Δημοκρατία και αυθαιρεσίες

Δημοκρατία και αυθαιρεσίες

Κύριε διευθυντά

Δυστυχώς, η έννοια και το περιεχόμενο της δημοκρατίας έχουν ευτελιστεί τόσο πολύ από τις δημαγωγικές αοριστολογίες των εκάστοτε κυβερνώντων (οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να χειριστούν ακόμη και στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα), που φτάσαμε στο σημείο, μεταξύ άλλων, να θεωρούμε δημοκρατική ελευθερία και δικαίωμά μας πράξεις που δείχνουν τουλάχιστον αδιαφορία, αν όχι πλήρη απαξίωση, για τους συνανθρώπους μας. Η δε πολιτεία, στο όνομα μιας περίεργης δημοκρατικής αντίληψης, προτιμά, σταθερά σχεδόν, τη μακαριότητα της αδράνειας και τη μετακύλιση ευθυνών σε άλλους. Eτσι φτάσαμε να θεωρείται δημοκρατία ή ελευθερία η «κατάληψη» πανεπιστημιακών χώρων από ασθενείς-χρήστες παράνομων ουσιών και αδίστακτους εμπόρους, καθώς είναι αδιανόητο να διαταραχθεί από την αστυνομία η ελευθερία του πανεπιστημιακού ασύλου (λες και αυτό δεν υπάρχει για να διευκολύνει την ελεύθερη ανταλλαγή γνώσεων και ιδεών αλλά μόνο αυτή των εξαρτησιογόνων ουσιών). Είναι δημοκρατία η κατάληψη δημόσιων χώρων ή κτιρίων, οι καταλήψεις σχολείων (που ενίοτε οδηγούν τους ταγούς των μαθητικών συμβουλίων και σε υψηλόβαθμες κυβερνητικές θέσεις), οι αποκλεισμοί δρόμων, η άρνηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που όλοι έχουμε, η άρνηση πληρωμής φόρων ή λογαριασμών; Είναι ελευθερία το να γεμίζουν με σκουπίδια ή αποτσίγαρα δημόσια κτίρια, να παρκάρονται οχήματα όπου και όποτε επιθυμεί ο οδηγός τους, να επιβάλλει ο καθένας τον ναρκισσισμό της προσωπικής του προτεραιότητας (ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε), εν ολίγοις να πράττει ο καθένας ό,τι θέλει χωρίς να κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες; Απέχουμε αρκετά από το να λειτουργούμε ως κοινωνικό σύνολο μέσα στο πλαίσιο μιας αστικής, δυτικής, φιλελεύθερης δημοκρατίας. Παρά τα όσα βιώνουμε τα τελευταία έξι έτη, εξακολουθούμε να είμαστε επιρρεπείς στον λαϊκισμό, στην αποφυγή της πραγματικότητας και στην κατασκευή θεωριών συνωμοσίας, όπως στην πλειοψηφία τους επιθυμούν οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο.

Θεοχαρης Χ. Κυζιριδης – Θεσσαλονίκη

Αυτοί πιστεύουν αυτά που μας λένε;

Κύριε διευθυντά

Ανδρεοπαπανδρεϊκά κακέκτυπα που μιμούνται τον Ανδρέα μ’ αυτά τα «θα τους χορέψουμε πεντοζάλη, δεν θα ανεχθούμε μύγα στο σπαθί μας, θα κάνουμε δίκαιη (!) ανάπτυξη» και άλλες τέτοιες ψευτοπαλικαριές κι αρλούμπες. Και ακόμη ζιβάγκο ο Ανδρέας και… τ’ άλλα τα παιδιά, αγραβάτωτος ο Αλέξης και τα δικά του… παλικάρια. Τα ΜΑΤ του Ανδρέα πλάκωναν στο ξύλο τα «περήφανα γηρατειά», τα «οικονομικά… ΜΑΤ του Αλέξη εξαθλιώνουν τους συνταξιούχους με τις περικοπές των συντάξεων που τελειωμό δεν έχουν. Και αυτοί είναι αριστεροί; Χα! Ψευτο-μαρξιστο-λενινιστές είναι, που από όλο το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ξεχώρισαν την αθεΐα για να… δουλεύουν αφελείς αριστερούς. Eτσι παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο εν ονόματι της μόδας (!) της αθεΐας (την οποία θεωρούν πρόοδο) κάποιοι πατεράδες να κρατάνε τα παιδάκια τους έξω από τα κάγκελα του σχολείου κατά την πρωινή προσευχή μη και μολυνθούν! Μέγα κατόρθωμα του υπουργού Παιδείας. Εύγε! Βεβαίως και ο καθένας μπορεί να είναι ό,τι θέλει, από μουσουλμάνος έως βουδιστής και από δωδεκαθεϊστής έως λάτρης των μάγων-θεών των Ζουλού κ.λπ. Oμως άθεος; Τίποτε; Μηδέν; Ο μηδενιστής είναι επικίνδυνος. Και πώς γίνεται ένας άθεος να ηγείται ενός χριστιανικού λαού; Α, μάλιστα! Τους ψήφισε, λέει, ο λαός και τους έδωσε την πλειοψηφία. Για ποια πλειοψηφία κομπορρημονούν όταν το 44% της αποχής, που αντιπροσωπεύει το μισό σχεδόν του λαού, σαφώς δεν τους προτίμησε; Από το εναπομείναν λοιπόν 56% οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ κατέχουν το 35,5%, το οποίο επί του συνόλου του λαού ψηφισάντων και μη πέφτει στο 18%! Και όταν το 18% επιβάλλεται στο 82% αυτό είναι δικτατορία. Oπως δικτατορία είναι να παρακάμπτεται το Σύνταγμα και η χώρα να κυβερνάται με «πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Δικτατορία είναι να ψηφίζονται νόμοι που κρίνονται αντισυνταγματικοί και όμως να ισχύουν και να εφαρμόζονται. Και τι άλλο από δικτατορία είναι το «Οχι» του λαού να μετατρέπεται αυθαιρέτως σε «Ναι» διά του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»; Η προσπάθεια εσχάτως του κ. Τσίπρα να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αναφερόμενος στο «Οχι-Ναι» μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Είπαμε «Οχι» (οτιδήποτε κι αν σήμαινε αυτό) και δεν το σεβάστηκε. Μας αγνόησε, τώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα «διά να ομιλεί». Απώλεσε πλήρως την αξιοπιστία του και αυτά που λέει είναι για τον «κλήδονα».

Μανος Kυδωνης – Γλυφάδα

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή