Eλευθέριος Bενιζέλος
Kύριε διευθυντά
Mε την ευκαιρία της επετείου του θανάτου του Eλευθερίου Bενιζέλου, σας αναφέρω ένα στιγμιότυπο από τη ζωή του, χωρίς ιδιαίτερη ιστορική σημασία, αλλά χαρακτηριστικό της μεγάλης αυτοπεποίθησής του. Eίναι από διήγηση του πατέρα μου. Tο 1930, πρωθυπουργός ο Eλευθέριος Bενιζέλος κατέβηκε στα Xανιά και εζήτησε να δει τον παππού μου. O παππούς μου γεννήθηκε τον ίδιο χρόνο με τον Eθνάρχη (Aύγουστος 1864). Σπούδασε Iατρική στο Bέλγιο (Louvain) και από την επιστροφή του στην Eλλάδα το 1902 έγιναν στενοί φίλοι, συναγωνιστές (Θέρισο – Mακεδονία) και ένας από τους προσωπικούς του ιατρούς στα διαστήματα που ο Eλευθέριος Bενιζέλος βρισκόταν στην Kρήτη. O παππούς μου πήγε τότε στη Xαλέπα συνοδευόμενος από τον γιο του (και πατέρα μου) που μόλις είχε πάρει το πτυχίο του από την Iατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Aθηνών. α. Στελιανέ, του είπε ο Eθνάρχης, σε φώναξα για να ρίξεις μια ματιά στο πόδι μου που με ταλαιπωρεί εδώ και αρκετό καιρό. O παππούς μου του πρότεινε να τον δει ο γιος του, που σαν νεότερος είχε πρόσφατες τις νεότερες εξελίξεις της Iατρικής. Eτσι κι έγινε. O πατέρας μου αφού τον εξέτασε λεπτομερώς, του είπε: β. Kύριε πρόεδρε, έχετε μια θρομβοφλεβίτιδα που πρέπει να την προσέξετε γιατί δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί. γ. Δηλαδή μπορεί να πεθάνω από αυτό; ερώτησε ο Bενιζέλος. δ. Στην Iατρική όλα είναι πιθανά, απάντησε ο πατέρας μου. O Bενιζέλος (που ήξερε πολύ καλά τον πατέρα μου, καθότι ως πρόεδρος των Kρητών φοιτητών 1923-1928 είχε λάβει ενεργό μέρος σε όλες τις δραστηριότητες του κόμματος των Φιλελευθέρων) έμεινε για λίγο σκεπτικός και μετά του απάντησε με σχεδόν αυστηρό ύφος: ε. Aκουσε Λευτεράκι, θα σου πω το ίδιο που είπε ο Nαπολέων σε έναν αξιωματικό του που εν ώρα μάχης του είπε να προφυλαχθεί μήπως δεχθεί καμία σφαίρα. Tου το είπε στα γαλλικά: «La balle qui va me tuer n’est pas encore fondue» (η σφαίρα που θα με σκοτώσει δεν έχει ακόμα χυθεί). Oι σφαίρες τότε ήταν μολυβένιες και παρασκευάζονταν σε χυτήρια. Δεν ξέρω τη συνέχεια της συζήτησης, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι 6 χρόνια αργότερα ο Eθνάρχης θα έφευγε από τη ζωή «λόγω εμβολικού επεισοδίου προκληθέντος από απόσπαση θρόμβου εκ του αριστερού κάτω άκρου», όπως ανακοίνωσε ο Γάλλος ιατρός του καθηγητής Aμπραμί.
Στελιος E. Mαντωνακις
Η εθνεγερσία του 1821
Κύριε διευθυντά
Η 25η Μαρτίου 1821 είναι μια ημεροχρονολογία που συμβολίζει την έξαρση της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου ηθικού, σε ένα ύψος μεγαλείου που καταπλήσσει.
Είναι ημέρα φωτός, δόξης, ελευθερίας. Ημέρα σύμβολο ακατάλυτο. Ημέρα που θα διδάσκει αιωνίως εις όλους μας το ιερό προς την πατρίδα καθήκον. Την αγάπη προς την ελευθερία.
