Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώντας τη δημόσια συζήτηση για το προσφυγικό/μεταναστευτικό συμπεριλαμβανομένων και των δηλώσεων αρμόδιων κυβερνητικών αξιωματούχων, διερωτώμαι αν και σε ποιο βαθμό γίνεται στην πράξη ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο αυτών ομάδων, κάτι που θα αποτελούσε μία καλή αρχή, ή υπό την πίεση των αριθμών, ως πολύ φοβούμαι, γίνεται ένα αμάλγαμα των δύο ομάδων που οδηγεί σε βάρος των προσφύγων. Τι κοινό αλήθεια υπάρχει μεταξύ των πολιτικών προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ και των οικονομικών μεταναστών από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής (Μαγκρέμπ), το Ιράν και άλλες χαρακτηριζόμενες ως «ασφαλείς» χώρες; Κανένα. Εννοείται ότι για εκείνους που αρνούνται να υποβάλουν αίτημα για άσυλο, γιατί προφανώς φοβούνται ότι θα απορριφθεί αφού γνωρίζουν ότι δεν έχουν τις προϋποθέσεις, πρέπει να δημιουργείται τεκμήριο ότι είναι οικονομικοί μετανάστες και να τυχαίνουν της ανάλογης μεταχείρισης. Τελεία και παύλα.
Ενδιάμεσες περιπτώσεις που δεν μπορούν να υπαχθούν σε καμία από τις δύο αυτές κατηγορίες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ξεχωριστά και να μην αποτελούν εμπόδιο στην επίλυση της μεγάλης πλειονότητας των περιπτώσεων.
Καλό και χρήσιμο λοιπόν θα ήταν να γίνει αυτός ο διαχωρισμός και να έχουμε τους σχετικούς αριθμούς, αν μη τι άλλο για να γνωρίζουμε το μέγεθος του προβλήματος πριν καταπιασθούμε με την επίλυσή του που δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι άλλη από τη μετεγκατάσταση των προσφύγων σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. (σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) και την επαναπροώθηση των οικονομικών μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους.
Ηλιας Κατσαρεας – Πρεσβευτής ε.τ.