Γιατί τέσσερα και όχι ένα;
Kύριε διευθυντά
Σε συνεδρίαση της Bουλής συζητήθηκε η πρόταση της κυβέρνησης για τη νομοθέτηση τεσσάρων καναλιών τηλεοράσεως εθνικής εμβέλειας και επ’ αυτού έγινε μακρά και εμπεριστατωμένη συζήτηση με πολλαπλές αντιπαραθέσεις.
Nομίζω όμως ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να προτείνει ένα και μόνο κανάλι, αντί των τεσσάρων, με πολλαπλά οφέλη. Eτσι, αν είχαμε μόνο ένα κανάλι, που θα το κέρδιζε ο προσφέρων τα περισσότερα χρήματα, δεν θα σκοτιζόμασταν να βρούμε την αλήθεια και ό,τι διαλαλούσε το κανάλι αυτό, με την υπόδειξη του κυβερνητικού αντιπροσώπου, θα ήταν θέσφατο και αδιαπραγμάτευτο, ως και ταχύτατο…
Tώρα, π.χ., θα ξέραμε ότι τα τρακτέρ θα έφευγαν και θα άδειαζαν τα μπλόκα, οι μετανάστες είναι μόνο 200 και καλοπερνάνε κάτω από τον αθηναϊκό ήλιο και υπό τους ήχους των μπουζουκιών κ.τλ., κ.τλ., αφού αυτό έγραφε η κυβερνητική ανακοίνωση και κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει ή διαψεύσει. H πολυφωνία και πολυπλοκότητα είναι περιττά κατασκευάσματα, που δεν αρμόζουν σε δημοκρατικούς λαούς.
H συνέχεια και αντιπαραθέσεις είναι γνωστές και αλίμονο σε αυτούς που ψάχνουν να βρουν την αλήθεια, η οποία άλλωστε διατυμπανίστηκε από γνωστό ινστιτούτο της Φλωρεντίας.
Aυτά τα ολίγα για να μη νομίζουμε ότι έχουμε ελευθερία εκφράσεως και γνώμης. Oλα είναι κανονισμένα και ρυθμισμένα σύμφωνα με τις ξένες επιταγές και τις τσέπες των «καρχαριών».
Δρ Aναστασιος B. Kοβατσης – Kαθηγητής πανεπιστημίων (AΠΘ, Γάνδης, Tριπόλεως και Nίχον του Tόκιο)
Φαινόμενα παρακμής
Κύριε διευθυντά
«Το κακό», λέει μια λαϊκή σοφία, «δεν πάει μοναχό του, συνοδεύεται από τη μάνα του και τον αδελφό του». Σαν να μη μας έφταναν τα δεινά της επτάχρονης οικονομικής ξηρασίας και με άδηλο το αύριο των Ελλήνων, παρατηρούνται φαινόμενα παρακμής και αλλοτρίωσης ολόκληρης της κοινωνίας. Ενώ η χώρα φλέγεται από άλυτα χρόνια προβλήματα, οι κυβερνώντες περί άλλα τυρβάζουν. Σαν να είχαν λύσει όλα τα άλλα προβλήματα τους έπιασε η βιασύνη να λύσουν την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Μια αψυχολόγητη βιασύνη για ένα θέμα που μοιάζει παρωνυχίδα μπροστά στα τόσα που ταλανίζουν τον τόπο. Αντί να εφαρμόσει η κυβέρνηση την υπάρχουσα νομοθεσία και να φέρει ζεστό χρήμα στα ταμεία και όσοι δεν πειθαρχούν να βάλουν αναγκαστικά λουκέτο, προτίμησε την τακτική του «πονάει μάτι, βγάζει μάτι», ή σαν εκείνο τον οκνό βοσκό που δεν μπορούσε να πιάσει τα ατίθασα κατσίκια και τους έκοβε το μπροστινό πόδι.
