Κύριε διευθυντά
Πόσο δυσκολευόμαστε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για πράξεις ή παραλείψεις; Αυθορμητα επιρρίπτουμε σε κάποιους άλλους τη βασική ή την κύρια ευθύνη!
Αυτό κάνει συστηματικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με πρωτοστατούντα τον κ. Τσίπρα.
Τραγική η κατάσταση. Υποφέρει όλος ο λαός. Παλαιότερα περιοριζόταν η οικονομική δυσπραγία σε μικρό μέρος του πληθυσμού. Ψηλά – χαμηλά, περνούσαμε όλοι μάλλον καλά. Aλλοι, βέβαια, περνούσαν πολύ καλύτερα. Τώρα λιγόστεψαν αυτοί που περνούν καλύτερα. Αυξήθηκαν υπερβολικά αυτοί που υποφέρουν, η μεγάλη πλειονότητα του λαού! Επίτευγμα Τσίπρα! Και υποφέρουν πάρα πολύ. Ο κ. Τσίπρας αρνείται τις ευθύνες του! Φταίνε αυτοί που κυβερνούσαν για σαράντα χρόνια! Φταίνε ναι! Αλλά το 2014 υπήρξε σαφής βελτίωση και πρόβλεψη ανάκαμψης.
Ωστόσο, για τη διάλυση φταίει η παρούσα κυβέρνηση. Hξεραν την οικονομική κατάσταση όταν υποσχέθηκαν όσα υποσχέθηκαν. Είχαν σοβαρούς οικονομολόγους. Είχαν μελετήσει πώς θα τα αντιμετώπιζαν. Συγκεκριμένο ήταν το φιλόδοξο πρόγραμμά τους. Ικανοποιούσε τις ανάγκες και τα όνειρα του λαού: Πίσω στην περίοδο της εύκολης και επιπόλαιας καλοπέρασης. Μας φλόμωσαν στο απύθμενο ψέμα! Εξαπατήθηκε ο λαός! Το ’χαψε, ψήφισε και περίμενε. Και όχι μόνο μία φορά. Υπνωτισμένος, επιβεβαίωσε με την ψήφο του την εμπιστοσύνη στα πρώην φιλόδοξα, αδιάντροπα και ψευδολόγα αναδιπλούμενα προγράμματα!
Ας μην παραπονείται λοιπόν! Hθελε να πιστεύει στα εύηχα ψέματα που εξεστόμιζε άνετα και χαμογελώντας ο Αλέξης! Τα ήθελε και τα έπαθε! Oχι όμως να ισχυρίζονται ο Τσίπρας και η παρέα του ότι φταίνε οι άλλοι μόνο! Τόσα χάσαμε εν τω μεταξύ! Καταρρακώθηκε η οικονομία στο διάστημα της διακυβέρνησής του. Μας ξεπούλησε για 99 χρόνια! Και το θεωρεί επιτυχία! Μας μετέτρεψε σε δούλους υποτελείας! Αγάπησε ποτέ τον τόπο αυτόν και τον λαό, που απλόχερα τον τίμησε με την ψήφο του;
Δημ. Γ. Σμυρλης – Συντ/χος λυκειάρχης
Περιμένοντας την ανάπτυξη
Κύριε διευθυντά
Η εξαγγελία της παρουσίασης του σχεδίου «δίκαιης ανάπτυξης» από τον πρωθυπουργό, τη 16η Ιουνίου στο Μουσείο της Ακρόπολης, μου κίνησε το ενδιαφέρον να την παρακολουθήσω. Oχι τόσο για τις οικονομικές μου γνώσεις (είναι ελάχιστες) αλλά για δύο άλλους διαφορετικούς λόγους.
1) Δεν αντιλήφθηκα ποιος συνειρμός οδήγησε στην επιλογή ενός μουσείου για μια τόσο θεμελιώδη ανάγκη της εθνικής οικονομίας. Η μνήμη ότι και άλλοι πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποίησαν ως τόπο εξαγγελίας εθνικών οικονομικών ζητημάτων π.χ. τη Σύμη ή κριτικής ως προς αυτά π.χ. το Ζάππειο οδήγησε ως εύλογη ερμηνεία ότι η τάση του συμβολισμού που χαρακτηρίζει τη φυλή μας επεκτάθηκε και σε σοβαρά ζητήματα της πολιτικής.
2) Στο πλαίσιο της μέσης νοημοσύνης όμως, ήταν αδύνατο να κατανοήσω το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου «δίκαιη» το οποίο ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε για την ανάπτυξη. Αν υπάρχει «δίκαιη», θα υπάρχει και «άδικη» ανάπτυξη σκέφθηκα αφελώς!
Oσο και αν προσπάθησα, ο δεύτερος λόγος εξακολουθεί να μένει αδιευκρίνιστος. Αδυνατώ να εντοπίσω με ποια κριτήρια και χαρακτηριστικά μια οικονομική ανάπτυξη θεωρείται και αποκτά περιεχόμενο ως δίκαιη! Μια αφελής εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι το «δίκαιη» είναι κενή έννοια χωρίς περιεχόμενο, όπως ήταν οι όροι «ελπίδα» και «αξιοπρέπεια», οι οποίοι αποδείχθηκαν επικοινωνιακά επιτυχείς στο εκλογικό σώμα.
Με πικρή ουδετερότητα ήλθε στη σκέψη μου η αρχαία λαϊκή σοφία «το λανθάνειν ανθρώπινο, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, το τρις εξαμαρτείν ανδρός ανοήτου». Ελπίζω να μη συμβεί η με οποιοδήποτε τρόπο επιβεβαίωση της τρίτης εκδοχής στην προηγούμενη φράση.
Μαιρη Γ. Δουφεξοπουλου – Φιλοθέη