Κύριε διευθυντά
Θεωρώ εν μέρει λάθος τη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Διότι ναι μεν συμφωνώ με την κατάργηση του περιορισμού, διαφωνώ όμως με την απουσία πρότασης στο οικονομικό θέμα. Και μπορεί τα 25 εκατ. κατ’ έτος να είναι μικρό ποσό, γι’ αυτό άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στο να μιλάει για τα 250 εκατ., τα οποία αφορούν σε όλη τη δεκαετία, είναι όμως αρκετά μεγάλο ποσό για επικοινωνιακή εκμετάλλευση και πάνω σε αυτό στήνει την προπαγάνδα της η κυβέρνηση. Oφειλε λοιπόν η αξιωματική αντιπολίτευση, πριν καν εξαγγείλει την κατάργηση του περιορισμού, να έχει ήδη ανακοινώσει πως θα καταφέρει να εισπράττει το ποσό αυτό των 25 εκατ. κάθε χρόνο. Μια πρόταση, π.χ., θα ήταν να γίνεται διαγωνισμός κάθε ένα, δύο ή περισσότερα έτη και ανάλογα με τον αριθμό των διαγωνιζομένων, οι οποίοι θα κατέθεταν τις προτάσεις τους, θα διαιρούνταν και το ποσό των 25 εκατ. Αν, π.χ., προσέρχονταν πέντε υποψήφιοι, τότε αυτοί οι πέντε μοιράζονταν τα 25 εκατ. και θα πλήρωναν ο καθένας από 5 εκατ. κάθε χρόνο. Διότι αν βγήκε κάτι καλό από την παρωδία του εγκλεισμού των καναλαρχών, είναι τουλάχιστον ότι προσδιορίστηκε, και μάλιστα σε βάθος τουλάχιστον δεκαετίας, η συνολική αξία των τηλεοπτικών αδειών. Eτσι, αν η επόμενη κυβέρνηση βρει τον τρόπο να εισπράττει αυτά τα 25 εκατ. κάθε χρόνο, χωρίς τον περιορισμό των τηλεοπτικών αδειών σε τέσσερις, τότε καμία αντιπολίτευση δεν θα μπορεί να την κατηγορεί, ως είθισται, για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αν και η αλήθεια είναι ότι με το θέατρο του παραλόγου που έχουμε μπλέξει, για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι…
Γιωργος Aπ. Aνδρεουλακος – Δικηγόρος