Οι κατώτεροι των περιστάσεων
Κύριε διευθυντά
Λέγεται συχνά ότι ο τάδε ή ο δείνα πολιτικός ηγέτης, είναι «κατώτερος των περιστάσεων». Δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να διαπιστώσει κανείς, πόσο πολλοί είναι πράγματι αυτοί οι επιζήμιοι για τη χώρα τους, για τον λαό τους, για την Ευρώπη, και μερικές φορές για ολόκληρο το κόσμο, οι «κατώτεροι των περιστάσεων» πολιτικοί ηγέτες.
Oσο μάλιστα σοβαρότερα και μεγάλα είναι τα προβλήματα που έχουν να διαχειριστούν, τόσο η ζημιά που προκαλούν είναι μεγαλύτερη και μερικές φορές μη αναστρέψιμη.
Τέτοιοι «κατώτεροι των περιστάσεων» ηγέτες (κατηγορία στην οποία πρέπει να περιληφθούν, ως ακραίες περιπτώσεις, και οι ψυχικά ασθενείς) υπήρξαν αίτιοι μεγάλων τραγωδιών, λιμών, μαζικών εκτελέσεων, γενοκτονιών, εμφυλίων, ακόμη και παγκοσμίων πολέμων. Μερικοί, μάλιστα, είχαν χαρακτηρισθεί στην εποχή τους σαν μεγάλες διάνοιες, άξιοι προσωπικής λατρείας! Aλλοι έχουν προκαλέσει μικρότερης έκτασης, αλλά μη δυνάμενες να υπολογισθούν μακροπρόθεσμα, ζημίες.
Το προηγούμενο π.χ. εκλογικό σύστημα της Ιταλίας, έργο κάποιου προφανώς «κατώτερου των περιστάσεων» πολιτικού, είχε προκαλέσει απίστευτη κυβερνητική αστάθεια, επί δεκαετίες (τη γνωστή ιταλοποίηση) με το αντίστοιχο κόστος και τα άγνωστα θύματα. Aλλος, το ίδιο «κατώτερος» ιστορικά, προκάλεσε τον κατακλυσμό του Brexit (το αποτέλεσμα του οποίου δεν είναι επιδεκτικό κυβίστησης) και άλλοι όμοιοί τους, πολλά σε πολλούς, παθήματα. Τώρα που γίνεται (καλώς ή μάλλον κακώς) η συζήτηση για το πιο «εξυπηρετικό» για το ένα μεγάλο πολιτικό κόμμα και όχι για το πιο χρήσιμο για την Πατρίδα, εκλογικό σύστημα, έχουν μια πολύ καλή ευκαιρία οι αρχηγοί των μικρότερων κομμάτων, (ο κ. Λεβέντης, ο κ. Θεοδωράκης, η κ. Γεννηματά, ο κ. Κουτσούμπας) να αποδείξουν ότι δεν είναι «κατώτεροι των περιστάσεων». Μπορούν, μάλιστα, να αποδείξουν ότι είναι πολύ «ανώτεροι των περιστάσεων». Η Ελλάδα και οι Eλληνες το περιμένουν και θα τους το χρωστούν.
Γιωργος Ε. Σαρειδακις – πρ. Ευρωβουλευτής