Κύριε διευθυντά
Αποτελεί κοινό τόπο ότι πίσω από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου με στόχο την ανατροπή του Ερντογάν – Εφέντη στην Τουρκία ήταν το κεμαλικό κατεστημένο, το οποίο εκφράζεται από τους στρατιωτικούς, τους δικαστικούς και τους εκπαιδευτικούς. Εξ ου και οι σαρωτικές διώξεις δεκάδων χιλιάδων εκπροσώπων των ως άνω κλάδων από το κατ’ επίφαση δημοκρατικό καθεστώς του Τούρκου προέδρου. Φυσικά ο νεο-σουλτάνος της Τουρκίας, ο οποίος στο πίσω μέρος του κεφαλιού του έχει θέσει την αναβίωση της αλήστου μνήμης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την επιστροφή στις ρίζες του Ισλάμ, γνωρίζει ότι οι προαναφερθέντες εκπρόσωποι του κοσμικού κράτους, το οποίο θεμελίωσε ο Μουσταφά Κεμάλ, θα σταθούν εμπόδιο τόσο στη διαιώνιση της αυταρχικής εξουσίας του όσο και στην ισλαμοποίηση του κράτους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν προσπαθεί παντοιοτρόπως να θέσει τέρμα στην επιρροή των εν λόγω κλάδων στη λειτουργία του κράτους, όπως συνέβαινε μέχρι τον περασμένο Ιούλιο. Στο πλαίσιο αυτού του στόχου εντάσσονται και οι δηλώσεις του κ. Ερντογάν σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Προφανώς οι προκλητικές, ανιστόρητες και επικίνδυνες δηλώσεις του Τούρκου προέδρου έχουν δύο προφανείς στόχους. Ο πρώτος να «χτυπήσει» τον δημιουργό του κοσμικού κράτους Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε τη γνωστή συνθήκη, και κατ’ επέκταση τους πυλώνες που στηρίζουν σήμερα το δημιούργημά του, και ο δεύτερος να συσπειρώσει τον τουρκικό λαό, με τις εθνικιστικές, επεκτατικές βλέψεις του. Πέραν όμως των εμφανών στόχων του κ. Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση, οι δηλώσεις του αφενός μεν είναι προκλητικές και επικίνδυνες, διότι πυροδοτούν το υπάρχον αποσταθεροποιητικό κλίμα στην περιοχή, λόγω του Ισλαμικού Χαλιφάτου, του πολέμου στη Συρία και του τεράστιου μεταναστευτικού προβλήματος, αφετέρου δε, είναι παντελώς ανιστόρητες. Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και να καταστεί ένα πολιτισμένο δυτικό κράτος. Η μακραίωνη ιστορία απέδειξε ότι ήταν και θα παραμείνει ένας ανατολίτης διεθνής καβγατζής, ο οποίος συνεχώς θα προκαλεί, θα διεκδικεί και θα δημιουργεί ευκαιρίες για να αρπάζει. Υπ’ αυτές τις συνθήκες η χώρα μας είναι καταδικασμένη, αν θέλει να είναι ελεύθερη, να ζει συνεχώς με το όπλο παρά πόδα.
Γεωργιος Β. Κασσαβετης – Επισμηναγός(Ι) ε.α.