Κύριε διευθυντά
Σας διαβάζω πολλά χρόνια. Πάνω από 20. Από τότε που σταμάτησε την έκδοσή της η εφημερίδα «Μεσημβρινή». Πολλές φορές διαφωνώ με τις γνώμες και τα σχόλια που δημοσιεύετε και ακόμα περισσότερες σας βρίσκω άτολμο και υποχωρητικό σε θέματα κυρίως εθνικά. Η εφημερίδα της Βλάχου πρέπει να προτείνει δυναμικά και με θάρρος. Δημοσιεύετε ένα μικρό κείμενο για την κατάσταση που βρίσκονται οι Ελληνες της Βορείου Ηπείρου κι έπειτα σιωπή. Δεν έχετε στείλει ένα δημοσιογράφο να κάνει εκτενές ρεπορτάζ για όσα συμβαίνουν εκεί, ιδίως κατά τις εκλογές. Δεν είδα ένα ρεπορτάζ από το εσωτερικό της Ανατολίας, για την κατάσταση των εκεί Τούρκων. Ούτε για την κατάσταση των ολίγων που έχουν απομείνει στην Αίγυπτο. Ομως: Στο φύλλο της Κυριακής 21/5, η φωτογραφία των Αμερικανών πεζοναυτών στη βάση του αγάλματος του Λεωνίδα σας εξιλεώνει. Η μεγαλοπρέπεια του ανδριάντα και η χαρά στα πρόσωπα των πεζοναυτών είναι συγκινητική. Φέρνει ένα ρίγος, ένα στοχασμό. Για τους πεζοναύτες είναι οι συγγενείς τους, για μας είναι το ίδιο το αίμα μας. Για κάτι τέτοιες φωτογραφίες εξακολουθώ να είμαι κοντά σας.
Αλεξανδρα Καραβια – Λαμπαδαριδου, Συνταξιούχος συμβολαιογράφος