Κύριε διευθυντά
Συμφέροντα, διαπλοκή, εξουσία, χρήμα. Αυτά βρίσκονται από τη μια πλευρά, από την άλλη φτώχεια, πείνα, ανέχεια, αμάθεια και «ψευδαίσθηση» ελευθερίας… Είναι πολλές οι μάχες, δύσκολος ο πόλεμος, βαρύς ο χειμώνας και λιγοστά τα «πολεμοφόδια». Το διεθνές τοπίο είναι κι αυτό φλεγόμενο… κάτι έντονα απειλητικό και βαριά συννεφιά παντού…
Κι ο πολίτης τούτης της χώρας; Τι αγώνα πρέπει να δώσει; Κι ο φόβος; Πώς παλεύεις με τον φόβο; Υπάρχει μια χαραμάδα φωτός, ισχνό ακόμα, μα διάβολε, θα φουντώσει. Να ξεκινήσουμε από την αρχή… Σχολειά, βιβλιοθήκες, τέχνη.
Ετσι, πετραδάκι, πετραδάκι, να χτίσουμε ξανά ανθρώπους ελεύθερους, αγέρωχους στην ψυχή και στο πνεύμα, με ήθος, με βαθιά πίστη στη Δημοκρατία, με σεβασμό στο διαφορετικό, είτε αυτό είναι θρησκεία, πολιτισμός, γλώσσα είτε νοοτροπία ή διαφορετική αντίληψη. Είναι αναγκαίο να χτίσουμε τους εαυτούς μας ξανά… Κριτήριο, αντίληψη, ανοιχτό πνεύμα, αγάπη για τον άνθρωπο… Les lettres, τα γράμματα, η απομυθοποίηση της ύλης, στροφή προς τα ουσιώδη, το συναίσθημα, τη δικαιοσύνη, τη φαντασία, το πραγματικά «μεγάλο». Είναι αναγκαίο, οι νέοι άνθρωποι, όλοι μας να μάθουμε να εκτιμάμε το αληθινά σπουδαίο, την αρετή, τη γενναιότητα…. Να επινοήσουμε ξανά τον άνθρωπο και μια δίκαιη κοινωνία. Οχι άλλες υπεκφυγές. Τώρα…
Δημητρα Ανυφαντη
Μια απίστευτη αγωγή διαζυγίου
Κύριε διευθυντά
Ρεπορτάζ εφημερίδας μάς πληροφορεί ότι: «Σήμερα (14/11/2016) κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου δύο δάσκαλοι, … αιρετοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών στην Αθήνα». Θα δικαστούν και στις 2/2/17, μηνυόμενοι από υποψήφιους διευθυντές για «παράβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας», αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα. Διότι ως μέλη συμβουλίου κρίσεως (το 2011), τους έβαλαν «χαμηλό βαθμό». Οι μηνυτές και οι μηνυόμενοι ανήκουν σε αντίπαλες συνδικαλιστικές παρατάξεις (αντιπάλων κομμάτων βεβαίως). Να σημειωθεί ότι οι μηνυόμενοι αθωώθηκαν από τα Πειθαρχικά Συμβούλια στα οποία προσέφυγαν οι αιτούντες. Δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος. Εχουμε όμως στην εκπαίδευση εκατοντάδες χιλιάδες λειτουργούς, και αν αρχίσει μια «βιομηχανία» μηνύσεων (και όχι μόνο προσφυγών στην υπηρεσία) τι μέλλει γενέσθαι; Στα δικαστήρια ανά την επικράτεια λιμνάζουν ήδη δεκάδες χιλιάδες εκκρεμείς σοβαρές ποινικές και πολιτικές υποθέσεις. Σε μερικές περιπτώσεις, ο χρόνος που απαιτείται για να φτάσει μια υπόθεση έως την οριστική λύση ξεπερνάει ενίοτε τη διάρκεια ζωής μιας γενεάς! Αλλά τι πρέπει να γίνει σε περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας; Δικηγόρος σε μια επαρχιακή πόλη έδωσε τη λύση: Ενας γενικός επιθεωρητής (καθαρολόγος), τη δεκαετία του 1950, παρακολούθησε το μάθημα μιας φιλολόγου. Στο τέλος η καθηγήτρια είπε: «Παιδιά, βγείτε έξω στην αυλή». Επενέβη ο κ. γενικός και, ενώπιον των μαθητών, είπε: «Δεν λέγομεν, “παιδιά, βγείτε έξω”». «Αλλά τι λέγομεν, κύριε γενικέ;». «Λέγομεν, παίδες, εξέλθετε της αιθούσης». Βεβαίως αυτό το «εξέλθετε» έγινε «βούκινο» στην πόλη. Κατόπιν τούτου, ο κ. γενικός βαθμολόγησε την καθηγήτρια «χαμηλά»! Μεταξύ των 5 κριτηρίων στην έκθεση προσόντων: «επιστημονικόν», «διδακτικόν», «ήθος» κ.λπ., την «κοπάνησε» στο «ήθος», της έδωσε «πέντε στα δέκα». Η φιλόλογος είχε «άριστα» στο πτυχίο και μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά. Ο άντρας της κυρίας ήταν προβεβλημένο πρόσωπο στην κοινωνία της πόλης. Ηταν δικηγόρος, «μεγαλοδικηγόρος» που λέμε. Αντί να συμβουλεύσει τη γυναίκα του, που κλαψούριζε για τον βαθμό, να προσφύγει στην υπηρεσία για διόρθωση, υπέβαλε… αγωγή διαζυγίου. «Δεν δύναμαι να συμβιώ εν τω οίκω μου και να συνοδεύω κατά τας εξόδους μου σύζύγον την οποίαν, ως προς το ήθος, κρίνει ελλειμματικήν ο σεβαστός κύριος γενικός επιθεωρητής! Καθόσον ο βαθμός 5 (πέντε) εις το ήθος, διά μίαν καθηγήτριαν, εν κλίμακι 1-10, εφάπτεται της ανηθικότητος», έγραφε στην αγωγή. Κάλεσε, μάλιστα, ως μάρτυρα κατηγορίας τον κύριο γενικό! Η υπόθεση σταμάτησε εκεί. Η προϊσταμένη αρχή διέγραψε την έκθεση και μετέθεσε τον δράστη στην Αθήνα, όπου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, μπορούσε ελεύθερα να «εξέλθη» στην πιάτσα. Τω καιρώ εκείνω, όταν ένας «προβληματικός» υπάλληλος δεν μπορούσε να σταθεί στην επαρχία, συνήθως τον έστελναν εις το Κλεινόν Αστυ ή εις την Νύμφην του Θερμαϊκού, για να ξεχαστεί. Αντίθετα, αν κάποιος καινοτόμος με τις ιδέες του προκαλούσε τους ιθύνοντες στο κέντρο, τον έστελναν στην επαρχία για να «βάλει μυαλό» (π.χ. Κ. Καρυωτάκης). Την περίοδο της «4ης Αυγούστου» οι καθηγητές Κ. Τσάτσος και Π. Κανελλόπουλος «εκτοπίστηκαν» από το Πανεπιστήμιο Αθηνών διότι «νέοι και γόητες του λόγου, προκαλούσαν κυματισμούς εις τας ψυχάς των νέων», κατά δήλωση του αρμόδιου τότε υπουργού Μανιαδιάκη στη Βουλή…
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος, Μαθηματικός, τ. γυμνασιάρχης