Κύριε διευθυντά
Η πρόκληση ήρθε. Τα στρατόπεδα είναι φανερό πλέον πως χωρίσθηκαν. Η μία πλευρά οργανώνεται, οριοθετεί στόχους και σχεδιάζει τακτικές. Hρθε η ώρα και η άλλη πλευρά να οργανωθεί, να σηκώσει το γάντι και να αντεπιτεθεί. Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί μόνο τα χαμηλότερα στρώματα και μεταφέρει όλα τα βάρη στα μεσαία και ανώτερα, λογικό είναι κι αυτά να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν.
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να αποσαφηνισθεί ποια είναι τα χαμηλότερα στρώματα που εκπροσωπεί η σημερινή Αριστερά. Σίγουρο είναι πως η σημερινή κυβέρνηση υπερασπίζεται τα συμφέροντα των συντεχνιών του Δημοσίου. Ανεξαρτήτως μισθολογικών απολαβών και γενικότερων εισοδημάτων, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι απασχολούμενοι σε ΔΕΚΟ και άλλους φορείς του Δημοσίου εκφράζουν κοινωνικές ομάδες που εξαιρούνται από τη βαναυσότητα των μέτρων και διασφαλίζεται με κάθε τρόπο η εργασία τους.
Εξυπακούεται λοιπόν πως σαν οπαδοί της κυβέρνησης λογίζονται όλοι εκείνοι που απασχολούνται στο Δημόσιο, δεν έχουν καθόλου ιδιοκτησία, καλύπτονται ευνοιοκρατικά για ΔΕΗ και ΟΤΕ (αν απασχολούνται σε αυτούς) και δεν πληρώνουν βενζίνη, δεν έχουν θέρμανση, ψωνίζουν ελάχιστα στο σούπερ μάρκετ, δεν μετακινούνται για τη δουλειά τους, δεν έχουν έξοδα παιδιών, δεν βγαίνουν καθόλου έξω και δεν έχουν Ιντερνετ.
Μου διέφυγε επίσης πως δεν θα πρέπει να δηλώνουν εισόδημα πάνω από 8.500 ευρώ τον χρόνο. Δηλ. δεν θα πρέπει να ζουν με πάνω από 700 ευρώ (ή 650 ευρώ, αν υπάρχουν 13 μισθοί) τον μήνα.
Oλοι οι υπόλοιποι, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς υπολογισμούς, ανήκουν στους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των οποίων στοχεύουν οι πολιτικές –και ιδιαίτερα οι οικονομικές– επιλογές των στελεχών του υπουργικού συμβουλίου.
Οφείλουμε βέβαια να εκτιμήσουμε σε όλα αυτά πως από την ίδια αυτή πολιτική δεξαμενή δεν αντλεί υποστήριξη μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί στοχεύει το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και βέβαια οι ΑΝΕΛ. Εκ των πραγμάτων λοιπόν ο χώρος στον οποίο απευθύνεται η σημερινή κυβέρνηση είναι αυστηρά οριοθετημένος και δεν αποτελεί αποκλειστική ιδιοκτησία της σημερινής κυβέρνησης.
Oλοι οι υπόλοιποι Eλληνες, με τη σχετική ομολογία του κυβερνητικού στελέχους, συνιστούν ένα ευρύ μέτωπο πολιτικών αντιπάλων της σημερινής «πρώτης φορά Αριστερά».
Το ιδιαίτερα παράδοξο είναι πως η αντιπολίτευση δεν έχει ακόμη σηκώσει το γάντι αποδεχόμενη την πρόκληση. Αντίθετα, αναλώνεται σε καταγγελίες περί διχασμού κι άσκοπης αντιπαλότητας. Γιατί όμως; Η πολιτική συνιστά από τη φύση της αντιπαράθεση. Και η ιδεολογική σύγκρουση αυτονόητα περιλαμβάνει αντιπαλότητα κοινωνικών μετώπων.
Προφανέστατα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλέξει ποιους ακριβώς εκπροσωπεί. Γιατί και οι υπόλοιποι, ή μάλλον η «φιλελεύθερη» αντιπολίτευση, δεν κάνουν το ίδιο;
Ανδρεας Ανδριανοπουλος – Πρ. υπουργός