Κύριε διευθυντά
Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών εξέπληξε πολλούς, ενώ θα έπρεπε να θεωρηθεί αναμενόμενο. Ο Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί ένα ακόμα (τρανταχτό ίσως, αλλά πάντως ένα ακόμα) παράδειγμα του λαϊκισμού που σαρώνει τον κόσμο, από την μια άκρη ώς την άλλη. Ο λαϊκισμός παγκόσμια παίρνει πολλές μορφές: ΗΠΑ (δήθεν αντισυστημικός από ένα 100% προϊόν του συστήματος), Ουγγαρία (εθνικό-φασιστικός), Ελλάδα (δήθεν-αριστερός) Φιλιππίνες (έξαλλος και εγκληματικός), Γερμανία (αντιμεταναστευτικός) Πολωνία, Ινδονησία κ.λπ. Φοβάμαι ότι έπονται η Γαλλία, η Αυστρία και Κύριος οίδε ποιος χώρες ακόμη.
Για να χρησιμοποιήσω και μια έκφραση της νεολαίας «Ο λαϊκισμός δεν παίζεται». Απευθύνεται στο θυμικό, στα κατώτερα ένστικτα των ψηφοφόρων και θολώνει τη λογική. Αποτελεί σίγουρη συνταγή επιτυχίας για τον λαϊκιστή (π.χ. Ανδρέας) και σίγουρη συνταγή καταστροφής για τη χώρα. Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι άπαξ και ξεκινήσει δεν σταματάει με τίποτα. Οι επίγονοι ακολουθούν με μεγάλο ενθουσιασμό τη συνταγή…
Δημ. Κωνσταντινου