=1.900 ευρώ) η ετήσια μείωση των ίδιων συνταξιούχων (ενώ φυσικά θα έπρεπε να προστεθούν και άλλοι) θα αυξανόταν κατά 13.678.800 ευρώ τον χρόνο. Tο συμπέρασμα των παραπάνω είναι ότι με τον καθορισμό του θεσμού του πλαφόν θα προκύψει σημαντική εξοικονόμηση χρημάτων, ώστε να μη χρειαστεί να γίνουν μειώσεις στις μικρές αλλά και στις μεσαίες κύριες συντάξεις.
Nικος Δυοβουνιωτης – Πολιτικός μηχανικός – Kηφισιά
Περί Εθνικού Θεάτρου
Κύριε διευθυντά
Ορισμένες επισημάνσεις για το πρόσφατο θέμα του Εθνικού Θεάτρου. Πρώτη. Η διοίκηση και ο κ. καλλιτεχνικός διευθυντής έπρεπε να ζυγίσουν με προσοχή τις συνέπειες της επιλογής τους. Από τη στιγμή που έκριναν, αδιαφόρως σωστά ή λάθος, ορθή την επιλογή τους η ανάκληση της παράστασης δείχνει ευθυνοφοβία. Διοικείν εστί προνοείν!!! Δεύτερη. Θα ήθελα να γνωρίζω απ’ όλους όσοι παρουσιάζονται διαπρύσιοι υπέρμαχοι της καλλιτεχνικής ελευθερίας, αν θα υποστήριζαν τα ίδια αν ήταν στη θέση της κ. Αξαρλιάν και όλων των θυμάτων του κ. Ξηρού (το κύριος κατ’ ευφημισμόν). Εκ του ασφαλούς όλοι είμαστε πολύ πιο εύκολοι στην υποστήριξη καινοφανών απόψεων.
Γ. Τσωχος – Ομότ. καθ. ΑΠΘ