Την Επανάσταση του 1821 προετοίμασαν, εν μέσω πολλών αντιξοοτήτων και κυρίως κινδύνων, η Εκκλησία, τα σώματα κλεφτών και, κατά κύριο λόγο, η Φιλική Εταιρεία. Η συμμετοχή της Εκκλησίας στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821 υπήρξε αποφασιστικής σημασίας τόσο κατά την προετοιμασία όσο και κατά τη διεξαγωγή του και τη νικηφόρο έκβασή του. Η συμμετοχή των επισκόπων, των ιερέων και των μοναχών υπήρξε ομόθυμη και καθολική. Πολλοί εξ αυτών, όπως ο περίφημος ήρωας της Αλαμάνας Αθανάσιος Διάκος, ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας, ο Ελεύθερος Πολιορκημένος του Μεσολογγίου Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, ο υπερασπιστής των Θερμοπυλών Επίσκοπος Σαλώνων Ησαΐας και πολλοί άλλοι. Οι ήρωες του 1821 την 25η Μαρτίου ύψωσαν, υπό τις ευλογίες του Παλαιών Πατρών Γερμανού, τη σημαία της Επαναστάσεως, επικαλούμενοι τη βοήθεια του Χριστού και την σκέπην και τας προς Αυτόν πρεσβείας της Παναγίας Μητρός Του, εις έναν αγώνα κυριολεκτικώς υπέρ πίστεως και πατρίδος. «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία» ήταν το σύνθημά τους. Και ηγέρθη το έθνος σύσσωμο, από του Προύθου μέχρι της νότιας εσχατιάς της ελληνικής γης, υπείκον στο κέλευσμα της ελευθερίας. Στην κορυφή του Ζαλόγγου γράφεται ένα έπος γυναικείου ηρωισμού που δεν τον έφθασαν ούτε οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες. Οι Σουλιώτισσες προχωρούν προς την αθανασία χορεύοντας. Ο Διάκος με τα παλικάρια του παρέχουν με τη ζωή τους το αιώνιο δίδαγμα πως το ανθρώπινο κορμί είναι το ισχυρότερο τείχος. Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι ανάβει λαμπάδα το κορμί του και το στήνει να φωτίσει τον Ιμπραήμ, να ίδει τη χώρα και τους ανθρώπους που πάει να υποτάξει. Στο Μεσολόγγι ο ομαδικός ηρωισμός υπερβαίνει σε ένταση και αυτούς τους μεγίστους ατομικούς ηρωισμούς της ιστορίας. Ο Κανάρης φωτίζει τα πέλαγα με τον πυρσό του… Και άστραψε ο χάλυβας της ελληνικής ψυχής. Και επαναλήφθησαν οι Μαραθώνες, οι Θερμοπύλες και οι Πλαταιές. Και εφωτίσθη ολόκληρος ο βράχος ο ιερός που λέγεται Ελλάς. Και καταυγάσθηκε ο κόσμος. Και από τους ήχους των τηλεβόλων καταποντίζονται στα ύδατα του Ναυαρίνου τα σύμβολα του αίματος. Η Ελλάς ελευθερώθηκε!
Ημείς, πανηγυρίζοντες τη μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, και συνεχίζοντες το εθνικό μεγαλούργημα των ενδόξων προγόνων μας, με πίστη στην ορθόδοξη χριστιανική μας θρησκεία και αφοσίωση στη φιλτάτη μας ελληνική πατρίδα, αδελφωμένοι και ομονοούντες και εξαίροντες το ιδιαιτέρως υψηλό φρόνημα των ενόπλων μας δυνάμεων, το οποίο αποτελεί παράγοντα ασφαλείας τόσο εν ειρήνη όσο και εν πολέμω, καλούμεθα να συνεχίσουμε το παράδειγμα εκείνων για την αντί πάσης θυσίας διαφύλαξη των ιερών και των οσίων του περιουσίου ελληνικού μας έθνους και για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Και για την ολοκλήρωση των εθνικών πόθων και των πεπρωμένων της ένδοξης ελληνικής φυλής μας.
Κωνσταντινος Β. Χιωλος – Διδάκτωρ Νομικής – δικηγόρος
Ο Ιωάννης Kαποδίστριας δείχνει τον δρόμο μας
Kύριε διευθυντά
Μας λείπει απελπιστικά ένας Ιωάννης Καποδίστριας. Υπήρξε κορυφαίος Ευρωπαίος και θερμός Eλληνας. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815 εξισορρόπησε τα συμφέροντα των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων και εξασφάλισε την 99ετή ευρωπαϊκή ειρήνη. Ενωρίτερα ειρήνευσε την Ελβετία και της έδωσε το έως τώρα πιο προοδευτικό και πιο δημοκρατικό πολίτευμα. Είχε βαθιά ευρωπαϊκή παιδεία, αλλά παρέμεινε άχρι θανάτου ακίβδηλος Eλληνας πιστός στην Ορθοδοξία και στο Γένος.
Oταν εκλήθη Κυβερνήτης, βρήκε τη Ρούμελη σκλαβωμένη, τους Οθωμανούς σε όλα τα φρούρια του Μοριά και μελλοντικό κράτος δίχως σύνορα, υποτελές στον Σουλτάνο. Βρήκε φτώχεια, πείνα, μυριάδες ορφανά του Αγώνα, άδεια ταμεία και δημόσιο χρέος 70 εκατ. χρυσά φράγκα από τα δάνεια που οι αντίπαλες φατρίες είχαν λεηλατήσει. Επί 190 χρόνια το δημόσιο χρέος σφίγγει τον λαιμό της Ελλάδος, αλλά επιτρέπει στο πολιτικό σύστημα να εξαγοράζει τους κομματικούς πελάτες του και να βουτάει το δάκτυλο στο μέλι. Το περιέγραψε ο ίδιος στις 10 Ιουνίου 1827: «Δεν ευρίσκεται άλλος τόπος γνωστός εις εμέ, καθώς εν Ελλάδι, όπου χιλιάδες και χιλιάδες οικογενειών ανεστίων και καταπείνων υφίστανται πλησίον των κλεπτών. Αι άθλιαι αύται οικογένειαι πάσχουσιν εξ αιτίας των κλεπτοτάτων αρχόντων, υπουργών και καπιτάνων». Αυτό το σύστημα τον πολέμησε στο όνομα της Δημοκρατίας τάχα και, μετά τέσσερα χρόνια, τον δολοφόνησε.
Η παρακαταθήκη του παραδειγματίζει, φρονηματίζει και απαντά καταλυτικά στα θεμελιώδη αιτήματα της εποχής μας. Αποκαλύπτει πώς, στο ελάχιστο διάστημα μιας πυρακτωμένης τριετίας, ένας μοναδικός άνθρωπος –αλλά Καποδίστριας– δικαίωσε την Εθνεγερσία, άπλωσε τα σύνορα, κατοχύρωσε την εθνική ανεξαρτησία, διοργάνωσε κράτος μέσα από το χάος, ίδρυσε σχολεία και διαμόρφωσε το ελληνικό έθνος. Αν και Ευρωπαίος, διεφύλαξε την εθνική ταυτότητά μας και φρόντισε ώστε όσοι νέοι σπούδαζαν στην Ευρώπη να μην αφομοιωθούν στα πολιτισμικά και φιλοσοφικά δόγματα της Δύσης. Hθελε το ελληνικό έθνος στους κόλπους της Ευρώπης αλλά με πλήρη αυτονομία, αυτάρκεια και εθνική ταυτότητα.
Ο Κυβερνήτης αποκαλύπτεται αυθεντικός μέσα από τις επιστολές του. Μας οδηγεί εις εθνικήν αυτογνωσίαν. Είναι σαν να γράφτηκαν σήμερα. Σε όλη τη θητεία του δεν άγγιξε ούτε έναν οβολό του Δημοσίου και πάταξε τη διαφθορά. Oταν η Εθνική Συνέλευση όρισε τα έξοδα του Κυβερνήτη Αρχηγού και απεφάσισε να τον αποζημιώσει το έθνος, μόλις μπορέσει, για όσα πολλά είχε ήδη δαπανήσει ο ίδιος, αρνήθηκε και απάντησε: «Επράξαμεν όσα ηδυνήθημεν διά να αποδείξωμεν ότι οι Eλληνες μόνον με τας θυσίας των και όχι διά προσωπικών πλεονεκτημάτων δύνανται να φθάσουν όσα υπόσχεται η εθνική ανεξαρτησία και η ελευθερία. Είμεθα ευτυχείς ότι ηδυνήθημεν να προσφέρωμεν εις το θυσιαστήριον της Πατρίδος τα λείψανα της μετρίας μας περιουσίας. Διά τούτο δεν θα δεχθώμεν τα έξοδα του Αρχηγού της Επικρατείας ούτε θα εγγίσωμεν μέχρι και οβολού τα δημόσια χρήματα προς ιδίαν ημών χρήσιν».
Ενσαρκώνει την τιμή, τη φιλανθρωπία και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος πριν γίνει κράτος. Γνωρίζει ότι θα δολοφονηθεί. Γράφει: «Ελπίζω ότι εντός ολίγου ελευθερούμαι από την άπειρον ευθύνην μου. Θέλω όμως μείνη εις την χαλάστραν έως της τελευταίας στιγμής και ας κινδυνεύσω να χαθώ». Το έργο του και το ήθος του δείχνει την έξοδό μας από την παρακμή. Ωστόσο, ουδέν διδάσκονται οι πολιτικοί.
Ν. Ι. Μερτζος – Ιωάννης Σ. Κορνιράκης, Ιωάννης Καποδίστριας, ο Αγιος της Πολιτικής, Πειραιάς, εκδ. Ελαία, 2010.
Αττική Οδός
Kύριε διευθυντά
Σίγουρα ένα έργο ζωής που άλλαξε τους κυκλοφοριακούς ρυθμούς στο λεκανοπέδιο. Ασφάλεια, άριστη χάραξη, ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Παρά το ότι είναι ιδιωτική εταιρεία και θα μπορούσε να πρωτοπορεί, δυστυχώς στο θέμα του ηλεκτρονικού εισιτηρίου έρχεται ουραγός, καθότι τα κρατικά ΜΜΜ ανακοίνωσαν πρόσφατα ότι θα ισχύσει το ηλεκτρονικό εισιτήριο από την αρχή του 2017, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Που σημαίνει ότι θα πληρώνεις αναλογικά όσο χρησιμοποιείς τα μέσα, για 2 ή 3 στάσεις, μειωμένο εισιτήριο σε σύγκριση με κάποιον που κάνει όλη τη διαδρομή. Επιτέλους, όροι λειτουργίας ευρωπαϊκού επιπέδου. Είναι απορίας άξιον πώς τόσα χρόνια δεν το εφάρμοσε η Αττική Οδός. Μήπως ο μοναδικός λόγος ήταν η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη είσπραξη; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Μπορεί να προλάβει τα δημόσια μέσα μεταφοράς και να το εφαρμόσει πρώτη. Θα είναι ευχάριστη έκπληξη.
Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός