Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της εφημερίδας της 7ης Δεκεμβρίου 2016 και στην ενδέκατη σελίδα, δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο «Συναίνεση στα ρουσφέτια». Στο τέλος της πρώτης στήλης του, διαβάζουμε: …επανήλθε στην προτεραία κατάσταση…
Η λέξη προτεραία σημαίνει την προηγούμενη ημέρα. Στον προγενέστερο χρόνο αναφερόμαστε με τη λέξη πρότερος (στα τρία γένη).
Νικητας Αβδουλελης
Το δημοκρατικό «5» και ο PISA
Κύριε διευθυντά
Αναμενόμενα τα αποτελέσματα των μαθητών μας στην αξιολόγηση PISA. Πέρασαν ήδη 35 χρόνια από την καθιέρωση του δημοκρατικού «5» και την επιβράβευση της ήσσονος προσπαθείας.
Παραπάνω από μία γενιά δασκάλων και καθηγητών μεγάλωσε με αυτές τις αρχές.
«Εμωράνθη το άλας, εν τινι αλισθησόμεθα;». Ή, επί το λαϊκότερον, «μ’ όποιον δάσκαλο καθήσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».
Δυστυχώς η ζημιά είναι πολύ μεγάλη και πολύ δύσκολα αναστρέψιμη, διότι ποιος θα επανεκπαιδεύσει τους… εκπαιδευτές μας;
Γ. Στραφτης
Το ζωνάρι μας και οι θεσμοί
Κύριε διευθυντά
Ο εσμός των θεσμών αποφάνθηκε στο τελευταίο Eurogroup: «Καλά πάτε, συνεχίστε με το ζωνάρι σφιγμένο, ανεβάστε το ακόμη μια-δυο τρύπες, και μέχρι το 2060 τα “μέτρα” θα μειώσουν το χρέος της χώρας κατά 20 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ». Τόσο πολύ, τόσο σύντομα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψει κανείς μια τέτοια απόφανση. Οπως εκείνο το αρχαίο ανέκδοτο του Ιεροκλέους, για κάποιον που δεν πίστευε ότι ο κόρακας ζει διακόσια χρόνια, κι έτσι έπιασε έναν και τον έτρεφε για να το διαπιστώσει ο ίδιος. Ή το ευφυολόγημα ενός μακαρίτη Αγγλου γιατρού, που έλεγε: «Με καλούν κάθε τόσο να δώσω μια διάλεξη για τις πιθανές εξελίξεις στον διαβήτη τα επόμενα εκατό χρόνια και νιώθω πολύ άνετα με το θέμα αυτό, μια και ξέρω ότι κανένας από το ακροατήριο δεν θα μπορεί να με διαψεύσει».
Για να σοβαρευτούμε λίγο: Ενας σύγχρονος πνευματικός άνθρωπος έλεγε συχνά ότι πρέπει να ενεργούμε σαν να εξαρτώνται τα πάντα από μας και συγχρόνως σαν να μην εξαρτάται τίποτε από μας, αλλά από τον Θεό.
Ο δυτικός ορθολογιστής άνθρωπος, που έχει περί πολλού την ευφυΐα του, την τάξη, το σύστημα, την οργανωτικότητά του, περιορίζεται στο πρώτο σκέλος της συμβουλής, το οποίο στην εφαρμογή του ακολουθεί τη λογική του Προκρούστη: κόβουμε ό,τι περισσεύει, ξεχειλώνουμε ό,τι δεν φτάνει, με μόνο ζητούμενο να βγαίνουν ακριβώς τα νούμερα. Δεν έχω βέβαια τίποτε με την οικονομική λογική. Απλώς είναι η καλύτερη συνταγή για «πολιτισμένη» απανθρωπία.
Αντωνης Παπαγιαννης, Ιατρός Θεσσαλονίκη