Kύριε διευθυντά
Δυόμισι εκατομμύρια σηκώνουμε σήμερα στους ώμους τα χρέη των υπολοίπων. Μέχρι πόσοι μπορεί να προβλεφθούν οι πρόσφυγες; Ας πούμε 2,5 εκατομμύρια;
Ενα ευφάνταστο λοιπόν σχέδιο για όσους γλιτώνουν τον θάνατο:
Αμεση οργάνωση και υπεύθυνη περιεκτική καταγραφή, κι ένα χαρτί στον καθένα, και τα 2,5 εκατομμύρια από μας, να φιλοξενήσουμε για ένα μήνα, λες κι ήταν συγγενείς από την επαρχία, με δικά μας έξοδα όλους αυτούς με τα παιδάκια που κάνουν πλούσια τις μέρες αυτές τα κανάλια με τη σπαραξικάρδια τηλεόραση. Ναι, ένα μήνα φιλοξενίας ο καθένας μας για καθένα τους, ένα ο καθένας, κι αν βάλετε στα προγράμματα παραμέτρους εισοδήματός μας και οικονομικής δυνατότητάς μας, όποιος θέλει, εθελοντικά, ας φιλοξενήσει και περισσότερους. Στον μήνα αυτό, ο κάθε πρόσφυγας, να κάνει ό,τι μπορεί, επικοινωνία με δικούς του, Γερμανία, Φινλανδία, Αυστρία ή όπου αλλού θέλει να πάει. Τα βρίσκουμε αργότερα τι μας χρωστούν για το Ιντερνετ, αν δεν έχουν. Με δικά τους έξοδα να βγάλουν το εισιτήριο, τρένο, αεροπλάνο, καράβι, ό,τι θέλουν.
Να πάνε με τα παιδάκια τους και τα λίγα που κουβαλάνε, ανθρώπινα. Πολλοί θα έχουν ήδη υποθέτω κομποδέματα και συγγενείς εκεί. Οσο για μας, όλα τα κανάλια να το διαλαλήσουν σε όλη την υφήλιο τι Φιλόξενοι και τι μεγάλο Φιλότιμο ακόμη έχουμε, τι ειρηνική, όμορφη κι ηλιόλουστη χώρα που είμαστε, με πολύ «τσίπουρο». Οχι πια Hotspots στρατόπεδα ντροπής και κατάντιας! Φιλοξενία, ανθρωπιά, καινούργιους φίλους για μια ζωή, να μας ακολουθούν τα χαμόγελα των μικρών τους, να πάει ο Τουρισμός μας «τούρμπο», χώρα του ήλιου και της ανθρωπιάς! Η Κουντουρά, κι η Κεφαλογιάννη έχουν κι οι δυο φωτογένεια! Κι ο Αβραμόπουλος να σιγοντάρει. Σχέδιο μεγάλο, τρελό κι ευφάνταστο, του ελληνικού DNA. Είμαι κουρασμένος με Μέρκελ, Ολάντ, Ερντογάν, Πούτιν, Ομπάμα, ΝΑΤΟ, με τους πάντες. Κι αν υπάρξει ανώτερη βία, να μπουν δικλίδες ασφαλείας στους δυο-τρεις μήνες για όσους χρειαστεί.
Ολο και κάπου μπορούμε να στριμώξουμε ο καθένας μας τον αναλογούντα του. Να χαμογελάσουμε ξανά! Να φύγει ο φόβος! Κι αν δώσουν φοροαπαλλαγές για τα έξοδα, ευπρόσδεκτες θα είναι. Κι οι πολιτικοί να διαπραγματευτούν το χρέος απερίσπαστοι για ευνοϊκότερα. Οι πρόσφυγες, σαν παν όπου θέλουν και βρουν δουλειές δεν θα ξεχάσουν. Στον μήνα, δίμηνο-τρίμηνο το πολύ, εμείς τελειώνουμε. Σιγά μπας και δεν μπορούμε τα 2,5 εκατομμύρια να φιλοξενήσουμε άλλα τόσα από έναν ο καθένας μας για ένα μήνα σπίτι μας και τους ελάχιστους που τυχόν θα βγούνε σκάρτοι…
Αντωνης Κ. Αντωνιαδης – Αρχιτέκτων/ Πολεοδόμος/ συνταξιούχος Υδρα