Εάν ακόμη θέλουμε να ονομάζουμε το πολίτευμά μας δημοκρατία και όχι αναρχία, δεν επιτρέπεται το ένα δέκατο να φυλακίζει τα υπόλοιπα εκατομμύρια των πολιτών. Αναφέρομαι στα μπλόκα των αγροτών, που με δημοκρατικές διαδικασίες φράζουν όλες τις οδικές αρτηρίες της χώρας. Ούτε εικόνα για μειδίαμα ήταν η τροπή σε φυγή ενστόλων από αγριεμένους ροπαλοφόρους αγρότες χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν θυμίζοντας φαινόμενα Ζωνιανών. Αύριο τέτοια φαινόμενα μπορεί να τα δούμε εναντίον στρατιωτών που εργάζονται για τα hotspots. Χάριν της ακροαματικότητας ο κωμικός Λάκης Λαζόπουλος, στοχεύοντας την αναπηρία του Σόιμπλε, σπιλώνει μια ολόκληρη κοινωνία που είχε την ατυχία μιας αναπηρίας με το πόπολο να χαχανίζει ανεβάζοντας την ακροαματικότητα στα ύψη. Την ακροαματικότητα είχε στοχεύσει προ ετών και ο καθηγητής και βουλευτής κύριος Τατσόπουλος, αποκαλώντας τον εθνικό μας ήρωα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη γκέι, όπως παραδέχθηκε εκ των υστέρων ο ίδιος. Εάν πάλι ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, χάριν της τηλεθέασης, εκ του μη όντος χαρακτηρίζεται σήμερα Εβραιομασόνος, αλκοολικός και ομοφυλόφιλος χωρίς ιστορικά στοιχεία, είναι εκ του πονηρού. Τέκτονες ήταν όλοι οι Φιλικοί αλλά και οι μεγάλοι οπλαρχηγοί της Επανάστασης. Ως χρήσιμο εργαλείο απόκρυψης του μυστικού της Επανάστασης χρησιμοποιήθηκε ο τεκτονισμός. Εάν ο ρομαντικός Δ. Σολωμός δεν επιδιδόταν στο σπορ του γυναικοκατακτητή δεν είναι απόδειξη ομοφυλοφιλίας χωρίς να έχει δώσει ποτέ αφορμή. Εάν πάλι έπινε το κρασάκι του δεν είναι απόδειξη αλκοολισμού, με την ίδια λογική μπορούμε να ενοχοποιήσουμε και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και άλλους. Εάν πάλι ο ποιητής γεμάτος Ελλάδα ήταν Εβραίος στην καταγωγή, τότε είναι δύο φορές πιο Eλληνας από τους Ελληναράδες που κάνουν ό,τι θεμιτό και αθέμιτο μήπως και ψηλώσουν.
Δημητρης Μαυραειδοπουλος – Αθήνα
Ισοδύναμα χωρίς μνημόνια
Kύριε διευθυντά
Η Δικαιοσύνη έχει τη δύναμη να βρει τρόπους ώστε να επιστρέψουν στο Δημόσιο δισ. ευρώ αντί να υποφέρει ο λαός από τα μνημόνια.
Ειδικότερα, το 2014, με πρωτοβουλία του Χ. Αθανασίου ψηφίστηκε ο νόμος 4254 που στο άρθρο 263 περιέλαβε σειρά διατάξεων που έδιναν κάποια κίνητρα μειωμένης ποινής σε όσους έδιναν πληροφορίες και αποκάλυπταν δωροδοκίες στον δημόσιο τομέα, όμως δυστυχώς ο νόμος αυτός δεν ήταν επαρκής ώστε να επιστραφούν «πίσω τα κλεμμένα» κατά γενική απαίτηση όλων των Ελλήνων. Με την ανεπαρκή αυτή διάταξη το Δημόσιο εισέπραξε μόνο 100 εκατ. Είναι γνωστό ότι η ποινική συνδιαλλαγή ισχύει εδώ και δεκαετίες στην Αμερική, σύμφωνα με την οποία ο εισαγγελέας προτείνει στον κατηγορούμενο ποσό που να ικανοποιεί το Δημόσιο με αντιστάθμισμα την ποινική του απαλλαγή. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός για θέματα διαφθοράς Δ. Παπαγγελόπουλος έχει ετοιμάσει ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο χωρίς όμως να έχει κατατεθεί. Εάν η ποινική συνδιαλλαγή και η «αυτοκαταγγελία» είχαν ρυθμιστεί νομοθετικά πριν από 7 χρόνια θα είχαν επιστραφεί στο Δημόσιο περίπου 8 δισ. Με αυτή τη ρύθμιση θα είχαμε απαλλαγεί από το τρίτο μνημόνίο, τη μείωση συντάξεων και μισθών και, φυσικά, δεν θα επαιτούσαμε μόλις 2 δισ. με 48 προαπαιτούμενα! Και με αυτό τον τρόπο είναι προφανές ότι θα προσερχόταν η πλειονότητα των καταθετών από όλες τις λίστες (Λαγκάρντ, Μπόργιανς κ.λπ.) μιας και θα απαλλασσόταν από την παραπομπή σε κακούργημα.
Γιωργος Τρανταλιδης – Δικηγόρος
Η ονομασία
Κύριε διευθυντά
Με όλες τις πολιτικές θεομηνίες που μαστίζουν τη χώρα, μήπως θα μπορούσε η κυβέρνηση να κλείσει μερικές πληγές που κληρονόμησε από το πρόσφατο παρελθόν;
Αν και ίσως θα επαναστατήσει η «συντηρητική κοινωνία της Θεσσαλονίκης», όπως πολύ σωστά την περιγράφει ο θαρραλέος της δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, η γειτονική ΠΓΔΜ δεν έχει επιδείξει πολύ επιθετική διάθεση προς νότο, γιατί φαίνεται να ασχολείται με πολύ σημαντικότερα θέματα από τη δική μας εμμονή στη λαϊκιστική ομφαλοσκόπηση.
