Kύριε διευθυντά
Κατάπληκτοι παρακολουθούμε στην Ελλάδα ένα φαινόμενο που διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Μόλις συμφωνηθεί μια μεγάλη επένδυση, που ειδικά σήμερα αποτελεί παροχή οξυγόνου στη διασωληνωμένη οικονομία μας, ένας ή περισσότεροι υπουργοί επινοούν τεχνάσματα για να την υπονομεύσουν.
Μια ευφυής, καθαρά ελληνικής ιδιοκτησίας, ιδέα είναι η κήρυξη του υπό παραχώρηση ακινήτου σε χώρο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, όπως γίνεται σήμερα με το Ελληνικό και προ ολίγων μηνών με το ακίνητο στην περιοχή Αφάντου στη Ρόδο.
Oταν μιλάμε για τη σημερινή κυβέρνηση, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έχουν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που υπηρετούν με συνέπεια. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου είναι ότι ισχύουν και τα δύο ενδεχόμενα: οι δράστες ενεργούν αυτόβουλα αλλά παράλληλα διαθέτουν κάλυψη για τις πρωτοβουλίες τους, με την έννοια ότι ο πρωθυπουργός δεν παρεμβαίνει ποτέ για να διαλύσει τις παραφωνίες και να στηρίξει την κεντρική κυβερνητική απόφαση. Αφήνει όλα τα λουλούδια να ανθήσουν, για να ικανοποιήσει τις διάφορες φυλές της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Και να μην ξεχνάμε βέβαια ότι στο πίσω μέρος του μυαλού όλων των στελεχών, κυβερνητικών και μη, υπάρχει πάντοτε ο μύχιος πόθος: να διατηρήσουν ή να ξαναπάρουν υπό κρατικό έλεγχο ακίνητα και επιχειρήσεις που σήμερα «αναγκάζονται» να παραχωρήσουν. Δεν πειράζει αν βρίσκονται εκεί και ρημάζουν, καταρρέουν, δεν αποφέρουν έσοδα, είναι ζημιογόνα ή δεν έχουν προοπτικές για αξιοποίηση. Αρκεί οι έχοντες την εξουσία να μπορούν να ταΐζουν τους συνδικαλιστές και να συστήνουν άχρηστα διοικητικά συμβούλια για να βολέψουν ημετέρους (διαχρονική κυβερνητική πολιτική).
Πόσο χρόνο μπορούν οι κυβερνώντες να ισορροπούν πατώντας σε δύο βάρκες; Η κατάσταση της οικονομίας, η λογική και η Ιστορία λένε ότι τα χρονικά περιθώρια είναι εξαιρετικώς περιορισμένα. Αν συνεχίσουν έτσι, η χώρα θα βουλιάξει οριστικά.
Μιχαηλ Πασχαλης, Ομότιμος καθηγητής Kλασικής Φιλολογίας Πανεπιστήμιο Kρήτης, Tμήμα Φιλολογίας