Κύριε διευθυντά
Εν τη αφελεία μου, θυμήθηκα κάποια σημαδιακά ιστορικά περάσματα, τούτου ’δώ του τόπου, θεώμενα και ακουόμενα… της νύχτας τα καμώματα… Πριν από δυόμισι χιλιάδες (2.500) χρόνια μπροστά σε μια παρόμοια κατάσταση, ένας σοφός, περιγράφοντας την κατάσταση κάποιου «ηγέτη», που παράβλεπε «κι αλλού το πήγαινε», του είπε: «Τυφλός στ’ αυτιά και στον νου και στα μάτια είσαι συ! Ξεκουμπίσου για να σωθεί η πόλη». Η θεατρική γραφή τού επέτρεψε να τα πει στους «Θηβαίους», γιατί αν τα έλεγε στους Αθηναίους (γι’ αυτούς, όμως, τα έλεγε), ήξερε ότι θα είχε την τύχη που επεφύλαξε η Δημοκρατία τους στον Σωκράτη! Πριν από δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια, ένας ταπεινός ψαράς από μια λίμνη της πολύπαθης Παλαιστίνης, αυτός που «ξέπεσε» στα γεράματά του σ’ ένα πανέμορφο νησί του Αιγαίου, είπε κι έγραψε, σε άψογα ελληνικά, θεόπνευστα: «… γνώσεσθαι την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς…», αρκεί, βέβαια, να θέλετε να ελευθερωθείτε… και όχι να deπαίζετε… Πριν από διακόσια (200) χρόνια ένας Ελληνας νησιώτης, του Ιονίου αυτός, μακριά από τα χώματά του, πολύ μακριά, στο Λουγδούνιο, είπε και έγραψε για την προϋπόθεση αυτήν της… προσέγγισης: «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…». Ομως, αυτά τα «τζιβαέρικα»… δεν δανείζονται… «Τα ’χεις ή δεν τα ’χεις», «της ημετέρας παιδείας μετέχοντες»… ή αγνοώντας την! Αυτά!…
Παν. Χρ. Καραγεωργος – Γεωπόνος – Αθήνα
Ο φόβος και η ελπίδα
Κύριε διευθυντά
Λένε ότι το μικρομέγαλο (και συνεπώς ανώριμο) κόμμα, που διεκδικεί και πάλι την ψήφο μας για να μας σώσει, επενδύει στην ελπίδα, ενώ οι αντίπαλοι στο φόβο. Ποιος, αλήθεια, δεν θέλει να ελπίζει – «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα έως χαζοχαρούμενα. Ωστόσο, δεν μας έχουν πείσει ότι οι φόβοι οι δικοί μας είναι αβάσιμοι, ενώ οι ελπίδες οι δικές τους δεν θα αποδειχθούν (ξανά) φρούδες. Οντως, «υπάρχει ελπίς» ο φόβος να εκλείψει και οι ελπίδες να αναπτερωθούν, εάν την επαύριο των εκλογών σχηματισθεί κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, του μόνου ικανού να βγάλει βαθμηδόν τη χώρα από την πολλαπλή και βαθιά κρίση. Grosse Koalition μετέρχονται, σχεδόν μονίμως, οι Γερμανοί, χωρίς να τους μαστίζει καμιά κρίση. Γιατί όχι κι εμείς; Θα είναι, πράγματι, «για πρώτη φορά».
Ιωαννης Αθ. Μακρης – Καστέλλια Παρνασσίδος
Συνεργασίες
Κύριε διευθυντά
Ο νεαρός και φέρελπις ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ εισάγει νέους ηθικούς κανόνες και αρχές στην (για πρώτη φορά αριστερή) πολιτική ζωή της χώρας.
Στο ντιμπέιτ της 14/9 δήλωσε ότι, σε περίπτωση μη επίτευξης απόλυτης πλειοψηφίας, το κόμμα του θα απέκλειε τη συνεργασία με τη Ν.Δ. για συγκυβέρνηση, που θα τη χαρακτήριζε «παρά φύσιν», λόγω «ριζικών διαφορών».
Ηθελα να ρωτήσω τον κ. Τσίπρα πώς χαρακτηρίζει τη συγκυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες και πού συγκλίνουν οι παλιές διαφορές τους.
Γιωργος Ζαμπικος – Ερμούπολη
Το φάντασμα των εκλογών
Κύριε διευθυντά
«Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» λέει μια παροιμία. Οι εύκολες υποσχέσεις του Γενάρη και τα ευχολόγια του τέως πρωθυπουργού γρήγορα γκρεμίστηκαν, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μπροστά στα μάτια του κόσμου. Χρειάστηκαν μόλις οκτώ μήνες για να μπει η Ελλάδα ξανά σε τροχιά αποσταθεροποίησης και να πάρει πάλι την κάτω βόλτα η οικονομία. Επειτα από ένα διχαστικό δημοψήφισμα, άνευ ουσίας όπως αποδείχθηκε, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε μια κάκιστη συμφωνία και αποφάσισε να μετατρέψει το εσωκομματικό του πρόβλημα σε εθνικό, πηγαίνοντας τη χώρα σε εκλογές.
Μέσα σε ένα κλίμα αστάθειας και αβεβαιότητας, το εκλογικό σώμα –υπό διαφορετικές πλέον συνθήκες– καλείται να προσέλθει στις κάλπες. Με δεδομένη τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα πλέον και τη συμφιλίωσή του με την οικονομική πραγματικότητα που μέχρι χθες αγνοούσε επιδεικτικά, καλείται στην ουσία να επιλέξει τα κόμματα που θα συναπαρτίσουν την κυβέρνηση συνεργασίας η οποία θα εφαρμόσει τη νέα συμφωνία. Ο κόσμος με την ψήφο του θα καθορίσει το μείγμα του πολιτικού συνόλου που θα προσπαθήσει να επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, σύντομα θα ξαναπάμε στις κάλπες. Οι εκλογές της Κυριακής έχουν περισσότερο χαρακτήρα προεργασίας. Τα μέτρα που έρχονται είναι τόσο επώδυνα, που γρήγορα θα φθείρουν τη νέα συγκυβέρνηση, όποια και αν είναι. Αυτό που χρειάζεται, όμως, η χώρα δεν είναι εκλογές ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Είναι σταθερότητα και σοβαρή διακυβέρνηση από ένα συμπαγές και αποφασισμένο πολιτικό σύνολο, που θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος. Μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, με αίσθημα ευθύνης, που θα εξαντλήσει την τετραετία, δίνοντας βάση στην αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και στην υλοποίηση των αναπτυξιακών της στόχων, μέσα από καινοτόμες ρυθμίσεις και όχι μέσω της υπερφορολόγησης. Πρέπει επιτέλους να διώξουμε μακριά το φάντασμα των εκλογών που πλανάται συνεχώς πάνω από τον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας και σφίγγει εκβιαστικά τη θηλιά στον λαιμό κάθε ομάδας ανθρώπων που οδεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Τώρα προέχει να σωθεί ο τόπος. Τα υπόλοιπα θα έχουμε χρόνο να τα συζητήσουμε τα επόμενα χρόνια με νηφαλιότητα και ασφάλεια.
Ηλιας Δ. Γεωργουλακος – Φοιτητής Νομικής ΔΠΘ