Κύριε διευθυντά
Η αντιμετώπιση πρωτοφανών και ακραίων εξελίξεων που οδηγούν μια χώρα σε έσχατο κίνδυνο και μη αναστρέψιμες συνέπειες, δεν γίνεται με ατελέσφορα συμβατικά μέσα. Βεβαίως, ούτε καν αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν από μια θλιβερή αντιπολίτευση, της οποίας τα τρία φιλοευρωπαϊκά κόμματα επί πέντε μήνες δεν διανοήθηκαν ένα κοινό συλλαλητήριο υπέρ της υπογραφής συμφωνίας με τις έτσι κι αλλιώς αναγκαίες, έστω και δυσάρεστες, μεταρρυθμίσεις. Πλησιάζοντας τον γκρεμό, μικρολογούσαμε γύρω από σενάρια επιμέρους μέτρων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έλαβε μεν εντολή να διαπραγματευθεί σκληρά, αλλά όχι και να τινάξει τη χώρα στον αέρα με άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, ίσως και από την Ευρωπαϊκή Ενωση – γιατί αυτό ήταν εξαρχής το σχέδιο πίσω από την ανυποχώρητη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Καμιά κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τη χώρα και τον λαό ως ομήρους για έναν, έτσι κι αλλιώς, ανεπιτυχή εκβιασμό. Οι βουλευτές και οι υπουργοί ορκίζονται ότι θα υπερασπίζονται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Πώς όμως συμβαίνει αυτό με τους σημερινούς, όταν ενώ παραδέχονται ως κόμμα ότι μας συμφέρει το ευρώ και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, είναι εντούτοις έτοιμοι να εγκαταλείψουν αυτή την εθνικά ζωτική συμμετοχή και να οδηγήσουν σε πραγματική ανθρωπιστική κρίση; Μια απλή σύσκεψη (μερικών) πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι ξεπερασμένη από τα γεγονότα. Η παρούσα κυβέρνηση πρόδωσε τον όρκο που έδωσε, με βάση και τη δική της θεμελιώδη παραδοχή, επομένως είναι μη νόμιμη. Χωρίς συμφωνία με τους πιστωτές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να την κηρύξει έκπτωτη και να ζητήσει από τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Γιωργος Ν. Γκεκας – Θεσσαλονίκη