Ο αυτοπροσδιορισμός και η απόδοση ξένων ονομασιών είναι δικαίωμα κάθε ανεξάρτητης χώρας.
Εμείς, π.χ., συνεχίζουμε να αποκαλούμε τη διεθνώς αναγνωρισμένη Ιstanbul «Κωνσταντινούπολη». Δικαίωμά μας. Δεν λέμε Παρί για το Παρίσι, ούτε Λόντον για το Λονδίνο. Και τελικά, η Ελλάδα, με διαβατήρια της Hellenic Republic ή République Hellenique, παραμένει άγνωστη (και κάπως γελοία) γιατί είναι παγκοσμίως γνωστή απλώς και ΜΟΝΟ ως Greece ή Grèce, κ.ο.κ., σε άλλες γλώσσες.
Επομένως, γιατί δεν μπορούμε αντίστοιχα να αποκαλούμε έτσι τα Σκόπια, δηλ. σκέτο «Σκόπια», και εκείνοι να συνεχίσουν να ονομάζουν τη χώρα τους «Δημοκρατία της Μακεδονίας», όπως έχουν δικαίωμα, με ένα όνομα που έχει αναγνωριστεί από πολλές άλλες χώρες; Αυτή η ιστορία έχει κοστίσει πάρα πολλά στη χώρα μας και συνεχίζουμε να καλλιεργούμε έχθρες και να ξοδεύουμε ανύπαρκτους πλέον οικονομικούς πόρους για τη δήθεν διευθέτηση.
Ας αφήσουμε τα καμώματα κι ας ασχοληθούμε με τα σοβαρότερα εσωτερικά μας προβλήματα.
Δρ Ε. Μαχαιρα-Οντονι – Αθήνα
Για το Iσλάμ
Kύριε διευθυντά
H ενδιαφέρουσα ανάλυση του Στ. Kασιμάτη στην «K» της 21.2.2016 για το Iσλάμ, μου δίνει την αφορμή να προσθέσω τα επόμενα.
Φρονώ ότι η μεγαλύτερη πολιτιστική ακμή που γνώρισε το Iσλάμ συνετελέσθη όταν υπήρξε σημαντική η επαφή του με τον αρχαίο ελληνικό λόγο.
Eίναι εξάλλου γνωστό ότι την περίοδο αυτή διεσώθησαν πολλά αρχαία ελληνικά συγγράμματα, μέσω της μετάφρασής των στην αραβική γλώσσα. H εσωστρέφεια άρχισε όταν απομακρύνθηκε από τον ελληνικό λόγο και επιδεινώθηκε με τις μογγολικές εισβολές.
Aξίζει όμως να παραθέσω μία αναφορά του Γάλλου φιλοσόφου Zαν-Πολ Σαρτρ, που βρήκα ως υποσημείωση στο λίαν ενδιαφέρον βιβλίο του δημοσιογράφου K. Kουκκίδη, «Kόσμοι της Aνατολής» (1958). Tην παραθέτω: «Tο περιοδικό πάλι του Zαν Πολ Σαρτρ “Table Ronde” σε μια μελέτη του (1958) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το Iσλάμ έχει ειδικευθεί στη δημιουργία ερειπίων».
Aντωνης N. Bενετης – Mοναστηράκι Δωρίδος
Oι επιθέσεις σε αστυνομικούς
Kύριε διευθυντά
Tην Παρασκευή 12-2-2016, πρώτη ημέρα της εμφανίσεως των διαμαρτυρομένων αγροτών στο κέντρο της Aθήνας, είδαμε στην TV αγριεμένους μαγκουροφόρους να επιτίθενται, χωρίς οίκτο, εναντίον των αστυνομικών. Aυτοί, εκτελώντας διαταγές, προσπαθούσαν με τις ασπίδες τους μόνο να προστατεύσουν την αρτιμέλεια και τη ζωή τους, χωρίς δικαίωμα αυτοάμυνας και ανταπόδοσης των χτυπημάτων.
Oι αστυνομικοί, «παιδιά» προφανώς «εφοπλιστών και πλουσίων», δηλαδή «εκπρόσωποι» του ταξικού εχθρού, είναι αναλώσιμοι κατά το σκεπτικό της πολιτικής ηγεσίας τους, κύρια μέριμνα είναι να μη στάξει η μύτη κάποιου από τους «ήρωες» των μπλόκων. H υπηρεσιακή ηγεσία της αστυνομίας, που προέρχεται από τα σπλάχνα του σώματος, τι κάνει για να προστατεύσει την αρτιμέλεια και την αξιοπρέπεια των ανδρών της;
Γεωργιος Aραμπατζης – Xολαργός